Μιας και είδα χθες το βράδυ και το τελευταίο θα πω και εγώ τα δικά μου έτσι να μου φύγει το βάσανο ένα πράγμα. Έχει βγει τεράστιο σεντόνι βέβαια, δεν ξέρω ποιος θα καταφέρει να το διαβάσει χωρίς να βαρεθεί τη ζωή του, αλλά κάπου πρέπει να πω τον πόνο μου και εγώ. Προσπάθησα να μην μου βγει ένα ακόμα hate rand αν και θα μπορούσε εύκολα να καταλήξει εκεί.
Καταρχήν να πω 2 κουβέντες για τις αντιδράσεις που υπήρχαν στις ταινίες του Jackson όταν αυτές είχαν βγει, και επειδή θυμάμαι μια χαρά τι είχε γίνει (22 χρονών ήμουν τότε).
Summary
Ο μεγάλος χαμός προφανώς έγινε πριν καν βγει η πρώτη ταινία. Ήδη κάποιες φήμες υπήρχαν για αλλαγές από το βιβλίο όπως για παράδειγμα ο Tom Bombadil. Μάλιστα λόγω και των γεγονότων τις 11ης Σεπτεμβρίου υπήρχε ήδη από τότε η σκέψη το Two Towers να αλλάξει τίτλο όταν θα έβγαινε. Ήταν η περίοδος που ακόμα και η πιο αθώα αναφορά στους δίδυμους πύργους ήταν πλήρως απαγορευτική, με πολλές ταινίες που είχαν ήδη γυριστεί να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές κόβοντας σκηνές.
Σε κάποια φάση βγαίνουν και φήμες πως η Arwen έγινε fighting elf και συμμετείχε κανονικά στην μάχη του Helm’s Deep και εκεί ξεκίνησε πόλεμος κανονικός (στα message boards τότε). Φήμη που αποδείχτηκε αληθινή αφού ο Jackson όντως γύρισε ανάλογες σκηνές και τελικά το μετάνιωσε (υπάρχουν στα extras των dvd/bluray), τα γυρίσματα έμειναν στη μέση και πολλές σκηνές ξαναγυρίστηκαν χωρίς Arwen. Σε κάθε περίπτωση η αιτιολογία ήταν οι αντιδράσεις των φανς. Το τελευταίο μάλιστα λέγεται πως το διέρρευσε πρόωρα ο ίδιος ο Jackson για να κόψει αντιδράσεις και να πράξει ανάλογα.
Προφανώς υπήρχε σκεπτικισμός, Hollywood είναι αυτό, και πολλά αρνητικά σχόλια. Μάλιστα το άνοιγμα της ταινίας στο box office δεν ήταν και το καλύτερο (μέτριο άνοιγμα με καμιά 30-40 εκ τριήμερο έκανε). Αλλά όλα αυτά δεν κράτησαν και τόσο πολύ. Η πρώτη ταινία συνέχισε να γεμίζει τις αίθουσες κάθε βδομάδα με τους φαν να σταματούν την πολύ γκρίνια (καλά όχι και εντελώς αλλά καμιά σχέση με τα αρχικά) και να βλέπουν ξανά και ξανά το Fellowship στις αίθουσες (εγώ το είχα δει 5 φορές σε ένα μήνα).
Προσωπικά ήμουν μεταξύ τρελού ενθουσιασμού και έντονου προβληματισμού για το τι θα δω. Είχα μπει στην αίθουσα κρύβοντας έναν ιεροεξεταστή μέσα μου έτοιμο να αντιδράσει έντονα σε οτιδήποτε στραβό. Από το Fellowship βγήκα με το μεγαλύτερο χαμόγελο ever. Ο ιεροεξεταστής μέσα μου αντέδρασε 2-3 φορές αλλά πολύ γρήγορα εξαφανίστηκε.
Αντιδράσεις υπήρξαν ξανά όταν βγήκαν οι Δυο Πύργοι (που ευτυχώς δεν άλλαξαν όνομα τελικά) αφού εκεί άρχισαν οι πιο μεγάλες αλλαγές στο lore. Θυμάμαι και την κουβέντα που είχαμε στην παρέα με άλλους 2-3 επίσης Tolkien φαν για το πως θα καταφέρει να συμμαζέψει τα κενά στο Return. Το θέμα είναι πως μετά το Fellowship δεν υπήρχε και τόσο αρνητικότητα όσο προβληματισμός για όσες αλλαγές βλέπαμε, αν και οκ δεν είναι εύκολο να γίνουν συγκρίσεις με το σήμερα.
Το θέμα είναι όταν μια ταινία καταφέρνει να ζωντανέψει όλα τα συναισθήματα και τις εικόνες που σου είχε προσφέρει η ανάγνωση του βιβλίου δεν μένει και πολύ χώρος για κριτική σε μικρότερες λεπτομέρειες. Hobbiton, Bree, Moria, Rivendell, Lothlorien όλα πήραν ζωή μπροστά στα μάτια μας τότε, όπως και όλοι οι κεντρικοί χαρακτήρες της ιστορίας. Η ίδια η Μεση-γη πήρε ζωή και σε μεγάλο βαθμό ακριβώς όπως είχε σχηματιστεί μέσα στο μυαλό μου (και όχι μόνο στο δικό μου).
Ε αυτό ούτε κατά διάνοια δεν έγινε στο Rings of Power.
Summary
…προφανώς δεν μου άρεσε καθόλου. Τα προβλήματα είναι άπειρα και δεν έχουν να κάνουν μόνο με μεταφορά. Έτσι και αλλιώς σε αυτό το κομμάτι είναι 100% fail στα όρια της τρολιάς πλέον. Πασπάλισμα lore πάνω σε μια εντελώς generic fantasy ιστορία. Φαντάζομαι το αν θα αρέσει η θα ενοχλήσει μάλλον εξαρτάται από τον βαθμό με τον οποίο κάποιος έχει συνδεθεί με τα βιβλία και την όλη μυθολογία.
Να ξεκινήσω από τα απειροελάχιστα καλά; Η σχεδόν καλά, περισσότερο τα σημεία που έδειχναν να έχουν το μεγαλύτερο potential. Οκ καταρχήν έχουμε ένα καλό production value, αισθητικά παρότι έχει πολλά δάνεια από Jackson, σίγουρα διαφέρει από τα τελευταία τηλεοπτικά fantasy που έχουμε δει. Παρότι εδώ η μέση-γη μου φαίνεται πολύ μικρότερη από τις ταινίες, τουλάχιστον αυτό που βλέπουμε είναι όμορφο.
Η ιστορία των Harfoots έχει κάποια καλά στοιχεία και σε μια άλλη σειρά που θα είχαν ένα πιο κεντρικό ρόλο ίσως να είχαμε κάτι πιο ενδιαφέρον. Εδώ χάνεται εύκολα το όποιο ενδιαφέρον κάθε φορά που κάνουμε cut σε άλλο storyline (άλλο κακό αυτό). Η ιστορία του ξένου (Gandalf) έχει ενδιαφέρον αν και τα direct throwback στις ταινίες του Jackson δεν ήταν και τόσο πετυχημένα.
Η ιστορία των νάνων θα μπορούσε επίσης να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν εστίαζαν περισσότερο σε αυτήν. Έτσι όπως έχει παραμένει προβληματική. Το δίδυμο Durin-Elrond σε τραβάει αλλά ο… μπαμπάς Durin σορι όχι και τόσο. Τα δικά του κίνητρα ποτέ δεν είναι ξεκάθαρα και βγαίνει προς τα έξω ως κανένας γερο-ξούρας. Κρίμα για τον εξαιρετικό κατά τα άλλα Peter Mullan. Δεν βοηθάει και η όλη φάση με mithril που είναι τέρμα εκβιαστική σε ένα, κατά την γνώμη μου, πολύ κακογραμμένο controversy. Δεν μου φαίνεται ίδια φάση με Arkenstone που υπήρχε token εξουσίας και διαφθοράς ανάλογης με το δαχτυλίδι, κάτι που έπαιξε με πιο φυσικό τρόπο και μέσα στο lore και στην επιρροή πάνω στον χαρακτήρα του Thorin. Και εδώ βέβαια μεγάλο πρόβλημα δημιουργεί το screen time, έχει γίνει πολύ κακή διαχείριση του χρόνου που δίνουν σε κάθε ιστορία.
Kazan Dum… όχι. Ειπώθηκε σωστά και στο βίντεο που είχα ποστάρει λίγο καιρό πριν, εντυπωσιακά αρχικά πλάνα και μετά κλεινόμαστε μέσα σε μικρά δωματιάκια. Στο επεισόδιο που πάει ο Elrond να βρει τον Durin αλλά η Disa του λέει ψέματα για το που βρίσκεται και σε μια φάση την δείχνει να φωνάζει τα παιδιά της, χωρίς υπερβολή σε εκείνο το σημείο μου φάνηκε για λίγο πως ήμασταν σε κανένα penthouse στη Νέα Υορκη ξέρω γω. Η πορεία της συντροφιάς μέσα από μια εγκαταλελειμμένη και άδεια Moria στο Fellowship σε γεμίζει με δέος, το ίδιο ισχύει και για Erebor, με τις μεγάλες και αχανείς αίθουσες του, που έστω και ψηφιακές σου έδιναν το μεγαλείο ενός βασιλείου των νάνων πολύ καλύτερα. Γενικά η μεση-γη έχει μικρύνει πάρα πολύ σε αυτή την σειρά. Οι μεγάλες αίθουσες έχουν σχεδόν εξαφανιστεί επειδή δεν χωράνε στην λογική με την οποία αντιμετωπίζονται πλέον αυτές οι ιστορίες.
Κανένα δέος δεν υπάρχει, εντυπωσιακό production value μεν αλλά ως εκεί. Ακόμα και σε επίπεδο χαρακτήρων περισσότερα μου είπε προσωπικά ο Thorin στα Hobbit παρά ο Durin εδώ. Gimil οκ ποτέ δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, σε μια ιστορία βέβαια (Άρχοντας) που γενικά άφηνε τους νάνους πολύ πίσω και στα βιβλία και στις ταινίες.
Ξωτικά, Lindon, Eregion ελάχιστο screen time. Gil Galad απίστευτα εκνευριστικός, είναι φοβερό πως κατάφεραν τους βασιλιάδες τόσο των ξωτικών όσο και των νάνων να τους μετατρέψουν στις χειρότερες καρικατούρες που μπορούσαν. Ανέβηκε πολύ στην εκτίμηση μου ο Thranduil από τα Hobbit για τον οποίο είχα λίγο mixed feelings. Celebrimbor guest star. Πριν το τελευταίο επεισόδιο υπολόγιζα πως θα τους πιάσουν περισσότερο από την δεύτερη σεζόν, αλλά τώρα που ξεμπέρδεψαν και με τα δαχτυλίδια των ξωτικών δεν ξέρω τι ρόλο θα έχουν, ειδικά ο δεύτερος.
Arondir ούτε κρύο ούτε ζέστη. Πολλές braindead φάσεις από την στιγμή που ξεκίνησε η μάχη που σε κάνουν να ξύνεις το κεφάλι σου με απορία, ειδικά σε θέματα στρατηγικής που μου θύμισε τις κακές στιγμές του GOT. Πιο πριν ήταν μια οκ ιστορία που απλά περίμενες να δεις που θα πάει. Η άλλη η τύπισσα με το γιο της κονταροχτυπιούνται με την Galadriel για τις πιο cringe σκηνές ως τώρα.
Adar ενώ είναι από τους χαρακτήρες με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μάλλον αμηχανία προκαλεί το γεγονός πως τον έχουν κάνει ίσως και τον πιο συμπαθή από όλους. Κάτι που κάνει την σκηνή που έχει με την Galadriel στο 6ο σχεδόν σουρεαλιστική.
Numeron/Galadriel/Sauron… oh boy!
Έχουμε δει αρκετές fantasy σειρές τελευταία. Σχεδόν όλες, και από όσο έχω δει, αλλάζουν σε σημαντικό βαθμό αρκετά από τα tropes του fantasy, έτσι όπως τα γνωρίσαμε οι περισσότεροι τουλάχιστον από τον Tolkien. Πέρα από όσα έχουν ειπωθεί (γενικά) ήδη περί worldbuilding και το πόσο έχουν μικρύνει τα πάντα, από τα sets μέχρι τις αποστάσεις, αυτό που με εκνευρίζει στην σειρά είναι πως πολλά κλασικά fantasy themes έχουν μετατραπεί σε κάτι μοντέρνο, πιο πρακτικό, πιο εύκολο για ένα σημερινό κοινό. Ένα κοινό που προσωπικά μου φαίνεται να μην γουστάρει και πολύ το λυρικό epic fantasy. Οι ιστορίες μάχης καλού και κακού δεν φαίνεται να τραβάνε το ενδιαφέρον πια. Σήμερα το κοινό δεν θέλει τέτοιους απλούς (άλλα όχι απλοϊκούς) συμβολισμούς. Θέλει πιο πρακτικά πράγματα, πιο ρεαλιστικά. Κάτι που εγείρει και το ερώτημα, γιατί τέτοια επιμονή με το fantasy?
Κάπως έτσι σε αυτή την πρώτη σεζόν του Rings of Power ο φθόνος των Numenoreans για την αθανασία που απολάμβαναν τα ξωτικά έχει μετατραπεί σε μίσος του διαφορετικού, με έντονες σύγχρονες πολιτικές αναφορές. Οι Numenorian ανησυχούν πως τα ξωτικά θα τους πάρουν τις… δουλειές, σε μια από τις πιο ανόητες σκηνές που έχουμε δει ως τώρα κάπου στο επεισόδιο 4 νομίζω. Σύγχρονες πολιτικές αλληγορίες σε ιστορία, υποτίθεται, εμπνευσμένη από Tolkien. Στην σκηνή που εξελίσσεται στην πλατεία (του χωριού apparently), αν βάλει κανείς ακουστικά και ανεβάσει αρκετά το volume, κάπου στο background θα μπορέσει να ακούσει ένα ανεπαίσθητο τρίξιμο. Είναι τα κόκαλα του Tolkien στον τάφο του.
Και από εκεί στις γκρίζες ζώνες, στις αμφιβολίες της Galadriel και τον φόβο ότι έχει η ίδια μετατραπεί σε κάτι κακό, μόνο και μόνο επειδή το κυνηγάει (και όχι επειδή την έχει διαφθείρει). Όχι φόβος ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα όποια καθήκοντα, όχι φόβος ότι δεν θα καταφέρει να νικήσει το κακό που έρχεται αλλά φόβος πως έχει γίνει αυτή το κακό λόγο της προσήλωσης της στο κυνήγι. Αλλά είπαμε morally gray zones είναι πιο πιασάρικες πλέον και έχουν γίνει προς πάσα χρήση για κάθε ιστορία. Τις είδαμε στο Star Wars (Rogue One και πιθανολογώ Andor που δεν έχω δει ακόμα και το φοβάμαι πολύ), τις βλέπουμε πια και στην Μεση-Γη του Tolkien και σχεδόν σε ότι άλλο fantasy βγήκε τελευταία. Όλα τα themes των ιστοριών αυτών είναι εξαφανισμένα.
Η δε Galadriel πρέπει να είναι από τους πιο κακογραμμένους χαρακτήρες που έχω δει εδώ και καιρό. Και δεν είναι μόνο θέμα lore, που οκ εδώ είναι απλά να τραβάς τα μαλλιά σου, είναι οι τεράστιες ασυνέπειες στην συμπεριφορά της, είναι τα τραβηγμένα controversies που δημιουργεί συνεχώς με τους πάντες γύρω της. Είναι σκηνές σαν αυτή με τον Adar που δεν ξέρεις τελικά τι σκατά θέλουν να κάνουν με τον χαρακτήρα. Και άντε να ξεχάσουμε πως αυτό είναι Tolkien, τι έχουμε ακριβώς; Μια πεισματάρα ισχυρογνώμων γυναίκα να παίρνει αποφάσεις εν βρασμό ψυχής ενώ υποτίθεται πως πρόκειται για μια σοφή γυναίκα που έχει ζήσει χιλιάδες χρόνια, έχει δει πολλούς πολέμους και πολλά πράγματα, που όπως φρόντισε να μας τονίσει από την αρχή, κανείς άλλος δεν έχει δει. Στο Numenor ενώ προσβάλει τους πάντες, την χώνουν φυλακή και σε κάποια φάση αφήνει να εννοηθεί πως θέλουν να την ξεφορτωθούν με κάθε τρόπο, καλό η κακό (στο τέλος ενός επεισοδίου η Mìriel δίνει ένα σπαθί στον Elendil για αυτό το λόγο).
Ξαφνικά το σκάει από τη φυλακή, πάει στο δωμάτιο με τον ετοιμοθάνατο βασιλιά και αντί να σημάνει συναγερμός και να αρχίσουν να την κυνηγάνε, στο τέλος τους πείθει να της δώσουν στρατό και να ξεκινήσει τον πόλεμο που θέλει μόνο η ίδια. Τους κουβαλάει λοιπόν πέρα από την θάλασσα, μαζί με την βασίλισσα τους μάλιστα, στην άλλη άκρη της γης για πέσει εντελώς τυχαία σε μια μάχη με καμιά 50αρια ορκ και τον αρχηγό τους που εδώ και καιρό έσκαβαν λαγούμια και ετοίμαζαν την Mordor (αλλά τα ξωτικά που είχαν παρατηρητήριο κάπου εκεί δεν τους πήραν χαμπάρι). Και αυτό ήταν το μεγάλο war expedition για το οποίο ετοιμάζονταν και τους είχε πρήξει (και αυτούς και εμάς) πως πρέπει να κάνουν. Και σίγουρα δεν βοηθάνε καθόλου οι εντελώς cringeworthy διάλογοι που τις έχουν δώσει.
Και αυτός υποτίθεται είναι ο lead character της όλης ιστορίας. Στη δε σχέση της με τον Halbrand ζωντανεύει και πάλι ο εφιάλτης Rey - Kylo Ren (η όλη φάση βασικά θυμίζει το ανάλογο treatment που έγινε στα Star Wars sequels σε ανατριχιαστικό βαθμό). Ο οποίος Sauron γυροφέρνει στο τελευταίο επεισόδιο ανάμεσα στα πιο σοφά ξωτικά αλλά ούτε ένας δεν τον παίρνει χαμπάρι, μέχρι που πετάει ο Celebrimbor τις ατάκες του Adar, τις πιάνει η Galadriel και λύνει το μεγάλο μυστήριο.
Πραγματικά αναρωτιόμουν στο φινάλε ποιανού ιδέα ήταν να παρουσιάσουν κάτι ανάλογο με το ζευγάρι των sequel των Star Wars, μέχρι που διάβασα πως οι δημιουργοί της σειράς όχι απλά έχουν συνεργαστεί με JJ Abrams αλλά ο τελευταίος ήταν που τους πρότεινε στην Amazon μιας και τους θεωρεί “προστατευόμενους” του. Μάλιστα η εταιρία του Bad Robot έχει συμμετοχή στην παραγωγή, σύμφωνα τουλάχιστον με ένα άρθρο στο οποίο έπεσα πριν λίγες μέρες. Και όσο το σκέφτομαι makes perfect sense. Και κάπως έτσι εξηγούνται πάρα πολλές επιλογές, τα διάφορα “mystery box”, τα subvert expectation του φινάλε. JJ Abrams και τα minions του πάνε να γίνουν ο καρκίνος του σημερινού mainstream cinema.
Βάλε τώρα και την σκηνή με το trio stooges που μπερδεύει τον Gandalf για τον Sauron να δέσει το γλυκό. Ειδικά αυτή η σκηνή είναι ενδεικτική του κακού γραψίματος και του πως οι σεναριογράφοι αντιμετωπίζουν τους θεατές ως ηλίθιους. Ακόμα και στο σύμπαν της σειράς και όχι αυτό του Tolkien, δεν είναι δυνατόν να περάσουν τον ξένο για τον Sauron. Υποτίθεται ήδη ξέρουν πως ήρθε, τον ακολουθούν, βλέπουν το δέσιμο που έχει με τα πιο αθώα πλάσματα ενώ και ο ίδιος έχει ήδη αφήσει σύμβολα πίσω του που προδίδουν την ταυτότητα του. Αλλά όχι, έπρεπε να βάλουμε και μια σκηνή ανατροπής και καλά, είπαμε subvert expectation. Δεν ξέρω ποιος έγραψε αυτή την εντελώς βλακώδη σκηνή αλλά τον φαντάζομαι να χαζογελάει για το πόσο έξυπνος είναι και πως θα ξεγελάσει τους θεατές με μια τόσο ωραία έκπληξη. Facepalm μέχρι να σου φύγουν τα φρύδια η φάση εντελώς.
Όταν έχει ένα κόσμο με την λεπτομέρεια της μέση γης του Tolkien και ξεκινάς και τα αλλάζεις όλα ένα προς ένα που ακριβώς θέλεις να καταλήξεις; Κάτι που με κάνει και αναρωτιέμαι, τελικά τι ήταν αυτό που τους ενέπνευσε στα γραπτά του Tolkien για να ξεκινήσουν ένα τόσο φιλόδοξο project? (inspired by Tolkien λέει πως είναι).
Υποτίθεται δεν πρέπει να κρίνουμε την σειρά με βάση τα γραφόμενα του Tolkien αλλά για αυτό που είναι. Ναι αλλά τι στο διάολο είναι τελικά το Rings of Power? Υποτίθεται ότι διαδραματίζεται στο σύμπαν που έχει δημιουργήσει ο Tolkien, τη Μεση-γη. Μας συστήνει χαρακτήρες και πλήθος τοποθεσιών από αυτό τον κόσμο, έχει ξεκάθαρα αισθητικά δάνεια από τις ταινίες του Jackson, με αρκετές σκηνές και ατάκες που φανερά θέλουν να κάνουν μια σύνδεση, παρότι επίσημα δεν θεωρείται prequel των ταινιών. Έχει ένα τόνο easter eggs (να το σπαθί του Aragorn, να το σφυρί του Feanor, να το ένα, να το άλλο… κτλ) αλλά εμείς πρέπει να την κρίνουμε για αυτό που… είναι. Ποια είναι τα themes της ιστορίας. Μάχη καλού- κακού; Το κακό έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία εδώ; Το κακό είναι η διαφθορά της δύναμης/εξουσίας; (έχουμε σκηνές που μας δείχνουν άλλα). Υπάρχουν κάποιες ανησυχίες των δημιουργών στο σενάριο (αφού υποτίθεται κάνουν κάτι δικό τους εδώ) που δεν τις έχουμε πάρει χαμπάρι; Τους ενδιαφέρει να βγάλουν τις ανησυχίες του συγγραφέα στο δικό τους έργο (όπως έκανε σε μεγάλο βαθμό ο Jackson).
Το μόνο που βλέπω εγώ είναι μια σκιά σπουδαίων έργων που βγήκαν στο παρελθόν. Προσπαθεί να αντιγράψει μεγάλες στιγμές τους και φυσικά καταλήγει σε αποτυχία. Είναι ολοφάνερη η διαφορά μεταξύ ενός δημιουργού που αγαπάει το υλικό που έχει στα χέρια του, όπως ο Peter Jackson και μερικών τύπων που απλά τους έχουν προσλάβει για να κάνουν μια δουλειά. Όπως φανερή είναι βέβαια και η έλλειψη υλικού. Δεν θυμάμαι άλλη περίπτωση μεταφοράς χωρίς ουσιαστικά να έχουν τα δικαιώματα της ιστορίας που διασκευάζουν, αλλά στηρίζονται σε μια μικρή περίληψη που υπάρχει σε μια άλλη ιστορία. Κάπως έτσι καταλήξαμε με μια σειρά χωρίς καμιά απολύτως δική της ταυτότητα. Δεν υπάρχουν νέες ιδέες στο Rings of Power, που τόσο διαφημίζονται πια, υπάρχουν trends στην θέση του lore και όμορφες εικόνες. Τίποτα περισσότερο.
Τέλος πάντως αν μην το αναλύσω παραπάνω, ήδη αυτό το σεντόνι σχεδόν δεν διαβάζεται και κοντεύει να γίνει πιο βαρετό από την ίδια την σειρά. Ακόμα και αν αφήσω το lore στην άκρη, όσο αυτό μπορεί να γίνει δυνατόν, δεν μπορώ να δω παρά μια μέτρια ως κακή ιστορία χωρίς κανένα βάρος που προσπαθεί εντελώς άτσαλα και αμήχανα να πατήσει σε μια μυθολογία την οποία σπάνια σέβεται.
Προσωπική οπτική όλα αυτά προφανώς, ο καθένας βρίσκει κάτι διαφορετικό που είτε του αρέσει είτε όχι και την βρίσκει ανάλογα και πολύ καλά κάνει. Ίσως στην τελική δεν μπορώ να δω πέρα από το lore στο βαθμό που απαιτεί η σειρά, ίσως να έχω κολλήσει λίγο παραπάνω στην μέση-γη όπως την φαντάστηκε ο Jackson στις δικές τους ταινίες.
Αν κάποια στιγμή ανακοινώσουν το πρόωρο κόψιμο της σειράς θα νιώσω τεράστια ανακούφιση. Χαίρομαι μάλιστα που θα κάνουμε πολύ καιρό να δούμε την 2η σεζόν. Αμηχανία, μούδιασμα, λίγα νεύρα αλλά και αρκετό νευρικό γέλιο είναι αυτά που μου έχουν μείνει περισσότερο. Κρίμα.
