The Electronic Μusic Thread

χθες ξέθαψα το Pearls to Pigs των Modwheelmood…
τους ειχα μάθει πριν 2-3 χρόνια που καναν κατι ρεμιξ για τους Nine Inch Nails και ειχα ψιλοκολλήσει!!!
αρκετά συμπαθητικό γκρουπακι

παρτε ενδεικτικά 3 (ωραία) τραγούδακια

Mhz

If I Was You

Things Will Change

Tο ομώνυμο δισκάκι των [I]Blackfilm[/I] κυκλοφόρησε το 2008 από την ημεδαπή [B]Spectraliquid[/B] η οποία δηστυχώς μας άφησε χρόνους. (http://www.discogs.com/label/Spectraliquid). Η Spectraliquid ανήκε και στον Kostas K. one man band [B]Subheim[/B] (http://www.discogs.com/artist/Subheim). Έχει δισκογραφήσει 2 album το ένα καλύτερο απ’ το άλλο παρόμοιου ύφους με Blackfilm. Για τη ιστορία το ομότιτλο των τελευταίων επανακυκλοφόρησε φέτος από τη γερμανική Denovali Records. Το artwork του album δε, το έχει φιλοτεχνήσει ο Kostas K.

Subheim - Howl

Subheim - December

συναισθήματα που αρχίζουν να ξεφυτρώνουν τη στιγμή που η άβολη κατάσταση έχει περάσει. το τρέμουλο υπάρχει ακόμη, το ίδιο και η ένταση, όμως σιγά σιγά καταλαγιάζουν. περιφέρεσαι χωρίς ιδιαίτερο λόγο, σαν να έχεις εθιστεί στις εικόνες που προηγήθηκαν και να μην μπορείς να τις βγάλεις από τη σκέψη σου. αυτές συντηρούν την όποια αισθητηριακή αντίληψη, γιατί κατά τ’ άλλα αδειάζεις και βυθίζεσαι. πλέον έχεις ελευθερωθεί από τα πάντα και κάθε τι είναι καλοδεχούμενο. σαν να ήσουν κομμάτι τους από καιρό. όσο περπατάς αφήνεις πίσω τη βρομιά και το σίδερο. ήλιο δεν βλέπεις, ούτε κι ο αέρας είναι καθαρός, αλλά αρκεί για να ανεβάσει λίγο τον παλμό σου. οι εικόνες αρχίζουν να αλλάζουν κι αυτές. μεγάλες βουνοκορφές ξεπροβάλλουν και με ένα σάλτο είναι δικές σου. την επόμενη στιγμή έχεις βουτήξει στο κενό και το κάνεις δικό σου κι αυτό. ο άνεμος έχει αποκτήσει λαλιά η οποία σε σπρώχνει εμπρός, ένα ένα τα χρώματα σε κυκλώνουν, οι ήχοι γίνονται εκκωφαντικοί και η κίνηση ιλιγγιώδης. τα πάντα ηρεμούν για τελευταία φορά, ο θόρυβος και το φως είναι πλέον λευκά.

Επειδή το ξέθαψα σήμερα κι επειδή δεν είδα καμιά αναφορά κάπου, έχω να προτείνω τους [B]The Protagonist[/B] και τον δίσκο A Rebours.

Ουσιαστικά ένας τύπος είναι, ο Magnus Sundstrom. Κυκλοφόρησε το 1998 από την Cold Meat Industry. Πολύ γνωστή εταιρία στο χώρο του dark ambient/industrial.
Αν και δυσκολεύομαι να περιγράψω τέτοιες μουσικές, μπορώ να πώ οτι το πιο κοντινό “συγκρότημα” που θα σας φέρει στο μυαλο είναι οι Arcana.
Δηλαδή ορχηστρική μουσική, neoclassical/medieval music όπως αναφέρονται (οτι ξέρετε κι εσείς ξέρω κι εγώ!), πολλά έγχορδα, πλήκτρα να δημιουργούν ατμόσφαιρες, ελάχιστοι στίχοι, απαγγελίες διάσπαρτες, αρκετά κρουστά ε… αυτά 8)
Γενικά δεν είναι τοσο “δύσκολη” μουσική όσο ακούγεται, ούτε κατι “βαρύ”

Για να καταλάβετε τι εννοώ:



Μπράβο [B]post_digital[/B] ! :thumbup:
Κι έλεγα να ποστάρω περί Kosta K αλλά με πρόλαβες.
Φοβερός τύπος με 2 εξαιρετικά ambient albums, αρκετά διαφορετικά το ένα με το άλλο.
Το πιο σκοτεινό και λιτό “Approach” του 2008 και το περσινό “No Land Called Home” με αρκετές προσθήκες και ανανεώσεις στον ήχο.
Αξίζει πραγματικά να τον τσεκάρετε!

Ας προτείνω και κάτι ακόμη λοιπόν. Στο χώρο του trip-hop τώρα.

[B][SIZE=“4”]SeQueNce TheOry PrOjeCt - Toyland (2010)[/SIZE][/B]

Επίσης ελληνική μπάντα κι αυτή.
Επιτρέψτε μου να quote-άρω μερικά πράγματα γιατί τα γράφουν ωραία τα παιδιά:

Οι SeQueNce TheOry PrOjeCt σχηματίστηκαν το 2006 απ’ τον Orfeus (samples, synths,dj’ing, παραγωγή) και τη Moensa (πιάνο, synths, τρομπέτα, ακκορντεόν, φωνητικά).
Το όνομα του σχήματος είναι εμπνευσμένο από την ακολουθία που διέπει τις ανθρώπινες συναντήσεις και πράξεις που καθορίζουν εν τέλει τη ζωή μας και από μια φράση του Εμίλ Ζολά από το βιβλίo “οι Παθογένειες της Δημοκρατίας” που λέει “…πιστεύω σε μια διαρκή αλληλουχία των ανθρωπίνων εκφράσεων,σε μια ατέλειωτη πινακοθήκη ζωντανών πινάκων”.

Ο ήχος μας είναι μια ανάμειξη trip hop ατμοσφαιρικής μουσικής σε συνδυασμό με jazz,indie pop,folk στοιχεία και όπερα.Η μουσική μας πηγάζει από έντονα συναισθήματα νοσταλγίας των παιδικών μας χρόνων και θλίψης για τα ανθρώπινα δικαιώματα που καταπατώνται καθημερινά στο όνομα του χρήματος,της εξουσίας,της τάξης και της δήθεν παγκόσμιας ειρήνης.Η μελαγχολία είναι ένα χαρακτηριστικό που υπάρχει έντονα στους στίχους μας γιατί μας πληγώνει η ταπείνωση και ο εξευτελισμός του ανθρώπου απ’τον άνθρωπο,η καταστροφή της φύσης και αισθανόμαστε συνένοχοι που υπάρχουμε σ’έναν κόσμο που τα πάντα είναι εμπορεύσιμα με κάθε αθέμιτο τρόπο και που χιλιάδες παιδιά γίνονται αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης ή βιώνουν την απόλυτη εξαθλίωση.Αυτό που μας εξαγνίζει είναι να δημιουργούμε με τη μουσική μας ένα σκηνικό παραμυθιού και να αφυπνίζουμε σ’αυτούς που την ακούνε συναισθήματα αυτής της παιδικής αθωότητας και αφέλειας που εκλίπει.
Hχογραφούμε με δικό μας εξοπλισμό σε homestudio και προσπαθούμε να έχουμε τη μουσική μας προσβάσιμη σε όλους.
Στις ζωντανές εμφανίσεις μας τους s.t.p πλαισιώνουν στο μπάσο ο Κώστας Αντωνίου,ο Ιάκωβος Παυλόπουλος drums και η Θεοφανώ Μέλιου opera vocals.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μπάντα. Νέα και ελπιδοφόρα.
Το “Toyland” είναι το πρώτο τους full-length album. Είναι self-released.
Trip-hop κατά βάση, με αναφορές σε Portishead αλλά με το δικό του προσωπικό ήχο.
Μελαγχολικό αλλά και παιχνιδιάρικο. Εμπνευσμένο και με όμορφο στίχο.
Μπορείτε να το ακούσετε μέσω streaming ή να το κατεβάσετε πληρώνοντας ένα συμβολικό αντίτιμο [B][U]εδώ[/U][/B].
Θα σας πρότεινα όμως καλύτερα να πάτε στην επόμενη συναυλία τους, να τους απολαύσετε, να τους μιλήσετε γιατί είναι και γαμώ τα παιδιά και να πάρετε την δική σας κόπια σε homemade CD-R μορφή (όπως έκανα κι εγώ).
Γιατί είναι καλό να στηρίζουμε τις τίμιες προσπάθειες της ελληνικής σκηνής.
Επίσης οι συναυλίες τους είναι free και αυτό λόγω φιλοσοφίας/attitude.

Γιατί όπως γράφουν και οι ίδιοι:

“.? Music should be free as We should? ?”

[B]http://www.myspace.com/sequencetheoryproject[/B]

brein.d3d

http://rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=4148&page=112

:p:p

^ Χαχα, ωραίος! Δεν το είχα προσέξει…

Δεν πειράζει, επανάληψη μήτηρ μαθήσεως. :slight_smile:
Ελπίζω να το δει κανένας παραπάνω εδώ.

[SPOILER]Είχες πάει τότε στο live-άκι στου Ψυρρή και είπες μετά να το ποστάρεις ε? :p[/SPOILER]

Το άκουσα 2 φορές το Sequence Theory Project και γαμάει. Θα το λιώσω τις επόμενες μέρες και θα γράψω αναλυτικά τη γνώμη μου.

γιατί τέτοια κάψα? :stuck_out_tongue:
anyway, τα έχω γράψει στο blog μου.κάνω copy/paste

[B]James Blake[/B] - James Blake (2011)

Ο 21χρονος Λονδρέζος James Blake απέκτησε τρομερό hype με τα δύο EP που κυκλοφόρησε πέρυσι. Η αλήθεια είναι πως ήταν μεν καλά, αλλά σίγουρα δεν προμήνυαν πως θα είναι ο καλλιτέχνης που θα κάνει πράξη την καραμέλα του post-dubstep. Ο δίσκος που επίκειται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2011 ήταν μεν από αυτούς που περίμενα να ακούσω μέσα στη χρονιά, αλλά όχι με τόση αγωνία ώστε να περιμένω κάτι καινούριο και ρηξικέλευθο. Και ο Blake με διαψεύδει. Απογυμνώνει τις συνθέσεις από υπερφορτωμένα ψυχρά ηλεκτρονικά στοιχεία, και φέρνει στο προσκήνιο τη φωνή του. Διπλές ή ακόμα και τριπλές γραμμές φωνητικών, που δημιουργούν έναν όμορφο παραλληλισμό με τα πρόσωπα σε διαφορετικές διαστάσεις του εξωφύλλου. Τα ηλεκτρονικά στοιχεία χρησιμοποιούνται μόνο εκεί που πρέπει, και προσδίδουν στο δίσκο μια αξιοπρόσεκτη αρμονία. Γίνεται έτσι σαφής. Για παράδειγμα, το κλείσιμο του ‘I Never Learnt To Share’ δε θα ήταν τόσο επικό αν χρησιμοποιούνταν από την αρχή τα συνήθη dubstep beats. Όλα είναι εκεί που πρέπει. Το πιάνο του Blake σιγοντάρει τις συνθέσεις, και πολλές φορές έρχεται και στο προσκήνιο. Έτσι, ο δίσκος γίνεται πολύ πιο οικείος, σε αντίθεση με τα απόμακρα βιομηχανικά πρότυπα του είδους. Σίγουρα δεν είναι ένας εύπεπτος δίσκος. Και σίγουρα δεν έχει τόσο μεγάλη διασκεδαστική αξία ώστε να κολλήσεις μαζί του. Είναι όμως ένας δίσκος που θα σου κρατήσει συντροφιά τις πιο μοναχικές στιγμές του χρόνου. Θα πάρει ένα συγκεκριμένο, αλλά ποιοτικό αριθμό ακροάσεων. Και αυτό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο…
Ακούγοντας το ντεμπούτο του James Blake λοιπόν, καταλαβαίνει κανείς ότι για να δημιουργήσεις το post-dubstep δε γίνεται να το κάνεις βασιζόμενος σε όσα γνωρίζεις για το ήδη υπάρχον dubstep. Ο Blake χαράζει το δρόμο, δημιουργώντας κάτι που έχει την προσωπική του ταυτότητα και ηχεί σαν φουτουριστική soul. Και σε κάθε περίπτωση, το ντεμπούτο του έχει την ίδια δυναμική για το κίνημα του post-dubstep, όση είχε το “Untrue” του Burial για τα dubstep κυκλώματα.
Η διασκευή στο ‘Limit To Your Love’ της Feist είναι συγκλονιστική.

http://www.youtube.com/watch?v=oOT2-OTebx0

Είμαι λίγο επιφυλακτικός για το όλο post-dubstep/επανίδρυση/reinvent κτλ αλλά πάνω κάτω συμφωνώ με αυτά που έγραψες.

Δώσε link από το blog σου.

εν το μεταξυ τωρα που λεγατε για νταμπστεπ εψαξα μια το φορουμ και ειδα οτι δεν υπαρχει ενα τοπικ για νταπμστεπ και ντραμομπασα… καλο δεν θα ταν να φτιαχτει ενα; :slight_smile:

Τις τελευταιες μερες, κατι με εχει πιασει και ακουω συνεχεια το mezzanine .Αν και νιουμπ γενικα στο τριπ-χοπ, εχω την αισθηση οτι τετοιο σιντι δεν εχει ξαναματαβγει [και ουτε προκειται να ξαναβγει] απο κανεναν.

[B]Chase & Status - No More Idols (2011)[/B]
λοιπον το νεο τσειζ εν στατους ειναι εκει εξω και μετα απο μερικες ακροασεις εχω να πω οτι μια μεγαλη απογοητευση… απο το πρωτο τους του 2008 το οποιο ηταν ενα απ τα καλυτερα ντραμ εντ μπειζ αλμπουμ που χουν βγει ιμχο περιμενα το λιγοτερο ενα παρομοιο αλμπουμ… αντιθετα βρικα ενα αλμπουμ χωρις ιδεα κοπυ πεειστ του τελευταιο των κεμιστς ι των πεντιουλουμ. προφανως καποιες μπαντες δν μπορουν να συνεχιζουν αυτο το γαματο ντραμομπασο που πιανουν στα πρωτα σι ντι και πιανουν (χωρις λογο) αυτο το προντιτζηζειν ηχο χωρις να καταλαβουν οτι μονο οι προντιτζυ μπορουν να παιξουν οτι παιζουν οι προντιτζυ. τεσπα αρκετα ξενερωμενος ειμαι αφηνω τον λογο στους χρηστες που προφανως το χουν ακουσει (χορορ, ριπ νουμπ φανταζομαι σιγουρα)

Την πουτάνα την Beth Gibbons άμα την πιάσω στα χέρια μου, μου χρωστάει ίσαμε 5 μπουκάλια ουίσκι.

[SIZE=“4”][B]BURIAL + FOUR TET + THOM YORKE[/B][/SIZE]

πάρτε:

[U]Ego[/U]

[U]Mirror[/U]

λιποθυμώ.

mporei kapoios na mou pei an exei vgei sto internet sto neo tim hecker kai an to akouse kai pws tou fanike kai isws na mou steilei kserei ti mpas kai mporesw na to _______ kapote

Pm sent

υπάρχει και topic στις κυκλοφορίες.

euxaristw poly, 8a tsekarw kai to topik

μετα απο καποια ακουσματα και καθυστερημενα οπως τονισε ο ριπ μ αρεσε το νεο αεθενορ! οχι κατι καινουργιο αλλα στα παντα ψηλα στανταρ τους :slight_smile: