Υπήρξε μνεία στο πρώτο ποστ. Όπως και να χει, είναι απ’τους κορυφαίους, :respect:.
Μαλλον ετσι παει…βεβαια δεν μπορεις και να θυσιαζεις την αντικειμενικοτητα στο βωμο της πρωτοτυπιας ετσι ευκολα.
Στο 1ο ποστ πιστευω εχω αναφερει και καποιους πιο…outsiders και εν πασει περιπτωσει γραψε κι εσυ τη λιστα σου, ειμαι σιγουρος οτι θα ειναι αρκετα πιο πρωτοτυπη.
Η δικιά μου παίζει μπάλα στο “κακό”.
Εν πάση περιπτώσει, θα κάνω την χιλιοστή αναφορά μου στον απίστευτα ψυχρό και εν τέλει τρομακτικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα ναρκωτικά ο J. Edlund στο [B]“Deeper Kind Of Slumber”[/B].
δε σε χαλασε κρισπ,ιν γιορ φεις:!:
εδιτ:ελεος,προλαβες και ποσταρες πρωτος…
All Men Post On 10 (seconds)
E ωραια…και που ειναι το προβλημα??? Ελεος ρε παιδια, αφου το εγραψα απο το 1ο ποστ…ΧΑΒΑΛΕ εκανα…αλλωστε κι εγω αναφερω Stanne κτλ.
Δεν ηξερα οτι το deeper… αναφερεται στα ναρκωτικα, θα ξανακουσω υπο αυτο το πρισμα.
Ενώ εγώ μιλάω σοβαρά. :lol:
Τεσπά, ας πούμε ότι ο Hasjarl στο “Kénôse” παίζει μπάλα σε άλλα επίπεδα όσον αφορά στο μεταφυσικό.
Οι SERPENT NOIR επίσης έχουν απόλυτα σοβαρή προσέγγιση.
Όσο για τον Edlund:
It comes smoothly at start
Stirs gently in the color pot
Centrifuge
Restore amends
For every spiralchange
A snowflake bride
A heroine (—Heroin, Psilocybin, Mescaline, Psilocin, fucking Oxytocin Bitch)
A quark reslution of god
An angel in powder snow
και
Morpheus in my heart
Your sand in my veins
Στην ουσία είτε γράφει για ναρκωτικά καθαυτά, είτε για τα drug effects, το μοναδικό στην περίπτωσή του είναι ότι ούτε anti-drug κήρυγμα κάνει ούτε αφελή αποθέωσή τους (φάση στόνερ). Είναι απλά η ξερή πραγματικότητα.
Παντα μου αρεσαν οι στιχοι του Nick Holmes (Paradise Lost),απολυτα προσωπικοι και βαθια μελαγχολικοι.
Εκτός από αυτούς που έχουν αναφερθεί, ο πρώτος που μου ήρθε στο μυαλό είναι ο κύριος warrel Dane.
κ ο quorthon.
Αλλά μάλλον το τοπικ δεν αναφέρεται σε σπαθιά, μάχες κ αίματα ε?
Ναι άλλωστε ο Matheos είναι πολύ στερεότυπη και πολυφορεμένη φυσιογνωμία στο heavy metal και αναμασάμε…έλα τώρα ρε φίλε…
On topic τώρα, η σειρά τηρείται μόνο στο πρώτο όνομα 
- Jim Matheos για την ειλικρίνεια που διακρίνεται στους στίχους του και για τα εκπληκτικά θέματα που πραγματεύεται με έναν τόσο όμορφο τρόπο
- Jon Oliva/Paul O’Neil γιατί το Streets γράφτηκε πάνω σε δάκρυα
- Midnight γιατί είναι από τους πιο παρανοϊκούς στιχουργούς και ερμηνευτές που πάτησαν το πόδι τους στη Γη
- Warrel Dane για το δηλητήριο που έσταζε και στάζει και ευελπιστούμε πως θα ξαναστάξει γρήγορα…past tense, to future tense…
- Quorthon γιατί είναι ο στιχουργός που και λόγω καταγωγής κατάφερε να αποδώσει πιο ολοκληρωμένα από τους άλλους τη σκανδιναβική ιστορία-μυθολογία-λαογραφία
- Roy Khan για την εκπληκτική προσαρμογή του Faust στο concept των Epica-The Black Halo, για το όμορφα επιτηδευμένο και ίσως φιλοσοφικό της στιχουργίας του με τους Conception
- Arjen Lucassen γιατί οι rock operas του είναι αριστουργήματα
- Carl Cadden-James/Mike Baker των Shadow Gallery, μια και τουλάχιστον στο “Tyranny” που έχω τώρα μπροστά μου, αυτοί είναι υπεύθυνοι για τους στίχους, όμως κρατάω και μια πισινή γιατί δεν ξέρω αν αλλάζει αυτό σε άλλα άλμπουμ και βαριέμαι να πάω στο σαλόνι…όπως και να 'χει, από τους πιο φιλοσοφημένους και εύστοχους στίχους που έχω διαβάσει
- Chuck Schuldiner για τους πιο unique στίχους που γράφτηκαν από death metal μπάντα…από ένα σημείο και μετά ξέφυγε πολύ μακριά από το στερεότυπο του “ξεκοιλιάσματος” και του “gore” στιχουργικού περιεχομένου
- Geoff Tate της up to “Promised Land” εποχής γιατί όσο μαλάκας κι αν είναι, κάποτε έγραφε συγκλονιστικούς στίχους και παρέδωσε μαζί με όλα τα άλλα και ένα από τα καλύτερα concept albums του heavy metal (κι εδώ μία πισινή)
Μερικοί ακόμη τιμής ένεκεν:
11) Buddy Lackey, γιατί θα έπιανε 10άδα αλλά δεν έχω ψάξει ιδιαίτερα τους στίχους του, πάντως ως τώρα με έχει κερδίσει η αφαιρετικότητά του
12) Martin Walkyrier γιατί σας χώνουν και οι στίχοι των Sabbat και των Skyclad
13) Kevin Moore για το συναίσθημα που ξεχειλίζει από παντού
14) Harry Conklin μόνο και μόνο για το “Thane To The Throne”.-
15) Hansi Kursch γιατί είναι ο καλύτερος στιχουργός μπάντας του ευρωπαϊκού power metal
Ψιλοπροβλεπέ και οι δύο λίστες, αλλά who gives a fuck?
Ο καθενας τους για διαφορετικο λογο μιας και ειναι διαφορετικο το υφος των στιχων.
- Wojtek Lisicki ([B]Lost Horizon[/B])
- Roy Khan ([B]Kamelot, Conception[/B])
- Buddy Lackey ([B]Psychotic Waltz[/B])
- Tom Englund ([B]Evergrey[/B])
- Midnight ([B]Crimson Glory[/B])
- Mikael Stanne ([B]Dark Tranquillity[/B])
- Kai Hansen ([B]Gamma Ray[/B])
- Eric Clayton ([B]Saviour Machine[/B])
- Jari Mäenpää ([B]Wintersun[/B])
- Jim Matheos ([B]Fates Warning[/B])
Τουλαχιστον φετος θα πω οτι ο Byddy Lackey βλεπει το θρεντ και χαμογελαει…
Γενικα αυτη τη χρονια με Psychotic Waltz και Dark Tranquillity την εχω βγαλει.
Ακομα να πει καποιος για τον Αρχηγο;ακομα;;;;;;;;;
Εισαι πολυ σωστος εσυ ομως,παρα πολυ σωστος. Θα επανελθω και εγω καποια στιγμη με λιστα ( δε μπορω να σκεφτω και πολυ λειτουργικα αυτη τη στιγμη)…και θα εχει και Αρχηγο μεσα…
Ε, πιστεύω ότι ο όρος “στιχουργός” δε φτάνει για να περιγράψει και να περικλείσει το μεγαλείο του. Γι’ αυτό σκοπίμως θαρρώ δεν έχει αναφερθεί ως τώρα.
Προφανως.
jon oliva
Warrel Dane
Chuck Shuldiner
Peter Dolving
King Diamond
Mikael Stanne
Jim Matheos
Dave Mustaine
Daniel Gildenlow
Bobby Blitz/DD Verni
Οι Carcass.
-Kristoffer “Garm” Rygg και οι Arcturus γενικότερα… :thumbup:
-Morbid Angel
-Savatage
-Warrel Dane
-M. Stanne
-Anders Frieden
-Chuck Schuldiner
-Into Eternity (γενικά)
-In the woods (γενικά)
-King Diamond
‘‘Hope leads to quiet desperation
When reality obscures the dream
Makes the mind a grave of memories
That wander like the lonely breeze
Whose whispers echo through ruins rust
Of towers torn and dreams turned to duuuuuuuuuuuust’’ :papas:
…Leif Edling…μεταξύ πολλών άλλων που αναφέρθηκαν, ο πιο αγαπημένος για μένα, και πραγματικά απορώ πού’μαι ο πρώτος που το γράφει:):!: