Tom Robbins

Αν οι αγαπημένοι μας συγγραφείς βιβλίων είναι μια πάντα φρέσκια σοκολατένια τούρτα, την οποία φυλάμε στο ψυγείο, και που και που τσιμπάμε κάποια κομματάκια απο δω κι απο κει, ο Τομ Ρόμπινς είναι σίγουρα το κομμάτι εκείνο της τούρτας με την τρούφα και τα μικρά και τραγανιστά κομματάκια σοκολάτας που πέφτουν διάσπαρτα πάνω της, σαν διονυσιακή βροχή ένα πράγμα.

Μια που αυτό τον καιρό διαβάζω για άλλη μια φορά το Άρωμα του Ονείρου, δε μπόρεσα παρά να ανοίξω ένα θρεντ για τον ψυχεδελικό αυτό προφήτη, που είναι λες και βγήκε απο κάποια εξωτική παραλία φορώντας τις παντόφλες του και κάνοντας ταυτόχρονα κύρηγμα για μεγάλα φιλοσοφικά και κοινωνικά θέματα (ενώ παράλληλα τσιμπάει και κανένα μπούτι κάποιας ντόπιας χωριατοπούλας που περνάει).

Και για να επιμείνω στο όλο τριπάκι του Τομ Ρόμπινς, πάρ’τε και ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα απο το πάνω βιβλίο…

“Αχ, λατρεύω τα φερμουάρ. Τα φερμουάρ μου θυμίζουν κροκόδειλους, αστακούς, και περουβιανά ερπετά. Μακάρι να είχε το τουίντ παντελόνι μου περισσότερα απο ένα φερμουάρ… Τα φερμουάρ είναι πρωτόγονα και συνάμα μοντέρνα. Απο τη μία, το δικό σου φερμουάρ είναι αρχέγονο και ερπετοειδές, και απο την άλλη, μηχανικό και κομψό. Το φερμουάρ είναι το σημείο όπου η Βιομηχανική Επανάσταση, συναντιέται με την Λατρεία της Κόμπρας, δε συμφωνείς? Αχ, μικροί αλιγάτορες έκστασης, να τι είναι το φερμουάρ. Και συνάμα πολύ σέξυ. Το κουμπί είναι σοβαροφανές και σνομπ. Υπάρχει κάτι το Βικτωριανό σε μια σειρά κουμπιών. Αλλά ένα φερμουάρ, αχ, ένα φερμουάρ είναι ίδιος ο όφις στην πύλη της Εδέμ περιμένοντας να συνοδέψει έναν αληθινό πιστό στον Κήπο του Παραδείσου. Μμμ, φερμουάρ μου φερμουαράκι μου, με το κρεμασμένο κεφάλι σου σαν απολιθωμένη σαύρα, φάντασμα οχιάς που κλειδαμπαρώνουμε κάθε πρωί για να επικοινωνήσουμε μαζί σου τη νύχτα”…

(σημείωση δική μου: ο αρσενικός χαρακτήρας του βιβλίου λέει τις παραπάνω ατάκες ενώ ξεντύνει στο κρεββάτι, κατεβάζοντας το φερμουάρ, θηλυκό χαρακτήρα του βιβλίου…)

Κι όμως, πέρα απο τα χιουμοριστικά (αν και όχι για όλους) στοιχεία του Ρόμπινς, βρίσκει κανείς πολύ σημαντικά πράγματα στα βιβλία του, διανθισμένα όλα με τον χαρακτηριστικό και μοναδικό του τρόπο γραφής.

Όταν μου λένε σήμερα πως οι ΗΠΑ ζουν μέσα στην αποχαύνωση τους, στο νου μου φέρνω κάτι συγγραφείς όπως ο Τομ Ρόμπινς και σκέφτομαι πως ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι. 8)

[](http://www.picoodle.com/view.ph(p?img=/4/5/1/f_13589m_67b8f46.jpg&srv=img33)

Γραφει υπεροχα, ειναι απο τους καλυτερους χειριστες της γλωσσας, αυτο ειναι το μονο σιγουρο. Απο κει και περα το χιουμορ του, εμενα προσωπικα με κανει να γελαω πολυ συχνα, σε καποιους ισως φανει μετριο. Υποκειμενικα ειναι αυτα.
Οσο για τα κοινωνικα θεματα που ανοιγει, τα οποια σιγουρα μας εχουν απασχολησει λιγο πολυ ολους-δεν καταπιανεται και με κατι εξεζητημενο, οι αποψεις του διαφερουν απ’αυτες του μεσου Αμερικανου και σιγουρα αυτο ειναι προς τιμην του.

Δεν έχω διαβάσει τίποτα απο αυτόν … Πρώτη φορά τον ακούω! Έχει κάποιος να προτείνει κάτι σαν πρώτη επαφή με το συγγραφέα?.. Νομίζω πως μου άρεσε πολύ όλο αυτό με τα φερμουάρ :stuck_out_tongue: :stuck_out_tongue: :slight_smile:

Ellanor μπράβο για το τόπικ που άνοιξες. Ο Ρόμπινς είναι ανυπέρβλητος.InnerSilence ξεκίνα με το άρωμα του ονείρου, συνέχισε με το αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα και μετά θα τα βρεις μόνος σου τα κόλπα 8)

Inner Silence θα σου προτεινα τον “Χορος των επτα Πεπλων” ανεπιφυλακτα…επίσης γνωστα βιβλια του ειναι το αρωμα του ονειρου,Ακόμα και οι καουμποϊσσες μελαγχολούν (που εχει γινει και ταινια με την Ουμα Θερμαν)δε θυμαμαι αλλα…
Αν επρπε να παραθεσω κατι απο το το υπεροχο “Χορος των επτα Πεπλων” αυτο ειναι σιγουρα μεσα στα καλυτερα και πιο σημαντικα quotes του βιβλίου:
“Κάθε τρίτος άνθρωπος που βλέπεις στο δρόμο είναι ο αποτυχημένος μνηστήρας κάποιας από τις μούσες. Τέτοιους τύπους τους συναντάς παντού. Ο επίδοξος κιθαρίστας που δεν μπορεί να βρει χρόνο για εξάσκηση, ο επίδοξος συγγραφέας που έχει γίνει αλλεργικός στη μοναξιά, η επίδοξη ηθοποιός που ήταν πολύ αδύνατη για να αντισταθεί στις οικειακές και μητρικές παρορμήσεις της, ο επίδοξος ποιητής που μεθά πιο εύκολα με το ποτό απ’ ό,τι με την ποίηση, ο επίδοξος σκηνοθέτης που επειδή του έλειπε το κουράγιο κατέληξε να γυρίζει διαφημίσεις, ο τραγουδιστής, ο ζωγράφος, η χορεύτρια, που επειδή δεν διέθεταν εκείνα τα έξτρα βολτ της δύναμης, εκείνο το έξτρα ένζυμο της αφοσίωσης, εκείνα τα έξτρα βατ του κουράγιου, ήταν καταδικασμένοι να ταπετσάρουν τους τοίχους της ζωής τους με απραγματοποίητες φαντασιώσεις και κρυφές δυσαρέσκειες.”

Σκοπτικός,με καυστικό ύφος και ταυτοχρονα μια τοσο απολαυστικα διασκεδαστικη κριτικη της κοινωνιας απο μια κονσερβα φασολια που μιλαει…Απλα ενα υπεροχο βιβλιο…

A!Mην ξεχασω…Εllanor το προλογισες υπέροχα το τοπικ,υπεροχα ομως…Συγκινηθηκα ρε, αληθεια:cry: :cry:

Αχ…

Lunatic και zouglau ευχαριστώ πολύ πολύ για τις προτάσεις :wink: …θα το ψάξω το θέμα…

αλλά είμαι κοπέλα … :roll: (zouglau για σένα ήταν αυτό)

InnerSilence τόσο το καλύτερο για σένα τότενες. Δεν έχω ξαναδιαβάσει συγγραφέα που να υμνεί με τέτοιο τρόπο τις γυναίκες. Ο τύπος ζει σε έναν κόσμο όπου το γυναικείο στοιχείο είναι το κέντρο του όλου. Αποθεώσου και διάβασε το άρωμα του ονείρου :hippy:

Περίμενα (και περιμένω) ποστ του hokam. 8)

Έχοντας διαβάσει το Άρωμα…, τους Ανάπηρους, το Μισοκοιμισμένοι…, το Villa…, και τον Τρυποκάρυδο, ποιό βιβλίο του μου προτείνετε για τη συνέχεια, όσοι έχετε διαβάσει άλλα? Τον Χορό των Επτά Πέπλων μήπως? (αν και εδώ που τα λέμε, μοιραίως όλα θα τα διαβάσω κάποια στιγμή…)

Όσο αφορά αυτό για τον Ρόμπινς και τις γυναίκες, ισχύει πέρα για πέρα. Μη ξεχνάμε πως σε πολλά βιβλία του η κεντρική ηρωίδα είναι γυναίκα. Και πάντα αντιμετωπίζει το γυναικείο φύλο με βαθιά γνώση και εφυία… Και φυσικά το ακατανίκητο χιούμορ του.

Ε δε σου μένουν και πολλά :smiley: Εμένα μου άρεσε πολύ και ο Χορός των 7 πέπλων αλλά και η Αμάντα. Και τα δύο είναι πολύ καλά αλλά σε διαφορετικό στυλ. Το πρώτο ίσως σου φανεί πιο επίκαιρο, γιατί μπλέκει (μεταξύ άλλων)την κόντρα των εβραίων και των αράβων. Η Αμάντα είναι πιο πολύ 70s. Εξάλλου είναι και το πρώτο του μυθιστόρημα. Εκτός αυτών των δύο σου μένει εάν δεν κάνω λάθος το “even cowgirls get the blues” το οποίο δεν έχω διαβάσει ακόμα .Αυτά…

ενημέρωση

ο τύπος όντως αποθεώνει τις γυναίκες όσο λίγοι. σχεδόν όσο εγώ. χεχε

απλά μην δοκιμάσετε να ακουμπήσετε τα βιβλία του στα αγγλικά. θεωρώ ότι κατέχω την γλώσσα σε πολύ υψηλό επιπεδο, αλλά ο μάστορας είναι υπερζόρικος. δεν υποχωρώ, αλλά είναι πραγματικά δύσκολος

Δεν έχω διαβάσει ποτέ βιβλίο του στα αγγλικά, αλλά είμαι σίγουρος ότι στη μετάφραση χάνει πολύ, καθώς χρησιμοποιεί πάρα πολύ λογοπαίγνια, ιδιωματισμούς κλπ κλπ. θα το παλέψω σε κάποια φάση. Αξίζει . Λουκ ποιο διαβάζεις στα αγγλικά?

τους ανάπηρους. φυσικά κ χάνει πάρα πολύ στα ελληνικά. αν ξέρεις καλά αγγλικά, είναι κάποια λογοπαίγνια που σε σκοτώνουν. γέλαγα κανά τέταρτο. το θέμα είναι ότι η γραφή του είναι τόσο συμπυκνωμένη που θέλει να είσαι φρέσκος και 100% αφοσιωμένος στο βιβλίο

Ναι ναι είναι θεός…η αγαπημένη μου φάση από το βιβλίο είναι όταν παρομοιάζει το σουτιέν της(2 νουμεράκια μεγαλυτέρο από αυτό που χρειάζεται)με σωσίβιο…(αλλά έτσι κι αλλιώς θα φύγει σύντομα,όποτε μικρό το κακό).

Όσο για μένα νομίζω το καλύτερό μου είναι το Μισοκοιμισμένοι μέσα στις βατραχοπυτζάμες μας.Με απίστευτες ατάκες και ένα χαρακτήρα με καρκίνο του πρωκτού…
Εντάξει τι να πούμε…γενιά lsd/baby boom ROCKS!!!

Corpsette, δε το ήξερα οτι διαβάζεις Tom Robbins! 8O (δε θυμάμαι να το έχουμε συζητήσει!) Αν και δε μου κάνει καμία εντύπωση!

Χαχαχ, πως φαίνεται οτι κατέχεις το πνεύμα του συγκεκριμένου συγγραφέα! 8)

Όσο αφορά τις Βατραχοπιτζάμες, είναι πιστεύω απο τα πολύ καλά του βιβλία (δηλαδή απλά γαμάτο συγκρίνοντας το με τόσα άλλα που κυκλοφορούν). Με είχε ξενίσει λίγο πάντως ο τρόπος γραφής, αυτή η αφήγηση σε Β’ πρόσωπο στον παρόντα χρόνο, ήθελε λίγο να το συνηθίσεις…

Mα γιατί δε λεει κανεις τπτ για τον “Χορό των 7 πέπλων”???:cry:
Τις Βατραχοπιτζάμες δεν τις εχω διαβάσει κ δεν εχω ακούσει γι αυτο…για πείτε ενα στορυ line κατι…

Άντε καλέ που δε το ξέρες!Τα χω διαβάσει όλα νομίζω…χμμ εκτός από αυτό με τους ανάπηρους που ειναι αγριεμένοι κι επιστρέφουν από θερμά κλίματα…

Ο λόγος για τον οποίο εγώ τουλάχιστον δεν αναφέρομαι στον Χορό των 7 Πέπλων είναι απλός και ξεκάθαρος.

δε το έχω διαβάσει.

Είναι πάντως στα πρώτα υποψήφια (μάλλον το πρώτο) απο βιβλία που θα πάρω με το που μπει το φθινόπωρο…

Δε θυμάμαι πολύ καλά τις Βατραχοπιτζάμες για να πω storyline, είναι μια κεντρική ηρωίδα και γνωρίζει έναν τύπο… και κάτι γίνεται…! (σε φώτισα ε?) :-s

@Κορπσέτ, να διαβάσεις ΑΜΕΣΑ τους Αγριεμένους Ανάπηρους! Απο τα καλύτερα του βιβλία!!!

Τί λλλεεεεςςςςς???

Πφ, θέλουν να τα θυμάσαι όλα!

Ορίστε, απο το πίσω μέρος του βιβλίου:

Οταν γίνεται το κραχ στο χρηματιστήριο, Μεγάλη Πέμπτη, εσύ - μια φιλόδοξη αλλά όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική ούτε απόλυτα ηθική νεαρή χρηματίστρια - είσαι σίγουρη πως το Παρασκευοσαββατοκύριακο που σε περιμένει θα είναι βγαλμένο κατευθείαν απο την κόλαση. Κακομοιρούλα μου, που να ξερες!

Προφανώς πριν ανοίξει το χρηματιστήριο τη Δευτέρα το πρωί, θα πρέπει να κάνεις ό,τι μπορείς για να καλύψεις τα κενά που έχεις αφήσει, αλλά πως είναι δυνατό να προβλέψεις την μυστηριώδη εξαφάνιση ενός υπερτραφούς μέντιουμ και μιας “αναγεννημένης” μαιμούς, ή την εισβολή στη ζώή σου ενός τύπου με τατουάζ, που το έχει βάλει σκοπό να σου ανάψει όλα τα λαμπάκια και να σε βραχυκυκλώσει?

Πλάκα πλάκα η ηρωίδα έχει σχέση με οικονομικά! Θα σου πάει αυτό το βιβλίο!!! 8O