Οι Horrors από το Southend-on-Sea, μια μικρή παραλιακή πόλη στην ανατολική Αγγλία, έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια να στρέψουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας. Όχι αδικα, καθώς είναι μια από τις πιο αυθεντικές μπάντες που έχει βγάλει η Βρετανιά εδώ και κάμποσο καιρό, υιοθετώντας ένα δικό τους στυλ, μακριά από τις radio friendly επιταγές του indie των καιρών.
Strange House (2007)
Ο πρώτος δίσκος των Horrors καταφέρνει να συγκλίνει τις ετερόκλητες επιρροές των μελών τους, οι οποίες επεκτείνονται από το ψυχεδελικό garage των 60’s, το post punk, το new wave και το gothic rock. Στο “Strange House” οι Horrors επιδεικνύουν αυτοπεποίθηση και μοναδική αίσθηση της μελωδίας, και παρά το γεγονός ότι κάπου ίσως και να είναι λίγο πιο παρορμητικοι από ότι πρέπει, ο δίσκος πετυχαίνει το στόχο του, φτάνοντας μέχρι το #37 των UK album charts. Άκου το ‘Sheena Is a Parasite’ για να δεις πόσα πράγματα συμπυκνώνουν μέσα σε 1:42.
Κάποιες κριτικές μένουν στην ιστορία: http://www.mic.gr/cds.asp?id=13532
Οι Horrors μεταπηδούν από τη Loog στην XL Recordings, και το 2009 κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο τους. Στο “Primary Colours” συνειδητοποιούν ότι δεν είναι απαραίτητο να διαθέτουν ξέφρενους ρυθμούς για να έχουν ένταση, οι ταχύτητες πέφτουν, τα synths κερδίζουν έδαφος, οι κιθάρες απλώνονται στο χώρο αποκτώντας shoegaze χαρακτήρα και ο Faris Badwan αρχίζει να ξεδιπλώνει το ταλέντο του. Η επιρροή των My Blody Valentine και των Jesus and Mary Chain έρχεται να προστεθεί στον ηχητικό καμβά των Βρετανών. Δε λείπουν βέβαια και ξεσπάσματα, με το ‘New Ice Age’ να είναι η πιο έντονη στιγμή της καριέρας τους. Και βασικά μετά την παραζάλη του ‘Sea Within a Sea’, ποιος τα χρειάζεται τα ναρκωτικά? Ακολούθησε το live στο Gagarin στις 10 Ιουνίου του 2009, το οποίο ακόμη δεν έχουν ξεπεράσει όσοι παρευρέθηκαν. Από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει.
2011, και ο τρίτος δίσκος των Horrors είναι γεγονός. Οι shoegaze επιρροές παίρνουν κεφάλι και συνυπάρχουν ιδανικά με μελωδικά synths αλά New Order και Simple Minds. Συνθετικά βρισκονται στο απόγειο της καριέρας τους, με τις διάρκειες να τραβάνε όσο χρειαστεί και τα κομμάτια να “αναπνέουν”. Το μελωδικό ‘Oceans Burning’ είναι ίσως η κορυφαία στιγμή της δισκογραφίας τους. Το “Skying” είναι ένας μεγαλειώδης δίσκος. Οι Horrors καθίστανται κάτι παραπάνω από μια απλά καλή μπάντα της γενιάς μας, και ο Badwan ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της γενιάς του (άκου απλά την ομοιότητα με τον Bowie στο ‘Endless Blue’). Ο δίσκος live πρέπει να μαγεύει. Υπάρχει λόγος σοβαρός να ξαναπεράσουν από τα μέρη μας.
H αληθεια ειναι πως (και) αυτο το θρεντ μαλλον θα ειναι υποθεση για δυο (=P).Πολυ αδικα ομως. [-X
[B]Δν γινεται να περναει απαρατηρητη μια μπαντα[/B] που αναμειγνυει με απολυτη επιτυχια (οπως σωστα ανεφερε ο Χορρορ) ενα σωρο μουσικα genres/subgenres,οπως [B]garage rock[/B] ποτισμενο με τους υπεροχους [B]ψυχεδελικους ηχους[/B] των synths,το feeling αλλα και τα μουντα μουσικα χρωματα του [B]post pun[/B]k και [B]new wave[/B] των αγαπημενων μας 80’s (λεγε με [B]cure [/B]και [B]joy division[/B] ακομα),το [B]gothic rock[/B] attitude αλλα και την ατμοσφαιρα του.Ακομα και τα [B]synthpop[/B] στοιχεια τους που πρωταγωνιστουν κυριως στον τελευταιο δισκο,δν εχουν καμμια σχεση με τα τετριμμενα wannabee mainstream tunes ,που ακουμε κατα συρροη τα τελευταια χρονια απο το νησι.
Και ολα αυτα τα λεω ενω η πρωτη μου επαφη με την μπαντα δεν με κερδισε.ειχα ακουσει πριν δυο χρονια το primary colours και θεωρουσα τοτε πως ο δισκος δν ειχε ζωντανια :|.Δν εχω ακουσει το πρωτο ,αλλα απο την περιγραφη του Χορρορ ψιλιαζομαι πως θα γινει ο αγαπημενος μου δισκος τους αμεσως.
Τωρα για το [B]skying [/B]τι να πουμε,μετα την τριτη ακροαση και αφου καταλαβεις τι γινεται,σε παιρνει μαζι του.θα μπορουσα να το υμνουσα ,μονο για τα [B]endless blue[/B] και φυσικα το ΕΠΟΣ [B]oceans burning[/B] (ισως το κομματι της χρονιας btw) .
Θα συμφωνήσω εδώ. Δες για παράδειγμα το φετινό άλμπουμ των Strokes (άλλωστε πάντα Άγγλοι ήθελαν να είναι ;p). Έχουν βάθος οι Horrors. Ίσως η ιδιαιτερότητά τους να οφείλεται και ότι κατάγονται από μια απομακρυσμένη πόλη σε σχέση με τα κέντρα που δημιουργούν μουσικές τάσεις, και ηχογραφούν τους δίσκους τους απομονωμένοι από μεγάλα στούντιο και καλογυαλισμένες και υπερφορτωμένες παραγωγές.
Ο πρώτος τους δίσκος είναι πιο άμεσος. Θα κολλήσεις με την πρώτη, δεν υπάρχει περίπτωση. Γενικά δεν έχουν αδύναμη στιγμή στη δισκογραφία τους. Τρία άλμπουμ εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά όλα κορυφαία. Και έχουν να δώσουν αρκετά ακόμα. Το φθινόπωρο κάνουν ευρωπαϊκή περιοδεία και θα περάσουν σε πολλά μέρη γύρω από την Ελλάδα. Άντε να μας ξανάρθουν… [-o<
Και εννοείται ότι το Oceans Burning πρέπει αν θεωρείται ήδη κλασικό.
Ναι οπως ηρθαν και οι The National που σημερα παιζουν στη Σλοβενια (!!) και εδω οι διοργανωτες τον παιζουν και με τα δυο χερια… [SPOILER]Θα σκαγα αν δν το λεγα :p[/SPOILER]
To live τους εδω το 2009 δν το θυμαμαι καθολου.Ειχες παει ?Τι κοσμο ειχε ξερεις?
Κλά, οι National σε αυτήν την περιοδεία τους δεν υπάρχει χώρα των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης που να μην έπαιξαν, πλην φυσικά της Ελλάδας…
Ε για να λέω ότι είναι από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει.
Είχε μαζέψει αρκετό κόσμο το Gagarin. Ήταν κατά βάση σύναξη της αθηναϊκής indie κοινότητας, αλλά θυμάμαι και άτομα εντελώς διαφορετικών προτιμήσεων. Και γκοθούδες θυμάμαι, όπως και τρία μέταλλα με t-shirts των Slipknot που έκαναν headbanging κάπου στη δεξιά πλευρά της σκηνής.
Κάποιοι είπαν ότι ο ήχος δεν ήταν και ο καλύτερος, αλλά εγώ που ήμουν στον εξώστη δεν είχα πρόβλημα, μιας και είχαν reverbs ούτως ή άλλως στα κομμάτια τους.
Ο Badwan ήταν ΤΡΟΜΕΡΟΣ, και φαινόταν ότι γούσταρε εκείνη τη στιγμή. Έκοβε συνέχεια βόλτες πέρα-δώθε και η σκηνή φαινόταν πολύ λίγη για να τον κρατήσει. Ψηλός, επίσης. Θεός και ο κιθαρίστας, ο οποίος σε κάποια φάση είχε ανέβει πάνω στο ηχείο, και γενικά ήταν πολύ κοντά με το κοινό. Είχαν παίξει μιάμιση ώρα χωρίς να κάνουν έστω την παραμικρή κοιλιά. Επικό live. Και μετά από 5 μέρες είδαμε στον ίδιο χώρο και τους Pains of Being Pure at Heart. Τι Ιούνιος ήταν κι αυτός…
Πότε πέρασαν κιόλας δύο χρόνια?!
Η σκηνικη τους παρουσια ηταν ψαρωτικη θυμαμαι.Μου χε κανει εντυπωση ο μπασιστας που στεκοταν σαν κερινο ομοιωμα και φυσικα ο Badwan για τον οποιο ελεγα πως φυσιογνωμικα ειναι ιδιος ο Αλεξ Τερνερ αλλα στο πολυυυυ ασχημο του ! :lol::lol:
lol! Πραγματικά στέκεται σαν κέρινο ομοίωμα! Στην Αθήνα δεν τον θυμάμαι τόοοσο ακούνητο, και μάλιστα όταν είχε αλλάξει σε κάποια φάση με τον πληκτρά και πήγε πίσω από τα synths, ήταν αρκετά ενεργητικός. Και ισχύει η ομοιότητα του Badwan με τον Turner στο πιο ψηλό και άσχημο. Τον πάω πολύ πάντως. Είναι μορφή.
Στην Ελλάδα πάντως ήταν και headliners, είχαν και πολύ καλό φωτισμό, και όπως και να το κάνεις σε μεγάλα φεστιβάλ δεν είναι εύκολο να σε ενθουσιάσει μια μπάντα που παίζει λίγο σε ένα εντελώς ετερόκλητο κοινό. Σε σχέση με αυτά που βλέπω, στην Αθήνα ήταν καλύτεροι. Και αν έρθουν τώρα, θα είναι ακόμα καλύτεροι…
Για του λόγου το αληθές, πριν από λίγες μέρες στο Glastonbury:
απτο καινουριο τους εχω ακουσει μονο το still life οποτε δε μπορω ακομα να ψηφισω
επισης δε μπορω να βρω πουθενα να το κατεβασω
οποιος απο σας ειναι πολυ καλος/η και μου στειλει σε πμ το λινκ θα το εκτιμουσα
(να χαλάσω την μονοτονία του να μιλάτε μεταξύ σας) τους πέτυχα στο Glasto μετά τους Kills που ήταν σουπερ-ντουπερ γαμάτοι και φυσικά την ΘΕΑΑΑ Alison οπότε δύσκολα να μας άρεσε κάτι μετά!Αλλά τολμώ να πω πως (live) ήταν από τις πιο βαρετές μπάντες που είδαμε το ΠΣΚ.Και την ίδια άποψη πρέπει να είχαν και οι Αγγλοι…φεύγανε όλοι μαζικά μέσα στα πρώτα 20 λεπτά(μαζί τους και εμείς)…(ο frontman τους όντως μοιάζει με τον alex turner στο πιο μαστουρομενο/τρομακτικο του)Χωρίς παλμό,χωρίς νεύρο απλά να παίζουν τα τραγούδια και να σηκωθούν να φύγουν για το επόμενο live.Και τα τραγούδια δεν ακούγονταν καλά live
Βέβαια δεν τους είχα ακούσει και ιδιαίτερα από πριν οπότε δεν μπορώ να είμαι 100% δίκαιος… και το Oceans burning που αναφέρθηκε από πάνω είναι πολύ ξεχωριστό
