Στέλνω συλλυπητήρια για το χαμένο λάιβ, απο φωτογραφίες και σέτλιστ που κυκλοφορούν πρέπει να είναι σούπερ αυτή η περιοδεία.
Γενικά υπέροχη μπάντα, σαφέστατα ναι για τα τρία κομμάτια, και ο φετινός δίσκος παίζει εκεί πάνω με τους πρώτους δύο οπότε χάσου άφοβα.
Αφήνω αυτά εδώ (ιδιαίτερη προσοχή από δεύτερο κουπλέ και μετά στο Bury It 
)
Το μοντέλο Αντώνης έχει βγει πολύ καλό, επιβεβαιώνω.
Value for money συνήθως, βγάζει λίγες ζημιές γενικά.
Ναι, καλά μάντεψες. Με τον δίσκο του '15, είχα κολλήσει ιδιαίτερα με το άσμα “Keep You on my Side”. To “Love Is Dead” το είχα λιώσει στις ποδηλατικές μου εξορμήσεις προς Πανόραμα και Χορτιάτη. Το φετινό δεν το άκουσα ακόμα, αλλά είναι μία εγγύηση οι συγκεκριμένοι.
Φαινονται οντως φοβερα τα λαηβακια απο φωτογραφιες και συντομα βιντεακια που ειδα. Την επομενη φορα λοιπον! ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ το ρεμιξ του Καρπεντερ, που βρηκε νεα καριερα ο θεουλης και παιζει synthwave πλεον. Αυτο κι αν ειναι απο τα κουλα αυτης της πραγματικοτητα που ζουμε.
Δε μου ανοιγε το βιντεο που εβαλες γιατι ειμαι σε αμερικανικο εδαφος, αλλα βρηκα το κατωθι (δεν ξερω αν σου ανοιγει), στου οποιου την περιγραφη ειδα πως συμμετεχει η τρισμεγιστη υπερλατρεια:
Αυτο ειναι το τραγουδι που μου αρεσε περισσοτερο στο λαηβακι που εβαλα απο το Reading 2016, μαζι με το Never Ending Circles. Κολλησα ασχημα με τη μια.
ευχαριστη μπαντα με αναλαφρους δισκους (ο πρωτος ευκολα ξεχωριζει για μενα) και με ενα τουλαχιστον κορυφαιο κομματι:
εγω θυμηθηκα τους αγαπημενους SALEM προσφατα που μας αφησαν ολους μαλακες πριν καμια 10ετια με το κλασικο πλεον King Night, διαπιστωνοντας πως περυσι εβγαλαν αλμπουμ χωρις να παρω χαμπαρι
Σχεδόν δύο χρόνια μετά, νεκρανασταίνω τούτο το τόπικ για να προτείνω αυτό το διαμαντάκι:
Με το trip hop δεν έχω μεγάλη επαφή, αλλά σκόνταψα στον φετινό δίσκο του Αυστριακού URBS και αφού με γοήτευσε το εξώφυλλο, απόφασισα να δοκιμάσω και την μουσική του. Σοφή απόφαση όπως αποδείχθηκε, καθώς το Geheimland είναι ένα από τα πιο όμορφα άλμπουμς που έχω ακούσει εδώ και χρόνια και αποτελεί ένα ξέφωτο ηρεμίας, έναν προσωπικό τόπο που έχει την δύναμη να καλμάρει το μυαλό από τις καθημερινές εντάσεις και που μπορεί να δώσει πολύτιμες ανάσες και ενέργεια για ανασύνταξη. Και αυτός νομίζω είναι και ο σκοπός του δίσκου (Geheimland=Μυστικός Τόπος), καθώς στην περιγραφή του bandcamp διαβάζουμε πως “Using obscure samples as well as traditional instrumentation for his impressionistic instrumental pieces he takes us to „Geheimland“, the secret land of our imagination where things are not as they seem.”
Μιας και είπα bandcamp:
ΥΓ. Αν υπάρχει πρόταση για κάτι παρεμφερές, shoot.
Αφου ανέστησες το τοπικ ας βαλω κ εγω αυτο το παλικάρι που γνωρισα μεσω αυτου του βιντεο (δε ξέρω αν θα το βρει καποιος παρεμφερες με την πολυ καλη παραπάνω πρόταση)
Bump γιατί τυχαίνει τα τελευταία χρόνια να ακούω πολλά πράγματα από τον χώρο και κάποια από αυτά τα θεωρώ πραγματικά διαμαντάκια.
Ξεκινάω με μια κυκλοφορία από ένα συγκρότημα που διαχρονικά παίζει μπάλα στην post-rock σκηνή με πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία. Heat Death Infinity Splitter, Prisms και Unmake The Wild Light εξαιρετικές συνθέσεις.
Έπειτα, σε πιο idm/techno μονοπάτια, η σύμπραξη Apparat και Modeselektor με όνομα Moderat έχει δώσει πολύ καλές κυκλοφορίες που στέκονται σταθερά σε υψηλό επίπεδο. Ενδεικτικά παραθέτω το δεύτερό τους άλμπουμ. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ατμοσφαιρικές καταστάσεις, που πολλές φορές μετατρέπονται σε techno περάσματα σε απόλυτη αρμονία. Personal favourites: Damage Done, Bad Kingdom.
Συνεχίζω με το μισό των Moderat, τον Apparat που αποτελεί το προσωπικό δημιούργημα του Sascha Ring. Εξαιρετικός multi-instrumentalist μουσικός με έντονη παρουσία έγχορδων στις συνθέσεις του που δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα. Μουσική που ακούγεται καλύτερα σε απόλυτη ησυχία και στηρίζεται κυρίως σε idm/ambient στοιχεία. Personal favourites: Black Water, The Soft Voices Die, Goodbye.
Ένας ακόμα πολύ καλός μουσικός σε παρόμοια μονοπάτια είναι ο Christian Löffler. Αν και στα live του κάνει τα κομμάτια του πιο ανεβαστικά και ουσιαστικά παίζει melodic/minimal techno εκδοχές των studio συνθέσεών του, το ύφος των albums του είναι πιο κοντά σε minimal ήχο που ώρες ώρες θυμίζει contemporary classical πολύ περισσότερο από techno. Ιδανική επιλογή ΚΑΙ για διάβασμα.
Μιλώντας για ατμόσφαιρα. HÆLOS. Με το Full Circle έβγαλαν μια κυκλοφορία που δυστυχώς μετά από πολλές αναζητήσεις έχω δεχθεί πως δεν επαναλαμβάνεται,. Πολύ δυνατή αίσθηση χημείας στον ήχο της μπάντας και συμβατικές φόρμες που δεν συνηθίζουμε να ακούμε στη σκηνή και αρκετά trip-hop. Λιγότεροι πειραματισμοί, προσοχή στις μελωδίες και στη φωνάρα της Lotti Benardout, της γυναικείας τους φωνής, φωνής που δεν μπορώ να χωνέψω, δεν μπορώ να δεχθώ, δεν μπορώ να ξεπεράσω. Personal favourites: Pray, Dust, Earth Not Above, Separate Lives.
Last but not least, δεν χρειάζεται νομίζω να πω κάτι για το παρακάτω.
Honourable mentions σε minimal techno με -πάντα- τόνους ατμόσφαιρας οι εξής δύο εξαιρετικές κυκλοφορίες:
