Ο Rambis πρέπει να ήταν απο τις πιο καλτ μορφές που εμφανίστηκαν ποτέ στην ιστορία του NBA, δε το συζητάμε!
Κατα τ’ άλλα για το θέμα των Bulls, οκ, άποψη σου, δεκτή, εξακολουθώ να θεωρώ περιττό αυτόν τον διαχωρισμό, αλλά εντάξει, δε θα επιμείνω άλλο. 
Πολύ ωραίο θέμα.
Μιλάμε για την καλύτερη ομάδα που πέρασε από το παρκέ.Οπότε θεωρώ ότι τόσες επιλογές των Bulls είναι λίγο υπερβολικές.
Οι Bulls του 1996 και του 1997 είναι σίγουρα η πιο εύκολη επιλογή καθώς δεν είχαν ουσιαστικό αντίπαλο τότε,ίσως το Ορλάντο,και έφτασαν πολλά ρεκόρ.Αν πρέπει να πω για Bulls μάλλον θα πω το 1991,όταν καθάρισαν τα “Bad Boys” και έφτασαν σε μία καθαρότατη επικράτηση απέναντι στο L.A.Ήταν η θέληση του MJ για δαχτυλίδι που τους παρέσυρε όλους(ακούς King James;)
Καλά για Celtics δεν το συζητάμε καν.Όποιος ξέρει καταλαβαίνει.
Χωρίς να αναλύω προς το παρόν και έτσι στα γρήγορα μάλλον θα πω Lakers.Τώρα ή το 1987 ή το 2001.
Το μπάσκετ που παίζανε ήταν από άλλο πλανήτη και θεωρώ πως δύσκολα,ειδικά το LA με Σακ και Κόμπε,μπορούσε να χτυπηθεί από κάποιον.Θεωρητικά λένε πως μόνο τα Bad Boys μπορούσαν να τους χτυπήσουν και αυτοί με το πολύ πολύ ξύλο.
Κατέστρεψαν τα πάντα στην δύση εκείνη την εποχή.Και δεν μιλάμε για Ανατολή,μιλάμε για Δύση έτσι:wink:
[SIZE=“4”]Lakers 1987[/SIZE]
[SIZE=“3”]Magic Johnson[/SIZE]
Kareem Abdul-Jabbar
James Worthy
Michael Cooper
Byron Scott
A.C. Green
Mychal Thompson
Kurt Rambis
Coach Pat Riley
65-15 στα καλύτερά τους πριν αράξουν και χάσουν τα δύο τελευταία παιχνίδια της σεζόν. Στα playoffs είχαν 15-3, αήττητοι και στα δέκα παιχνίδια που έδωσαν στο forum και διαφορά πόντων στο 11,4 βάζοντας 120,6 πόντους… Εντυπωσιακοί όσο να πεις…
Ο ίδιος ο Magic τους έχει αποκαλέσει ως την καλύτερη ομάδα που έπαιξε ποτέ. Είναι η χρονιά που πλέον ο Magic αναλαμβάνει τα ηνία από τον Kareem και κάνει την καλύτερή στου σεζόν έως τότε. Συνήθως έπαιζαν με γρήγορο σχήμα με kareem-Worthy-Cooper-Scott-Magic. Προσπαθούσαν να χτυπήσουν με αιφνιδιασμό αλλιώς θα περίμεναν τον Kareem να σύρει το κορμί του και να πάνε 5on5. Εκεί είχαν τρεις επιλογές: Jabbar το low post, Magic στο low post (όταν είσαι 2.08 και ο αντίπαλος σου στο 1.90 βαριά δεν έπρεπε να περιμένεις 5 χρόνια για να το βάλεις στο οπλοστάσιό σου:)) ή Clear out για τον Worthy για να περάσει τους πιο αργούς forward.
Δύο ήταν οι λεπτομέρειες που έκαναν τον αιφνιδιασμό τους τόσο θανατηφόρο (και δεν θα το ακούσετε πουθενά αλλού αυτό :p).
1ον πριν τον Pat Riley προπονητής ήταν ο Paul Westhead. Αν και πλακώθηκε με τον Magic είχε προλάβει να περάσει την φιλοσοφία του “όποιος κάνει περισσότερα σουτ νικάει” που τελειοποίησε στο Loyola Marymound.
2ον Ο Magic περίμενε την μπάλα ανάμεσα στο τρίποντο και το κέντρο κάνοντας την μεταφορά της μπάλας πολύ πιο γρήγορη. Κάτι που ελάχιστοι point guard καταλαβαίνουν και πάνε και παίρνουν τη μπάλα σχεδόν από τα χέρια του ψηλού.
Τα δύο προβλήματα που είχαν ήταν άμυνα εναντίον γρήγορων point guards και άμυνα στο low post. Αλλά σε μια ανταλλαγή-κλέψιμο από τον Jerry West πήραν τον Mychal Thompson. Ίσως ο μόνος που μπορούσε να παίξει άμυνα τον Kevin McHale αφού πήγαιναν στο ίδιο κολλέγιο. Οπότε το μόνο πρόβλημα τους πλέον ήταν η άμυνα απέναντι σε γρήγορους κοντούς. Δεν λύθηκε ποτέ, αλλά δεν χρειάστηκε κιόλας…
[SIZE=“4”]Detroit Pistons 1989[/SIZE]
[SIZE=“2”]Isiah Thomas[/SIZE]
Joe Dumars
Dennis Rodman
Vinnie Johnson
Bill Laimbeer
John Salley
James Edwards
Rick Mahorn
Marc Aguirre
Coach Chuck Daly
Είναι περίεργο το πόσο διαφορετικό μπασκετ έπαιζαν οι Detroit στα μέσα της δεκαετίας. Επειδή όμως ο Chuck δεν έβλεπε προκοπή, μια νύχτα είδε το Rocky 3 και εμπνεύστηκε από τον Clubber Lang για την φιλοσοφία του από εκεί κι έπειτα… [SIZE=“3”]PAIN[/SIZE]
Δυστυχώς το ΝΒΑ για να προστατέψει την καλή του εικόνα έχει αποσύρει όλα τα βίντεο από τσακωμούς κάνοντας το παρόν ποστ πολύ πιο ανιαρό… Συγνώμη.
Σεζόν με 63-19, όχι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά τα καλά τα κράταγαν για εκεί που μέτραγε. 15-2 στα playoffs με 8-1 εντός. Πολύ καλοί στον αιφνιδιασμό και ίσως η καλύτερη αμυντική ομάδα (ή τουλάχιστον μέχρι τους Bulls mk II και τους Celtics '08).
Το περίεργο είναι πως σε όλους τους καβγάδες ποτέ παίχτης των Pistons δεν έριξε την πρώτη μπουνιά… Θα έκαναν ο,τι χρειαζόταν για να νικήσουν και οι αντίπαλοι το ήξεραν αυτό. Ήξεραν ότι θα φάνε πολύ ξύλο και κάπου έχανα τον προσανατολισμό τους. Οι Bad boys ακόμα κι όταν έριχναν μπουνιές ήξεραν ότι το κάνουν για να νικήσουν. Δεν έχαναν ποτέ το στόχο… Έβγαλαν και ένα βίντεο ονόματι Bad boys όπου εξηγούσαν κάθε κόλπο για να εκνευρίσεις τον αντίπαλο (κάτι ανάλογο έκανε κι ο Βίνι Τζόουνς). Περιττό να πω ότι ο Στερν κατέσχεσε κάθε κόπια αυτής της κασέτας.
Αυτοί και μετέπειτα οι Knicks του Riley είναι η αιτία που βλέπουμε το σημερινό μπασκετ, με το hand-checking, τα flagrant foul κλπ
Τους έχει ξεράσει η ιστορία σαν απίστευτα αντιπαθητικούς (και είναι) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν καλή ομαδα. Ίσα-ίσα, ήταν πολύ καλή κι αυτό είναι το πιο εκνευριστικό…
Τελικά υπάρχει ένα διασκεδαστικό βίντεο. Το τραγούδι που έβγαλαν στο δρόμο για το 3peat. Αυτό μάλλον είδε ο Μιχαλάκης και σταμάτησε να τους φοβάται…
Bump. Ψήφισα Bulls '96 παρ’ολο που υποστηρίζω Houston γιατί ήταν μάλλον η πληρέστερη ομάδα έβερ.
Και στο επιπλέον θέμα-μέσα-στο-θέμα,
α) είσαι θεός που έβαλες McIlvane
β) Greg Ostertag 
Τα έχουμε ξαναπεί δεν γίνεται να έχεις 3 ομάδες των Bulls μέσα.Είναι γελοίο.
Αυτή του 1991 μόνο φτάνει.Και L.A. του 19878)8)
Και άντε γεια
Άντε και η υπερομαδάρα του 2001
Αλλά ας το διορθώσει κάποιος το poll,αν γίνεται
επικες μαχες σελτικς με λεικερς στα 80ς. ψηφισα σελτικς γιατι γουσταρα τρελλα λαρυ μπριντ!
Συμφωνώ μαζί σου. Ίσως έτσι να χωρούσαν και περισσότερες επιλογές
Chicago Bulls 1996
Bulls 96 δαγκωτό! Πάντως η μόνη ομάδα που κόντραρε στα ίσια τους Bulls ήταν οι Pistons επί Chuck Daly μιας και τους είχαν αποκλείσει 3 φορές (βέβαια την φάγανε την σκούπα τους το 91 και ηρέμησαν!)
Chicago Bulls 1996: Record 72-10
ή όπως θα έλεγε και ο ΘΕΙΟΣ
Τσικάγο Μπουλς 1996: ρεκόρ 72-10
Δεν ασχολουμαι σχεδον καθολου με NBA oποτε για λογους οπαδικης προτιμησης να το πω κι ετσι εριξα σε Boston Celtics 
Aπο οσα εχω δει παντως οι συνεργασιες Stockton-Malone ηταν ανυπερβλητες, νομιζω εχει επηρεαστει απο αυτες και αλλαξε το ευρωπαικο μπασκετο ο Ζοτς
Θα σε ακουσει ο Ομπραντοβιτς, να σχετιζεις το ονομα του με το ΝΒΑ και θα βγαλει καντηλες… α πα πα εκει δεν παιζουν μπασκετ:lol:
δηλαδη θεωρεις παραλογο να βασιστηκε πανω στους jazz επι stockton-malone για να φερει στην ευρωπη την επιστημη του pick n roll??
Eπισης, προφανως και παρακολουθει nba, το βλεπω αδυνατον να μην ξερει τι γινεται στην αλλη ακρη του ατλαντικου - αλλο οι δηλωσεις του.
Παντως ο Ιτουδης κανει πολυ σοβαρη δουλεια και παρακολουθει αρκετα τις εξελιξεις εκει, κι οχι μονο στο NBA…
Kαθολου παραλογο, δεν διαφωνω μαζι σου. Απλως ο Ομπραντοβιτς ποτε δεν προκειται να παραδεχθει κατι τετοιο ποτε
Για άλλη μία φορά ο Moon τα γράφει σωστότατα. Οι Celtics από τις αρχές των 80s ήταν απίστευτη ομάδα, όπως και οι Lakers τότε (αλλά είμαστε οπαδοί του Larry και της παρέας του από πάντα).
Βάζοντας κάτω τους αριθμούς πάντως και αν θέλουμε να μιλάμε αντικειμενικά, η ομάδα των Celtics στο διάστημα 1957-1969 ήταν η πιο επιτυχημένη, με 11 κατακτήσεις τίτλων, οι 8 συνεχόμενοι (τους ξέφυγαν μόνο δύο σε 13 χρόνια, αυτό μόνο ο Θρύλος το έχει ξεπεράσει :p), με παικταράδες-θρύλους, όπως ο μέγιστος Bill Russell (2oς ριμπάουντερ όλων των εποχών πίσω από τον Chamberlain), ο Bob Cousy (15oς στις assist), ο Tom Heinsohn, ο John Havlicek (12ος σκόρερ όλων των εποχών), ο Sam Jones και ο Bill Sharman. Όλα αυτά φυσικά υπό την καθοδήγηση του πιο επιτυχημένου προπονητή στην ιστορία του αθλήματος, Arnold “Red” Auerbach, ο οποίος κατέκτησε στην καριέρα του 16 πρωταθλήματα σε 29 χρόνια.
Μπορεί οι Κέλτες να είναι θρύλοι και λατρεία,όμως το LA απλώς αποθέωσε το μπάσκετ
To καλητερο διδυμο στην ιστορια του NBA…Και ισως η ποιο αδικημενη ομαδα γιατι δεν πηρε ενα τιτλο
Φοβερη ομαδα στα 90’s ειδηκα απτο δευτερο μισο και μετα αξιζαν ενα τιτλο(ειδηκα την περιοδο 97-98!)
To πιο επιτυχημένο δίδυμο στην ιστορία του NBA είναι το Pippen-Jordan καθώς συμπλήρωναν απίστευτα καλά ο ένας τον άλλον μπροστά και πίσω και πήραν τίτλους
Αν και άμα ο Καριμ ήταν λίγο πιο μικρός όταν ήρθε ο Μάτζικ,σίγουρα θα ήταν το αδιαμφισβήτητο νούμερο 1