Μια ακρόαση έριξα. Το Land of Canaan μου άρεσε. Γενικώς όμως δεν με τράβηξε…
Τώρα πια τον ακούω απ’το cd, και πιστεύω ότι όσο παιρνάει ο καιρός, όποιος ασχοληθεί με τον δίσκο θα παίρνει όλο και περρισότερα, και αυτός ο δίσκος θα δικαιωθεί με τον καιρό:):!:
Πολύ καλό άλμπουμ αν μου άφησε μικτές εντυπώσεις.
Η πρώτη εντύπωση μου είναι, ότι ξεχωρίζουν Sitra Ahra-Kings of Edom-Hellequin-Unguentum Sabbati-Cú Chulainn-Children.
Το 2012-Kali Yuga III-The shells are open-Din-Cannan δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα.
Δεν φτάνει τα κορυφαία τους κατ εμέ, Vovin-Runes-Deggial αλλά συνεχίζει την υψηλών παράδοση των υψηλών ποιοτικών στάνταρντ που έχουν οι θέριον.
Σίγουρα, δεν το λες απ’τα κορυφαία τους, αλλά είναι ένα υπέροχο άλμπουμ, που το ακούω πάρα πολύ ευχαριστα:):!: