Δεν υπήρχε τόπικ για τους εκ των πιο σημαντικών σκηνοθετών των τελευταίων 20 χρόνων.
Η δισκογραφία so far.
1984 Blood Simple
1987 Raising Arizona
1990 Miller’s Crossing
1991 Barton Fink
1994 The Hudsucker Proxy
1996 Fargo
1998 The Big Lebowski
2000 O Brother, Where Art Thou?
2001 The Man Who Wasn’t There
2003 Intolerable Cruelty
2004 The Ladykillers
2007 No Country for Old Men
2008 Burn After Reading
Δεν έχω δει ακόμη τα Raising Arizona, Hudsucker & Intolerable Cruelty.
Κατά τ’αλλα λατρεύω σχεδόν όλες τις ταινίες τους (το λιγότερο να μου άρεσαν απλώς, πχ Ladykillers), από το φιλμ νουάρ με στοιχεία θρίλερ ντεπούτο τους, ως το κωμικό O Brother…από τη γκαγκστερική ταινία Miller’s Crossing (με μπόλικα στοιχεία μαύρου χιούμορ) έως και το άψογο για μένα, υπερτιμημένο για άλλους no Country for Old Men, και από το σουεάλ και επικό Barton Fink στο μινιμαλιστικό The Man Who Wasn’t There.
Ευφυή σενάρια (εξαιρούμε το Fargo που είναι πραγματική ιστορία και το Ladykillers που είναι remake), δημιουργούν διαχρονικούς χαρακτήρες, διάλογοι άλλοτε λαλίστατοι (big Lebowski, O Brother where art Though? και γενικά στις κωμωδίες τους), άλλοτε τελείως λακωνικοί (στο The Man… και φυσικά στο no Country) και φυσικά σχεδόν πάντα ένα απρόσμενο και απότομο τέλος.
Bασικά, αυτό που καραγουστάρω είναι αυτός ο τρομερός συνδυασμός σινεφίλ ταινίας με μέηνστρημ ας πούμε στοιχεία που σου δίνουν.
Δεν διστάζουν να δουλεύουν με ίδιους ηθοποιούς και δημιουργούν συνήθως 2 ταινίες μαζί ανά 2 χρόνια.
Εν ολίγοις, βάζω στο πολλ αυτά που θεωρώ εγώ καλύτερα και αφήνω μια επιλογή “άλλο” για τα υπόλοιπα ή και σε αυτούς που δεν γουστάρουν.
Ψηφίστε αγαπημένη ταινία κλπ.
Εγώ μάλλον θα πω το “Ω Αδερφέ που Είσαι;” για το φοβερό σενάριο, το χιούμορ του, τους παντελώς ηλίθιους και τρομερούς χαρακτήρες του αλλά και για το θεσπέσιο soundtrack του.
Μάλλον…θα αποφασίσω άλλη φορά.
Έχω δει Blood Simple, The Big Lebowski, O Brother Where Art Thou, No Country for Old Men και Burn After Reading.Aπ’αυτές το τελευταίο είναι σίγουρα το πιο αδύναμο γιατί για μένα είναι μια τεράστια πατάτα.
Απ’τα υπόλοιπα θα ψηφίσω τον Lebowski γιατί μου έκανε ένα ‘‘κλικ’’ παραπάνω απ’τα υπόλοιπα. Φυσικά, είναι και γαμώ τις κωμωδίες:D
Θέλω να τα τσεκάρω όλα ξεκινώντας από Miller’s Crossing και Barton Fink που έχω ακούσει τα καλύτερα!
Α, και ο κακός στο ‘‘No Country…’’ είναι κορυφή!8)
Φαργκο και Λεμπόφσκι, ειδικά το δευτερο είναι μέσα στις 10-15 καλύτερες μου ταινίες ever. Το No Country for Old Men δεν με πολυενθουσίασε, ενώ το O Brother πρέπει να το ξαναδώ γιατι δεν το θυμάμαι ιδιαίτερα.
Επισης για ανάλαφρη θέαση βραδάκι εργάσιμης στο σπίτι μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά και το Intolerable Cruelty…
Ξεχωρίζω το Big Lebowski! Από τα τελευταία μου άρεσε πολύ το No Country και με ψιλοαπογοήτευσε το Burn After Reading ίσως επειδή είχα διαβάσει υπερβολικά πολλά καλά λόγια πριν το δω…
Από τα πιο παλιά σταθερή αξία το Fargo!
Το burn after reading μ αρεσε…βουτηγμενο στην ακυριλα εβγαζε γελιο…τωρα το no country for old men αν τελειωνε διαφορετικα θα ηταν πολυ καλυτερο πιστευω…]μ αρεσει στο τελος να ερχεται η καθαρση και να μην τη γλιτωνει ο “κακος”…αλλα σκηνοθετικα πολυ ωραια ταινια
The Hudsucker Proxy?? Δεν ήξερα ότι κάναν ταινία με αυτόν τον τίτλο και είναι η μόνη που δεν έχω δει. Μου αρέσουν πάρα πολύ γενικώς. Για μένα βέβαια ποτέ δεν ξεπέρασαν το ντεπούτο τους. Συμφωνώ με αυτούς που θεωρούν υπερτιμημένο το No Country… και το χειρότερό τους για μένα με διαφορά είναι το Ladykillers (ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ)
Eμένα πάντως μου άρεσε το Burn after reading…ήταν τόσο καμένη ταινία και μόνο ο Brad Pitt ήταν απίστευτος στο ρόλο του!
Επίσης, μου άρεσε (κλασικά) το Big Lebowski και το O Brother where art thou που μάλλον αυτό θα ξεχωρίσω!
δεν έχω δει ακόμα το No Country for Old Men αλλά απ’ό,τι έχω διαβάσει οι μισοί το λάτρεψαν και οι άλλοι μισοί το θεώρησαν βλακεία!:-s
το hudsucker proxy νομιζω λεγεται στα ελληνικα ο κυριος χουλα χουπ???
αγαπημενη μου ταινια τους ειναι το burton fink
ΤΕΛΕΙΟ!!!
με φοβερες ερμηνειες
κυριως του torturo
και η σκηνη στο διαδρομο του ξενοδοχειου που παιρνουν φωτια οι λαμπες ειναι ΕΠΙΚΗ!!!
ενα κλικ πιο κατω
blood simple,fargo και the big lebowski
Λοιπον,τα Burton fink κ Miller’s crossing παιρνουν για μενα τον ατυπο τιτλο των καλυτερων τους…το Φαργκο,πολυ καλο αλλα υπερτιμημενο λιγακι,ο Χουλα Χουπ καλος αλλα οχι και τοπ,ολα τους βσκ ειναι ιδιαιτερα…αυτα που δεν μου αρεσουν,ειναι το ladykillers(προφανως δλδ,αφου ειναι πολυ μετριο),αλλα και το no country…που το βρηκα πολυ βαρετο,διχως ιχνος πρωτοτυπιας,που πηγε να πει κατι χιλιοειπωμενο,με αδιαφορες ερμηνειες(ο χαρακτηρας του μπαρδεμ καλος,η ερμηνεια ομως δεν ηταν κατι το δυσκολο,αναξια προσοχης) και το Intolerable Cruelty,που αν και ομως μετρια ταινια και συμβατικη,εχει ανα διαστηματα απιστευτους κυριολεκτικα διαλογους(τελικα το βλεπω χαλαρα οπωτε το πετυχω,με ανεβαζει αρκετα)…παντως,προσωπικες αγαπες,ο Λεμποφσκι(μαζι με καποιοες παηθον κτλ ειναι στις αγαπημενες μου κψμψδιες εβερ και το αριζονα τζουνιορ,που μικρος ειχα κολλησει που το εβλεπα συνεχεια),…το καυτο απορρητο παντως ηταν πολυ καλο,γνησια κωμωδια ηλιθιων(ποια αλλη ταινια συμπυκνωνει ολο το διωρο της,σε ενα μονο μικρο διαλογο στο τελος???:lol:)
Πρόκειται για μεγαλοφυΐες. Καμία από τις ταινίες τους δεν με απογοήτευσε και πραγματικά καταβάλλω προσπάθεια για να συγκρατηθώ και να μην τις βλέπω ξανά και ξανά. Είναι πραγματικά απίστευτο αν το σκεφτεί κανείς, αλλά όλες τους οι ταινίες (εκτός από το Blood Simple) στην πραγματικότητα είναι κωμωδίες. Αν το προσέξετε, το κωμικό στοιχείο και η ειρωνεία υπάρχουν παντού.
Παρά την γενική ομοφωνία σχετικά με την υπεροχή του απίστευτου ?The Big Lebowski?, στην κορυφή θα τοποθετούσα το ?The Man Who Wasn?t There?. Σίγουρα μια από τις αγαπημένες μου ταινίες.
Στην άνωθεν διαφωνία θα στηρίξω τον Lupin. Το ?Miller?s Crossing? το θεωρώ κι εγώ καλύτερο από το ?Fargo?. Επίσης, δεν θεωρώ το ?Fargo? υπερεκτιμημένο. Μας δίδεται αυτή η αίσθηση γιατί πρόκειται ίσως για την πρώτη ταινία που τους έκανε ευρέως γνωστούς (καθότι καθαρότερη κωμωδία). Αντιθέτως, υπερεκτιμημένο θεωρώ το ?Oh Brother…? (παρότι φυσικά πρόκειται για ταινιάρα) και αδίκως υποτιμημένο το έξοχο ?Intolerable Cruelty?.
Πάντως, ένα μέρος της μαγείας αποτελεί πάντα και η αξιοθαύμαστη επιλογή μουσικής επένδυσης.
πειτε μου ΚΑΤΙ το οποιο κανει το Μιλλερ καλυτερο απο το Φαργκο!
Την ταινια την ΑΓΟΡΑΣΑ και τελικα (σε αντιθεση με οσες αλλες τους εχω δει) την ειδα μονο μια φορα και τη ραφιασα!
δεν το ζηταω εριστικα!
απλα ισως να ξερετε κατι το οποιο μου διαφευγει!
ΔΩΣ’ΤΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΞΑΝΑΔΩ ΤΟ ΜΙΛΛΕΡ’Σ ΑΠΟΨΕΝΕΣ!!!
1.απιστευτο μαυρο χιουμορ
2.τρομεροι χαρακτηρες με εξαιρετικα γραμμενους διαλογους για τον καθε ενα τους
3.πολυ δυνατο σεναριο γεματο ανατροπες,που σε καθηλωνει με τα πανω κατω που φερνει…
4.σκηνες ανθολογιαςτο πιστολιδι πχ με τον Φινεη
5.το φιναλε
Βσκ και γω πχ το Φαργκο,στο σινεμα που το ειχα δει,ειχα κοιμηθει:?..αλλα μετα σε DVD που το αγορασα,οκ,το ειδα,μου αρεσε σε ενα βαθμο,αλλα μεχρι εκει…με τιποτα δεν θα το εβαζα στα κορυφαια τους οπως τα υπολοιπα…
ότι στο Miller?s Crossing βρίσκεται και η (κατ εμέ) καλύτερη σκηνή της καριέρας του Turturro. Μια σκηνή κλισέ, που πολύ λίγοι ηθοποιοί θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν τόσο όμορφα. Μια σκηνή σπάνια!
[SPOILER]Μιααααα ταινίααααα…
Δεν λέω ποιά, ούτε σε σπόιλερ! Να πάτε να τη δείτε![/SPOILER]
To Fargo και το No Country for Old Men ειναι οι καλυτερες ταινιες τους και δυο απο τις τοπ movies των τελευταιων 20 ετων.
Το Ο Αδελφε που εισαι ηταν μεγαλη πατατοπατατια.
Είδα το ?How to Lose Friends & Alienate People? με τον Simon Pegg (βλ. ?Shaun Of The Dead?), την Kristen Dunst (βλ. ?Spider-Man?), την Megan Fox (βλ. τις δεκαπέντε τελευταίες σου φαντασιώσεις) και σε λίγο μικρότερο ρόλο τον Jeff Bridges. Συμπαθέστατη ταινία, παρά τις κριτικές.
Το coenικό της ενδιαφέρον είναι πως η παρουσία του Jeff Bridges συνοδεύεται από 3-4 αναφορές στο ?The Big Lebowski?, τις οποίες οι λάτρες θα απολαύσουν δεόντως. Αν τις βρείτε και θέλετε να τις μοιραστείτε: spoiler!
