The Dillinger Escape Plan

Groups & Artists
#1

με αφορμη την εμφανιση τους στην εκπομπη του NBC Late Night με τον Conan O’brien (εκπομπη οπου εχουν εμφανιστει μεταξυ αλλων motorhead και king crimson) ειπα να ανοιξω ενα θρεντ για αυτη την μοναδικη μπαντα φαινομενο που (μαζι με τους meshuggah και κανα δυο ακομα) επαναπροσδιωρισε για πολλους την τεχνικη μουσικη της τελευταιας δεκαετιας!!!

κυκλοφορωντας την πρωτη τους δουλεια το 1997 με το ομωνυμο ep τους

κινουμενοι καπου μεταξυ τεχνικου μεταλ και hardcore με τραγουδιστη τον “δικο” μας Δημητρη Μινακακη,ο οποιος “κραυγαζει” τους στιχους αντι να τραγουδαει και σε συνδιασμο με τα δυνατα τους live αρχιζουν και κανουν ονομα στην hardcore σκηνη

τα καταιγιστικα αυτα λαιβ ειναι αρκετα για να τραβηξουν την προσοχη της relapse οπου και τους υπογραφει
και κυκλοφορουν το ep under the running board του 1998

εδω ο ηχος εχει διαμορφωθει προς το πιο ακραιο και τεχνικο.κατι που θα τελειοποιησουν στην επομενη κυκλοφορια τους.
με αλλαγες στο line up της μπαντας
φτανουμε στην σημαδιακη χρονια του 1999 οπου κυκλοφορει ενα απο τα καλυτερα αλμπουμ ολων των εποχων!!
αλμπουμ που αμφισβητει και επαναπροσδιωριζει την τεχνικη ακραια μουσικη οπως την γνωριζαμε μεχρι τοτε!!
το αλμπουμ ειναι το calculating infinity

εδω καταφερνουν και παντρευουν με τεραστια επιτυχια το hardcore,το τεχνικο μεταλ,το grind,την τζαζ,την ηλεκτρονικη μουσικη και φτιαχνουν κατι εντελως μοναδικο.το οποιο θα κοπιαριστει αβερτα στο προσεχες μελλον!ο ορος ρηξικελευθος ειναι φτιαγμενος για να χαρακτηριζει τετοιες δημιουργιες!!!

με αυτην τη κυκλοφορια γινεται πανικος.διεθνη αναγνωριση και support στους mr bungle της μορφης Mike Patton!

καπακι φευγει ο Μινακακης,η μπαντα ψαχνει για τραγουδιστη,και ο patton προθυμοποιειται να συνεργαστουν για ενα ep!
το κλασσικο irony is a dead scene του 2002

σε αυτο το αλμπουμ πραγματικα ξεσαλωνουν συνδιαζωντας τις ιδεες τους με την μουσικη ιδιοφυια του ψυχακια Mike Patton,ο οποιος βρηκε την ευκαιρια να πειραματιστει και αλλο,χαριζωντας μας ευφανταστες ερμηνειες με πιο χαρακτηριστικη αυτη του when good dogs do bad things!!!

με το ep αυτο επερχεται μεγαλυτερη αναγνωριση ενω αρχιζουν να ξεπεταγωνται και οι πρωτες κοπιες τους

καθολη τη διαρκεια του προτζεκτ αυτου,η μπαντα ειχε βρει αναπληρωτη τραγουδιστη (Greg Pusciato)
και αφου επισημοποιηθηκε ηχογραφουν και κυκλοφορουν το 2004 το miss machine

εξελισσουν και αλλο τον ηχο τους,εισαγωντας στοιχεια οπως μελωδιες! τραγουδιστα φωνητικα και ρεφραιν!
η μπαντα εισχωρει ολο και περισσοτερο στο mainstream με την βοηθεια των 2 πιο “ποπ” κομματιων του δισκου.προηγουμενως ομως ειχαν φροντησει να κυκλοφορησουν σαν πρωτο single το πιο heavy κομματι του αλμπουμ το panasonic youth!!!
οπως ηταν φυσικο υπηρχε και η απογοητευση των παλιων οπαδων που περιμεναν ενα calculating infinity No2!
παρολα αυτα η μπαντα παιρνει μερος στο gigatour του dave mustaine,αν και ενας τραυματισμος του κιθαριστα ben weinman τους αναγκαζει να σταματησουν το τουρ!
προηγουμενως (2003) ειχαν συμμετασχει και σε ενα tribute για τους Black Flag και σε ενα για τους guns n roses αλλαζωντας τα φωτα στο my michelle!!!

το 2006 κυκλοφορουν διαδικτυακα το Plagiarism Ep οπου δισσκευαζουν
Wish απο Nine Inch Nails, Angel απο Massive Attack , Jesus Christ Pose απο Soundgarden και Like I Love You απο Justin Timberlake
επιπλεον συμμετεχουν παλι σε tribute αλμπουμ.αυτη τη φορα για τους melvins διασκευαζωντας το bucket honey

ακολουθει τουρ με coheed and cambria και afi
φευγει ο drummer και ιδρυτικο μελος chris pennie
αποχωρει επισης και ο δευτερος κιθαριστας brian benoit για διαφορους λογους

εν ετη 2007
ανακοινωνουν τον νεο τους drummer (gil sharone) και ηχογραφουν το τελευταιο τους πονημα με τιτλο Ire Works

επιπλεον βρισκουν και αντικαταστατη για την δευτερη κιθαρα στο προσωπο του jeff tuttle ο οποιος δεν συμμετειχε καθολου στην δημιουργια του ire works
στο αλμπουμ συνεχιζουν την πορεια που ξεκινησαν με το miss machine αλλα κανωντας και κανα 2 πισωγυρισματα στο calculating the infinity.στο αλμπουμ συμμετεχουν ο Μινακακης και ο brent hinds των mastodon!οπως ηταν αναμενομενο κανουν μεγαλη επιτυχια και ξεκιναν τις τουρνε!

αυτη ειναι πανω κατω η πορεια τους μεχρι τωρα
κατα την οποια εχουν αποκτησει τιμητικα σχολια απο μπαντες οπως rush,king crimson,jon jarzombek,steven wilson-porcupine tree κ.α.

μια μπαντα η οποια δεν γνωριζει ορια και φραγμους!
μια μπαντα που αποδυκνειει οτι υπαρχει ακομα παρθενογενεση στη μουσικη
προσωπικα τους θαυμαζω απεριοριστα
και ευελπιστω μια μερα να σταθω τυχερος και να τους δω ζωντανα!!!

#2

Τι να πω. Τα είπες όλα.

#3

Πολύ καλά τα λές εν ολίγοις, αλλά τους προτιμώ στην περίοδο που φαίνεται επιδεικτικά στο quote. Ούτε το Μiss Machine, ούτε το Ire Works κατάφεραν να έχουν την ίδια παρανοϊκή έκφραση δημιουργίας με τους προκατόχους τους, αλλά όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, οι πωλήσεις και το hype, λένε άλλα.
Σίγουρα είναι σημαντικότατη μπάντα και επαναπροσδιόρισε εν μέρει τον ακραίο ήχο, αλλά ο ακρογωνιαίος λίθος τους θα είναι πάντα το Calculating Infinity. Πολύ δύσκολα θα ξεπεράσουν εκείνα τα στάνταρντς. Και φυσικά ένα λάιβ δεν θα κακόπεφτε σε κανέναν.

#4

Χαχα, πάνω στην ώρα έφτιαξες αυτό το θρεντ. Την τελευταία βδομάδα λιώνω απίστευτα Miss Machine και Ire Works! Και τα 2 φοβερές δισκάρες!

Δεν ξέρω όμως αν θα μου αρέσουν τα άλλα, καθότι φλώρος και μπορεί να είναι περισσότερο hardcore απ’ ό,τι αντέχω. Κάποια στιγμή στο προσεχές μέλλον θα ακούσω Calculating Infinty.

Κατά τ’ άλλα ένα μεγάλο respect στους Dillinger Escape Plan!! Ό,τι έχω ακούσει από αυτούς απλά σπέρνει. Μπράβο sgnl

#5

Ωραια τα λετε οι αποπανω.Οι Dillinger ειναι μοναδικη μπαντα.Η μουσικη τους ειναι απιστευτη απλα.
Ειχαμε βαλει σε ενα παιδι και μας ειπε οτι αγχωθηκε ακουγωντας τους.
Οσο πιο παλια τοσο πιο καρφικα.Εμενα μαρεσει οτι εχω ακουσει απο αυτους.Βασικα μονο το πρωτο ΕΡ
δεν εχω ακουσει.

#6

θενκς μανος

το ep με τον patton eνδεικνυεται για ολους!τρελα,μουρλα και ψυχασθενεια!!!παρε δω
ειναι βιντεακι που συμπεριλαμβανεται και μεσα στο δισκο!

το calculating φαντασου ενα δισκο σαν το panasonic youth απο το miss machine.και απο αυτο,μοναχα το πρωτο λεπτο!πριν αρχισουν οι “μελωδιες”! χαχαχαχ

να και η εμφανιση τους στον κοναν ο μπραιεν

#7

αποχωρησαν και αυτοι απο την relapse

φτιαξανε δικια τους εταιρεια - Phonogetic Recods- σε συνεργασια με την season of mist!!!

λετε να τους δουμε και ελλαδα τωρα???

#8

Μεγάλη μπάντα, αλλά το ιρε γουόρκς είναι μεγάλη πατάτα.
Οτιδήποτε ηχογράφησαν μέχρι τότε είναι απίστευτο (και δεν είμαι των “τεχνικών”).

Α, πριν το calculating infinity, είχαν βγάλει κι αυτό το σπλιτάκι:

Αν και (στο δικό μου το μυαλό) η SoM είναι νεκροταφείο συγκροτημάτων, ίσως είναι καλύτερα που φύγαν απ’τη ριλάπς.

#9

Είχα την εντύπωση πως είχαμε και άλλο τόπικ για αυτούς :-k

ον τόπικ

Κάτι χρόνια αφότου βγήκε το Miss Machine (που απο όσα έχω ακούσει είναικαι το πιο συμπαθητικό τους) μπορώ να πώ ότι για αυτό που κάνουν είναι καλοί, είναι ξεχωριστοί, αλλά δε νομίζω ότι μπορώ να το ξανακούσω εύκολα, όχι μόνο επειδή έχουν αλλάξει τα γούστα μου αλλά και επειδή είναι δύσκολο άκουσμα. Όταν το είχα πρωτοπάρει όντως μου άρεσε αλλά τώρα τα ψιλοκλαίω τα λεφτά μου. Το τελευταίο δε το έχω ακούσει.

υ.γ. όποιος σαδιστής σχεδίασε το booklet του Miss Machine, θέλει τρελό, πραγματικά τρελό ξύλο.

#10

Το Miss Machine ειναι τρελη δισκαρα(νταξει γαμω ειναι και το Calculating αλλα με το Miss ειχα φαει τεραστια ηττα)οπως και το Irony με τον τεραστιο Mike Patton.

Βλεποντας τους live περσι στο Hellfest εμεινα πραγματικα αφωνος με τη παρουσια και το παιξιμο τους.Μακαρι να περασουν κι απο δω.

#11

Βαρύς ο χαρακτηρισμός…

Ξενίζει εύκολα κάποιον που γουστάρει κυρίως την παλιά του περίοδο, αλλά έχει μέσα κορυφαίες στιγμές ο δίσκος.
Αλλά λογικό είναι άμα κάποιος βλέπει τους DEP σαν την μπάντα που έβγαλε το Calculating Infinity να ξενερώνει με Black Bubblegum ξέρω’γω. Κι ας είναι κομματάρα.

Σίγουρα στις 10 αγαπημένες μου μπάντες. Και απ’όσα έχω δει, άμα μας έρθουν για live καλύτερα να το ξεγράψουμε το venue.

#12

Δοκίμασα πολλές φορές να το κάνω να μ’αρέσει. Αλλά λόγω της φύσης της μουσικής τους, δεν μπορώ καν να το χαρακτηρίσω “βαρετό”. Για την ακρίβεια, όσες φορές το δοκίμασα, στο τέλος το έβγαζα με κάτι νεύρα κουρέλια. Άρα (για μένα πάντα) είναι πατάτα. :wink:

#13

Απο τις αγαπημενες μου μπαντες…
Απλα πολυ πολυ μπροστα

#14

Οι dep είναι μια αγαπημένη μου band και εχω ασχοληθεί αρκετά με αυτούς-σε μουσικό επίπεδο- και αυτό που μπορώ να πω πάντα υποκειμενικά είναι οτι είναι μια απο τις πιο ενδιαφέρουσες bands των τελευταίων χρόνων και πιο τεχνικές.Είναι πολύ δύσκολο κάποιος ο οποίος δεν ασχολείτε με μουσική να ενθουσιαστεί με dep γιατί δεν μπορεί να καταλάβει πότε παιζουν 3/4 πάνω απο 4/4 ή περνάνε ‘κουλούς’ χρωματσμούς στις κιθάρες και όλα αυτα σε πολύ γρήγορες ταχύτητες…πάνω απο 200 χλμ…
Πέραν αυτού πρέπει να πω πως είναι και πολυ προσγειωμένα άτομα αφού εχω μιλήσει με τον Ben Weinman 2 φορές και είναι πολύ low profile και δεν την έχει πιστέψει καθόλου.

Ο αγαπημένος σας xodros.

ps.THURSDAY AT TEXAS NECROPOLIS ROCK HARD FESTIVAL.
INFIDEL
UNIVERSE 217
POEM
LUCKY FUNERAL
EDEN DEMISE
STONEROW
ενδιαφέρον ε?

#15

συνευρεση 2 σπουδαιων προσωπικοτητων

#16

Όταν είχε βγει το Calculating Infinity είχα ενθουσιαστεί. Μαζί και τα εξαιρετικά ep.

Αργότερα ατόνησε το ενδιαφέρον μου γι’ αυτούς.

Τώρα που ακούω το Miss Machine μ’ αρέσει αρκετά.

Το Ire Works θυμάμαι πάντως ότι δεν μου είχε κάνει καλή εντύπωση.
Θα το ξανακούσω κι αυτό κάποια στιγμή να δω αν θ’ αλλάξω γνώμη.

#17

Είχα προσπαθήσει να ακούσω, αλλά το παράτησα, είπα πολλή πολλή βαβούρα και τεχνικούρα για το τίποτε.
Πάντως λάιβ πρέπει να γίνονται τρελά σκηνικά (πατάνε στα κεφάλια, καλή φαση).

Θα ακούσω το ep με τον Putton, που το χω περασμένο στο mp3 και θα επανέλθω, αλλάζοντας ή όχι γνώμη.:stuck_out_tongue:

#18

Eμενα ρε παιδες μαρεσε το Ire !
Εξελισεται η μπαντα, και το retrofied px ηταν ακυρο στο αλμπυμ αλλα ειναι πορωτικο!

#19

Απίθανο το EP με τον Mike Putton, το καραγούσταρα.
Οπότε θα συνεχίσω με την Miss Machine.

#20

να το ξανακουσεις :!:
δισκαρα για μενα…και συγκρισεις ειναι για λουζερς! :stuck_out_tongue:

patton, ρε γιωργο :stuck_out_tongue: