Καινούριο single από burial, μέσα στη χρονιά μάλλον θα βγάλει καινούριο album
preorder (για το single)
neo fovea hex se 10 meres:bounce:
Μαζι σου , και εννοειται το μπολντ περα για περα
ο δισκος ειναι , πολυ απλα, , πολυ πολυ μπροστα
τον εχω απο το 98 κ ακομα ακουγεται φρεσκος σαν να βγηκες χθες
για μενα ειναι ο καλυτερος δισκος που βγηκε στα 90s απο την γηραια αλβιονα (ναι οκ θα μου πειτε για το ΟΚ computer και θα πω κλαιν , αλα οκ περι ορεξεως κολοκυθοπιττα)
Τρομακτικος δισκος.Επος
Κ το ομωνυμο κομματι απλα δεν υπαρχει 8)
ο από πάνω είναι πολύ κοντά στο νόημα.
εγώ για το “mezzanine” τα είχα πει και στο thread με τα αγαπημένα άλμπουμ:
[SPOILER]
[/SPOILER]
και θα συμφωνήσω πως μετά από αρκετές ακροάσεις, γίνεται αντιληπτό πως ΤΟ κομμάτι του δισκου είναι το ομότιτλο…
ντισολβντ γκιρλ για μενα ασυζητητη! 
βεβαια ειναι και ολα κομματια του 10 σε αυτο το αλμπουμ…
Θυμάμαι κάτι ολοσέλιδες καταχωρήσεις στο Ποπ+Ροκ της εποχής όταν είχε βγει ο μελίτακας. Βέβαια τότε άκουγα σχεδόν αποκλειστικά ότι περιείχε κιθάρες, (joy division, cramps, echo ktl.). Κάποια στιγμή 2-3 χρόνια μετά είχα ψαρώσει με το μουσικό χαλί σε διαφήμιση ουίσκι. Τόσο σκοτεινό, τόσο αλλόκοτο στ’ αυτιά μου, μα συνάμα τόσο δυναμικό. Όσους απ’ τον μουσικό μου περίγυρο ρωτούσα δεν είχαν κάτι να μου απαντήσουν. Κάποια στιγμή γνώρισα κάποιον που διοργάνωνε κάτι παρτάκια ηλεκτρονικής μουσικής με ευρύτερες γνώσεις επ’ αυτής. Θυμάμαι καθόμασταν στη μπάρα ενός κουτουκιού και πίναμε ουίσκια, όταν ήρθε στο μυαλό μου το όλο σκηνικό και τον ρώτησα ποιο είναι αυτό το “θεϊκό” κομμάτι. - “Inertia creeps από Massive attack” απαντάει, δεν χρειαζόμουν και τίποτε άλλο. Αγορά του σιντί και ακροάσεις στο ριπίτ μέχρι τα αυλάκια να βγάλουν καπνούς. Αγαπημένο τρακ το “Group Four” με τα εξωγήινα φωνητικά της Elisabeth Fraser…
(ειδικά απ’ το 5’ 50’’ και μετά τα σπάει)
Συμφωνω και εγω για το ομοτιτλο.Αν και με οσους εχω κανει παρομοια συζητηση μου λενε οτι ξεκινανε καπως ετσι .Στην αρχη αγαπανε το angel ,μετα απο λιγο καιρο το inertia creeps και οταν δωσουν χρονο στο mezzanine μενουν μαλακες.
Παλικάρια,επειδή ψάχνοντας όλες τις σελίδες βρήκα πολύ όμορφα πράγματα,χωρίς να έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με το είδος,εκτός από τα προφανή(Radiohead,Massive Attack κλπ,ή “δικές” μας μπάντες που πλησίασαν σε τέτοιους ήχους όπως The gathering,Anathema),θέλω να μου πείτε αν υπάρχει κάποιο σάιτ γιατί στα γνωστά δεν μπορώ να τα βρώ(ξέρετε εσείς:wink:).Πολλά από αυτά δεν υπάρχουν.
δοκιμασε αυτο!
εχει γενικα χωρισμενα σε ειδη τα πιο σημαντικα και μετα βλεπωντας και κανοντας (για να μην σου λεω 325254 ονοματα)
http://techno.org/electronic-music-guide/
Δοκίμασε κι αυτό!:
Είναι γενικά χωρισμένο σε ξύδι,και το πιο σημαντικό κ μετά τρέχοντας και σπρώχνωντας (για να μη σου λέω και ατσομπαλάκα αααα)
ευχαριστώ για τον κόπο σου…βέβαια πάει πιο πολύ προς τον ηλεκτρονικό ήχο κ δεν μου πολυαρέσει.Σε αντίθεση με συγκροτήματα όπως οι Lights Out Asia,The cinematic Orchestra που τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα με αυτόν τον μελαγχολικό ήχο που προσφέρουν κ είναι κ πιο κοντά σε Anathema κλπ.Ευχαριστώ πάντως.
δεν υπάρχει κάτι στο πόστ σου…νομίζω.Δες το λίγο.
Μιας και το έχει ο Ιάσονας στην playlist του μήνα και το λατρεύω και εγώ ιδιαίτερα:
[B]The Glitch Mob - Drink The Sea[/B]
Από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2010, ο EdiT (αν τον ξέρετε) είναι το ένα από τα τρία μέλη.
Το κατεβάζετε χωρίς δεύτερη σκέψη!
Jamie Woon - Mirrorwriting
Χρειάστηκαν αισίως τέσσερα χρόνια από το ep Wayfaring Stranger μέχρι να δρομολογηθεί η πρώτη επίσημη κυκλοφορία του Jamie Woon. Χρονικό διάστημα αρκετό για να απολέσει τους επαίνους για ηχητική καινοτομία που ενδεχομένως θα του επιδαψίλευε ο βρετανικός μουσικός τύπος (έχουν ήδη μεσολαβήσει οι καλλιτεχνικά αποδεκτές και ειδολογικά συγγενείς κυκλοφορίες των xx και του James Blake), αλλά ικανό για να σχηματοποιηθούν και να ωριμάσουν οι συνθετικές του ιδέες (αυτό άλλωστε υπονοεί και ο αναστοχαστικός τίτλος του άλμπουμ). Αυτή ωστόσο η απώλεια του ευκαιριακού momentum παρέχει ταυτόχρονα τη δυνατότητα στο Mirrorwriting να οριστεί, αλλά και να προσληφθεί, σε ένα μουσικό πλαίσιο αναγνωρίσιμο και αναγνωρισμένο. Συνεπώς αντί να καταφύγω σε μία ακατάσχετη ονοματολογία μουσικών ειδών και ιδιωμάτων προκειμένου να περιγράψω την ηχητική διάσταση του Mirrorwriting, θα το κάνω αναφέροντας τις διαφορές του από το ντεμπούτο του James Blake. Και οι διαφορoπoιήσεις αυτές συνοψίζονται στην επισήμανση πως η αφαιρετική, εγκεφαλική και ερμητική μουσική άποψη του Blake αντιπαρατίθεται στην απτή, εμπαθή και δεκτική συνθετική επιλογή του Woon. Με άλλα λόγια, το Mirrorwriting δεν προκαλεί ούτε απαιτεί από τον ακροατή, αντίθετα τον αποζημιώνει με ορισμένες από τις πιο άρτιες μουσικές ιδέες που ακούστηκαν τον τελευταίο καιρό.
[B]Amon Tobin - ISAM[/B]
Είναι εκεί έξω για όσους ενδιαφέρονται.
Γεια σου ρε Grym αλάνι
Επιτέλους βγήκε το καινούριο [B]kode9 & spaceape[/B]
Black sun
Ελπίζω να είναι στο (πολύ ψηλό) επίπεδο του memories of the future
και ειναι και εκει εξω το νεο 2562! αντε να δουμε αυριο μαλλον θα αρχισω τις ακροασεις!
Μπαμπ γιατι το νεο 2562 γαμει! τιγκα ΙΔΜ και πολυ χορευτικoi ρυθμοι σε καποια κομματια ειναι στα ορια με τεκνο αλλα ποτε δεν τα ξεπερνανε πολυ ωραια ακουσματα και πολυ νταμπστεπ στα μπασα! οτι περιμενα απ τον 2562!