Μπραβο Αντωνη! πολυ καλη δουλεια! 
μεγαλο φαουλ ειναι η μη συμετοχη του Jack White
οι Black keys και αλλα τετοια group του χρωστανε πολλα 
Βασικά του χρωστάνε αυτά που δεν γουστάρω σε αυτούς: Φτιάξε μωρέ μία κανονική μπάντα, τι είναι αυτά τα κιθάρα+ντραμς, πλήκτρα+ντραμς κλπ.
Το είδος θέλει μεγάλες μπάντες σε πείσμα των καιρών “περικοπών”!
Oι Tedeschi Trucks ανεβάζουν στη σκηνή 11άδα, με ντραμς και κρυστά, με πνευστά, της καριόλας γίνεται!
Και εσύ Σάκη: Με τους Awake & Gallo δεν πας να παίξεις blues, παίζεις άλλα πράγματα, χαμένα στο διάστημα!
Τα blues θέλουν “πλήρη” μπάντα!
Thanks. Ο λόγος που δεν μπήκε ο White είναι ότι δεν ήταν ενεργός όταν έγραψα το αφιέρωμα (τελικά θα βγάλει δίσκο φέτος) . Δεν έχει νόημα άρθρο τύπου “οι καλλιτέχνες του σήμερα” να έχει διαλυμένες μπάντες.
Επίσης προσπάθησα να βάλω από one man bands και δίδυμα μέχρι rockabilly και 11μελείς μπάντες άσχετα με το τι μου αρέσει εμένα περισσότερο.
Έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες να βρει ο κάθε ένας που θα διαβάσει ένα καλλιτέχνη να ακολουθήσει.
Τέλος ο τίτλος είναι “καλλιτέχνες που αξίζουν την προσοχή” όχι “οι σπουδαιότεροι” ή “οι καλύτεροι”
Γιωργο τα Blues παιζονται και μια κιθαρα μονο δεν νομιζω να διαφωνεις σε αυτο:)
αυτο ηθελε να περασει ο white Κατα την αποψη μου
επισης επιτελους μετα απο χρονια βγηκε καποιος να παιξει Blues χωρις να παιζει srv Και BB king licks και 20 λεπτα σολο.
για μενα πηρε το Blues και απο καθαρα κιθαριστικη μουσικη που ειχε καταντησει το εδωσε απλοχερα στο mainstream κοινο
εγω ξερεις ποσα χρονια σκεφτομαι να κανω ενα τετοιο blues project 8)
(θα εχει και λιγη ψυχεδελεια χαχαχαχα:lol: )
οκ αντωνη επιασα το concept σου και συμφωνω
Προφανώς και δεν διαφωνώ!
Μαζί σου, απλά για μένα αυτό που λες ο White δεν το κατάφερε, απλά τα πήρε, τους φόρεσε χαριτωμένες κόκκινες στολές και τα έβγαλε μαζί με τη γκόμενα του στο MTV.
Οι Black Keys το πάνε καλύτερα! 8)
Και εσύ καλύτερα θα τα πάς γιατί “νιώθεις”. Περιμένω να το ακούσω αυτό το project!
Οι Black Keys το 2010 κυκλοφόρησαν αυτό [SPOILER]
[/SPOILER] και το οποίο κατά δήλωσή τους είναι επηρεασμένο από ποιό κλασικό υποτίθεται;
[SPOILER]
[/SPOILER]
Ωραια δουλεια Αντωνη !
Ο τελευταιος δισκος του Seasick Steve μου αρεσε
παρα πολυ και αυτο το αρθρο ειναι αρκετα κατατοπιστικο
για μας που δεν ξερουμε το κατιτις παραπανω.
Ο White όντως έδωσε τα blues στο maistream κοινό,θεωρείτε όμως πως ήταν πολλοί αυτοί που στραφήκαν σε αυτά λόγω των Stripes?
Υπάρχουν πολλές διαστάσεις σε αυτό.
Υπάρχει το “Θέλω να παίζω όπως ο White που θαυμάζω”
Yπάρχει το “Θέλω να πουλήσω και εγώ όπως ο White, ας πάίξω και εγώ έτσι”
Υπάρχει και το “Θέλω να μπω στην εταιρία/στούντιο/κύκλωμα/σκηνή που έχει στήσει ο White για να έχω την καλλιτεχνική μου ελευθερία, μπάτζετ, προβολή, διανομή κλπ”
Παραλίγο να ξεχάσω το “Είμαι καταξιωμένος μουσικός αλλά δεν με ξέρουν οι νέοι ακροατές, ας τζαμάρω/ δώσω την παραγωγή του άλμπουμ / υπογράψω στην εταιρία του White”
Για το κοινό ακόμα και το “Ας πατήσω στο related Youtube link να δω ποιος είναι αυτός ο Sοn House που τραγουδάει το ίδιο τραγούδι με τον White” καλό κάνει.
νομιζω οτι παρεξηθηκε αυτο που εγραψα
οι Black keys και αλλα τετοια group του χρωστανε πολλα
αναφερομουνα πιο πολυ σε group που “ακολουθησαν” την τακτικη των stripes
τωρα οσο αφορα για αυτους που ακουνε μουσικη σιγουρα οι stripes δωσανε ενα πατημα
ξερεις ποσα φιλαρακια που ακουγανε μονο alternative ηρθαν και μου ζητησαν να τους γραψω παλια Blues επειδη ακουσαν την διασκευη στο stop breaking down η ψαξανε να δουνε ποιος ειναι αυτος ο Robert Johnson
Το είπα γιατί απλά τα περισσότερα άτομα που ξέρω και τους ακούνε,είναι σε πιο mainstream ακούσματα,indie,alternative κτλ.Και δεν είδα κάποιον τους να ψάχνεται ιδιάιτερα.Δεν το θεωρώ κακό αυτό βέβαια αλλά…
Παίδες, σοβαροί άνθρωποι είστε, μην αρχίσει πάλι ο ελιτισμός του μουσικού γκέτο. Δεν του κάνουμε χάρη του White να τον ανεχόμαστε επειδή δήθεν «άνοιξε τα μάτια του λάου». Έχει γράψει εξαιρετικά τραγούδια, έχει παίξει εξαιρετική κιθάρα, έχει δημιουργήσει δικό του αναγνωρίσιμο ήχο, έχει εκσυγχρονίσει μουσικές που σκονίζονταν, έχει ανεβάσει το επίπεδο του mainstream, έχει καταφέρει να γεμίζει σκηνή συνοδευόμενος μόνο από τύμπανα, ό,τι μπάντα φτιάχνει εντυπωσιάζει… Ο White είναι από μόνος του ένας φοβερός μουσικός με εντυπωσιακά επιτεύγματα, μην του δίνουμε χαριστικώς αξία επειδή συνέβη να εξυπηρέτησε μουσική που μας αρέσει.
Κατσάδιασμα τέλος. (εκτός αν τολμήσει να αντιμιλήσει κανείς)
Αντιμιλάω εγώ. 
Ειδικά στο “έχει καταφέρει να γεμίζει σκηνή συνοδευόμενος μόνο από τύμπανα”.
Vic vega συμφωνώ σε όλα.Μου αρέσουν τα Stripes που έχω ακούσει.Η ένστασή μου όμως παραμένει στο κατά πόσον έστρεψε κόσμο στα blues.Δεν είναι θέμα γκέτου,μακάρι όλα τα mainstream σχήματα να βγάζανε τέτοιες μουσικές.
Να πω τη αλήθεια, δεν στρέφονταν εναντίον σου τα «φιλικά πυρά», αγαπητέ hopeto. Στρέφονταν κατά της νοοτροπίας ότι για να εγκρίνουμε την επιτυχία του μη πιουρίστα πρέπει να τη δικαιολογούμε με κριτήριο τις υπηρεσίες της στην παράδοση. Το επιχείρημα «ο White είναι καλός γιατί έστρεψε τον κόσμο προς τα blues» είναι μειωτικό. Είναι σαν να λες «ο Vaughan είναι καλός γιατί έστρεψε τον κόσμο προς τα blues», «ο Hendrix είναι καλός γιατί έστρεψε τον κόσμο προς τα blues», «ο Seasick Steve είναι καλός γιατί έστρεψε τον κόσμο προς τα blues».
Σχετικά με το «αν έστρεψε» τον κόσμο στα blues (πράγμα που επαναλαμβάνω δεν θα έπρεπε να αποτελεί κριτήριο της καλλιτεχνικής αξίας του), το θεωρώ πιθανό, μέχρι ενός σημείου. Δηλαδή, οι άνθρωποι που έχουν την εγγενή περιέργεια και την ροπή προς τα εκεί, πιθανότατα βρήκαν την αφορμή να ασχοληθούν και με την ιστορία. Η δε δράση του White μέσω της εταιρίας του, των project, των ντοκιμαντέρ, σίγουρα φανερώνει μια (υπερβολική κιόλας θα έλεγα) τάση για μουσικό προσηλυτισμό και αρχαιομανία.
Αυτό που θα ήθελα να υπογραμμίσω είναι πως, από μουσικής απόψεως, η τάση του White είναι πολύ πιο αγνή, πιο σεβαστική και πιο πιστή στην ηχητική ντομπροσύνη των αυθεντικών blues από τα διάφορα ραδιοφιλικά ή rockόπληκτα παραστρατήματα της ηλεκτρικής ιστορίας των blues. (δεν κατονομάζω, προς αποφυγή εγκεφαλικών, έχουμε και ηλικιωμένους εδώ μέσα)
Ε αφού το ξέρεις πως θα έχεις αντίλογο! :p:D
Τις υπηρεσίες του White στην παράδοση ο Bluezlick τις αναγνώρισε και ο Αντώνης τις κατηγοριοποίησε!
Εγώ αν και δέχομαι αυτά που έγραψαν και οι δύο σε ένα βαθμό, δεν είμαι τόσο πρόθυμος να δώσω τα εύσημα στον White γιατί:
-Την μπάντα του τη βαριέμαι
-Δεν τον θεωρώ τόσο καλό κιθαρίστα αντίθετα με όσα γράφεις
-Σε όλη την φάση με τους White Stripes υπήρχε σταθερά μανιερισμός και στυλιζάρισμα που με απωθούσε και με έκανε να μην μπορώ να τον πάρω στα σοβαρά
Αν εννοείς τους μεταλάδες κλώνους του SRV που ανακάλυψαν τα blues μετά τον θάνατο του και μας έχουν πήξει στα αναμασήματα έχεις δίκιο!
Αν εννοείς τους ZZ Top (που και ραδιοφιλικοί υπήρξαν τη δεκαετία του '80 και rockόπληκτοι είναι) η απάντηση είναι πως ο White δεν έχει ούτε το ταλέντο ούτε την “δισκοθήκη-μουσείο των blues” του Gibbons και αυτό ακούγεται στο παίξιμο τους.
Συμφωνώ με τον Vega ως προς το ότι είναι μειωτικό προς τον White το ότι του αναγνωρίζουμε μόνο μία επίδραση προς τα blues. Θεωρώ δε ότι πολύ κακώς η σύγκρισή του γίνεται με βάση μπλουζίστες λιγότερο ή περισσότερο πιουρίστες.
Κατ’ εμέ ο White και οι White Stripes είναι το ανάλογο των συγκροτημάτων της Βρετανικής εισβολής. Βασίστηκαν στα μπλουζ αλλά έφτιαξαν κάτι δικό τους. Ναι, ήταν μέρος της αξίας τους ότι έφεραν τα μπλουζ σε ένα μεγάλο ακροατήριο αλλά αλίμονο αν μείνουμε εκεί.
Δε θυμάμαι ποιος μπλουζίστας αφού έπαιξε με τους Yardbirds είχε πει “they tried to play the blues so bad, and that’s exactly how they played it”. Θέλω να πω ότι στους πιουρίστες και τότε ο ήχος των Yardbirds, των Small Faces, των Rolling Stones, των Animals, των Μanfred Μann κτλ ακουγόταν ξένος, άδειος, άτεχνος, γρήγορος κτλ. Ακόμα και οι Led Zeppelin ακόμα τρώνε λάσπη από πολλούς φανατικούς μπλουζάδες. Όμως μετά από ένα διάστημα που ο καθένας έχει δείξει την αξία του, είναι σεβαστό να λες “δε μου αρέσουν οι Zeppelin, δε μου αρέσουν οι Υardbirds” αλλά δεν είναι σεβαστό να λες ότι “το μόνο που τους αναγνωρίζω είναι ότι έστρεψαν τον κόσμο προς το μπλουζ”. Γιατί πέρα από το μικρόκοσμο του μπλουζ στη μεγάλη κλίμακα είναι συγκροτήματα που άφησαν ιστορία και αγαπήθηκαν για αυτό που ήταν.
Αναλογικά, αν αντικαταστήσετε στα παραπάνω συγκροτήματα το όνομα των Stripes προκύπτει και το πώς, κατά την άποψή μου, οφείλουμε να τους σεβόμαστε, είτε μας αρέσουν είτε όχι.
Θα συμφωνήσω απόλυτα.