Η θέληση για δύναμη είναι η βασική ανάγκη του ανθρώπου.
Δύναμη είναι η ικανότητα να κάνεις την ζωή σου όπως θες ώστε να ικανοποιήσεις τις ανάγκες σου.
Οσο λοιπόν η πραγματικότητα δεν γίνεται “Λουσιντ Ντριμ” , δηλαδή Θέλω=γινεται, τότε ο άνθρωπος θα αναζητά ως ένα βαθμό ΔΥΝΑΜΗ για να χειραγωγεί την ζωή και να ικανοποιεί τις αναγκές του.
(“Αμεση δύναμη” θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το χρήμα και “έμμεση δύναμη” το μεικ απ.)
Παγκοσμίως όμως, σε διαφορετικούς βαθμούς, η θέληση για δύναμη έχει δαιμονοποιηθεί (Δυνατός =Κακό άτομο). Αυτό την κάνει να φεύγει απο μέσα μας? Ουτε κατα διάνοια!! Απλά την κάνουμε πιο ασυνείδητη/ημισυνειδητή προβάλλοντας ταυτόχρονα μια πιο “κάλη” εικόνα στους γύρω. (Και αυτό θέληση για δύναμη είναι!!! Για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του “ανήκω” στο κοινωνικό σύνολο, το οποίο έχει της ικανότητα να ικανοποήσει πολλα απο τα όσα θέλουμε)
Τι γίνεται όμως όταν ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού στερείται Δύναμη σε ακραίο βαθμό? Η θέληση για δύναμη γίνεται ΑΚΡΑΙΑ και μπορεί να φτάσει στο βαθμό όπου γίνεται αυτοσκοπός! "Νιώθω ΤΟΣΟ ανίσχυρος να αλλάξω το οτιδήποτε, που ποιά έχω εγκαταλείψει την προσπάθεια! Τωρα θέλω ΑΠΛΑ ανακούφιση! Θέλω να νιώσω δύναμη για να νιώσω δύναμη!!! Εδώ γεννιέται ο δολοφόνος, ο τρομοκράτης, ο ΜΑΣ σούτερ, κτλ. Και φυσικά ακραίες ιδεολογίες επικρατούν σε ένα τέτοιο κλίμα.
Εχουμε λοιπόν εδώ μια ακραία στέρηση δύναμης που δεν είναι όμως απολύτως συνειδητή γιατί ταυτόχρονα πρέπει να είσαι και “καλός” για του γύρω σου! Τι κάνεις λοιπόν? Ντύνεις την θέληση για δύναμη με ιδεολογίες “καλοσύνης” και ¨αγάπης". “Ολες οι γυναίκες πρέπει να ντύνονται με μαύρες σακούλες σκουπιδιών μέχρι τα μάτια! -Αυτό είναι δαίμονικο φίλε. -Οχι , όχι δεν είναι κοίτα τι λέει το βιβλίο! Είναι για το καλό τους! Για να έχουν την αγάπη του θεού”
Δεν μπορούσες να πας στο Ισραήλ που μόλις δημιουργήθηκε και να πείς στους εβραίους. “Εγινε ότι έγινε και τώρα βρισκόμαστε ανάμεσα σε ανθρώπους που μόλις αποκτήσουν λίγο παραπάνω ικανότητα θα μας κάνουν τα ίδια ΑΛΛΑ ξέρετε τι χρειαζόμαστε τώρα? Μια σταδιακή μείωση του ΦΠΑ!” Ακόμα και ΑΝ αυτή ήταν η λογικη λύση! Κανένας δεν θα την ΕΝΙΩΘΕ σαν ικανή γτ της λείπει η ΔΥΝΑΜΗ. “Προς το παρόν το παίζουμε αρνακια και θύματα γτ δεν μας παίρνει αλλιώς. Χρησιμοποιώντας αυτή την τακτική του ΄θύματος’ και των ένοχών τών απέναντι θα μαζεύουμε δυμανη στο παρασκήνιο, σταγόνα την σταγόνα, το βαρέλι θα γεμίσει και τότε, τότε… Ασφάλεια η απόλυτη ασφάλεια , Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΟΥΣ!!”
Η Ανιχυρότητα σε κάνει δαίμονα. Στρεβλώνει να πάντα. Οποιοσδήποτε κίνδυνος γίνεται 1000 φορές πιο εντονος στο μυαλό σου. Μια απλή αντιπαράθεση που κάποιος θα την έβλεπε σαν " σχέδον ενδιαφέρουσα" , εσυ θα την εκλάμβανες σαν απόπειρα δολοφονίας! Και φυσικά η αντίδραση θα ήταν ίσου μέτρου!
Εχουμε τώρα ένα παιδί που βρέθηκε σε ακραίες καταστάσεις ανιχυρότητας. Οι μεγάλοι γύρω του το θέλαν νεκρό ή έτσι νόμιζε. Αυτό όμως τελείωσε και ήρθε η ώρα να πάει σχολείο. Τι είναι το σχολείο όμως? Σχολείο είναι κάποιος άλλος εχει το ελεγχό σου! Τι ξέρει το παιδί αυτό για την εξουσία?
Τι ξέρει το ασυνειδητό του για την εξουσία? Τι έμαθε γι αυτή απο τις πρώτες μορφές εξουσίας στη ζώη του? Εξουσία = ΘΑΝΑΤΟΣ. Φυσικά η αποστροφή για την εξουσία πάνω του, χωρίς να ξέρει γτ τοτε, θα ήταν ακραία.
Μια μορφή εξουσίας είναι και η πλειοψηφία. Ισως η κυριότερη! Οταν λοιπόν βλέπει πως η μάζα έχει διαφορετική οπτική γωνία απο αυτόν , που συμβαίνει συχνα λόγω της διαφορετικής ζωής που έζησε απο τον Μ.ο. Τότε το βλέπει σαν κίνδυνο για την ζωή του και αντιδρά έντονα για να επικρατήσει η δική του άποψη.
Ο Νίτσε έλεγε πως όσο πιο πολύ κάποιος δεν ελέγχει την ζωή του ΤΟΣΟ περισσότερο μπαίνει σε Λογομαχίες γτ θέλει μια επικράτηση. Μια αίσθηση δύναμης. Να βάλει κάποιον “απο κάτω”, έστω και έτσι, μια ανακούφιση.
“Διωξτε τους ΟΛΟΥΣ!”
“Φιμώστε τους ΟΛΟΥΣ που λένε αυτό!”
"Βάλτους ΟΛΟΥΣ στη θέση τους που το παίζουν “καλοί”
Δαίμονες ΟΛΟΙ. “Μπατ δατσ οκ”.
Και φυσικά υπάρχει γιατριά .
Αλλιως θα το βούλωνα.
