L.A. Woman
Πω πω μου όταν ακούω για Doors με πιάνει μια ανατριχίλα!!!8O
Waiting For The Sun! Προσωπική λατρεία μου στην Ισπανική κουλτούρα! Και αυτό το κομμάτι σε ταξιδεύει εκεί! Spanish Caravan!! 
Είναι ο δισκος που απολαμβάνω να ακούω πιο πολύ!!
LA woman ωρε…εχει riders…8)
Ειμαι αναμεσα στα 2 πρωτα και το waiting for the sun…Το soft parade ποτε δεν με συγκινησε σαν συνολο το morisson hotel λιγο περισσοτερο blues απο οσο θελω τους doors και το l.a. woman εκτος απο ορισμενα κομματια δνε με συγκινει(ειναι και αυτο που εχω ακουσει λιγοτερο…)…
Μαλλον για strange days λογω του ομωνυμου επους…
Μαλλον το αγαπημενο μου τραγουδι απο αυτους.
Μπορει και το Love Street. :oops:
Το The Doors με το αξέχαστο Break on Through!!!
Απο τα μεγαλυτερα ροκ συγκροτηματα…Πολλοι τους απεχθανονται και πολλοι τους λατρευουν…ενδιαμεση κατασταση δεν υπαρχει(περα απο λιγα ατομα).Καθε στιχος τους ειναι ψαγμενος και τις περισσοτερες φορες διφορουμενος…Ο μορρισον απο τις καλυτερες φωνες και γενικοτερα προσωπικοτητες.Πολυ ψαγμενος τυπος που εβλεπε τα πραγματα με εναν δικο του τροπο…Τα ναρκωτικα οστωσο τον διελυσαν…Ειναι καπως παραξενο πως με μολις 7 δισκους καταφεραν θαυματα.Ειναι αθανατοι και διαχρονικοι…
και λιγα ειπες:D:D:D:D
Πως φαινεται πως πολλοι μισειτε τους doors.Δικαιωμα σας μεν αλλα ψαχτε τους και λιγο καλυτερα και μην κανετε κριτικες χωρις να γνωριζετε…Δεν λεω πως ολοι δεν εχετε ασχοληθει με τους doors αλλα οι περισσοτεροι κρινετε χωρις να ξερετε…anyway.!Γουστα ειναι αυτα…
+1 οι DOORS είναι θεοί ΡΕΕΕΕΕ!!! και groove υπήρχε, o Ray Manzarek από το ίδιο αρμόνιο που έκανε τα θεϊκά σόλα, έβγαζε groove ήχους μπάσου!!!
Κραταει χρονια αυτη η κολωνια, απο πολυ παλια θυμαμαι ατομα να κραζουν τους Doors και τον Morrison και να μην εχουν ακουσει περα απο 2 τραγουδια τους… Πως κραζεις κατι που δεν ξερεις? Δεν το καταλαβα ποτε, αλλα παντα υπαρχουν κολλημενοι σε τετοια θεματα…
ακριβως…Επιτελους βρισκω ανθρωπους με μια λογικη…Συμφωνω πως οι doors ειναι καπως παρξηγημενοι να το πω;Κρινονται συνεχως παντως και απο ασχετους…
Ειναι παρεξηγημενοι και παντα απορουσα γιατι… Οσοι τους κραζουν, ας μπουν στον κοπο να ακουσουν εστω 2-3 δισκους τους και να μας πουν μετα γνωμες… Με το downloading ειναι κατι ευκολο να γινει, χωρις κοπο.
Εχω ακούσει όλους τους δίσκους των Doors σε βινίλιο απο τον πατέρα μου. Ουσιαστικά οι Doors με μύησαν στον κόσμο του Rock!!! 
Σήμερα δεν είχα όρεξη να ψαχτώ με κάτι καινούργιο.
Ήθελα να ακούσω κάτι οικείο, κάτι αγαπημένο που να σιγοτραγουδήσω (λέμε τώρα…) παρέα.
Ε λοιπόν αφιέρωσα 4 ώρες και άκουσα για n-οστή φορά όλη τη δισκογραφία των Πορτών σερί. Απόλαυση!
Σαν το κρασί αυτές οι μουσικές ρε παιδί μου. Δεν παλιώνουν, ωριμάζουν…
Εντωμεταξύ, όσο το σκέφτομαι, δεν παίζει να έχουν βγάλει κακό τραγούδι έτσι ?
Όλα τα albums είναι γαμάτα και ακούγονται από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να πατήσεις “next”.
Κι αυτά σε μια μπάντα που ήταν συνεχώς μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας λόγω της “άστατης” ζωής του Morrison.
Respect σε ένα συγκρότημα-θρύλο του περασμένου αιώνα.
Διαβάζω τώρα τις σελίδες του θέματος ακούγοντας Doors, ώσπου να το τελειώσω το γράψιμο μάλλον θα τις έχω τελειώσει κιόλας. Ως κάτι παραπάνω από generic ακροατής των Doors, τα εξής από μένα:
Πολύ όμορφη η φωνή του Morrison, ζεστή και bluesy, ότι πρέπει και ακόμα παραπάνω για την εποχή. Υπέροχοι και οι στίχοι του, δεν χρειάζεται να αναφερθώ ιδιαίτερα. Πολύ ωραία πλεξίματα και εναλλαγές μεταξύ Manzarek και Krieger(που τον θεωρώ αρκετά υποτιμημένο), που δίνουν και τον μοναδικό ήχο των Doors.
Τον Manzarek θεωρώ τον πρώτο χρονικά μεγάλο κιμπορντίστα, που έδειξε τον δρόμο σε όλους που ακολούθησαν στη δεκαετία του 70 κυρίως. Ακόμα, και την ίδια τη μουσική που έπαιξαν οι Doors την θεωρώ κάργα σημαντική και επιδραστική(εν μέρει λόγω της απήχησης που είχε). Εκτός κάποιων προαναφερθέντων ειδών, πιστεύω πως επηρέασε και όλο το progressive: η δομή των κομματιών(με σόλα, εναλλαγές ήρεμων-έντονων μερών, σε κάποιο βαθμό spoken parts) και η διάρκειά τους(δεν θυμάμαι πολλούς που να έγραφαν τότε δεκάλεπτα ΕΠΗ) είναι αρκετά για μένα. Τέτοια έπη υπήρχαν στα 2 πρώτα τους(The End, When the Music’s Over), εν έτει 1967. Δίσκοι όπως το In the Court of the Crimson King, που για μένα είναι αυτός που θεμελίωσε αμιγώς την έννοια του progressive και πειραματικού, νομίζω ότι τράβηξαν(και) από εκεί επιρροή Προφανώς μιλάμε για πολύ μεγάλη διαφορά σε επίπεδα δεξιοτεχνίας, αλλά αυτό δεν αλλάζει τα γεγονότα.
Θέλω να κάνω μια ξεχωριστή μνεια στο αγαπημένο μου τραγούδι τους, [U]When the Music’s Over/U. Θα αφήσω το φοβερό μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού και θα κολλήσω εκεί που κολλάω πάντα. Στο μέρος 7:55-9:37. Το έχω ακούσει τόσες φορές στη ζωή μου κι ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω τι έγινε εδώ. Στην αρχή η ΠΑΡΑΝΟΙΑ, γιατί για παράνοια πρόκειται, του Morrison και της φωνής του σε τρομάζει και σε πετάει κάτω, οδηγώντας σε να ακούς αποσβολωμένος και πεσμένος την ίσως πρώτη μονομαχία οργάνων στην ροκ! Αφήνει ο ένας για τον άλλον, παλεύει ο ένας να προβληθεί έναντι του άλλου, προσθέτοντας στο αποκορύφωμα. Και χωρίς σταματημό, στο 8:57-9:37 το απίστευτα μελωδικό κλείσιμο του Manzarek, με κάθε νότα να έχει νόημα και να βαράει διαφορετική ευαίσθητη χορδή.
Ίσως να μην είναι τόσο μεγάλοι όσο τα μεγαθήρια της εποχής, αλλά για μένα αξίζουν τη θέση τους στο πάνθεον και με το παραπάνω.
Touch me?παντα μου θυμιζει διασκεδαστες στο λας βεγκας αυτο το κομματι
κατα ταλλα συμφωνω
Απλά τα πράγματα…ROCK=DOORS :!:
Η επιλογή του καλύτερου άλμπουμ είναι πραγματικά δύσκολη!Επείδη ήταν από τα πρώτα μου ακούσματα έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στο πρώτο…
Υ.Γ. Όσο αφορά τον βλάκα που προφήτεψε για 200 άτομα στο Gagarin θα τον συμβούλευα να ψάξει πόσα άτομα ήταν το 2004 στον Λυκαβηττό όταν ήρθαν 2 μέλη του γκρουπ 33 χρόνια μετά την κυκλοφορία του τελευταίου άλμπουμ του συγκροτήματος…:lol:
Δεν συζητάμε τι θα γινότανε αν ζούσε ο Τζιμάρας και ερχότανε…
Δεν θα έμπαινα τζάμπα, όπως έκανα το 2004! 
:lol::lol:
40 χρόνια από το θάνατο του Morrison…
?People are afraid of themselves, of their own reality; their feelings most of all. People talk about how great love is, but that’s bullshit. Love hurts. Feelings are disturbing. People are taught that pain is evil and dangerous. How can they deal with love if they’re afraid to feel? Pain is meant to wake us up. People try to hide their pain. But they’re wrong. Pain is something to carry, like a radio. You feel your strength in the experience of pain. It’s all in how you carry it. That’s what matters. Pain is a feeling. Your feelings are a part of you. Your own reality. If you feel ashamed of them, and hide them, you’re letting society destroy your reality. You should stand up for your right to feel your pain.?
[RIGHT][I]James Douglas “Jim” Morrison (December 8, 1943 ? July 3, 1971)[/I][/RIGHT]