Τι να πεις, είναι ΕΠΟΣ, είναι σκηνοθετικό κατόρθωμα, είναι το πιο απολαυστικό σπλατερ όλων των εποχών. Εχει τόση φαντασία στην σκηνοθεσία του όση είχε και ο Τολκιν, γι’ αυτό δώσανε στον Τζακσον αυτό το τεράστιο μπατζετ 10χρόνια σχεδόν αργότερα να αλλάξει τον κινηματογράφο για πάντα.
Ειλικρινά, σαν σκηνοθετικά κατορθώματα Braindead & Lord of the Rings μπαίνουν πλάι πλάι.
Μπαίνει άνετα εδώ γιατί δεν είναι μόνο δραματικό και με πινελιές τρόμου, είναι γκροτεσκ και φρικαλαίο όσο δεν πάει.
80 χρόνια πριν και είναι πάντα επίκαιρο και ακόμη ακραίο για την σημερινή εποχή.
Σε ένα τσίρκο η ωραία μπαλαρίνα - χορεύτρια - πουτανάκι - γουατεβερ εκμεταλεύεται τον πλούσιο νάνο και τον παντρεύεται ώστε να μπορεί να τον σκοτώσει αργότερα και να πάρει τα λεφτά του με τον εραστή της. Μόνο που το καταλαβαίνουν τα freaks…
Σοκαριστικό και είναι πραγματικά κρίμα που δεν υπάρχουν τα πάνω από 30 λεπτά που κόπηκαν και χάθηκαν για πάντα.
Αυτή μου άρεσε όχι επειδή παίζουν μόνο νιαμού, ούτε επειδή είναι “άλλη μία ταινία με βρυκόλακες”. Αλλά επειδή είχε ενδιαφέρον σενάριο και ήταν καλογυρισμένη.
Ενδιαφέρον η αποπάνω, με έψησε στην αρχή η αφίσα ( ) μετά το πολύ καλό trailer και τέλος ο σκηνοθέτης, ο ίδιος που έκανε το γερμανικό the wave. Θα τσεκάρω.
Μετά τη χτεσινή απογοήτευση και καβλωμένος ακόμα απ’τη σαββατιάτικη επανάληψη του Hobo, εντόπισα πρόσφατο (του 2011) exploitation. Αν και δεν υπάρχουν subs, ήταν γευστικότατο, δείχνει τα ξεκοιλιάσματα (αλλά όχι και τα ξεκωλιάσματα) όπως πρέπει. Μία ταινία για αρρωστάκια, δεν είναι για όλους εκτός αν ξέρετε τι παίζει γενικά με Troma.
Ακριβώς αυτό. Το “The Collector” δε με είχε ενθουσιάσει καθόλου. Η αλήθεια είναι ότι κι αυτό έμπαζε από παντού σεναριακά αλλά ήταν πολύ καλύτερα στημένη ταινία και (ευτυχώς) περισσότερο horror παρά thriller.
Άλλο ένα πρόσφατο (σ)exploitation, με Sons of Anarchy μακρυμάλλιδες μηχανόβιους, αλλά περισσότερη καφρίλα, πυροβολισμούς, αίμα, βυζιά (χορτάσαμε απ’αυτά), κι άλλες εκπλήξεις. Παρ’όλο που ήταν χωρίς subs (συνηθίζεται στις ΑΝΤΕΓΚΡΑΟΥ ταινίες) και δεν άκουγα και πολλά, μου άρεσε και θα τσεκάρω και το sequel (Frankenstein Created Bikers).
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ το λάτρεψα περισσότερο απ’το προηγούμενο που πόσταρα, αν και το προηγούμενο το είδα σε καλύτερη ποιότητα και είχε περισσότερες ελπίδες να το συμπαθήσω. Αυτό είναι πιο διασκεδαστικό και καλοφτιαγμένο αν και δε του φαίνεται (γι’αυτό ίσως πήρε μόνο 4 στο imdb παρ’όλα τα καλά reviews) και οι χαρακτήρες όλοι κάπως ξεχωριστοί (μέχρι και η καθυστερημένη πουτανίτσα με τα γυαλιά) που τους θυμάσαι. Τύφλα να’χει ο Ταραντίνος. :lol:
Ρε’σεις αυτό δεν ήταν τόσο άσχημο όσο περίμενα τελικά. Χωρίς να είναι τίποτα το φοβερό έχει μια αξιοπρεπή δόση γραφικότητας (in a good sense), όλα τα αγαπημένα κλισέ και συμπαθέστατη ατμόσφαιρα.
Επικίνδυνο γκομενάκι που του αρέσει να κόβει και να ράβει, ξεφεύγει λίγο απ’την ιατρική την οποία σπουδάζει, και καταλήγει να μπλέκει στον υπόκοσμο. Δεν είναι τόσο πρόχειρη όσο φαίνεται ίσως απ’το εξώφυλλο, και μακάρι να είχε και γνωστούς ηθοποιούς και πιο μπερδεμένο σενάριο. Αξίζει παρ’όλα αυτά για τη θεματολογία και το σκοτεινό της ύφος.
Επειδή δεν ήμουνα ποτέ και φανατικός gamer η αλήθεια είναι ότι αν παίζουν κενά, παραποίηση του στόρυ κλπ δεν το ξέρω. Πάντως σαν stand alone ταινιάκι ήταν αξιοπρεπές.
Κάτω του μετρίου θριλλεράκι, στο οποίο κάθονται σε ένα τραπέζι και τους δίνονται δύο θανάσιμες επιλογές τύπου μαχαίρωσε το διπλανό σου ή βγάλε το μάτι σου. Ούτε ατμόσφαιρα καταφέρνει να δημιουργήσει, ουτε τόσο πειστικό ήταν. Μόνο αυτό το μ@ρνόχειλο η Σάσα Γκρέι ξεχώριζε.