Καταπληκτικη φωτογραφια η ταινια, και οντως προβληματιζει, αλλα θελει πανω απο μια προβολες…
Για το σαουντρακ εχουν γινει παμπολλες αναφορες, απο τα καλυτερα ΟΣΤ εβερ
φοβερή φωτογραφία κ μουσική
σενάριο που χώραγε όλο σε ποστ ιτ. σε ένα ποστ ιτ. μικρό
αν δεν έπαιζε η πεντάμορφη μάνα των παιδιών μας κ δεν ήταν του hypαρισμένου αγαπημένου αρονόφσκι, δεν θα είχε ούτε τους μισούς οπαδούς
υπερεκτιμημένη, αν κ ομολογώ ότι βγήκα με μια ψυχική ανάταση από την αίθουσα
Ταινιάρα, θεϊκή κτλ!! :thumbup:
ειτε ειναι υπερταινιαρα
ειτε ειναι μια αρτιστικα τελεια φουσκα
δεν εχω καταληξει ακομα
αν σας αρεσε το σαουντρακ βρειτε και αυτο εδω το σαουνντρακ
the end of the affair απο 1999 με ρειφ φαινς και τζουλιαν μουρ
Απ’τις καλύτερες ταινίες του Αρονόφσκι για μένα (ίσως και η καλύτερη)
Mε καταπληκτική φωτογραφία, μουσική απ’το αγαπημένο μου post-rock group (Mogwai) και γενικά η όλη ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική!
Ασφαλώς προτείνεται για προβολή σε όσους δεν το έχουν ήδη πράξει…
Με μία λέξη: Εκπληκτική! 
Ίσως πια η αγαπημένη μου ταινία.
Το σενάριο χωράει σε ένα ποστ-ιτ, αλλά το συναίσθημα πλημμυρίζει ωκεανούς ολόκληρους.
Αν δηλαδή ο Αρονόφσκυ είναι αγαπημένος για το “Πι” λ.χ. και όχι για το Fountain, θα έρθω να αναρωτηθώ σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας.
Και ναι, το σημαντικότερο στοιχείο σε μια ταινία μετά το σενάριο, είναι η μουσική. Και αφήστε τους υπόλοιπους να προσπαθούν να παρακολουθούν σκηνοθεσίες :razz:
Καταπληκτικο feeling αυτη η ταινια…
Αυτος ο Αρονοφσκι μας εχει κανει κομματια…
τοπ20 σιγουρα
Πολυδιάστατη ταινία με σενάριο, soundtrack και φωτογραφία, εκπληκτική η Βάις σαν ερμηνεία και σαν εεμφάνιση, και η σκηνοθεσία μαεστρική.
ΑΛΛΑ…με Αρονόφσκι δεν έχω και τις καλύτερες σχέσεις, η ταινία είναι υπερβολικά σουρεάλ, κάτι όχι απαραίτητα κακό, το σίγουρο είναι ότι θέλει προβολές.
Σε 2-3 σημεία το έχασα εγώ πάντως.
Εχει ατμόσφαιρα Tool & Meshuggah πάντως.
Yπερεκτιμημένη όπως και ο Αρονόφσκι γενικότερα. Sorry…
το end of the affair που αναφέρθηκε είναι καλύτερο πάντως
επίσης ο αρονοφσκις έχει κάνει το ρεκβιεμ
κ εκεί σταματά το μυαλό του ανθρώπου
μάρεσε πάντως
Όλες οι ταινίες του αρονόφσκι στηρίζονται πολύ στη μουσική. Είναι τρομερό το πως συσχετίζονται οι εικόνες και τα συναισθήματα με τη μουσική.
Σκηνοθετικά με ψάρωσε πολύ . Νομίζω πως ο κύριος αυτός βάδισε στο δρόμο του Κιούμπρικ και της Οδύσσεις του διαστήματος και βγήκε αλώβητος.
τώρα για το νόημα της ταινίας, νομίζω ότι μια δεύτερη προβολή θα ακολουθήσει σύντομα. Πάντως μου αρέσει πολύ που έμπλεξε τρεις διαφορετικές εποχές. Μαέστρος!
tip: Η ταινία ήταν να ονομαστεί “The Last Man” . Αναφέρεται στον Tom που στην τρίτη εποχή εμφανίζεται μέσα σε μια ‘φούσκα’ να διασχίζει επίπεδα όντας ο τελευταίος άνθρωπος .
Εγώ από αυτόν μόνο το Requiem δεν έχω δει, γιατί δεν με ενθουσιάζει η ιδέα να δω ψυχολογική βία στα όρια της φρίκης.
Ο Αρονόφσκι πάντως, έχοντας δει τις άλλες, είναι εξαιρετικός σκηνοθέτης και σεναριογράφος, αλλά μου βγάζει μια αίσθηση του “είναι ψαγμένος και avant garde και θα τα σπάει η ταινία και θα ναι οπωσδήποτε καλό”.
Δεν το έχω δει… Για πες περί τίνος πρόκειται περιεκτικά.
Scourge το ρέκβιεμ οφείλεις να το δεις. Εδώ βάζεις και ακους μπλακμεταλς.
Εννοείς ότι υπάρχει αυτή η άποψη στον κόσμο ή ότι ο ίδιος συμπεριφέρεται κάπως?
Δηλαδή για ποιον “κουλτουριάρη” σκηνοθέτη δεν το λες αυτό άμα τον πάρεις με στραβό μάτι?
Συμφωνω σ’αυτο. Κατα τα αλλα με καλυψαν περι μουσικιης και ερμηνειας Weisz κ.λ.π.
Και τα 2 θαρρώ.
Το Pi στην μέση το βαρέθηκα, αλλά παραδέχτηκα ότι η σκηνοθεσία είναι άψογη, και στο τέλος είπα οκ , μ’άρεσε αλλά δεν το ξαναβλέπω.
Το Wrestler επίσης ωραιο αν και λίγο πιο επίπεδο για Αρονόφσκι όσον αφορά την δισκογραφία του (:p) συνολικά.
Γενικά οι ταινίες του μου φαίνονται έτσι, μια φορά και τέλος, ίσως να εξαιρείται το fountain λόγω άπειρων συμβολισμών και μυνημάτων.
Darth, δεν ξέρω ρε, το χω ξαναπεί και στην μουσική κιόλας , οτιδήποτε είναι ριζοσπαστικό θα πρέπει να ναι γαμάτο και καλά.
Δεν θα υποχρεώσω όμως τον εαυτό μου να το λατρέψει αν δεν μ’αρέσει.
Αγαπημενη ταινια και ακομα πιο αγαπημενο Soundtrack!
Βσκ υπερτιμημενη δεν θα την ελεγα,υποτιμημενη καργα…
Το κλου-στορυ ειναι οντως,1 πραγμα στην ουσια(βεβαια,πολλες ταινιες ειχαν μια απλοικη υποθεση και ταυτοχονα ηταν τεραστιες ετσι?)…ομως μεσω εικονων,σκηνοθεσιας πολλων τονων,μουσικης και ερμηνειων,πιστευω οτι ο Αρονοφσκυ μιλαει για αγαπη και θανατο,μη το ψιριζοντας τοσο πολυ οπως πχ ενας Ταρκοφσκυ,αλλα κανει κατι παρομοιο κατα τη γνωμη μου,με τον Κισλοφσκυ,στο ‘‘διπλη ζωη της Βερονικα’’(δεν συγκρινω ταινιες):δεν τον ενδιαφερει αυτο που θα καταλαβει ο μεσος θεατης,που παει να δει μια ταινια για το σεναριο και την μπαμα μπαμ 1+2=3 λογικη,αλλα την αφηνει να μιλησει στο υποσυνειδητο του καθενος,να συλλαβει μια ‘‘απλη’’ ιδεα,οπως την θεωρουν οι επικριτες της,δινοντας την με ιδιαιτερο τροπο,ωστε να μιλησει στον καθενα διαφορετικα και απο το 0 να γεννησει προβληματισμους…που και παλι θεωρω,οτι στην ταινια ΔΕΝ φαινονται,αλλα ο καθενας τους κανει,μετα που θα την φιλτραρει μεσα του…
Εγω τουλαχιστον,την ειχα δει καποιους μηνες μετα απο καποιες πολυ δυσκολες προσωπικες στιγμες και την ειχα βρει ακρως θεραπευτικη για μενα,καθως και λυτρωτικη-αισιοδοξη για την εννοια του θανατου…Τωρα για τα καθαρα κινηματογραφικα της στοιχεια,η σκηνοθεσια ΔΕΝ παιζεται εδω για μενα,ο τυπος ειναι αλλου,ειναι μπροστα,ειναι μαστερ σε αυτο που κανει…ολες του οι ταινιες μου αρεσουν,και οι 4,τις θεωρω απο παρα πολυ καλες μεχρι αριστουργηματα απλα πιστευω δυστυχως πως τα επομενα χρονια θα εισχωρησει σε αυτο το χολιγουντομπλοκμπαστερ σινεμα και θα ξενερωσω-με ποια λογικη να κανεις ρημεηκ του Ρομποκοπ???-…μουσικη,ερμηνειες,εφε(που στην ουσια ειναι σκηνες διασπασης μοριων κτλ με μικροκαμερες και οχι CGI) αλλα και ομορφη φωτογραφια,συνθετουν μια μαγικη ταινια κατα τη γνωμη μου,που αμα την αφησεις να σου μιλησει και δεν πας για να το παιξεις μαγκας,εχεις πολλα να αποκομισεις…προσωπικα,απο τις καλυτερες ταινιες της δεκαετιας μας(και εδω ειναι που το προσωπικα ισχυει οσο τπτ αλλο)
συμφωνώ 100% λουπιν - σαφώς κ είναι μια από τις ταινίες της δεκαετίας, εύκολα
απλά με ενοχλεί που μένει πολύ στην εικόνα κ στο “τι θα συλλάβει ο θεατής από μόνος του”. με ενοχλεί, το βρίσκω λίγακι κάπως
πχ αν κάποιος ερωτηθεί “με τι έχει να κάνει η ταινία”, μπορεί σε 3 γραμμές να περιγράψει όλο το στόρυ
ο χιτσκοκ έλεγε πως μια ταινία για να έιναι καλή χρειάζεται 3 πράγματα: σενάριο, σενάριο και σενάριο
ο αρονοφσκι έχει πολλή μουσική, ΠΟΛΛΗ ΕΙΚΟΝΑ, εξαιρετικές ερμηνείες, αλλά δε λέει τίποτα. σε ζαλίζει για να μη δεις πίσω από τα χρώματα, τα οποία ναι μεν είναι ψυχοτροπικά, αλλά συνεχίζουν να βάφουν κάτι που δεν έχει βάσεις
η σκηνή πάντως που πετάει μέσα στη φούσκα είναι ανθολογία του κινηματογράφου
@μάνος : το τέλος μια σχέσης είναι κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη αισθηματική ταινία όλων των εποχών