Ντάξει σίγουρα όλοι από’ δω θα έχουμε καβατζώσει κάποιο cd/βυνίλιο/dvd από φίλους, θείους, ξαδέρφια, μπατζανάκιδες που αγνοούν ακόμη έπειτα από χρόνια την τύχη του. Προσοχή! Δε θέλουμε εδώ πέρα σκηνικά του τύπου: κληρονόμησα απ’ το μπαμπά αυτά κλπ. Θέλουμε αγνή τίμια καβάτζα, πού ένας φίλος μας μας δάνεισε ένα cd να το αντιγράψουμε και αυτό δεν επιστράφηκε ποτέ. Ενα απλό παράδειγμα.
Ξεκινώ
Πριν 2 χρόνια καβάτζωσα το over the edge από wipers σε βινύλιο από ένα φιλαράκι. Είχα πάει σπίτι του και μου δάνεισε αυτή τη ΔΙΣΚΑΡΑ. Πήγα σπίτι μου και έμεινα μαλάκας8O. Από τότε δε του ξανανέφερα τίποτα για τον δανεισμό και το βυνίλιο και κάποια στιγμή μου κάνε μια συζήτηση αλλα αλλαξα κατευθειαν θεμα:D
Επίσης για 4 χρόνια είχα καβατζώσει το afi - sing the sorrow από ένα άλλο παιδί αλλά η πίεση στο τέλος μεγάλωνε και το επέστρεψα.
Αυτά μου’ ρχονται προς το παρόν. Είναι κι άλλα.
Επίσης μου χουν καβατζώσει απ’ τα 2005 ένα σπλιτ dropkick murphys με business και μια συλλογή greek oi! punk. Αυτά δε νομίζω να τα ξαναδω ποτε γιατί ο τύπας έγινε κάγκουρας και γενικώς είχαμε ξεκοψει από πιο πριν. Μπορεί να βρίσκονται σ’ ένα άλλο άγνωστο αθηναικο σπίτι.
Ρε δεν είχα ξανακούσει κάτι παρόμοιο μέχρι εκείνη τη στιγμή (ελπίζω να καταλαβαίνεις πως το εννόω. Δηλαδή οκ punk rock ακουγα χρόνια πριν, αλλά αυτό ήταν από άλλο πλανήτη). Το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι ΔΙΣΚΑΡΑ ρε πούστη μου. Με Δ κεφαλαίο. Τελειότης
το 1997 μια συμμαθήτρια μου μου έδωσε σε κασέτα το Ευαισθησίες της καιτης γαρμπη να το αντιγράψω σε μια άδεια κασέτα…
εγώ όμως βαριόμουνα…
κάθε μέρα βαριόμουνα…
στο τέλος μου έμεινε η κασέτα…
περιμένω να πάει 2030 και την πουλήσω στο e-bay…
*πότε δεν έχω κρατήσει κάτι…σέβομαι τα cd/dvd/και οτιδήποτε άλλο σε σχέση με την μουσική…μου έχουν κρατήσει την βιντεοκασέτα iron maiden live at donington…ακόμη προσπαθώ να την εντοπίσω στην γειτονιά…
Ρε εννοείται πως διατηρούμε μια σεβαστή ποσότητα σεβασμού:p, αλλά ξέρεις πως γίνονται αυτά μωρέ. Δεν υπάρχει σκοπιμότητα συνήθως, απλά τυχαίνει και διαιωνίζεται
Πάντως κι εγώ δεν έχω καβατζώσει και τα άπειρα πράγματα. Μόνο το wipers (που μετράει για πολύ) πρέπει να το κλαίει ο φίλος μου. Αλλά γι’ αυτό είναι οι φίλοι! Για να μοιράζονται τα ωραία πραγματα μαζι!
Ένας τύπος μου έχει καβατζώσει εδώ και καιρό βινύλιο The Dark Side Of The Moon.
Δόξα τω θεώ δεν του έδωσα την αυθεντική έκδοση του 1973 αλλά μία επανέκδοση.
Και πάλι όμως την ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ!!
Α ο ίδιος μου έχει καβατζώσει και ένα καλώδιο από το ΑΚΑΙ - GX 1900.
Εχω καβατζώσει απ’ τα χριστούγεννα μια κιθάρα yamaha που την είχε δανίσει ένα άσχετο με μένα παιδί σ’ ένα κολλητό μου, και απλά ξέχασε να την πάρει πισω. Την ήθελα γιατί τις άλλες δυο τις έχω σκορπισμενες σε άλλες πολεις.
Εμένα το μόνο που μου έχουν καβατζώσει είναι το C.D. που είχε βγάλει ο Σιδηρόπουλος με τους Σπυριδούλα. Κρίμα γιατί ήταν ωραίο. Πάνε πάνω από 5- 6 χρόνια τώρα πια.
Και το μόνο που έχω καβατζώσει εγώ είναι ένα DVD Kreator από τον κολλητό μου. Δε νομίζω να μου το ζητήσει ποτέ οπότε μια χαρά.
Βασικά έχω καβατζώσει ένα game boy γιατί το δικό μου δε δούλευε, και μετά κάπως το καβατζωμένο το καβάτζωσε άλλος, και ακόμη με κυνηγάνε γι αυτό :oops:
Aπό cds, επειδή είμαι gay κότα, έχω καβατζώσει μόνο ένα Hate Eternal μία φορά πριν δεκαετίες που έβαζα εξ’αγχιστείας μουσική σ’ένα κλάμπ και ήξερα πως ο ιδιοκτήτης (στο οποίο ανήκε) ανάθεμα κι αν το’χε ακούσει μία φορά.
Αυτό, nothing impressive.
Μου έχουν καβατζώσει ωστόσο, παλιές αγάπες, και μουτζώνομαι. Δισκογραφία immortal και nightmare before christmas soundtrack.
Πιτσιρικάς, όταν με έσερναν οι γονείς μου σε θείους, κουμπάρους και βαρετά οικογενειακά τραπέζια τις Κυριακές, θυμάμαι ότι τα περισσότερα ξαδερφια και τα παιδια ήταν κατα πολύ μεγαλύτερα και είχαν σχολές, στρατούς, γκόμενες κτλ και άρα έγω είχα χρόνο να εξερευνώ και τις δισκοθήκες τους. Μιλάμε για εποχές 80-85 περίπου. Η χαρα των μαμάδων, να κατσω 2-3 ώρες φρόνιμα χωρίς να ενοχλω και να τους ζαλίζω να φύγουμε. Οπότε κανείς δεν είχε αντίρρηση όταν φευγοντας ρωτούσα αν μπορώ να πάρω το δίσκο για να τον ακούσω σπίτι και να τον επιστρέψω. Ούτε ήξεραν τι ήταν αυτό που έπαιρνα, ούτε και νομίζω ότι το έμαθαν ποτε οι ενδιαφερόμενοι. Δεν μου ζητήθηκαν ποτέ και χάθηκαν σε βάθος χρόνου.
Μεταξύ άλλων, αυτα που θυμάμαι τώρα δηλαδη:
Led Zeppelin Ι, ΙΙΙ, ΙV
Pink Floyd - The dark side of the moon
Jethro tull - Thick us a brick
The Clash - Combat Rock
Beatles - Μια σειρά από 3 δίσκους greatest hits
Talking Heads - Stop Making Sense
Απο αυτά που δεν θυμάμαι πως εξαφανίστηκαν ήταν μια βιντεοκασετα Priest Live περιόδου Screaming for Vengeance πρέπει να ήταν. Tην εισαγωγή με Hellion, τα Breakin the what?, τα Heading Out to the Highway, Riding On the Wind, Desert Plains, The Green Manalishi κτλ δεν τα ξεχνάω. Αυτο που έχω ξεχάσει είναι τι απέγινε που στο διαόλο βρίσκεται, όχι ότι θα έπαιζε με τόσο λιώσιμό που είχε φάει. Και όταν μάγκωνε η ταινία και σου την ετρωγε βαζαμε στυλό για να ξανατυλιχτεί.
Επίσης πολλά ποπ-ροκ έχουν ξεχαστεί σε πάρτυ άλλων. Θυμάμαι τρελή στεναχώρια όταν δεν έβρισκα το σινγλάκι All together now των Farm, που ήταν τεράστια επιτυχία τότε.
Εγώ καβάτζωνα συστηματικά από κεντρικό δισκάδικο. Αλήθεια. Και δεν ντρέπομαι καθόλου. :bye:
Δεν έχω καβατζώσει ποτέ από φίλο ή γνωστό. Δε λέει. Μου το έχουν κάνει και δεν μου άρεσε και πολύ.
Άλλο μεγάλο μαγαζί που στα παπάρια του αν θα “χάσει” μερικά cd/dvd και άλλο ο φίλος.
Εδώ και χρόνια όμως το έχω κόψει το σπορ. Κατέβασμα, είναι λιγότερο ριψοκίνδυνο…
Δεν εχει τυχει να δανεισω κατι και να μην το παρω πισω ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΑΥΤΟ.:roll:
Ουτε φυσικα να κρατησω κατι που δεν μου ανηκει…Θελω να ειναι ΔΙΚΟ μου δεν εχω αναγκη τα μεταχειρισμενα!!!8)
Εγώ μια φορά είχα κλέψει κάτι αυτοκολλητάκια Κόναν της Πανίνι νομίζω από το Μαρινόπουλο. Επίσης είχα κλέψει το αυτοκόλλητο του Ρομπότ Πράσινου Power Ranger.
Σε άλλα είχα κλέψει ένα παγωτό από ένα περίπτερο, γιατί πείναγα σε μια τριήμερη εκδρομή.
Είχα κλέψει και την παράσταση σε ένα θεατρικό που χαμε κάνει στο λύκειο για το 1821 (έκανα τον πρόπερση).
…ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη της μονάδας!!! όπου υπηρετούσα. Το “Επιχείρηση Σαν…Τα μούτρα μας” του Κώστα Κοντοδήμου…Τώρα το πώς βρέθηκε ένα τέτοιο βιβλίο σε βιβλιοθήκη του Ε.Σ. είναι απορίας άξιον αλλά δεν νομίζω να τους έλειψε κιόλας…
