Ο Πιτ Στη δολοφονία του Τζέσε Τζέημς κλπ είναι φοβερός.
Καταπληκτική ερμηνεία σε μια καταπληκτική ταινία.
Ρε παιδιά, τι σχέση έχει η ταινία με το Φόρεστ Γκαμπ; Πραγματικά, δεν έχω βρει κανένα connection ανάμεσα στις 2 ταινίες…
Ότι είναι ειδική περίπτωση ο πρωταγωνιστής και ότι είναι “μπροστά” σε μερικά ιστορικά γεγονότα.
Όχι κάτι σοβαρό ή ενοχλητικό κατά τη γνώμη μου…
Και εγώ αυτό το συλλογισμό υποψιάζομαι, αλλά είναι τραβηγμένος από τα μαλλιά. Σχεδόν όλες οι ταινίες που αφορούν τη ζωή ενός ήρωα, έχουν ήρωα που είναι ειδική περίπτωση (αλλιώς θα ήταν βαρετές) και δείχνουν και ιστορικά γεγονότα. Μέχρι και ο Μέγας Αλέξανδρος του Στόουν είναι έτσι αν το σκεφτείς, ή και ο σολίστας…
οι ανθρωποι κατι πρεπει να βρουν για να κανουν τη ζωη τους πιο μιζερη.συγκρινουν τα παντα,κατηγορουν τα παντα,κρινουν τα παντα…
Μια χαρα ταινια ειναι, προσωπικα μιλωντας.
Τη βρήκα λίγο ασύνδετη,με ελλείψεις και αδυναμίες αλλά μου άρεσε.Δηλαδή είναι πολύ μακριά από κάθε τι αριστουργηματικό,μια καλή ταινία.Μην είμεθα των άκρων ε.
Οι Φόρεστ Γκαμπ και Μπέντζαμιν Μπάτον:
1)Μεγάλωσαν και οι δύο στην Λουιζιάνα από μία ανύπαντρη μάνα.
2)Έμαθαν και οι δύο να περπατάνε μέσα σε κλίμα συγκίνησης. Ο Φόρεστ γιατί είχε πρόβλημα στα πόδια, ο Μπέντζαμιν επειδή όλοι πίστευαν πως είναι ανάπηρος γεράκος.
3) Και οι δύο γνώρισαν την μεγάλη αγάπη της ζωής τους όταν ήταν μικρά παιδιά…
4)…αλλά δυστηχώς οι δρόμοι τους χώρισαν αφού αυτές μεγαλώνοντας πήγαν σε άλλες μεγάλες πόλεις για να φτιάξουν τις ζωές τους.
5)Μετά οι ήρωές μας πήγαν στον πόλεμο…
6)…για να βρουν στην συνέχεια, μέσα σε έντονη συγκίνηση, τις παιδικές τους αγάπες μετά από χρόνια…
7)…oι οποίες δυστηχώς δεν ήταν σε φάση να μείνουν μαζί τους και έτσι οι ήρωές μας έμειναν μόνοι τους και λυπημένοι μέσα σε ένα κλίμα "κακούργα ζωή γιατί τα έφερες έτσι;Γιατί να μην με θέλει;"¨
8 ) Μετά από χρόνια πάντως οι ήρωές μας γύρισαν σπίτια τους, εκεί όπου οι γριές, πλέον, μανάδες τους τους υποδέχθηκαν μέσα σε έντονη συγκίνηση.
9)Και οι δύο δούλεψαν σε ένα καράβι…
10)…όπου γνώρισαν και δέθηκαν με έναν μεθύστακα καπετάνιο.
11)Κάποια στιγμή στην ζωή τους γνώρισαν και έναν μαύρο που έλεγε εξυπνάδες.
12)Ότι και αν έκαναν στην ζωή τους όμως πάντα θυμόντουσαν τα ρητά των μανάδων τους.
13)Και οι δύο συστήνονταν σε στυλ Τζέημς Μποντ: “My name is Forest. Forest Gump” και “My name is Benjamin. Benjamin Buton”.
14)Eν τέλη, μετά από χρόνια ξαναβρέθηκαν με τις μεγάλες τους αγάπες…
15)…και έκαναν παιδί μαζί τους.
Πηγή: http://mftm.blogspot.com/2009/01/curious-case-of-forrest-gump.html
thanxs που με εβγαλες απο τον κοπο αρχηγε:p:lol:…αυτα ακριβως…μην ξεχασετε και το πουλακι στο μπεντζαμιν-πουπουλο στο φορεστ,καθως και το κλασσικο ‘‘η ζωη ειναι ενα κουτι σοκολατακια,δεν ξερεισ τι θα σου κατσει’’ και κατι παρομοιο,που δεν ξερεις που δεν σε βγαζει ποτε η ζωη,που ειπε η μαυρη στ φορε…εεε,μπεντζαμιν ηθελα να πω…κοροιδια η ταινια…:lol::lol:#-o
ομοιότητες του Μπεντζαμιν Μπάτον και του “Όσα παίρνει ο άνεμος”
- Και τα 2 εκτιλύσσονται στη Λουϊζιάνα
- Και οι 2 γνώρισαν τις μεγάλες αγάπες τους όταν ήταν νέοι
- …αλλά δυστηχώς οι δρόμοι τους χώρισαν αφού αυτές μεγαλώνοντας πήγαν σε άλλες μεγάλες πόλεις για να φτιάξουν τις ζωές τους.
- Μετά οι ήρωές μας πήγαν στον πόλεμο…
- …για να βρουν στην συνέχεια, μέσα σε έντονη συγκίνηση, τις νεανικές τους αγάπες μετά από χρόνια…
- η οποίες δυστηχώς δεν ήταν σε φάση να μείνουν μαζί τους και έτσι οι ήρωές μας έμειναν μόνοι τους και λυπημένοι μέσα σε ένα κλίμα "κακούργα ζωή γιατί τα έφερες έτσι;Γιατί να μην με θέλει;"¨
- Eν τέλη, μετά από χρόνια ξαναβρέθηκαν με τις μεγάλες τους αγάπες…
- …και έκαναν παιδί μαζί τους.
- … και χώρισαν μετά
- Κάποια στιγμή στην ζωή τους γνώρισαν και έναν μαύρο που έλεγε εξυπνάδες.
Το κλισέ “γνωρίζω τον έρωτα της ζωής μου, πάω στον πόλεμο, γυρίζω αλλά δε με αγαπάει, τη βρίσκω ξανά, της κάνω παιδί και έχουμε αμερικάνικο happy ending” είναι τα κλασσικά κλισέ. Το ότι δούλεψε σε καράβι, είναι από την άλλη το πιο βολικό κλισέ για να κάνεις ένα ήρωα να γυρίσει τον κόσμο, σε εποχές που δεν υπήρχαν αεροπλάνα. Το να έχεις μεθυσμένο ναύτη εντός του καραβιού έχει χρησιμοποιηθεί τόσο πολύ που πλέον δεν είναι καν κλισέ, αλλά αξίωμα. Κάθε καράβι έχει ένα μεθυσμένο ναύτη/αξιωματικό που πετάει ατάκες.
Πάντως, στα υπέρ του Φόρεστ Γκαμπ είναι το πως όλα όσα έγραψε ο μάνσον είναι το 1/7 της ταινίας. Συμφωνώ με Λούπιν περί μετριότητας του Μπέντζαμιν Μπάτον
Το είδα και είναι όπως το περίμενα.
Μια ταινία που στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στα Όσκαρ, πολλά κλισέ και θυμίζει φυσικά τον Φόρεστ Γκαμπ (από τις αγαπημένες μου ταινίες).
Ο Πιτ έχει παίξει και καλύτερα, η Μπλάνσετ δεν μάρεσε καθόλου.
Ωραία ιστορία κατά τ΄άλλα και μερικές ξεχωριστές σκηνές (η πιο ωραία για μένα είναι με τον ωρολογοποιό πατέρα που λέει στο κοινό για το ρολόι του ενώπιον του Ρούσβελτ).
Δεν θα την ξαναδώ.
Το Φόρεστ Γκαμπ ναι.
Πολύ ενδιαφέρον θέμα…με πολλές πτυχές που δυστυχώς δεν ανέλυσε καθόλου ο Fincher και έμεινε στα τετριμμένα…!! Για μένα η ταινία είχε καλές στιγμές αλλά μέχρι εκεί…ήταν λιγάκι flat…δεν μου έδωσε όλα όσα θα ήθελα…και για να πω την αλήθεια χάρηκα που δεν τα σάρωσε τα Oscar!!! 
Προχθές την είδα. Δε νομίζω ότι ο Fincher κατάφερε να μας περάσει την ψυχολογία των ηρώων.
μου αρεσε πιο πολυ και απο το φορεστ γκαμπ παντως και ας ειχαν τοσα κοινα δεν ειναι τυχαιο: Eric Roth (screenplay και στος δυο) αυτο ηταν το μονο που με χαλασε δλδ που μου θυμιζε κατι δεν ηταν πρωτοτυπες ιδεες ολα…
η μονη μεγαλη ταινια παντως που δεν βαρεθηκα, μου αρεσε 8) επισης καλο soundtrack και η μουσικη και τα τραγουδια του νοτου