XAAAAAAAAAAAAAAAAXAXAXAXAXA
μολις τελειωσα το σιλμαριλιον,αξιζει να διαβασω στη συνεχεια τα παιδια του χουριν?
Η ιστορία στα παιδιά του Χούριν είναι γνωστή ήδη από το Σιλμαριλιον απλά με περισσότερες λεπτομέρειες και βάθος.
ok,σε ευχαριστω
εννοείται θα διαβάσεις τα παιδιά του Χούριν.είναι με πιο πολλές λεπτομέρειες η ιστορία που είναι στο σιλμαρίλλιον.
Μετά από 10 χρόνια περίπου το ξαναπήρα στα χέρια μου να το διαβάσω. Είναι και η περίοδος των γιορτών, που ξωτικά, θεοί, μάχες, ορκ και γενικά αυτό το πλήθος φανταστικών χαρακτήρων και ιστοριών, είναι πιο ελκυστικό. Τελείωσα πριν λίγο το πρώτο μέρος, το Ainulindale με τη γέννηση του κόσμου και την δημιουργία των Ainur από τον Eru-Iluvatar(με ένα “l” γαμώ το όνομα μου).
Υπάρχει ένα σημείο λοιπόν που φτιάχνουν όλοι οι θεοί μουσική για να χτίσουν τον κόσμο και ο Melkor θέλοντας να ακολουθήσει έναν τελείως δικό του σκοπό αρχίζει τις παραφωνίες απέναντι στο μουσικό θέμα. Λέει λοιπόν ο Iluvatar στους θεούς πριν τους παρουσιάσει τον κόσμο που έφτιαξαν.
"I will show them forth, that ye may see what ye have done. And, thou Melkor, shalt see that no theme may be played that hath not its uttermost source in me, nor can any alter the music in my despite. For he that attempteth this shall prove but mine instrument in the devising of things more wonderful, which he himself hath not imagined. "
Δηλώνοντας έτσι πως και το “κακό” έχει το σκοπό του μέσα στον κόσμο.
Άντε και καλό μας κάψιμο (με Blind Guardian εννοείται στα ηχεία)
Βιβλιαρα. Μνημειο του χωρου
Ωπ, τι έχουμε εδώ;
Νεα απάντηση 6 χρονιά μετά;
Εγω προσωπικά, διάβασα πέρσι το καλοκαίρι του 22 το Χόμπιτ και τούς τρεις άρχοντες, έπειτα μεσολάβησε πολύ crime που είναι και γενικότερα το στοιχείο μου σαν αναγνώστης και φέτος σε κάποια φάση καθώς άκουγα Eldamar, Moongates Guardian κι άλλα παρεμφερή πράγματα, λέω, δεν παίρνεις να διαβάσεις και το Σιλμαριλιον;
Παραδέχομαι οτι μέχρι στο πρώτο μισό του βιβλίου άρχισα να σκέφτομαι να το παρατήσω, οτι η ζωή είναι μικρή για να διαβάζεις βιβλία που δεν σε κρατάνε, ως και τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν σε κάνα δυο σημεία.
Άλλα σταδιακά κι όσο τα τοπωνύμια και οι φυλές λιγοστεύουν το βιβλίο γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον ενώ χρειάστηκε να φτασω στο τέλος ώστε να καταλάβω το μεγαλείο του σύμπαντος του Τολκιν. Την εκ του μηδενός κοσμογονία που έπλασε. Πραγματικά, νοιώθω τυχερός που δεν το άφησα στη μεση.
Η έκδοση που έχω έχει 433 σελίδες καθαρού αναγνωσματος. Ως την Πέμπτη που μας πέρασε είχα φτάσει ως την 81. Απ’ την Πέμπτη ως σήμερα (Κυριακή) διάβασα και όλο το υπόλοιπο.
Τεράστιο έργο. Τεράστιας σημασίας.
Κάνε μια τεράστια χάρη στον εαυτό σου και σε κανα 2μηνο προσπάθησε για δευτερη ανάγνωση. Θα με θυμηθείς…
Mη με δαιμονιζεις Σατανά. Και μόνο οτι δεν απορρίπτω ασυζητητί την ιδέα με τρομάζει.
Τα extended στο σινεμα με ωθησαν να το ξαναδιαβασω. Φανταστικη εμπειρια. Τοσες ομορφες, επικες, αλλα τραγικες ιστοριες σε αυτες τις λιγες σελιδες. Πολυ εμπνευση.
Το Σαββατο ξαναξεκινησα και τον Αρχοντα. Μετα απο δεκαετιες. Τι ωραια που γραφει ο Καθηγητας
Θεωρώ σίγουρο ότι θα το ξαναδιαβάσω αν κρυώσει λίγο ο καιρός. Απαλλαγμένος απ’ το βάρος της πρώτης φοράς, χωρίς βιαση, γιατί όχι, κρατώντας και σημειώσεις ως προς το who is/becomes who.
Εννοείται ότι η δεύτερη φορά είναι πιο απολαυστική, μη σου πω και πιο ολοκληρωμένη.
Προσωπικά, η μεγάλη διαφορά υπήρξε ο κατά πολύ λιγότερος χρόνος που πέρασα, μελετώντας τις παραπομπές. Άλλαξε όλη τη ροή της ανάγνωσης.
μετά παίζουν και οι ατέλειωτες ιστορίες που στην ουσία είναι διάφορες σημειώσεις απο τα χειρόγραφα που μάζεψε ο γιος του καθηγητη και βοηθούν να μπεις σε πιο πολλές λεπτομέρειες του κόσμου.
προσωπικα περιμένω να τελειώσει η χειρότερη εποχή του χρόνου και μόλις σκάσουν οι πρώτες καλές βροχές θα κάνω άλλη μια ανάγνωση.
με περιμένουν και τα παιδια του χουριν που υπάρχει στην βιβλιοθήκη εδώ και πολύ καιρό αλλά είχα κάνει το λάθος να το ξεκινησω πριν το σιλμαριλλιον και το άφησα στην μέση…