Κοίτα το Guilty Pleasure είναι όρος που κανονικά είναι προς αποφυγή γιατί αναλόγως με τη χρήση του μπορεί να σε κάνει να φαίνεσαι και τρελά δήθεν. Εγώ το εκλαμβάνω ως εξής : Αυτό που ακούς σου χτυπάει όλα τα αισθητικά καμπανάκια ότι με βάση το προσωπικό σου προφίλ είναι μια μαλακία και μισή αλλά παρόλαυτά σου αρέσει.
Κάτσε να κάνω και μια παρομοίωση για να γίνω πιο καταννοητός φαντάσου τον εαυτό σου σε θερινό που σε έχει πάει η γκόμενα σου καλοκαιράκι για να δείτε τον τιτανικό που ξαναβγήκε και είσαι στη σκηνή που ετοιμάζεται να τα κακαρώσει ο DiCaprio. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να αισθανθείς κάτι από τα παρακάτω
α) Άντε ρε πούστη ψόφα καμιά ώρα και μας έπρηξες
β) Άντε αργεί ακόμα και μου μυρίσαν τα σουβλάκια στο χοροπηδηχτό κάρβουνο παραδίπλα
γ) Πω ρε πούστη μου, τι βλέπω 3 ώρες τώρα για να μου κάτσει το βράδυ
δ) Ταυτίζεσαι με τον ήρωα και μέσα σου λες “αντίο αγάπη μου”
αν η απάντηση σου στο Multiple Choice είναι το δ τότε μπορείς να πεις ότι αυτό είναι ένα Guilty Pleasure.
Λοιπόν, Haunted από τις αγαπημένες μπάντες και ακόμα περισσότερο με Dolving, όχι τόσο λόγω προσωπικότητας, αλλά πχ στο ντεπούτο ήταν η καλύτερη θρας φωνή που υπήρχε. Από το revolver είχαν αρχίσει να κινούνται σε διαφορετικούς δρόμους απ ότι στα 3 πρώτα και βγάλανε 2 αριστουργήματα (revolver, dead eye) και μια πατάτα που είχε 3 κομμάτια + 2 του EP.
Κάπου εκεί σκάει και το έπος no ghost και περιμένεις νέο δίσκο.
Όπως πολλοί έχουν πεί, καμία επαφή ο δίσκος με πρότερη δισκογραφία (λιγο με dead eye όμως). Η Hauntedίλα όμως υπάρχει ακόμα εδώ, οι χαρακτηριστικές μελωδίες είναι εδώ. Γενικά αρκετά δύσκολος δίσκος, που αν δεν σου αρέσει από την αρχή, δύσκολα θα σε κερδίσει μετά. Ένας λόγος φυσικά είναι και η καθαρή φωνή του dolving που πέρα από το ότι δεν είναι και ο καλύτερος τραγουδισταρας, έχει και περίεργη χροιά.
Μετά από τόσο καιρό, ακούω το άλμπουμ και γουστάρω τρελά. Έχουν γράψει κομματάρες. Αν θα μπορούσα να το παραλληλίσω με κάποιο άλμπουμ, αυτό είναι το νέο Mastodon. Φεύγουν από τον χαρακτηριστικό τους ήχο, αλλάζουν το ύφος, αλλά παραμένουν τόσο μα τόσο haunted.
Αν και όταν είχε βγεί ο δίσκος δεν το πίστευα με τίποτα, τώρα μπορώ να πω πως είναι από τα καλύτερα φέτος.
Αν και έγραψα σχετικά στο τι ακούτε τώρα μιας και ξαναήρθε το θέμα στην επιφάνεια…
Το ξαναέβαλα σήμερα λοιπόν μετά από καιρό και αφού μου έκανε εντύπωση πόσοι το έχουν στα καλύτερα της χρονιάς. Δεν την πάλεψα με τίποτα, μου ακούστηκε χειρότερο από πριν, κακός alternative δίσκος με “σκληρές” κιθάρες. Για μένα το x-file της χρονιάς, αν αυτό το πράγμα έβγαινε μετά το haunted made me do it θα τους παίρναν με τις ντομάτες και τα μηδενικά στα hammer θα έπεφταν βροχή, σήμερα κοντεύει να γίνει το άλμπουμ της χρονιάς. i give up
Aν δεν είχε βγεί το one kill wonder, δεν θα είχε βγεί το revolver, αν δεν είχε βγεί το revolver δεν θα είχε βγεί το dead eye κλπ κλπ κλπ.
Γιατί συζητάμε “what if”?
Δεν σου αρέσει ο δισκος, σεβαστό, μπορώ να το καταλάβω, αλλά για ποιόν λόγο να πάμε σε υποθέσεις? Δεν θα είχε βγεί πότε τότε λοιπόν, γιατί τότε ήθελαν να βγάλουν το one kill wonder.
μετα απο πολυ καιρο μπορω να πω οτι ο δισκος ειναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!!!
σιγουρα στα καλυτερα της χρονιας και αυτα το Τhe City με στοιχειωνει καθε φορα που το ακουω!!
τεραστια μπαντα περιμενουμε την κυριακη!!
