Μετά το Toilet of the Dead και το War of the Dead, συνεχίζουμε τη νεκρομανία με ταινία του Romero. Η οποία αν και σεναριακά φαίνεται ρεαλιστική, τελικά δεν είναι τίποτα σπουδαίο, μία από τα ίδια.
‘’[B]Christiane F. ? We Children from Bahnhof Zoo[/B]’’(1981) του [B]Uli Edel[/B]
H 13 χρονη [B]Christiane[/B] ζει στο [B]Βερολινο[/B] των αρχων της δεκαετιας του 1980 κι αν και μολις 13,εχει καταφερει να βαρεθει τη ζωη της και να θελει να φυγει απο την πολη αυτη.Εχει παθος με τον David Bowie,θελει να παει στην πιο διαφημισμενη ντισκοτεκ του [B]Βερολινου[/B] ,την ‘’[B]Sound[/B]’’,κι οταν το καταφερνει αυτο αρχιζει απο εκει κι επειτα ο ηθικος της κατηφορος,καθως παρατει το σπιτι της και κυλαει στην πρεζα και την ηρωινη.
Ταινια αντιπροσωπευτικη του περιθωριου και της παρακμης των μεγαλουπολοεων,εχει φοβερη απεικονιση του νυχτερινου Βερολινου με τα κακοφημα στεκια,τους δρομους,τα πεζοδορμια,τις δημοσιες τουαλετες και τις σκηνες στο metro ης πολης και δειχνει μια νεολαια χωρις οραμα,χωρις τιποτα να θελγεται μοναχα απο τα ναρκωτικα και τη μουσικη ως τροπο εκφρασης κι αντιδρασης.
Η ταινια μιλαει στους ροκαδες και τους μεταλλαδες καθε εποχης και ειναι πλυμμηρισμενη απο ο,τιδηποτε αφορα στον [B]David Bowie[/B],οπως δισκους του,τραγουδια του,αφισσες του στο μετρο,αλλα και τον ιδιο να υποδυεται τον εαυτο του σε συναυλια στο [B]Bερολινο[/B].
Το πρωτο αυτο εργο του [B]Uli Edel[/B] που το 2008 επανηλθει στο προσκηνιο με το φοβερο ‘’ [B]Der Baader Meinhof Komplex[/B] ‘’ ειναι ενα απολυτο cult επος κι αποτελεσε την πρωτη και τελευταια ταινια για πολλους απο τους ερασιτεχνες του cast οι οποιοι εκτοτε δεν ξαναδουλεψαν στον κινηματογραφο ποτε ξανα.
Πολύ δυνατό, ισάξιο και του πρώτου τουλάχιστον.
Ωραία και η μινι αναπάντεχη παρέμβαση άλλης ομάδας στο κτίριο με άλλη κάμερα, ακόμη πιο ωραία η στροφή στο μεταφυσικό πέρα του “ιού”.
Είδα που πρότεινε ο Voider το [B]Outpost[/B] όταν αναφέρθηκε στο War of the Dead.
Οπότε είπα να δω την πιο καλή
Δεν είχα πολλές απαιτήσεις από τη συγκεκριμένη ταινία. Κυλούσε εύκολα, λίγη αγωνία, λίγο αίμα σχετικά. Σενάριο περί Ναζιστών, πειραμάτων κτλ. Για παρέα δεν κάνει η ταινία, αλλά για να περάσει η ώρα πριν πας για ύπνο.
Επίσης είδα επιτέλους το [B]Guinea Pig 2 - flower of blood and flesh[/B]
Η αλήθεια είναι ότι με συγκλόνισε η συγκεκριμένη. Θέλω να την ξεχάσω. Νομίζω ότι έκλεισα και τον κύκλο των πιο γνωστών άρρωστων ταινιών.
Είδες, στα λέγα ότι είναι καλύτερη απ’το Grotesque.
Είδα και το καινούργιο Dracula σήμερα. Αν δεν έγραφε Dario Argento και Rutger Hauer δε θα έμπαινα στο κόπο. Προσπαθεί να έχει τη γνωστή ιταλική supernatural ατμόσφαιρα (ή αλλιώς μπόχα) όπως στις γνωστές ταινίες του σκηνοθέτη, μόνο που δε τα καταφέρνει και καταλήγει με αργό ρυθμό. Φτηνιάριδες ιταλοί δεν εντυπωσιάζουν. Αποφύγετε το ακόμα κι αν είστε φαν των βρυκολάκων. Μέχρι και το τελευταίο Underworld ήταν καλύτερο.
Δεν μου αρέσουν οι άρρωστες ταινίες. Αυτές που απλά διαφημίζουν την αρρώστια τους μόνο και μόνο για λόγους εντυπωσιασμού. Στο 90% των περιπτώσεων καταλήγεις να δεις μια αηδία που δεν είναι σοκαριστική απλά άρρωστη.
Τον πρόλογο τον έκανα γιατί δεν είναι η αρρώστια αυτής της ταινίας που με τράβηξε να την δω. Βασικά δεν ήξερα τι θα δω. Δεν γνώριζα τίποτα για τις 100% αληθινές on camera δολοφονίες ζώων κάποιες από τις οποίος είναι ανατριχιαστικές και με χάλασαν αρκετά. Βέβαια λειτουργεί κινηματογραφικά γιατί όταν κάποια στιγμή θα αρχίσουν οι διαμελισμοί και τα παλουκώματα ανθρώπων με αρκετή δόση αληθοφάνειας θα σε πιάσει ένας κόμπος και ένα ερωτηματικό “βρε λες να;”. Προφανώς και αυτός ήταν ο λόγος των σοκαριστικών εικόνων με τα ζώα που προηγήθηκε.
Στα της ταινίας τώρα το σοκ, κατακριτέο η μη λειτουργεί. Οι κανίβαλοι μπορεί στο πρώτο μισό της ταινίας να είναι απλά οι κακοί μιας ταινίας τρόμου η σεναριακή στροφή όμως με το σοκαριστικό υλικό των κινηματογραφιστών δίνει μια άλλη διάσταση στην ταινία. Δεν είναι απλά ένα θρίλερ με γραφική βια και γαλόνια ψεύτικου αίματος. Εδώ οι δολοφονίες είναι ενοχλητικές και οι συμπεριφορές ζωώδεις σε πολλές περιπτώσεις, με την κινηματογράφηση που θυμίζει ντοκιμαντέρ να κάνει τα πράγματα “χειρότερα”. Μετά το τέλος δεν μπορούσα να αποφασίσω αν είδα ανοσιούργημα η αριστούργημα. Ομολογουμένως πάντως δίνει μια ρεαλιστική εικόνα αποκτήνωσης του δυτικού ανθρώπου όταν αποκτά λίγη παραπάνω εξουσία στα χέρια του.
Love or Hate περίπτωση ταινία. Όσοι πάντως χαλιούνται με on camera δολοφονίες ζώων και μάλιστα αρκετά ακραίες δεν την προτείνω με τίποτα (όχι πως οι δολοφονίες ανθρώπων δεν είναι σοκαριστικές αλλά σε αυτές το εμφανώς ψεύτικο αίμα μετριάζει τις όποιες εντυπώσεις). Εγώ προσωπικά δεν θα την ξαναέβαζα να την δω.
Παμπάλαιο το Cannibal Holocaust, δεν είχα καν γεννηθεί τότε. Ο Deodato είχε μπλέξει μ’αυτή τη ταινία γιατί νόμιζαν ότι ήταν αληθινή. Δείτε και το Cannibal Ferox, δεν είναι καλύτερο αλλά ξεχωρίζει απ’τα υπόλοιπα εκείνης της εποχής.
Όντως όταν μαθαίνεις ότι παίζουν αληθινές δολοφονίες ζώων στο γυαλί ξενερώνεις άσχημα. Άσχετα όμως από αυτό το “Cannibal Holocaust” είναι μεγάλη ταινιάρα. Τρελή ισορροπία ανάμεσα σε βία, χαρακτήρες, σενάριο κλπ. Όλα όσο χρειάζεται.
Edit: Να προσθέσω και το ταινιάκι που είδα χτες. Αν και με το ζόρι νομίζω το έχουν κατατάξει στα horror, είχε το χαβαλέ του με ένα Hanks να δίνει ρεσιτάλ.
Ισχύει ότι ξενερώνεις στις αληθινές δολοφονίες ζώων. Η χελώνα με ξενέρωσε-αηδίασε απίστευτα. Όπως και στο Men Βehind the Sun, σε σκηνή με αληθινή γάτα. Τέσπα. Πέρα από αυτά το Cannibal ταινία σταθμός.
Ον, πριν λίγο τελείωσε το [B]Dark Feed[/B]
Φρεσκότατο θριλεράκι. Ένα συνεργείο ατόμων γυρίσει μια ταινία σε μια εγκαταλελειμμένη ψυχιατρική κλινική, αρχίζοντας σιγά σιγά να κατακλύζεται από την πίσσα των τοίχων και να τρελαίνεται. Με αποτέλεσμα όλοι σιγά σιγά να δολοφονούν τους άλλους, να τρελαίνονται και λοιπά τέτοια. Ηθοποιοί άγνωστοι και κακοί, η ταινία τίποτα ιδιαίτερο αλλά βλέπεται.
Το καλό είναι ότι μπαίνει κατευθείαν στο ψητό και δεν έχει κακό τέλος.
Όχι όχι, καμία σχέση. Όντως με μανιτάρια είναι η φάση αλλά και καλά παίζουν παραισθησιογόνα μανιτάρια και το τριπάρισμα σκάει μαζί με το δολοφόνο, χαχαχαχα.
On topic αυτή cult δεν την πολυλές, horror σίγουρα δεν τη λες. Απλά πιστεύω ότι πολλοί από εδώ μέσα θα γουστάρουν. Κάτι σαν κόπια του “Donnie Darko” που πάει όλη γαμιώντας. Το τελείωμα μας στα χαλάει λίγο αλλά χαλάλι τους.
Τις ταινίες της Asylum Studios όλοι τις αποφεύγουμε και δικαίως. Αυτή την είδα λόγο θεματολογίας. Σεναριακά είχε ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς όπως όλες είναι προχειροφτιαγμένη, με ερμηνείες που περισσότερο σε κωμωδία φέρνουν, κακά γραφικά κλπ. Αν δεν έχετε εμμονές με τους ναζί και την επιστροφή του Χίτλερ σαν cyborg, μη τη δείτε.