The Wipers

Λοιπόν, ας μπούμε στο ζουμί. Οι Wipers είναι μία από τις μεγαλύτερες πανκ μπάντες όλων των εποχών και πραγματικά, η μοναδική μπάντα για την οποία μπορεί να επιχειρηματολογήσει κάποιος για τους λόγους με τους οποίους βρίσκεται σχεδόν ψηλότερα απ’όλους, καλλιττεχνικά μα και επιδραστικά. Έχω παρουσιάσει και το over the edge μα θεωρώ πως κάτι τέτοιο δεν φτάνει για να καλύψει πλήρως την περίπτωση τους. Ας πω λοιπόν μερικά πράγματα.

Δημιουργήθηκαν το 1977 από τον Greg Sage, ο οποίος κινούσε τα νήματα του συγκροτήματος σε κάθε μετενσάρκωση τους, βάση της επιλογής κατεύθυνσης & συνθετικά. Το 1978 κυκλοφορεί το πρώτο τους single ονόματι better of dead και ένα χρόνο αργότερα το ντεμπούτο τους ονόματι is this real.

Kεφάλαιο 1ο : Ιs this real

Mιλάμε για έναν από τους μεγαλύτερους rock’n roll δίσκους όλων των εποχών. Το πανκ ροκ της εποχής αδυνατεί να καλουπώσει το υλικό της συγκεκριμένς δουλειάς μιας και ποπ ευαισθησίες, σκληρές κιθάρες, '60s garage και πολλές ακόμα ετερόκλητες επιρροές εμφανίζονται στα δώδεκα απίστευτα τραγούδια του. ‘‘Return of The Rat’’, ‘‘Mystery’’, ‘‘Up front’’, ‘‘Tragedy’’, ‘‘Window shop for love’’ και πολλά ακόμη σκιαγραφούν την προσωπικότητα ενός μεγάλου συγκροτήματος και ενός ταλαντούχου συνθέτη. Απίστευτο drumming από τον μοναδικό Sam Henry επίσης.

Μεγαλειώδες και διαχρονικό.

Κεφάλαιο 2ο : Youth of America

Προσπερνάμε το ep ‘‘Alien boy’’ και πηγαίνουμε σε έναν ακόμα άθλο ονόματι Youth of America. Εν έτει 1981, τότε που το hardcore έκανε τα πρώτα του ουσιαστικά βήματα και είχε επιδοθεί σε έναν ανούσιο διαγωνισμό ταχύτητας, oι Wipers κάνουν και πάλι την υπέρβαση ηχογραφώντας τραγούδια που οι κιθαριστικές ακροβασίες και η ψυχεδέλεια παίζουν τον πρώτο ρόλο. Σκεφτείτε πως το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου ξεπερνά το χρονικό όριο των δέκα λεπτών (πράγμα αξιοπερίεργο για punk μπάντα), ενώ το ‘‘αποκαλυπτικό’’ instrumental ‘‘When it’s over’’ ακολουθεί στα 6:30. Κατα τ’αλλα η απίστευτη ενέργεια και η ανόθευτη έμπνευση βρίσκεται και στα επτά κομμάτια του YOA. Hands up, το ‘‘No Fair’’ έιναι ένα από τα πιο συναισθηματικά τραγούδια όλων των εποχών.

Kεφάλαιο 3ο : Over the Edge

Δύο χρόνια μετά, το 1983, οι Wipers κυκλοφορούν τον μέχρι τότε πιο άμεσο δίσκο τους. Το Youth of America πείθει και τους πιο δύσκολους όσο αναφορά την αξία τους. Πανκ ροκ δυναμίτες όπως το ομώνυμο (το εναρκτήριο riff, αποτελεί σαφής αναφορά στους μεγάλους Dickies), το pre-sonic youth ‘‘Doom Town’’ & ‘‘So Young’’’, η αυθαδής δύναμη του Romeo και στον αντίποδα, η απίστευτη μελαγχολία των ‘‘No Generation’’, ‘‘What is’’, ‘‘No one wants an Alien’’. Οι κιθάρες του Greg Sage γίνονται ακόμη πιο εκφραστικές, ιδιαίτερες και τα φωνητικά του αποκτούν μία άλλη διάσταση σε έναν ακόμη πιο ξεκάθαρης κατεύθυνσης δίσκό. Ακόμη ένα αριστούργημα.

Κεφάλαιο 4ο : Land of the Lost

Από το πρώτο δευτερόλεπτο του Land of The Lost, γίνεται αντιληπτό πως η μουσική των Wipers συνεχίζει να εξελίσσεται με μοναδικό τρόπο. Ογκώδη riff, mid tempo ως επι το πλείστον ρυθμοίί, απαισιόδοξη ατμόσφαιρα, σκοτεινή ψυχεδέλεια… Το κατά βάση πανκ ροκ του Over the Edge βρίσκεται ήδη δύο χρόνια πίσω και το συγκρότημα κοιτάει μπροστά. Tα "‘Different Ways’’, ‘‘Just a dream away’’, ‘‘Just Say’’ και το ομώνυμο τραγούδι σταθμός (από τις πιο επιβλητικές κιθαριστικές στιγμές τους) σπρώχνουν την ηχητική τους πρόταση σε άλλα επίπεδα με τα αποτελέσματα να είναι για τέταρτη φορά εντυπωσιακά!

Κεφάλαιο 5ο : Follow Blind

Από τους πλέον δύσκολους δίσκους των Wipers, το ‘‘Follow blind’’ του 1987 συνεχίζει την πορεία τους, σε πιο σκοτεινούς και δύσβατους ηχητικά δρόμους. Δεν θα ήταν υπερβολικό αν έλεγα πως στο συγκεκριμένο εγχείρημα, δεν διακρίνεται καμμία νότα αισιοδοξίας. Ότι παίζει εδώ, σκιαγραφεί την, ομολογουμένως έυθραυστη, πλευρά του δημιουργού του (χρόνια προβλήματα με ναρκωτικά ήταν ένα από τα βασικά ‘‘μειονεκτήματα’’ της υπόθεσης). Συνθετικά πάντως, το αλμπουμ παραμένει ενδιαφέρον. Η κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει, είναι τρομερή και πιθανότατα η πιο οκοκληρωμένη μέχρι τότε, μιας και κάθε σόλο δείχνει να είναι επιλεγμένο νότα προς νότα. Λίγα θυμίζουν πλέον το πανκ παρελθόν του σχήματος. ‘‘Follow Blind’’, ‘‘Someplace Else’’, ‘‘Chill Remains’’ στοιχειώνουν την πρώτη πλευρά του δίσκου, ενώ στην συνέχεια βλέπουμε πάλι τις ταχύτητες να ανεβαίνουν και συνειρμοί για garage/rock’n roll αισθτηική ξεπροβάλλουν σιγά σιγά. Η αλήθεια είναι, πως ο δίσκος είναι από τους πλέον δυσκολοχώνευτους στην δισκογραφική πορεία τους, παραμένει όμως ένα αντικειμενικά πολύ καλό και ιδιαίτερο άλμπουμ. Μέσα στα τρία αγαπημένα μου σίγουρα.

Kεφάλαιο 6ο : The Circle

Το εναρκτήριο κομμάτι θερίζει. Μιλάμε για μια full on επιστροφή των Wipers στις πανκ ρίζες των πρώτων τους δίσκων. Πάντα μου έκανε εντύπωση, γιατί το Circle του 1988 αντιμετωπίζεται έως και τις μέρες μας με σκεπτικισμό. Μιλάμε για έναν σοκαριστικά ανανεωτικό δίσκο. Σαφώς και ο ήχος γίνεται λιγάκι πιο ραδιοφωνικός (όσο ραδιοφωνικός μπορεί να θεωρηθεί για τα δεδομένα τους πάντα) με τραγούδια όπως το ‘‘Τime Marches on’’ & ‘‘Blue Red’’. Σαφώς και τα κατάλοιπα του ‘‘Follow Blind’’ δεν λείπουν (’‘Goodbye Again’’, ‘‘Be There’’-τραγούδι πρόπομπος του silver sail). Στην τελική όμως, το άλμπουμ απαρτίζεται από δέκα ισάξιες τραγουδάρες, πλούσιες (και πάλι) σε συναίσθημα και εμπνευσμένη τραγουδοποιία.

Κεφάλαιο 7ο : Silver Sail

5 ολόκληρα χρόνια χρειάστηκαν για την επαναδραστηριοποίηση των Wipers. Ο πρώτος τους δίσκος για την δύσκολη δεκαετία του '90 έιναι ένα καλλιτεχνικά επιτυχημένο πείραμα. Με σαφέστατες επιρροές από τους ακουστικούς δίσκους του Greg, το Silver Sail διχάζει ακόμη μία φορά τους πανκ ρόκερς. Desert rock, πρωτο-americana, folk, blues, rock’n roll, όλα μπολιασμένα με την έντονη προσωπικότητα του δημιουργού, απαρτίζουν την νέα τους δισκογραφική προσπάθεια. Το υλικό κινείται σε down-tempo λημέρια και εκπλήσσει με μερικές από τις πιο μαγευτικές μελωδίες που συνέθεσαν ποτέ. Η παραγωγή για πρώτη φορά σε ‘‘καθαρά’’ επίπεδα και η φωνή του Greg λιγότερο οργισμένη, μα πιο εκφραστική και ειλικρινής, πείθωντας εξαρχής για τις προθέσεις της. Μεθυστικό άκουσμα.

Κεφάλαιο 8ο : The Herd

Το ‘‘The Herd’’ κυκλοφόρησε το 1996 και πολλοί έκαναν λόγο για τον πιο ‘‘δυνατό’’ δίσκο των Wipers. Κάποιοι άλλοι, για την καλύτερη τους δουλειά μετά την πρώτη σχεδόν θρυλική τριάδα. Kαι είναι αλήθεια, πως το ‘‘Psychic Vampire’’, μπαίνει οργισμένα ικανό να σε ξεσηκώσει μα και να σε προιδεάσει για το αληθές παρόμοιων δηλώσεων. Η αλήθεια όμως, βρίσκεται κάπου στην μέση. Προσωπικά το ‘‘Herd’’ το θεωρώ έναν άνισο δίσκό. Ενώ κάποιος μπορεί να βρει τραγουδάρες τύπου ‘‘No Place safe’’, ‘‘Sunrise’’, ‘‘Defiant’’, ‘‘Stormy’’, υπάρχουν σημεία που με ξένισαν και με έκαναν να τα θεωρήσω αδιάφορα. Δεν είναι άσχημο, για την ακρίβεια δεν είναι καν μέτριο, είναι πολύ καλό. Αλλά ξέρω πως μπορούν και καλύτερα.

Κεφάλαιο 9ο : The Power in One

Το ‘‘Power in One’’ έμελλε να είναι το τελευταίο στούντιο άλμπουμ τoυς. Η γεύση που αφήνει είναι παρόμοια με του Herd κατά την προσωπική μου άποψη. Είναι μία ακόμη δουλειά με άνισο υλικό. Έχει βέβαια ένα από τα μεγαλύτερα τους τραγούδια, το ‘‘Ι’ll be around’’ καθώς και μία πλειάδα καλών στιγμών, μα αδυνατεί να φτάσει το πρώιμο υλικό τους. Δεν πρόκειται να χαλάσει κανέναν βέβαια αυτό είναι αλήθεια. Απλώς είμαστε λίγο απαιτητικοί γιατί το δικαιούμαστε εν τέλει βρε αδερφέ.

Οι Wipers μπορεί να μην έγιναν ποτέ ιδιαίτερα γνωστοί (ή σχέση τους με το Ελληνικό κοινό περασμένων δεκαετιών είναι πολύ γερή παραδόξως) πέρα από το πανκ κύκλωμα και τα σύνορα του Portland, που είναι και η γενέτειρα τους, μα επηρέασαν με έναν βαθύτατο τρόπο οτιδήποτε ακολούθησε. Από το punk rock της δεκαετίας του '80, στην τότε ελπιδοφόρα ανεξάρτητη σκηνή, μέχρι και το μεγάλο breakthrough της δεκαετίας του '90 με την έλευση του Grunge. Δηλώσεις του Kurt Cobain (ο οποίος για την περιοδεία του Nevermind τους προσκάλεσε σε ρόλο support με τον Greg τελικά να αρνείται), των Dead Moon, Melvins, Mudhoney και πολλών ακόμα δείχνουν το πόσο σημαντικοί στάθηκαν στην διαμόρφωση μιας σκηνής, που σήμερα δείχνει να μην τους γνωρίζει.

Είναι πραγματικά μία μεγάλη… μα τι λέω… μία TΕΡΑΣΤΙΑ μπάντα που όμοια της θα δυσκολευτούμε να ξαναδούμε. Και είναι κρίμα ρε παιδιά, το ξέρετε…Όπως και να χει εύχομαι αυτό το κείμενο να σταθεί σαν ένας καλός οδηγός στην γνωριμία μερικών, μαζί τους. Μην τους προσπεράσετε, κακό στον εαυτό σας θα κάνετε…

ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ ακομα μια μπάντα που δε πάω καθόλου

ξαν’ ακου το “Is This Real?” κι ελα να ποσταρεις.

Βρε τους σιχαινομαι σε λέω!!!

Μ αυτο το κομματι το tragedy ειδικα εχω ξεράσει ατελειωτες φορές

Μας δουλεύει ο κάπτεν είναι εμφανές

Καλά ρε άνθρωπε μ’αρέσει που το έκανες quote :stuck_out_tongue:

Επίτηδες:naughty:

SurferRosa, εύγε καταρχάς για την παρουσίαση. Δεν υπάρχει για μένα καλύτερος τρόπος να ανοίγει ένα θρεντ απο εκείνος μιας ολοκληρωμένης και άρτιας παρουσίασης-εισαγωγής.

Δεν έχω ακούσει τίποτα απο Wipers, και ομολογώ πως δεν τους ήξερα. Ωστόσο μου έξαψες την περιέργεια (να το καλό με τις ωραίες εισαγωγές) και θα τους ψάξω… :wink:

Γαμω τις μπαντες απλα.Το Youth of America τσακιζει οπως και το Over the Edge.Συγχαρητηρια Surfer,πολυ καλο θρεντ.:wink:

thanx παιδιά, όπως καταλαβαίνετε είχα χρόνο να κάψω αλλά το έψηνα εδώ και καιρό το συγκεκριμένο thread :slight_smile:

ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΛΕΜΕ.

Εύγε και από μένα για το έμορφο θρεντ. Τι να πώ? Τα είπες όλα… Δεν έχω ακουσει το άλμπουμ του 87 πάντως και θα το κάνω παραυτα. Απλά να συμπληρώσω κάποια ίνφο, μιας και ανάφερες την σχέση των μεγαλύτερων έλληνων ροκάδων με τους Wipers. Αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, μιας και

  1. Οι Villa 21 (το καλύτερο αγγλόφωνο εγχώριο γκρουπ ίσως) άνοιξε την συναυλία τους το 1987.
  2. Οι Wipers ήταν βασική επιρροή για αρκετά ελληνικά γκρουπς των 80΄ς, όπως οι Anti-Troppau Council, Libido Blume, Yeah! κλπ κλπ.
    Εγω συγκεκριμένα τους Wipers τους είχα ψάξει λόγω της σχέσης τους με τις μπάντες αυτές που είναι αγαπημένες μου.

Ωραίος παναγιώτη, ομολογώ ότι με την ελληνική σκηνή της δεκαετίας του '80 δεν έχω ασχοληθεί καθόλου, με λίγα λόγια τα συγκροτήματα που ανέφερες δεν τα γνωρίζω.

Αν γίνεται να έδινες κάποιες πληροφορίες ή κάποια λινκς για να δω τι παίζει, θα το εκτιμούσα πολύ :slight_smile:

Πάρε μία ηχητική ιδεα από ένα βιντεακι που είχα φτιάξει με μερικές από τις αγγλοφωνες μπάντες της εποχής (από αυτές που είπα βασικά περιέχονται μόνο οι Anti-Troppau Council και Villa 21).

Aμα είναι κ σου αρέσει τπτ πες μου.

Τώρα πληροφορίες για τέτοια γκρουπς βρίσκεις σε διάφορα blogs όπως τα


greekpostpunk.blogspot.com

hiddendiaries.blogspot.com
anexartisi.gr

Wow, ήξερα τελικά κάποια σχήματα. Μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση, τα τραγούδια των Anti-Troppau Counsil και των Reporters (από αυτά που δεν έχω ξανακούσει πάντα).

Έκανα ένα surfing παράλληλα και βρήκα τον δίσκο των δεύτερων, αλλά από Anti Τroppau τπτ. Αν υπάρχει κάτι στείλε ένα πμ, θα το εκτιμούσα :slight_smile:

1000 ευχαριστώ και για τα λινκς btw και πολύ ωραία δουλειά στο youtube, Θα ακούσω και τα ελληνόφωνα σχήματα σήμερα.

Το “Is This Real” ειναι μεγαλη δισκαρα, εχει επηρεασει πολλα συγκροτηματα

…Και έκανα την αρχή, ακούγοντας το ντεμπούτο τους… Πραγματικά μου έκανε πολύ, πάρα πολύ καλή εντύπωση. Τα Alien Boy, Born With A Curse, Return Of The Rat, Up Front είναι τραγούδια που τα λες κλασικά.

Μου έκανε θετική εντύπωση, πέρα απο τα κλασικά χαρακτηριστικά punk, το περισσότερο “έντεχνο” στοιχείο του δίσκου, με την έννοια πως συγκεντρώνει διάφορα ετερόκλητα φαινομενικά στοιχεία, το οποίο πιστεύω πως είναι και το δυνατότερο στοιχείο στους (π,χ η εισαγωγή στο D-7, και όλη η δομή του τραγουδιού με το χαρακτηριστικό ριφ, μόνο κλασικό πανκ δε θυμίζει - εμένα μου έφερε κατά νου Metallica!)… καθώς και η πολύ καλή δουλειά στην κιθάρα απο τη μία, και στον συνδυασμό μπάσου-ντραμς απο την άλλη. Βρήκα λίγο αδύναμη την παραγωγή πάντως. (αν και για την εποχή και αν σκεφτούμε πως ήταν και πρώτο άλμπουμ ενός πανκ συγκροτήματος, δε μου κάνει εντύπωση).

Μακάρι να μου αρέσουν το ίδιο, και περισσότερο, και οι υπόλοιπες δουλειές τους! Θα χωθούν άνετα στα τοπ-10 (και λιγότερο) συγκροτήματα του είδους για μένα!

Τσεκαρετε κι αυτη τη διασκευη(ισως το μονο ενδιαφερον πραμα που εχει κανει η Courtney “οξαποδω” Love).

ellanor που ειναι το windowshop for love oeo:p

To alien boy να πούμε πως δεν βρίσκεται στον δίσκο, μα είναι ένα ξεχωριστό εp. Μάλλον θα κατέβασες την επανέκδοση η οποία το εμπεριέχει. Και τώρα δίνω pass στο θέμα παραγωγή.

Γενικώς, δίχως να θέλω να αποθαρρύνω κανένα, οι παραγωγές wipers κυμαίνονται σε τέτοια επίπεδα. Μπορώ να πω μάλιστα, πως παρότι το is this real ηχογραφήθηκε αρχικά σε 4κάναλο, τα remasters έπιασαν πιθανότατα τον καλύτερο τους ήχο, ακόμα και για τα δεδομένα των επόμενων lps. Άρα μην ποντάρεις εκεί με λίγα λόγια, στην τραγουδοποιία είναι όλο το ζουμί. Eπόμενο βήμα το Over the edge και είσαι κομπλε.

Οutlaw και γω την μισώ την Courtney ρε συ, αλλά με τις Hole έβγαλε έναν τουλάχιστον πολύ γερό δίσκο! Μαρέσει η διασκευή πάντως (το πρωτότυπο που πόσταρες στην προηγούμενη σελίδα δεν το αγγίζει βέβαια!)

άκουσα μερικές φορές το Follow Blind των Wipers. Περιέργος δίσκος για Wipers όντως… ακόμα οι εντυπώσεις μου είναι ανάμικτες κ θέλω και άλλες ακροάσεις.

Άκουσα και το δεύτερο άλμπουμ. Μια ερώτηση μόνο έχω και περιμένω ειλικρινή απάντηση:

ΠΟΣΟ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ WHEN IT’S OVER? ΠΟΣΟ??? :stuck_out_tongue: