Tom Robbins

Κι εσένα ελανορ θα σου πάει ο χορός των 7 πέπλων νομίζω…έχει και πολιτικό-ιστορικό υπόβαθρο.είναι ογκώδες αλλά καλό.να το πάρεις στις διακοπες!

Προχθές τελείωσα το “Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν” . Καλό αλλά έχει γράψει και καλύτερα. Μου φάνηκε πως του έλειπε ένα κλικ για να φτάσει πιο πάνω. Εσείς τι λέτε? Στο μεταξύ έχει δει κανείς την ταινία με την ούμα θέρμαν? Λέω να την νοικιάσω σήμερα να δούμε τι έφτιαξε ο Γκας Βαν Σαντ :-k

Οι καουμπόισσες ήταν απο τα πρώτα του βιβλία, νομίζω το δεύτερο, επομένως δεν είχε φτάσει ακόμα στο peak του φαντάζομαι… αν και δε το έχω διαβάσει ακόμα. Πάντως όσο καλή και να είναι η ταινία, όταν δεν διαβάζεις τα μοναδικά κείμενα του Ρόμπινς φαντάζομαι χάνει σε σχέση με το βιβλίο… αν και η επιλογή της Uma Thurman βρίσκω οτι είναι πολύ καλή! Κάποια στιγμή θα τη δω κι αυτή και θα σχηματίσω άποψη… Αν την είδες τελικά πως σου φάνηκε?

Τελικά δεν την βρήκα την ταινία, αλλά θα είναι η αμέσως επόμενη που θα νοικιάσω. Πάντως θέλω να την δω γιατί είμαι περίεργος να δω, πως απέδωσαν τα κείμενα και την όλη ατμόσφαιρα. Η ούμα θέρμαν όντως πολύ καλή επιλογή 8) Άντε να βγει και το καινούργιο του να δούμε τι έγραψε. Νομίζω B is for Beer θα λέγεται, εκτός και εάν είναι καμιά μούφα ίντερνετ φήμη…

8O Έριξα μια ματιά στο νετ και όντως έτσι λέγεται! Can’ t wait!

Για πείτε αγαπημένους χαρακτηρες απο βιβλία του…

Η Κούδρα και ο Αλομπάρ είναι σύγχρονοι Ρωμαίος και Ιουλιέτα, ή Τριστάνος και Ιζόλδη! Αλλά υπο το πολύχρωμο και φανταχτερό στυλάκι του Ρόμπινς, στον οποίο δε συναντάς κακό τέλος! Ίσως λοιπόν απο μία άποψη να θυμίζουν περισσότερο ζευγάρια τύπου Χιονάτη και Πρίγκιπας του παραμυθιού. Στην πιο σύγχρονη και kinky εκδοχή τους.

Δεύτερος αγαπημένος, το αξιολάτρευτο ΤΑΝΟΥΚΙ, το γιαπωνέζικο εκείνο ρακούν με τα γιγάντια αρχίδια, στην Villa Incognito!

Switters και Τζον Πολ Ζίλερ 8)

Λοιπόν για πάρτε μια μικρή γεύση του νέου βιβλίου του Robbins http://seattlepi.nwsource.com/books/317083_writer25.html

Eννοείται ο Τανούκι (ή μήπως το τανούκι??)
Εύγε ελανορ!!!

Ωπ! Ενδιαφέρον αυτό, θα το τσεκάρουμε στάνταρ… 8)

Ρε, το τανούκι είναι το Απόλυτο Ζώο-Ήρωας…

Άνετα γινόταν μέλος των Offspring ο τύπος. Θα τον τσεκάρω όταν τελειώσω τις κούτες με τα άρλεκιν που διάβαζε η μάνα μου στα 17.

Μάλλον χρειάζομαι ένα brush up στους χαρακτήρες του Ρομπινς γιατι τη μονη που θυμαμαι αυτη τη στιγμή -και αυτην θα πω ειναι η Priscilla απο το Αρωμα του ονείρου άντε και τον Πάνα:p…Θα συσκεφτώ μετα του εαυτού μου γτ δεν είναι οι αγαπημενοι μου και αν προκύψουν και αλλοι θα επανέλθω…
Το b for beer…θα κυκλοφορήσει τον χειμωνα…οπότε θα χουμε και αλλα να πουμε…Ευελπιστω να καταφερω αυτο τουλ. να το διαβάσω στα αγγλικά

Διαβασέ το οπωσδηποτε!!!

Ο Τομ Ρόμπινς τα σπάει ρε παιδιά. Δράση-καφρίλα και μπόλικη φιλοσοφία!! Φοβερός!8). Μόνο που ξενέρωσα με το “Βίλλα ιγκόγνιτο”. Μακριά από τον καλό του εαυτό…

Αντε να βγεί το καινούριο βιβλίο!!!..:wink:

Μετά κόπων κ βασάνων κατάφερα να τελειώσω το “οργισμένοι ανάπηροι” στα αγγλικά

Σε στιγμές υπήρξε εξαιρετικό, αλλά πιστεύω ότι το χαωτικό της διήγησής του έδωσε στο βιβλίο πολλές κοιλιές - πιστεύω επίσης πως το βιβλίο είναι περισσότερο μια συρραφή ιστοριών κ λιγότερο μια ενιαία ιστορία

παντως η έμπνευση του τύπου κ οι αναφορές του (κουλτουριάρικες ή ποπ) δεν έχουν τέλος.

το προτείνω

για όσους διαβάζετε βιβλία στα αγγλικά, ξαναγράφω εδώ πως το παρόν θα τεστάρει τόσο τα αγγλικά σας όσο κ την υπομονή σας. είναι εξαιρετικά πυκνογραμμένο κ με πολλούς νεολογισμούς

Έλα ρε, εμένα μου άρεσε πολύ. Δεν ήταν to τοπ του, αλλά είχε τις χαρακτηριστικές Ρόμπινς στιγμές… και φυσικά το πλέον ηρωικό πλάσμα στο σύμπαν των λογοτεχνικών ζώων…

[SPOILER]

Να ζήσει το Τανούκι με τα μεγάλα τα αρχίδια!!![/SPOILER]

Συμφωνω απολυτως.Απιστευτο ξενερωμα το Βιλλα.Με το ζορι το τελειωσα.:?

Ρουφάω αχόρταγα τις μέρες αυτές τον “Χορό των Επτά Πέπλων”… επιτέλους, διαβάζω ξανά Ρόμπινς, μετά απο τρία (και βάλε) χρόνια! Ο “Χορός” ήταν απο τα λίγα βιβλία του που δεν είχα διαβάσει. Μου είχε λείψει, η ανάγνωση του είναι απολαυστική, θα την παρομοίαζα με ένα τεράστιο χωνάκι παγωτό.

Το βιβλίο είναι καταπληκτικό, και μπορώ να πω, φτάνει στο επίπεδο του Αρώματος του Ονείρου. Ένας συγγραφέας που σε κάνει να ταυτίζεσαι με μια Κονσέρβα Φασόλια δε μπορεί παρά να είναι μοναδικός…