Έπρεπε…
2 Likes
Τι εγινε ρε καλα παιδια? Δεν εχει τραβηξει κανεναν να συνεχίσει;
Εγω μολις ειδα το πρωτο και ηταν πολυ καλη εισαγωγή για το τι θα γινει.
Το δίδυμο παιζει εξαιρετικά.
1 Like
Καλή εισαγωγή ήταν χτες όντως. Τπτ παραπάνω εκτός από το προφανές ότι μπαίνει ο ιός μέσα στο σπίτι τους αλλά και εξελίσσονται οι μολυσμένοι. Δεν έχω ιδέα από το παιχνίδι αλλά να φανταστώ έτσι γίνεται?
Επίσης η ψυχολόγος προσπαθούσα να καταλάβω ποια ήταν και μου λέει η γυναίκα ότι είναι η μαμά του Κέβιν από home alone!Πώς πέρασαν τα χρόνια.
Εχει κάμποσες μικρες ή μεγαλες αλλαγές σε σχεση με το παιχνίδι αλλα το βασικο plot και ενα αρκετα μεγαλο μερος των διαλογων ειναι αυτούσιο.
Προφανώς οπως γινεται και με τις μεταφορές απο βιβλια βρισκω το game δεκα κλασεις πιο πανω (νομιζω δεν χειζεται να λεμε τα αυτονόητα και με πολυυυ λιγότερο exposition) αλλαααα σε αντίθεση με την πρωτη σεζον που δεν τρελάθηκα και πολυ η δευτερη ειναι εξαιρετική!!!
2 στα 2 επισοδιαρες και πραγματικά απορώ πως στα σοσιαλ αλλα και εδω ειναι μικρο το hype.
Εκτος αν θελετε να παιξετε το παιχνιδι που σε αυτο ειμαι 100% μαζι σας.
Αλλαααα
ΡΕΕΕΕ δειτε τοοοοο που σας λεωωω…
1 Like
μετά από 2 χρόνια ξεχνάς την υπαρξη οποιουήποτε προτζεκτ , είναι κουραστικό
ας το έβγαζαν νωρίτερα όσο είχε hype , τώρα τι να δω ; Δεν θυμάμαι καν
2 Likes
Τώρα που επιτέλους βγήκε το 2 στο πισι, θα παίξω και μετά θα τσεκάρω.
Το exposition ήταν το μεγαλύτερο μου πρόβλημα στη μεταφορά του HBO, ειδικά στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων Joel-Ellie. Όταν πρόκειται για Lore heavy περίπτωση, το καταλαβαίνω πως η οποιαδήποτε μεταφορά θα βασιστεί έντονα στο exposition, αλλά εδώ μιλάμε για άλλη κατάσταση. Χάνεται όλο το nuance, η διακριτικότητα, λες και δεν εμπιστεύεσαι τη νοημοσύνη του θεατή και πρέπει ο χαρακτήρας να σου εξηγήσει πως νιώθει.
Γενικά 1η σεζον ούτε κρύο ούτε ζέστη, περνούσε η ώρα. Το game είναι καταπληκτικό και άκρως κινηματογραφικό πάντως. Αν κάποιος το βάλει στο youtube, θα είναι σαν να βλέπει μια καταπληκτική animated ταινία, αξίζει 100% το χρόνο κάποιου που δεν μπορεί η δεν θέλει να παίξει.
Καλοί οι Pascal και Ramsey, αλλά όταν έχεις βιώσει αυτό
Troy Baker & Ashley Johnson έγραψαν ιστορία με αυτές τις ερμηνείες.
3 Likes
Η πρωτη σεζον The Last Of Us ηταν φανταστικος κινηματογραφος. Τωρα το τι αλλαγες εγιναν απο το παιχνιδι και τι οχι, προσωπικα δε με ενδιαφερουν, ουτε γινεται να τα συγκρινουμε. Ηδη υπηρχαν σκηνες που οι δημιουργοι μετεφεραν αυτουσιες απο το παιχνιδι για να το τιμησουν, οι οποιες κινηματογραφικα ηταν λιγο “περιεργες”.
Οποτε απο το να μπουν στο τριπακι να φτιαξουν μια σειρα που θα μοιαζει ψευτικη και θα ειναι σαν να παιζεις βιντεογκεημ στον βωμο του να κανουν την πιο τιμια μεταφορα που γινεται, καλυτερα που το εκαναν ετσι.
Η δευτερη σεζον εχει ξεκινησει απιστευτα. Η σκηνη με την ψυχολογο στο πρωτο επεισοδιο απο μονη της ανεβασε το επεισοδιο σε τεραστια υψη (οχι οτι το υπολοιπο δεν ηταν εξαιρετικο ουτως ή αλλως), και το δευτερο επεισοδιο ειναι απο τα καλυτερα πραγματα που εχω δει στο πλεον χιλιοπαιγμενο “Men VS Zombie Attack” τροπαριο.
Πλεον μετα απο εκατονταδες ταινιες και σειρες με ζομπια, 7 στις 10 φασεις σε τετοιο σκηνικο τις βαριεμαι, και 2 στις 10 τις θεωρω απλα οκ. Αυτο το επεισοδιο ηταν στο 10% που λες wow.
Διαφωνω απιστευτα με αυτο. Η πρωτη σεζον σου εδειχνε τα συναισθηματα μεταξυ των δυο δινοντας σου ελαχιστες πληροφοριες. Εβλεπες το δεσιμο μεταξυ τους μεσω σκηνων που ειτε εσωζε ο ενας την ζωη του αλλου, ειτε η Ellie ανακαλυπτε πραγματα απο το παρελθον που την εκαναν να καταλαβαινει τον Joel και το τι εχει περασει αυτος. Για ποιο exposition μιλαμε οταν ο Pedro Pascal ηταν πιο λακωνικος ακομα κι απο οτι στο Mandalorian?
Τρομερό επεισόδιο, Αμπυ αργοσυρτο θάνατο εύχομαι
Στην περίπτωση του Pascal γίνεται σε μικρότερη κλίμακα, έτσι και αλλιώς είναι ο τυπικός πληγωμένος strong, silent type χαρακτήρας. Ωστόσο η Ramsey τα δίνει όλα στη φόρα, λέει ακριβώς τι νιώθει σε στιγμές που η σιωπή, η κινησιολογία και τα βλέμματα τα λένε όλα, και το πάρε-δώσε των 2 χαρακτήρων καταλήγει να χάνει μεγάλο μέρος της μαγείας. Επειδή η Ellie είναι (συνήθως) πιο ομιλητική, ο ρόλος του exposition έπεσε κυρίως σε αυτή. Το nuance που λέω πιο πάνω απλώς απουσιάζει από τη σειρά, και είναι από τα βασικά στοιχεία για τα οποία αγαπήθηκε τόσο αυτή η ιστορία. Κανένας δε δίνει δεκάρα για τους clickers και το zombie apocalypse, αυτά είναι απλώς το πλαίσιο. Γενικά, πρόκειται για κάτι που πολύ σύντομα μπορεί να παρατηρήσει όποιος έρχεται από το παιχνίδι, στους υπόλοιπους όπως σε σένα δεν χτυπάει έντονα η διαφορά, λογικό αν δεν έχεις επαφή με το πρωτότυπο, για όποιο μέσο και αν μιλάμε.
Πιο λιτά όπως λέει ο Neo πιο πάνω
Πάντως οι Pascal και Ramsey είναι ταιριαστοί και δίνουν μια διαφορετική νότα στους χαρακτήρες. Κρατάνε μια καλή ισορροπία, ούτε ολόιδιοι, ούτε εντελώς διαφορετικοί (τουλάχιστον μέχρι τον 1ο κύκλο, μετά ούτε έχω παίξει, ούτε έχω δει)
Ειστε δυο ατομα με δυο υποκειμενικες αποψεις, οπως ολοι μας βεβαια.
Δεν βρηκα πουθενα την Bella Ramsey να τα δινει ολα στην φορα οπως λες.
Δεν ειπώθηκε κάπου πως η μεταφορά θα έπρεπε να είναι αντικειμενικά φτιαγμένη με διαφορετικό τρόπο. Προσωπικά σχολιάζω σύμφωνα με τη γνώση και την επαφή που έχω με το πρωτότυπο, αν έχω. Το ότι η σειρά έχει περισσότερο exposition είναι κάτι αντικειμενικό βέβαια, όπως οι περισσότερες μεταφορές άλλωστε. Σε τι βαθμό επηρεάζει αυτό τον εκάστοτε θεατή, προφανώς και είναι κάτι υποκειμενικό, και μπορεί να το σχολιάσει αναλόγως.
Κουλ, no need to argue, το βλέπεις από διαφορετική πλευρά. Εμένα αν και μου αρέσει η ερμηνεία της, με ξενέρωσαν κάποια στοιχεία.
νομιζω θα δυσκολευτω να συνεχισω τη σειρα μετα το δευτερο επεισοδιο.
Summary
-
Μια πολη ηλιθιων, με πραγματικα χαζη στρατηγικη πολιορκιας
-
Δεν εμεινε κανεις που να μου βγαζει συμπαθεια
Επισης ειναι πολυ πιθανο αλλο ενα θυμα της τεραστιας διαρκειας μεταξυ σεζον, το οποιο μου εχει κανει ζημια σε πολλες συγχρονες σειρες (δραματικες ή μη, απλα οι κωμικες ειναι πολυ πιο ευκολες να ξαναμπεις στο ρυθμο).
Με βλεπω να πιανω κατι παλιοτερο τωρα, τελειωμενο. Το παγκοσμιο γιγνεσθαι φωναζει για λιγη ελπιδα και West Wing
Εν τω μεταξύ αυτό με την πολιορκία δεν έχει καμία λογική !!! Λες και ήταν Ορκς… Στο παιχνίδι δεν υπάρχει πουθενά κάτι τέτοιο
Εξαιρουμένου προφανώς τους όποιους πιο “σκληροπυρηνικούς” gamers, που βλέπουν το Tlou υπό το δικό τους πρίσμα, στην 2η σεζόν φαίνεται για εμένα πρώτη φορά, τόσο έντονα, το πως το immestion του gameplay διαμορφώνει το storytelling στο μέσο - και πως το ίδιο storytelling, άπαξ και έχει δημιουργηθεί εξαρχής για άλλο μέσο και κάτω από τις συγκεκριμένες δυνατότητες του μέσου αυτού, κάπως πασχίζει να βρει τα πατήματά του στην τηλεόραση.
Το περίμενα προφανώς, γιατί δεν μπορούσα να σκεφτώ από την αρχή της σειράς, με ποιον τρόπο θα μπορούσε να αντικατασταθεί/“αναπλαστεί” όλη αυτή η immersive εμπειρία (και η αντίστοιχη αφήγηση) σε κάτι καθαρά τηλεοπτικό - δεδομένου το πόσο “στα άκρα” ώθησαν οι επιλογές της Naughty Dog το Part2, αναφορικά με τη δομή της ιστορίας (storywise αλλά και gameplay-wise).
Μια χαρά στέκει ότι έχει συμβεί μέχρι τώρα -και ο συναισθηματικός κόσμος των χαρακτήρων είναι για εμένα συνεπής/συνεπέστατος- και μια χαρά περνάω προσωπικά με τη σειρά -πολύ καλή παραγωγή και γενικά συνειδητοποιημένη σε αυτό που θέλει να κάνει/πει, με τα όποια θεματάκια της - αλλά ναι, προφανώς αν κάποιος θέλει μια πιο ουσιαστική και (πολύ πιο) εις βάθος “εμπειρία” της συγκεκριμένης ιστορίας, πιάνει χειριστήριο.
@Giasonas για σένα το λέω βασικά (πλέον είναι και σε pc το παιχνίδι νομίζω και παντού) που δεν έχεις παίξει το παιχνίδι, σου άρεσε το concept όμως γενικά και η σειρά, μετά το 2ο επεισόδιο της 2ης σεζόν (αναμενόμενα λίγο) σε πόλωσε:
Tο παιχνίδι είναι δημιουργημένο, πρωτίστως σαν μια cinematic εμπειρία και μετά όλα τα υπόλοιπα, ενώ ο τρόπος που δομείται, σε συνδυασμό με την διαδραστικότητα (το σημείο - κλειδί, που είπα και παραπάνω) έχει εξαρχής σκοπό να σε πάει σε ένα εντελώς διαφορετικό ταξίδι από εκείνο της σειράς/σε σχέση με όλους τους χαρακτήρες, με τα γεγονότα και τον τρόπο εξιστόρησή τους (και αποδοχής σου στο τέλος όλων αυτών).
Δεν θα έλεγα κάτι αντίστοιχο για άλλα παιχνίδια - εξίσου γνωστά για την “κινηματογραφική” τους αισθητική και υφή- αλλά μόνο για το συγκεκριμένο και 1-2 ακόμα ίσως, καθώς (χωρίς επουδενί να είναι μέσα στα αγαπημένα μου παιχνίδια ή κάτι τέτοιο) είναι ελάχιστα τα σύγχρονα ή παλαιότερα παιχνίδια που κάνουν αυτό που κάνει το Tlou από άποψη αφήγησης και immersion.
Και επειδή είναι από τα απειροελάχιστα παιχνίδια της βιομηχανίας που μπορείς έτσι ψιλό-ευθέως, τουλάχιστον σε επίπεδα γραφής, να το αντιπαραβάλεις με πχ μια τηλεοπτική του διασκευή, γράφω τα παραπάνω (δεν τα συγκρίνω προφανώς, αλλά κατάλαβες anyway - gameplay is the key)
2 Likes
bold of you να πιστευεις οτι εχω κατι να παιζει παιχνιδια περα απο switch!
1 Like
Τελος λοιπον η δευτερη σεζον και εχω να πω οτι ειμαι αρκετα ικανοποιημένος.
Η μιζέρια και η γκρινια(προσωπικά χωρις σοβαρο λογο) που ειχε το παιχνίδι απ οτι φαίνεται ειναι μοιραίο να την εχει και η σειρα.
Ολοι ξεσκίσθηκαν στο τελευταιο επεισόδιο για το σημειο που σταμάτησε. Ειδικα οποιος εχει παιξει τα παιχνίδια δεν γινεται να μην ειχε καταλάβει που θα σταματήσει και πως θα πανε οι επόμενες 2 σεζον.
Σεζον 3 Αμπι και τελος εκει που ξεκιναει η Ελι εκ νεου το ταξιδι να την βρει.
Σεζον 4 Αμπι /Ελι με μεγαλύτερη ελευθέρια στο σενάριο μεχρι να παμε στο final battle
θετικο πρόσημο και σιγουρα καλύτερη σεζον απο την πρώτη.
Πραγματικά παντως οι σύγχρονοι internetικοι gamers δεν παλεύονται με τιποτα…
Αυτο μπορει να ειναι αληθεια για 100 διαφορετικους λογους (κυριως για το ανελεητο και αναιτιο κραξιμο στην Bella), αλλα σορρι, ο καθενας μπορει να εχει και την δικη του αποψη για την σειρα, ειτε εχει παιξει το παιχνιδι ειτε οχι.
Εχω μια φιλη που βρηκε την δευτερη σεζον πολυ κατωτερη της πρωτης, και εχει παιξει τα παιχνιδια. Εγω δεν εχω παιξει ουτε δευτερολεπτο απο Last Of Us, αλλα συμφωνω μαζι της. Ο χαρακτηρας της Ελλι στην δευτερη σεζον ηταν οριακα ανεκδοτο, ενω η σχεση της με την Ντινα δοθηκε απιστευτα επιφανειακα και με χαζοχαρουμενο τροπο.
Οπως και να χει, δεν ειναι καν αυτα τα πιο σημαντικα “παραπονα” που εχω για την δευτερη σεζον. Απλως με εξαιρεση καποια επεισοδια που ηταν οντως φανταστικα (το 2 και το 6 στα προχειρα οπως θυμαμαι), μερικα αλλα επεισοδια ειχαν αρκετες down στιγμες, και δεν εννοω αργες σε εξελιξη, αλλα σκηνες που δεν προχωρουσε η ιστορια, ουτε γινοταν καποιο σοβαρο character development.
Ακομα κι ετσι βεβαια, η σειρα παραμενει εξαιρετικη (HBO εισαι), και τα φιλοσοφικα και ηθικα διλημματα που θιγει ειναι πολυ ενδιαφεροντα. Απλως με αυτο:
δεν μπορω να συμφωνησω με τιποτα προσωπικα. Την πρωτη σεζον την βρηκα ανωτερη σε ολα τα επιπεδα, και με πολυ μεγαλυτερα emotional stakes. Εδω εχωσαν μεσα ενα επεισοδιο (αυτο με τους δυο survivalists gay) που απο οσο ξερω δεν υπηρχε πουθενα στο παιχνιδι, και παιζει να ηταν το καλυτερο της σειρας. Τεσπα, περι ορεξεως κολοκυθοπιτα.
Α επισης, δε με ενοχλησε το που σταματησε η δευτερη σεζον ιδιαιτερα, αλλα ο μονος λογος για τον οποιον σταματησε εκει περα ειναι γιατι παιζει αρμεγμα και αντι να βαλουν το υπολοιπο της υποθεσης σε 2η και 3η σεζον, προσθετουν 4η σεζον χωρις ιδιαιτερο λογο, και μειωνουν τα επεισοδια καθε σεζον σε 7. Κατι τετοιο εκαναν και με το Squid Game, το οποιο ουσιαστικα ειναι Season 2 parts 1&2 , κι οχι δυο ξεχωριστες σεζον.
ΥΓ. Τεραστια απωλεια η ελλειψη του Πασκαλ παντως πλεον (δεν μπορουσε να γινει κι αλλιως) αφου καθε επεισοδιο με αυτον και την φανταστικη του ηθοποιια ηταν ενα επιπεδο πιο πανω.
Είχα ξεχάσει ότι υπήρχε topic για τη σειρά - υποθέτω γράφουμε με spoilers εδώ, αλλά επειδή δεν είμαι σίγουρος, το βάζω καλού κακού εντός spoiler tag
Summary
Γενικά εγώ καλά πέρασα, δεν μου άρεσε όσο η πρώτη όμως και αυτό οφείλεται κυρίως στις επιλογές που έκαναν με το πως θα χειριστούν το θέμα Abby:
Disclaimer πως κάνω την “σύγκριση” με το παιχνίδι, μόνο και μόνο γιατί όπως έχω ξαναπεί, η ίδια η σειρά ψιλό-δικαιωματικά το φέρνει στο προσκήνιο, ειδικά στην δεύτερη σεζόν: το παιχνίδι ήταν μια αμιγώς cinematic gaming εμπειρία και επιπλέον, η σειρά δεν διαφοροποιείται αισθητά στον κύριο κορμό της από εκείνο (πολλές βασικές σκηνές ή βασικοί διάλογοι και σημαντικά σημεία πλοκής είναι καρμπόν παρμένα και τοποθετημένα στη σειρά απευθείας από το παιχνίδι).
Στη πρώτη σεζόν αυτονομήθηκε σε κάποια κομμάτια πιο αισθητά, εδώ ακολούθησε κατά κύριο λόγο την κεντρική γραμμή του παιχνιδιού.
Λοιπόν, η αποκάλυψη της Abby και της σχέσης της με τους νεκρούς του νοσοκομείου του φινάλε της 1ης σεζόν, που δόθηκε από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, μου φάνηκε περίεργο σαν επιλογή → αυτομάτως αφαίρεσε ένα τεράστιο κομμάτι του βασικού ηθικού προβληματισμού που είχε θέσει το παιχνίδι/και θέλει μάλλον να θέσει και η σειρά → αυτόν της αυτοδικίας.
Το παιχνίδι, σε βάζει στα μισά του (πολύ απότομα, με σχεδόν βίαιο τρόπο) στα “παπούτσια” της (όπως tease-αρε πως θα κάνει δηλαδή και η επόμενη σεζόν) αναγκάζοντάς σε να παίξεις σαν κεντρικό χαρακτήρα το πρόσωπο που για αρκετές ώρες έχεις μάθει να μισείς με κάθε πιθανό τρόπο - γιατί δεν γνωρίζεις τίποτα για αυτόν μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Παράλληλα, πριν φτάσεις εκεί, έχεις σκοτώσει (προφανέστατα αδίκως) τόσο κόσμο ως Ellie και με τόσο αποκρουστικούς τρόπους (ελάχιστα ζόμπια, περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι κιόλας πεθαίνουν με “ενοχλητικό” τρόπο κάθε φορά, κάνοντας άσχημους ήχους, παίρνοντας εκφράσεις απελπισίας κτλ) που αρχίζεις από τη μια να αμφιβάλλεις για την ηθική της, από την άλλη η ανάληψη του ελέγχου της Abbie, μέσα στην κατήφεια που σου προκαλεί σαν υποχρεωτική πλέον επιλογή, σου σκάει και ένα μικρό “ουφ” στον οργανισμό - τύπου “ας ηρεμήσουμε λίγο, shit was too dark for me” 
.
Μέσω του ελέγχου της Abbie και του ότι προκύπτει από κει και μετά (που δεν αναφέρω εδώ, λόγω spoiler επόμενης σεζόν) το παιχνίδι σε μαθαίνει να βλέπεις αλλιώς κάποια πράγματα + κάνει τι δίπολο Ellie - Abbie να λειτουργεί προς μια κατεύθυνση εμφατικά υπέρ της κεντρικής θεματικής του παιχνιδιού.
Εν προκειμένω όχι, στη σειρά δεν το έχω εκλάβει ακόμα όλο αυτό το συναίσθημα αλλά ούτε απόλυτα και την επικοινωνία προς τον θεατή των πολλαπλών αναγνώσεων του ζητήματος της αυτοδικίας.
Η Abbie ναι οκ, άνοιξε τα χαρτιά της εξαρχής και αυτό κατευθείαν ίσως την έκανε πιο “αρεστή” σε κάποιους και τρόπο τινά δικαιολόγησε το μίσος της προς τον Joel, αλλά από την άλλη κάπως ξέπεσε σε πολύ βασικά τηλεοπτικά επίπεδα συμβολισμών η αξία της σαν χαρακτήρας.
Επίσης νιώθω πως με την Ellie δεν έχει γίνει τόσο ξεκάθαρη η εκδικητική της μανία -και το όλο αρνητικό σύννεφο που αφήνει να εννοηθεί πως υπάρχει από πάνω της η σειρά - πιο πολύ πράττει και κάνει αναλόγως τη στιγμή και δεν μοιάζει απορροφημένη πλήρως από το εκδικητικό killing spree που υποτίθεται έχει ξεκινήσει λόγω του θανάτου του Joel.
Όπως και επίσης, η σκηνή με τον Joel στο περβάζι τοποθετείται χρονικά στο τέλος-τέλος του παιχνιδιού - και “χτυπάει” εντελώς διαφορετικά από ότι τώρα, με όσα προηγούνται μέχρι εκείνη…
Προς το παρόν δεν ξέρω τι χαρτιά κρύβουν οι παραγωγοί/δημιουργοί για τις επόμενες σεζόν - υπάρχει σοβαρή περίπτωση όλα τα παραπάνω να ανατραπούν εν μέρει, ή να γίνουν ακόμα πιο έντονα, ή ακόμα να πουν (γιατί όχι) μια κάπως διαφορετική ιστορία.
So far πάντως, δεν με έπιασε ιδιαίτερα όλο αυτό που θέλησαν να στήσουν - λόγω της κάπως προβληματικής αντιμετώπισης της “καυτής πατάτας” του παιχνιδιού - του συμβάντος δηλαδή που το έκανε τόσο αμφιλεγόμενο εξαρχής με τη κυκλοφορία του.
ΟΚ και γενικά πάντως, σαν παραγωγή δεν έχω τρελαθεί - μου φαίνεται ανά στιγμές υπερβολικά στημένο όλο αυτό και “γυαλισμένο”. Όχι κακό, απλά όχι και κάτι τόσο ιδιαίτερο
Ερμηνευτικά δεν με χαλάει τίποτα ιδιαίτερα - it is what it is και η Ramsey οκ, δεν είναι η Ellie αλλά είναι κάτι δικό της, fine by me
Το προτελευταίο (6ο?με το flashback) επεισόδιο πάντως ήταν highlight, φοβερό επεισόδιο overall
Δεν νομιζω θα λειτουργούσε το μυστήριο γύρω απο την Αμπι οπως το παιχνιδι καθως εκει μπορεις να ολοκληρώσεις την ιστορια του part 2 απο 2 βδομαδες μεχρι max 2-3 μηνες αν παιζεις χαλαρα. Στην σειρα το μικρότερο διάστημα αναμονής θα ειναι 2 χρονια οποτε θα ξεφουσκωνε ακομα περισσοτερο απ οτι τωρα αν δεν εδινες τιποτα.
Εγω ισως να περνάω καλα γιατι δεν ειχα καμια προσδοκία απο την σειρα απλα κυλάει ευκολα χωρις να τεμαχίζουν το πρωτότυπο.
Νταξ, για το αν θα λειτουργούσε ή όχι το μυστήριο, εκεί το όλο πράγμα εφάπτεται στους σκοπούς του showrunner και του καναλιού: και στο GoT πχ (παράδειγμα με παρόμοιες μεγάλες ανατροπές, HBO και εκείνο και μεταφορά ενός εξίσου διάσημου pop culture φαινόμενου), σκηνικά όπως πχ το Red Wedding ή την Ανταρσία στο Castle Black η παραγωγή δεν θέλησε να τα αλλάξει ή αλλοιώσει, με τη λογική ότι θα έχανε κάποιο μυστήριο η σειρά ή οι θεατές θα εγκατέλειπαν τις επόμενες σεζόν επειδή θα μάθαιναν τι έγινε νωρίτερα από τα βιβλία.
Η απόφαση του καναλιού και της παραγωγής σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, συνήθως είναι μεταξύ 1) να μην χάσεις θεατές, plain and simple ή 2) να απεικονίσεις το όποιο όραμά σου ατόφιο στην οθόνη → πιστεύω πως εν προκειμένω, στο πως θα δομηθεί το δεύτερο παιχνίδι τηλεοπτικά, οι παραγωγοί επέλεξαν ίσως την 1η επιλογή (και μου κάνει εντύπωση, καθότι είναι HBO, ΑΚΑ κανάλι που δεν κολλάει στο να ρισκάρει το οτιδήποτε ή να είναι τόσο προσκολλημένο στο viewership)
Τεσπά ναι, κουβέντα να γίνεται τώρα, καλά περνάω και εγώ με την 2η σεζόν παρότι μου άρεσε λιγότερο από τη πρώτη… υπερίσχυσε συνολικά για εμένα, το πιο πιθανό σενάριο που περίμενα πριν καν ξεκινήσει η πρώτη σεζόν → δηλαδή να πάει τρένο η μεταφορά του, πολύ πιο στρωτού και “εύκολου”, πρώτου παιχνιδιού και κατά τη μεταφορά του δεύτερου (και απείρως πιο “δύστροπου”) να υπάρξει μια κάποια μικρό-σύγχυση/δυσκολία…
1 Like