Φίλε χρήστη, εδώ ξορκίζεις δαίμονες. Είσαι ροκάς/μεταλάς/πανκιό/τα πάντα όλα, αλλά ο/η γκόμενος-α/φίλος-η/παρέα σου όχι μόνο δεν είναι, αλλά έχουν πρόβλημα με αυτά που ακούς/γουστάρεις/διασκεδάζεις.
Όλοι σε κάποια φάση λίγο ή περισσότερο το έχουν αντιμετωπίσει…Τι είναι προτιμότερο? Να καταπίνεις την καταπίεση που σου ασκούν? Να την ασκείς εσύ για χάρη της αγαπημένης σου μουσικής?
Καθίστε στο κρεβάτι του ψυχολόγου και μοιραστείτε σκέψεις, γνώμες, εμπειρίες, βιώματα, σκηνικά σχετικά με τα παραπάνω.
Τότε που σας πέταξε (όχι και τόσο) κατά λάθος το συλλεκτικό διπλό gatefold βινύλιο των Τοολ. Tότε που τους κλάσατε για να πάτε στο λάιβ των Slayer. Τότε που σας άκουσε όλη η γειτονιά επειδή αρνηθήκατε να πάτε στην PEGGY XENA. Τότε που σας ζήταγε το δώρο τόσο καιρό κι εσείς μαζεύατε λεφτά για το φεστιβάλ έξω.
Άμα υπάρχει μεταφέρετε (σκίζω τα ιμάτια :pγιατί έψαξα πριν). Επίσης μπορεί να μεταφερθεί σε όποια άλλη κατηγορία κολλάει.
Μια γκόμενα επέμενε να πάμε Πετρέλη όταν ο τύπος την είχε δει σουπερστάρης και είχε είσοδο 50άρι. 50 δεν έδωσα για ροκγουέηβ φέτο, θα έδινα τότε για πέτρελ? ουτε καν (ούτε λέμαν μη σας πω). Μετά από τιτάνιες διαβουλεύσεις και παρέμβαση Κόφι Ανάν, καταλήξαμε σε μαγαζί με έντεχνα.
Πιστεύω την είπες την απάντηση και δεν νομίζω να υπάρχει λόγος υπάρξης του thread πλέον:roll:
Με απλά λόγια ΑΛΛΟΣ έχει το πρόβλημα όχι εσύ ή εγώ ή ο οποιοσδήποτε…από κει και πέρα το θέμα έχει να κάνει με το πόσο είσαι διατεθειμένος/η να βοηθήσεις τους φίλους σου να το ξεπεράσουν…χωρίς πλάκα.
Κανένα πρόβλημα, όποιος θέλει να είναι μαζί σου (φίλοι, γκόμενες) το συνηθίζουν, αλλιώς υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές.
Είναι φορές που έχω παρατήσει τη παρέα για να παω σε λαιβ, αλλα αυτό δεν είναι απόλυτο, δλδ μπορεί μια ιδιαίτερη στιγμή με τη παρέα ή τη κοπέλα (πχ γενέθλια ορ σαμθινκ) να είναι πιο σημαντικά, οπότε προτιμώ την έξοδο.
Κοίτα, ούτως η άλλως στις περισσότερες περιπτώσεις για να πηδήξεις φίδια θα αμολάς οπότε στο μέταλ θα κολλήσεις τώρα? πάντως αν σου δημιουργεί τύψεις η όλη φάση κάνε αυτό: σκάσε μύτη με μπλούζα Πετρέλης Rocks, μάμησε και όταν σηκωθείς από το κρεβάτι φόρα το μαύρο Bolt Thrower μπλουζάκι, πάτα την και ένα κλάσιμο όπως είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και θα επανέλθεις χωρίς απώλειες στο εσωτερικό σου metal equilibrium!!
Ναι ρε σκληροί μεταλάδες, πείτε και πότε όμως παρατήσατε τη μουσική για τα κλαμπάκια. Το νόημα του θρεντ δεν είναι να βρούμε το επόμενο μέλος των Μάνογουορ:wink:
σχετικα με τα κλαμπακια προσωπικα δεν τα αντεχω:(και οχι τπτ αλλο, ολοι οι γνωστοι μου εκει συχναζουν, τουλαχιστον (και) εκει κοιταζουμε κωλους για να περασει η ωρα.τα σκυλαδικα?τα κλασσικα γαβ-γαβ οχι, αν ειναι ομως κανα ρεμπεταδικο με λαικο φαση εχει, πινεις κρασακι και χορευεις κιολας.τωρα για χαρη της εκαστοτε παρεας παντα κανεις υποχωρησεις γιατι παντα εισαι η συντρηπτικη μειοψηφια.
το πιο ωραιο ηταν οταν ενα γαβ-γαβ πιπινακι με το οποιο τα ειχα, καθε φορα που πηγαινα σπιτι του μου εβαζε κατι χατζηγιαννηδες στο στερεο, μια μερα τα πηρα και εγραψα σιντι με λεντ και το εβαλα διαπασων.αλλο που πορωθηκα περισσοτερο με τη μουσικη:oops:
Συμφωνω με τον matia παντως…το προβλημα δεν ειναι δικο μας,ειναι δικο τους.Αυτοι εχουν το προβλημα.Απο εκει κ περα το θεμα ειναι να τους βοηθησεις να το ξεπερασουν…
Ημουν και ειμαι εδω και χρονια με τυπισσα που γουσταρει κλαμπς και χωρο.
3,5 χρονια με παρακαλαει να παω σε κλαμπ.Ακομα μονη της παει.
Επισης,στην αρχη,δεν ακουγα μεταλ στο αμαξι (μου),οταν ηταν κ αυτη μεσα.
Δεν “αντεχε τις φωνες-της προκαλουσαν πονοκεφαλο/της εριχναν την διαθεση/εφερναν μελαχγολια(οι opeth ξερω γω)”.
Προσπαθησα φιλοτιμα,(αν και με χαλουσε να το γυριζω στο ραδιο ξερω γω μολις εμπαινε στο αμαξι),να μην την αναγκαζω να ακουει κατι που δεν θελει,οπως δεν θα αρεσε να γινεται και σε μενα.
Τελικα,πριν 1 χρονο αναθεωρησα και της δηλωσα οτι "αυτος ειμαι,και ετσι με γνωρισες.αμα γουσταρεις,καλως.’’.
Ακομα μαζι ειμαστε,και εχει αρχισει να γινεται πιο δεκτικη πλεον.
ΥΓ. αν δεν ενιωθα τοσα για την τυπισσα,δεν υπηρχε περιπτωση να καταπιεσω τον εαυτο μου.Κοινως,οχι,για ενα-δυο μαμησια,δεν θα υποχωρουσα σε τπτ.
ΥΓ2. Τελικα,το ζητημα ειναι να στρωσεις μια σχεση απο την αρχη.Οσο το αφηνεις,πιο δυσκολο γινεται.
ΥΓ3.
Οταν καποτε τελειωσω με αυτην,η επομενη θα ειναι απαραιτητως μεταλλογκομενα.Να φτασω καποτε (λεμε τωρα),να πω"ρε αγαπη,κλεισε επιτελους το cd και ελα στο κρεβατι",ετσι για να μου φυγει το απωθημενο :PP
Σκούρτζ πρώτος ψάχτης, αλλά αυτό το τόπικ έχει να κάνει με κριτήρια για την επιλογή σχέσης. Εδώ μιλάμε για τη μουσική και για το πως τη δέχονται οι άλλοι/επηρεάζει τη σχέση μας με τους φίλους/γκόμενους σε συγκεκριμένα γεγονότα. Κάτι σαν αυτό που λέει ο από πάνω. Παρ’ όλα αυτά αν είναι να μεταφερθεί, νο προμπ.
Metal ειναι γουεη οφ λαειφ ρε…οποιος γουσταρει…Θελουν να συμβιβαστουν?οκ δεν εχουμε προβλημα…εχουν αντιρρηση?καβαλαμε τους μονοκερους μας και καιμε συνθεμελα το σπιτι τους…:twisted:
:bow2: