Αυτο τον καιρο που λετε, ειναι σχεδον αδυνατο να ακουσω μουσικη. Μπλοκαρισμα. Και το εχω αυτο ανα περιοδους, Συγκεκριμενα περναω φασεις που ειναι αδυνατο να μην επηρεαστει αρνητικα η διαθεση μου απο τη μουσικη που θα ακουσω κι αυτο λογω συνειρμων, αναμνησεων και συναισθηματικης φορτισης που μου προκαλει γενικως. (Για τον ιδιο λογο δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που μπορουν να αποκοιμηθουν με μουσικη -μου προκαλει μεγαλη ενταση.) Εχοντας περιορισει τα ακουσματα μου σε Ιγκυ και Κοεν(!!!) κατα μεγαλο μερος, η απορια ειναι:
Πως σας επηρεαζει η μουσικη οταν εισθε στα πατωματα; Την επιζητατε για εκτονωση/χαλαρωση κτλ ή αντιθετα μπορει να σας φορτισει/“ριξει” κτλ ακομα περισσοτερο;
Συνήθως επιζητώ τη φόρτιση όταν είμαι στα πατώματα (όπως αυτόν τον καιρό :p).
Γενικά έχω πάντα την τάση να ενισχύω τα εκάστοτε συναισθήματά μου με appropriate ακούσματα.
Εννοειται πως οταν εισαι μιζερος, απλα θες να γινεις πιο μιζερος.
Και ο καθενας με όποια μουσικη την βρισκει. Προσωπικα instrumental ειναι αυτα που με βαρανε μιας και τα λογια τις περισσοτερες φορες με αποσυντονιζουν (:|)
τωρα αν θελω να ακουσω καποιο συγκεκριμενο τραγουδι επειδη μου θυμιζει κατι/καποια αυτο ειναι αλλο καπελο. Δε σημαινει πως θα ειναι ‘μιζερο’ απο τη μανα του το τραγουδι
μηπως να ακούσεις κάτι το διαφορετικό που θα συνδιαστεί με άλλες αναμνησεις, και πιο ευχάριστους συνειρμούς?
Προσωπικά σε τέτοιες κατάστασεις υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που με downιαζουν πολύ (και τα οποια επιζητω)…Ευτυχώς όμως υπάρχουν κι άλλα που θα μου φτιάξουν τη διαθεση
Πάντως ένα πολύ θανατηφόρο τράγουδι σε τέτοιες κατάστασεις είναι το this time imperfect από afi…μη το δοκιμάσετε
@Worst enemy, τον Κοεν πρεπει να τον κοψω για το καλο της πνευματικης μου ισορροπιας, ισχυει. Χμ, ειναι που αυτα τα δυο κατα ενα περιεργο τροπο, οσο κ να με αγγιζουν κ επηρεαζουν (απο τα αγαπημενα μποθ) τα νιωθω απολυτα δικα ΜΟΥ ακουσματα (δυσκολο να το διατυπωσω σωστα), κατι σαν πρισωπικη υποθεση, οποτε με εκτονωνουν πολυ.
ειχα ανοιξει καποτε ενα τοπικ που ονομαζοτανε ‘‘τι ακουτε οταν…’’ η κατι τετοιο…
δεν ξερω αν ειναι το ιδο…
παντως ον τοπικ…εγω για παραδειγμα στη φαση αυτη της ζως μου δεν μπορω με τιποτα να ακουσω μπαλαντα και μαλιστα μιζερη μπαλαντα…σε φαση το dont cry η το dont know what you ve got που γουσταρω αφαναταστα ως κομματια δεν προκειται να μπουνεμε τιποτα σε μια πλειλιστ…ατενιζω το μελλον με αισιοδοξια so δεν μου κανει κεφι να ακουσω τετοια τραγουδια…
απο την αλλη ντουμιες δεν εχω προβλημα…
Λοιπον… Εγω οταν ειμαι πεσμενος και δεν εχω ορεξη συνηθως βαζω κομματια που με ριχνουν ακομα πιο κατω. Σπανια δηλαδη θα ακουσω κατι ανεβαστικο καθως θελω να μεινω στον πατο και να μην ξεκουνηθω απο εκει. Αν και υπαρχουν φορες, που καθομαι και σκεφτομαι πως δεν αξιζει ή ειναι χαζο να νιωθω down και ετσι βαζω κατι που θα μου φτιαξει το κεφι.
Επισης οταν μου ερχεται στο νου ενα περιστατικο ή ενα προσωπο και νιωθω μια νοσταλγια (ή μελαγχολια) θελω οπωσδηποτε να ακουσω τραγουδια που μου το θυμιζουν. Αν και δεν ειναι το πιο ευχαριστο, αφου νιωθω καπως σε τετοιες περιπτωσεις, κατα καποιον τροπο μου αρεσει αυτο το feeling.
Eγω οταν ειμαι κακοκεφη συνηθως βαζω κατι νταουν να ακουσω. ξερω οτι θα με ριξει ισως περισσοτερο αλλα κατα καποιο τροπο μεσα απο αυτο το συναισθημα τελικα μου βγαινει κατι ομορφο. Σαν να τακτοποιειται κατι μεσα μου. Μουσικη αναλογη επιλεγω και οταν θελω να εκτονοθω ( υπερβολικη χαρα, η θυμος) και οταν θελω να χαλαρωσω with my wine in silence:p
Η μουσικη γενικοτερα με φορτιζει πολυ. Γι αυτο ουτε εμενα μπορει να με παρει ο υπνος με τα ακουστικα στα αυτια:P και επισης δεν μπορω να διαβασω με μουσικη γιατι ειτε θα πιανω την κιθαρα ειτε θα τραγουδαω τους στιχους και το διαβασμα θα πηγαινει για βρουβες
Oταν δεν ειμαι και στα πιο high μου προτιμω κατι το πιο calm και συναισθηματικο…Ειδα καπου οτι δεν μπορει καποιος να κοιμηθει με μουσικη.Το αντιθετο ακριβως εγω…Ειχα κοιμηθει ακουγοντας genesis και ξυπνησα αλλος ανθρωπος.
Εγώ και να κοιμηθώ και να διαβάσω μπορώ με μουσική.Γενικά είναι δύσκολο να κάνω πράγματα χωρίς να ακούω μουσική.Ακόμα και όταν είμαι πολύ χάλια θα ακούσω μουσική.Αλλά όταν είμαι χάλια δεν ακούω κομμάτια που θα με ρίξουν ακόμα περισσότερο.Ακούω κομμάτια που θα με ανεβάσουν ψυχολογικά.Γενικά είμαι της άποψης ότι αφού είμαι χάλια γιατί να θέλω να γίνω χειρότερα.Το θέμα είναι να γίνω καλύτερα και όχι ένα με το πάτωμα.
Εννοείται πως όταν είμεθα σκατά βάζουμε να ακούσουμε ό,τι μας κάνει ακόμα χειρότερα. Αγαπάμε και τη μιζέρια μας, γιατί όχι; Rock bottom ain’t a bad place to be.
Και γενικότερα είμαι κατά του “όταν είμαι χάλια βάζω κάτι χαρούμενο για να το μετριάσω”. Δε θέλουμε μέτρια συναισθήματα. Θέλουμε έντονα. Γι’ αυτό όταν είμαι χάλια θα βάζω αυτό και όταν είμαι σε γκρούβυ διάθεση θα βάζω κάτι τέτοιο.
Άσε που μερικές μουσικές, αν δεν είσαι σε τέτοια φάση δεν μπορείς να αγγίξεις αυτό που έχουν να σου δώσουν. Μερικές μουσικές δίχως νοσταλγία, μελαγχολία, μοναξιά, λύπη δεν έχουν νόημα ύπαρξης. Και για μένα, πολλά απ’ αυτά τα συναισθήματα δεν έχουν επίσης λόγο ύπαρξης δίχως τη μουσική. Ή κάτι.
Χμ, ειναι που αυτα τα δυο κατα ενα περιεργο τροπο, οσο κ να με αγγιζουν κ επηρεαζουν (απο τα αγαπημενα μποθ) τα νιωθω απολυτα δικα ΜΟΥ ακουσματα (δυσκολο να το διατυπωσω σωστα), κατι σαν πρισωπικη υποθεση, οποτε με εκτονωνουν πολυ.
