Xαχαχαχαχαχαχαχα,πάντως όντως πού ήσουν ρε και τους έμαθες μόλις πέρσι;Εκτός αν δεν είχες ασχοληθεί πολύ με τον χώρο ας πούμε,σαν ακροατής δηλαδή.
Θα έλεγα ότι παραείναι γνωστοί,και δίκαια,ακόμα και σε άτομα που έχουν επιδερμική σχέση με τον χώρο!
Έχω ξαναπέσει στους Tool τώρα,κυρίως επειδή όταν είμαι χωριό δεν έχω τα τραγούδια που έχω στην Κρήτη και εύκολα παρατηρεί κανείς το χάσμα 2 ετών,και λιώνω τους Tool:lol:
Undertow πολύ υποτιμημένη δισκάρα για μένα8)
Κοίτα με progressive δεν ειχα ασχολιθει καθολου σχεδον… Τωρα εχω κολλισει 
Αλλα συγκροτηματα ηξερα αρκετα… τωρα τι να πω για το συγκεκριμενο… τελος παντων αφου τους ανακαλυψα κολλησα παντως. Αυτο εχει σημασια 
Αν και δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με την πάρτη τους -έχω ακούσει διάφορα τραγούδια τους- πιστεύω ότι το ομόνυμο είναι τέλειο τραγούδι μαζί με το “the pot”…!!
Mην γίνω Awake στην θέση του Awake τώρα,αλλά τράβα άκου Aenima κτλ:D
Eγώ θα θελα να βγάλουν δίσκο πριν το καλοκαίρι,γιατί έχω ξεμείνει από γυαλιά ηλίου και ελπίζω αυτή τη φορά να δίνουν κανα ζευγάρι δώρο και όχι τίποτα 3d και στερεοσκοπικά και τέτοιες πίπες.Ας κάνουν και κάτι χρήσιμο.
τους ρωτησα και είπαν δεν προλαβαίνουν γυαλιά.
μου είπαν οτι μέχρι μπαντονετες μπορούν. ακούς και καθαρίζουν τα αυτιά σου
Τότε καθάριζαν όχι μόνο αυτιά,αλλά βγάζαν και τα άλατα απ το πλυντήριο…
Βασικά οι Τοοl είναι μια μπάντα στην οποία ποτέ δεν έδωσα ιδιαίτερη προσοχή. Το Aenima το είχα ακούσει κάμποσες φορές και μου φαινόταν πολύ καλό, το Lateralus το είχα ακούσει αρκετές φορές και το θεωρούσα αριστούργημα και το 10000 days μου φαινόταν βαρετό. ΕΕ αυτές τις μέρες μιας και δεν είχα τπτ να ακούσω είπα λίγο να επιμείνω με αυτούς και μπαμ.
Λοιπόν κυρίες και κύριοι ίσως ακουστεί υπερβολικό αυτό που θα πω αλλά το Lateralus είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει. Όταν τον ακούω μου φαίνεται λες και βρίσκομαι σε μια μυσταγωγία . Λες και ο δίσκος αυτός είναι ένα δώρο από έναν άλλο κόσμο και λοιπές τέτοιες πίπες .
Το Aenima το θεωρώ και αυτό τεράστιο δίσκο και μάλλον ότι καλύτερο βγήκε τα 90ς.
ΕΕ και το 10000 days είναι τελικά απίστευτο . Όλο όμως. Όχι μέχρι το The Pot και μετά ύπνος όπως ακούω συχνά . Όλα είναι απίστευτα.
Το Underttow από την άλλη δεν το έχω ακούσει ποτέ ολόκληρο και θα το κάνω αυτές τις μέρες.
Αυτά. :bow2::bow2::bow2:
στο 10000 days πλήρωσαν ότι βγάζουν δίσκο ανά πενταετία. Οπότε όλοι μετά από aenmima/lateralus περίμεναν κάτι αντίστοιχο. Οποιαδήποτε άλλη μπάντα αν έβγαζε δίσκο τέτοιας ποιότητας, θα μιλούσαμε για τρομερή δισκάρα που γαμεί πλανήτες, ηλιακά συστήματα κτλ κτλ
AA επίσης δεν έχω ακούσει A Perfect Circle. Λένε τόσο πολύ ;
Καλα εγω και για Tool τεραστια δισκαρα το θεωρω!
Για μένα το “13th step” και για πολλούς φυσικά είναι από τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας και πρέπει να τον ακούσεις. Το 1ο τους δεν μαρέσει τόσο, είναι πολύ άνισο, ενώ αυτό είναι μεστό και όλα τα τραγούδια εξαιρετικά.
Το τρίτο είναι με διασκευές.
Συμφωνώ απόλυτα.Το Thirteen step γάμαει αν και δεν είναι τόσο rock όσο ο πρώτος τους.Το πήγαν στο πιο ατμοσφαιρικό αλλά οι μελωδίες και τα τραγουδια είναι όλα απίστευτα.
Κλαίω τα λεφτά μου για τον τρίτο τους δίσκο(Emotive) με τις διασκευές.
Το [I]Thirteen step[/I] είναι ο μόνος δίσκος που όποιαδήποτε ώρα και στιγμή, σε οποιαδήποτε ψυχολογική κατάσταση κι αν βρίσκομαι θα τον βάλω και θα τον ακούσω. Δεν πρόκειται να τον βαρεθώ ποτέ των ποτών, δεν με πειράζει που δεν είναι τόσο ροκ όσο είπε ένας προλαλήσαντας, ίσα-ίσα, τα τραγούδια σου βγάζουν ένα απίστευτο ψυχισμό ακούγωντάς τα, ακόμα και το [I]Crimes[/I], είναι κάτι πως να το χαρακτηρίσω, κάτι “άλλο” κάτι … εξωτικό δεν κολλαέι που μου ήρθε στο μυαλό, κάτι διαφορετικό, κάτι μη συγγενικό ως αυτά που έχεις μάθει/συνηθίσει να ακούς, διαφορετικό μέσα στην ολότητά του, κάπως έτσι το έβαλα και σήμερα το πρωί, ειδικά τα [I]The noose[/I], [I]Blue[/I] και [I]A stranger[/I], είναι τόσο γαμημένα τέλεια. Αξέχαστη στη μνήμη μου θα μείνει η νυχτερινή διαδρομή υπό βροχή το Δεκέμβριο του 2003, περίπου δέκα μέρες πριν τις γιορτές από Ρέθυμνο προς Ηράκλειο, μαζί μ’ ένα φίλο απ’ τα μαθητικά μου χρόνια που ακούγαμε το δίσκο στο αυτοκίνητο, κοντά τότε είχε κυκλοφορήσει αν θυμάμαι καλά. Μαγεία.
Πάντως μιας και εισαι προγκρεσσιβας δωσε βαση λίγο παραπανω στο Αενιμα.
Το Lateralus μοιάζει περισσότερο δεμένο,ομοιογενές και για να λέμε την αλήθεια τους άνοιξε τον δρόμο σε ενα νέο κοινό που τους έμαθε,πιο σκληρης μουσικης.Ειναι πιο τεχνικό πιο πιο πιο παίζει έξυπνα με τον όρο “προγκ μεταλ” αλλά δεν ξερω,εγώ προσωπικά μιλώντας ποτε δεν τον πάλεψα τον δίσκο αυτόν ολόκληρο.Εχει κάποιες στιγμές που με κουράζουν.Και κυρίως γέννησε μια στρατιά πανηλίθιων οπαδών που το προσκυνάνε και νομίζουν οτι το έστειλε ο αρχηγός του σύμπαντος απο τον Πλούτωνα και ολα αυτά,οι ακολουθίες Φιμπονάτσι το έτσι το άλλιως,αυτες οι αηδίες γενικά.Ειμαι σε φαση να συμφωνω με τα τρουμεταλα οταν τους κραζουν λεμε:lol:
Αυτό που είπε ο Ντεκυ απο πάνω,σχετικά με το μεγάλο διάστημα που μεσολαβεί οταν βγάζουν δίσκο,εγώ το μεταφράζω και ως εξης:οτι δηλαδή λίγο εως πολύ πέφτουνε και σε διαφορετικούς ήχους που είναι στον αφρό εκείνη την εποχή.Δηλαδή το Undertow κανει μπαμ οτι σκαει στις αρχες των 90s,μετά το Aenima ίσως είναι το μοναδικό που ξεφεύγει τελείως αλλά και πάλι είναι του 1996 και φαίνεται,όσο πιο μπροστά είναι και όσο αν έχουν χρησιμοποιήσει άρτια τις επιρροές τους,ενώ μετά το Λατεραλους και αυτό νομίζω πως φαίνεται πως είναι στις αρχες των zeros.Το 1000 days είναι μετριο σε σχέση με τα αλλά και δεν ξέρω κατα πόσο δείχνει τον ήχο που θα ακολουθήσουν γενικά,όμως μιλάμε για πριν 6 χρόνια.
Το Αενιμα παραμένει το καλύτερο τους λόγω της σύνδεσης που υπάρχει ρυθμικα-εννοιλογικά γενικα υπόγεια.Εχει ενα feeling που δεν ξερω γιατι,αλλα σαν να σε υπνωτίζει και θες να κανεις οτι μαλακια κανει ο Μαυναρντ στα λαηβ.Το Lateralus είναι πιο μεταλοτεχνικό,είναι τελείως μα τελείως διαφορετικός δίσκος για μενα.
Γενικά το Aenima είναι ο λόγος που τους προσκυνάω,το Lateralus είναι τέλειο,και αυτό ομως οχι τοσο στα γούστα μου,ενω τα άλλα δύο είναι ακόμα πιο μέτρια.
Γενικά δεν έχω καταλάβει για να πω την αλήθεια γιατί θεωρείται ΤΟΟΟΟΟΣΟ μεγάλη μπάντα(καθως δεν νομίζω να προσκυνάνε ολοι Αενιμα που οντως ειναι υπερτιτανιος δίσκαρος)μαλλον επειδη ξερει να κραταει το υφος της και επειδη έδωσε αρκετό ψωμί από το 2000 και μετά στο μεταλ κοινό.
Αλλιως νταξει,4 δίσκους σε 20 χρονια με αγαπημενο μονο τον εναν,cool υπήρχει και ο Peter Gabriel ξερω ή οι Marrilion δεν θα τους θεωρήσουμε και τους σωτηρες.
Απλως είναι αυτό το γαμημενο Aenima που απορείς πως το έβγαλαν.Για κάποιους αλλους θα είναι το Lateralus και πιο μετα το 1000 days,οκ γουστα,απλως για μενα δεν ειναι τπτ το ΤΟΣΟ το ιδιαίτερο
Προσωπικά ψήφισα Aenima. Το αγόρασα Μάρτιο 2001, δύο μήνες πριν βγει το Λατεράλους, έχοντας διαβάσει 2-3 αράδες γι αυτούς στο Ποπ+Ροκ σε κάτι επανεκδόσεις των έως τότε album που έβγαλε η εταιρία και λόγω του μυστηριακού εξωφύλλου. Δεν είχα ακούσει τίποτα από αυτούς ούτε υπήρχε κάποιος στον κύκλο μου που άκουγε Tool. Η αλήθεια είναι ότι όταν καπάκι έσκασε και το Λατεράλους το λάτρεψα περισσότερο απ’ το Ένιμα. Περνώντας τα χρόνια και φιλτράροντας καλύτερα εμπειρίες, ακούσματα, καταστάλαξα στο γεγονός ότι το ένα και μοναδικό album είναι το Aenima, τόσο μα τόσο διαφορετικό και στον κόσμο του, με μια πιο “πανκ” κοσμοθεώρηση αν με νοούν κάποιοι, τόσο τεχνοτροπικά όσο και συμπεριφορά προσέγγισης μουσικής, δίχως να μειώνουμε βέβαια το Λατεράλους. Όσοι τους ανακάλυψαν με το 10κ και νομίζουν ότι ανακάλυψαν τον τροχό, ας ακούσουν Ένιμα, αρκετά άνισος δίσκος το 10κ και ρηχός, πολύ ρηχός, ένα αναμάσημα του εαυτού τους, δεν έκαναν το βήμα παραπάνω που έκαναν μέχρι το Λατεράλους.
Ναι αλλά γινόταν να υπάρξει και άλλο ενα τόσο μεγάλο βήμα όπως στα προηγούμενα?
*εγω τους γνώρισα με το Λατεράλους στην συρο. ειχα χάσει τα αυγά και τα καλάθια
Προσωπικά μιλώντας πάντα δεν περίμενα να κάνουν τόσο μεγάλο άλμα από Λατεράλους και μετά, βέβαια προσδοκίες υπήρχαν και σε αυτό το γεγονός οφείλεται και η ξενέρα με το 10κ των “παραδοσιακών” οπαδών της μπάντας. Κάποιος που τους γνώρισε με εκείνο το δισκίον ίσως και να τραβούσε 15 μαλακίες τη μέρα όπως εγώ με Ένιμα και Λατεράλους που μου σκάσανε σχεδόν μαζί. Δεν αντιλέγω πάνω σε αυτό. Πλέον περιμένω έναν απλά ικανοποιητικό δίσκο που θα περιέχει ένα Jambi ας πούμε και μετά διάλυση το μαγαζί. Δεν τους παίρνει ούτε ηλικιακά ούτε χρονολογικά με τα διαστήματα που κρατάνε μεταξύ δύο κυκλοφοριών. Καλύτερα να το διαλύσουνε λοιπόν παρά να καταλήξουνε τίποτα γεροξεκούτηδες Metallica, Maiden, Purple και γελάμε με την πάρτη τους.
Ωραία πράγματα…
Lateralus, αγορά το 2001 μόλις κυκλοφόρησε…πρέπει να έδινα πανελλήνιες εκείνη την περίοδο. Και στην τυπική βόλτα στο κέντρο της θεσσαλονίκης για καφέ και ξέσκασμα, περαντζάδα από τo τότε Virgin Megastore στο Εμπορικό…μόλις είδα το εξώφυλλο έμεινα, μαύρο, σκέτο μυστήριο. Είχα ακούσει εδώ και εκεί σκόρπια πράγματα από Tool στο παλιό καλό Jammin αλλα δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία. Είπα αυτό εδώ θα το πάρω όμως να δω τι παίζει. Ανυπομονούσα να γυρίσω σπίτι να το ακούσω.
Με το που σκάει το Grudge απλά δεν υπάρχει γυρισμός. Σκέφτομαι τι αισθητική, τι ρυθμοί, πόσο υπό- και επι- βλητικό. Με τρελαίνει το παίξιμο τους, tight but loose, ελεγχόμενη ένταση, όλοι οι νόμοι της σκληρής μουσικής εκφρασμένοι στο απόλυτο, στο πιο ψαρωτικό, στο πιο κουλ. Λέω δεν υπάρχει αυτό, έχω ακούσει τόσα πράγματα και αυτό δεν μοιάζει με τίποτα, αυτό ναι, είναι μια νέα γλώσσα! Στο Schism έχω ήδη χαζέψει, στο Ticks and Leeches πατώ το repeat συνέχεια προσπαθώντας να μαζέζω σαγόνια και μυαλά από το πάτωμα. Reflection διακτινίζεσαι σε ανατολίτικο μοναστήρι, όπου η διαφορά ανάμεσα σε πεφωτισμό και μαστούρα καθίσταται πλέον αμελητέα. Ασύλληπτος δίσκος και πραγματικά αξέχαστη εκείνη η πρώτη εμπειρία ακρόασης.