με κατάλαβες πληρως. Τελικά με καποιες ακόμα ακροάσεις που έκανα, καποια κομματια με κερδισαν. Το land of canaan ισως να γίνει το αγαπημένο μου σε αυτόν τον δίσκο. Το χειρότερο το Children of the Stone.
Το children of the stone κάπου στο τέλος με μπερδεύει. Είναι κάπως αμφιλεγόμενο αυτό το “χαρούμενο” κλείσιμο (αν και το πιανάκι μετράει). Νομίζω πάντως ότι κρύβει αρκετό συναίσθημα και αυτό το κομμάτι. Eίναι και το θέμα του τι πραγματεύεται (ιερά εξέταση και…παιδιά?). Οι στίχοι μπορεί να δώσουν άλλοι διάσταση στο όλο θέμα. Δεν το έχω ακούσει το αλμπουμ απο χθες και μου σκάνε διάφορες μελωδίες από το αλμπουμ στο άσχετο, πράγμα που είναι καλό σημάδι. Cu Chulain και 2012 oι πιο αδύνατες στιγμές για μένα.
Snowy Shaw μονο 
Τον έχω λιώσει τον δίσκο! Μου αρέσει πάρα πάρα πολύ! Έχει πολλές τραγουδάρες! Άξιοι!!!=D>=D>=D>
Αυτό που με έχει κερδίσει πολύ με τον χρόνο είναι το Kings of Edom! Άμα δεν είχε και τα σαχλά γρήγορα σημεία που ευτυχώς κρατάνε κανά λεπτό το πολύ θα ήταν πραγματικά τέλειο! Κάθε κομμάτι του είναι υπέροχο!
πειράζει που εγώ θέλω έναν δίσκο γεμάτο Din ??
ή έστω ένα ep…
Απογοητεύτηκα και το ομολογώ. Τρία τραγούδια μόνο λάτρεψα.
Sitra ahra, Hellequin & Land of Canaan. Κρίμα κι αδημονούσα…
Din…τραγουδάρα…άπαικτη:):!:
Wow.
Ισως το πιο “περιεργο” και δυστροπο αλμπουμ τους, με καποιον τροπο ομως το ακουω non-stop απο προχτες…
Μια απ τα ιδια κι εδω, πολλα μπραβο στον Christofer!
Και οντως προκειται για εναν απο τους πιο δυσκολους δισκους τους, σιγουρα χρειαζεται αρκετες ακροασεις.
Το έχετε δει στα μαγαζιά??? 17 κυκλοφορούσε αλλά και 18 που έριξα μια ματιά δεν το δα! Γνωρίζει κανεις??
Ναι τα μαγαζιά στο κέντρο…τό’χουν, σε μια περατζάδα πού’κανα το μεσημέρι:):!:
Περιμένω να δω ποιος θα πεί ότι αυτό το αλμπουμ δεν είναι πρώτα από όλα metal…
Και κατα κάποιον τρόπο αυτή του η τεχνοτροπία του δίνει περισσότερο χώρο να ξεδιπλώσει την ιδιαίτερη τραγουδοποιία του…λέτε να έχουμε περισσότερες εκπλήξεις από τους θεριον στο μέλλον?
εντιτ: Και μιας και το έψαξα λίγο, να και η επαλήθευση δια στόματος Κριστοφερ:
“The new record actually sounds like the music we listen to” – meaning 70s rock, and: “So this time I worked from the perspective of having room. Not of getting the heaviest sound or whatever it took. It?s more of a 70s type of production. For some people it will take a while to get used to the production, because it doesn?t sound modern at all. It sounds like 20 years old, sounds very analogue.”
γιατι πρεπει να ειναι κατι μεταλ??
ας ειναι οτι θελει…αν ειναι καλο.
Και εγώ αυτό γράφω! Μ’αρέσει που δεν προσπαθεί ο Κριστοφερ να παίξει πάνω απ’όλα μεταλ. Δεν δεσμεύεται και φαίνεται στον τρόπο που ξεδιπλώνονται οι συνθέσεις.
Λίγες ημερες πριν την συναυλια η γνωμη του rocking για τους Therion
http://www.rocking.gr/reviews/album/Therion_-_Sitra_Ahra/3199/
πολύ σωστή η κριτική…
δυστυχώς επειδή τα κομμάτια έχουν γραφτεί σε διαφορετικές εποχές υπάρχουν μέσα στο δίσκο τεράστιες ανισότητες και μερικές στιγμές το όλο πράγμα είναι λίγο “άοσμο”.
επίσης…[COLOR=“Purple”][SIZE=“5”][B]DIN [/B][/SIZE][/COLOR]ρεεεεεεε
Πραγματικά, το Din θυμίζει κατά κάποιο τρόπο τους παλιούς Therion.
Πάντως ο Cristofer αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι δεν φοβάται να πειραματιστεί. Με τις δυο πρώτες ακροάσεις ξεχώρισα το ομώνυμο, το Land of Canaan, το Din βέβαια, αλλά και το 3ο Kali Yuga (ίσως κάποιος το θεωρήσει άκυρο, εμένα πάντως μου άρεσε).
Όπως και να το κάνουμε, θέλει υπομονή αυτό το άλμπουμ. Περιμένουμε τώρα το Live!!!
Kings Of Edon και Land Of Canaan ειναι κομματαρες επισης.
Γενικα μετα απο καμποσες ακροασεις μου αρεσει λιγοτερο απο το Lemuria/Sirius B αλλα περισσοτερο απο το Gothic Kabbalah, ανετα το ακουω ολοκληρω και ας ειναι λιγο αχταρμας απο μουσικα ειδη
Μετά από πολλές γεμάτες ακροάσεις, ο δίσκος δείχνει όλο και καλύτερος, αλλά και συνάμα ο λιγότερο καλός απ’την τετραλογία…όντως ακούγεται ολόκληρος πολύ ευχάριστα και πιστεύω live τα κομάτια θά’ναι ακόμα καλύτερα:):!: