Υπάρχουν μόνο κάτι σκονισμένα θρετνς για White Stripes και τα δύο πρώτα σόλο του, οπότε.
Αφορμή:
Τιμιος αλλα προτιμω Jack Black
Jack white is probably the only person who could play the joker and the penguin
2.3K
παρα πολυ ωραια εμφανιση στο SNL
I appreciate him
Απ’τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, είχα την τύχη να τον δω live πριν 2 χρόνια με την εξαιρετική μπάντα του. Catch Hell Blues, Dead Leaves and The Dirty Ground, Black Math, Fell in Love With A Girl, The Hardest Button to Button, I’m Slowly Turning Into You και πόσα άλλα… Ένας πραγματικά μεγάλος μουσικός. Για τα 15α μου γενέθλια η πρώτη μου κοπέλα μου έκανε δώρο το Icky Thump και θυμάμαι που ο αδερφός του κολλητού μου, που πήγαινε 3η λυκείου, μου είπε “Μλκ η δικιά μου μου πήρε emo negative”
<3 <3 <3
Απο τους τελευταιους μεγαλους rock σταρ.
Τρομακτικη ευκολια να γραφει κομματια που τα θυμασαι απο την πρωτη ακροαση ακομα κι αν προκειται για διαφημιση της coca cola
Live τα δινει ολα
Eχει συστησει και παρα πολυ κοσμο στη blues και country μουσικη με τις διασκευες του ενώ βοηθαει και με την δισκογραφικη του στην προωθηση του βινυλιου.
Όλα του τα projects κεντανε (εχει και αλλους παικταραδες διπλα)
Ωραιες και οι λεπτομερειες στην αισθητικη με τα χρωματα
The White Stripes - Κοκκινο/Μαύρο/Άσπρο
The Raconteurs - Καφέ/Χάλκινο
The Dead Weather - Μαυρό
Σόλο - Μπλε
Εισαγωγή It Might Get Loud και λάιβ Jolene, όλη η αλήθεια για όλα.
Το Boarding House Reach θα το στηρίζω μέχρι τελικής πτώσης. Θυμάμαι προακρόαση στο Record House στη Νέα Σμύρνη, να παλεύουμε τρεις ανυποψίαστοι άνθρωποι να βγάλουμε νόημα σε αυτό το χάος και να περνάμε τέλεια.
Κατα τα άλλα, τον τελευταίο καιρό έχουν ανέβει τα Stripes & Raconteurs σετ από From The Basement, τώρα απλά αναμένεται το έποc των Dead Weather, με κλείσιμο-διασκευάρα Forever My Queen για το ροκ.
Effect and Cause με τρια μικροφωνα (ακουτε με ακουστικα)
Fell In Love With A Girl σε χαμηλότερο τεμπο
Many Shades of Black από Adele
Tο Fell In Love With A Girl πάντα έτσι το παίζει πια, όχι acoustic αλλά σε χαμηλότερο tempo και αν και χάνει τη δυναμική του είναι τόσο παιχταράδες όλοι τους που το αντισταθμίζει και δίνει χώρο για μελωδικά parts. Αυτό και το Catch Hell με πόνεσαν που δεν τα άκουσα
Έξω πάντως από τα πλαίσια της δισκογραφίας του, εμένα αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η ενασχόληση της δισκογραφικής του εταιρείας με τη διάσωση περασμένων μουσικών ανά τον κόσμο. Ειδικότερα σε συνεργασία με τον Christopher King ο οποίος έχει γράψει το αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο Lament from Epirus, έχουν επανεκδοσει υπέροχες κυκλοφορίες της περιόδου του μεσοπολέμου όσον αφορά την παραδοσιακή ηπειρώτικη μουσική.
Ορμώμενος λοιπόν από την ανάγνωση του παραπάνω βιβλίου, τσίμπησα και δύο από αυτά τα βινύλια και καταχαρουμενος τα λιώνω έκτοτε.
Έλα μπάρμπα να σου δείξω τα χωράφια σου λοιπόν, από δύο Αμερικανακια…
Hi-De-Ho
Hi-De-Ho
Hi-De-Ho
Hi-De-Ho
ερχεται κι αλλος νεος δισκος μεθαυριο διαβαζω
Entering Heaven Alive
edit: παντα πιστευα οτι το απλοϊκο στυλ της Meg White ταιριαζε πολυ με τους White Stripes αλλα ποσο ωραιο ειναι που πλεον ακουμε καποια πιο παλια κομματια με κανονικους και ικανους ντραμμερς;