Δεν ξέρω αν το άρθρο ταιριάζει εδώ ή στα θέματα πολιτικής, αλλά έχει ένα ενδιαφέρον πάντως (ενόψει και πιθανών πρόωρων εκλογών):

ΛΑ.Ο.Σ.
Ποιος είναι ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του ΛΑ.Ο.Σ στην Α’ Αθήνας στις βουλευτικές εκλογές του 2004;

«Είναι ο ιδρυτής της ναζιστικής ομάδας “Κόμμα 4ης Αυγούστου”, σύμβουλος του Αρχηγείου Στρατού επί χούντας και διευθυντής του γραφείου τού - αλήστου μνήμης - αρχιχουντικού Ι. Λαδά». («Ελευθεροτυπία», 28/1/2007)

Ο Πλεύρης είναι αυτός που έχει δηλώσει:

«Ουδέποτε έκρυψα την ιδεολογία μου και είναι τιμή μου που συνειργάσθην με το Στρατιωτικό Καθεστώς της 21ης Απριλίου» (στο ίδιο).

Είναι αυτός που έχει γράψει ότι το να είναι κανείς Εβραίος σημαίνει: «Να ψεύδεται, να ψευδορκίζεται, να εξαπατά, να γίνη τοκογλύφος και όταν έρθει η ώρα δολοφόνος χριστιανών». Οτι οι Εβραίοι είναι «Απλυτοι, αξύριστοι, τοκογλύφοι, που πιστεύουν στην εξολόθρευση των εθνών…». Οτι πρέπει να υπενθυμιστεί στους Εβραίους πως «Οι Ναζί άφησαν αρκετόν υπόλοιπον από σας», ότι οι ναζί συγκέντρωναν σε στρατόπεδα τους Εβραίους «Για να τους στείλουν, μετά τον πόλεμον, στην Μαδαγασκάρην, διά να απαλλαγή η Ευρώπη από την παρασιτικήν παρουσίαν των», ότι «Αι απόψεις του Αδόλφου Χίτλερ διά τους Εβραίους ήσαν απολύτως ορθαί» και ότι ως εκ τούτου στη σημερινή Πολωνία «καλώς κάνουν και διατηρούν το στρατόπεδο (Αουσβιτς) εις καλήν κατάστασιν, διότι ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον».

Επίσης, κατά τον Πλεύρη «Ο Στρατηγός Πινοσέτ ανέτρεψε το εβραιομαρξιστικό καθεστώς του Αλλιέντε κι επέβαλε Εθνικήν Τάξιν στην Χιλήν», για να συνεχίσει ότι «Οι στρατιώται των SS επολέμησαν ηρωικώς αλλά τελικώς επεβλήθη η υλική υπεροχή των Συμμάχων. Στον πόλεμον ανδρών εναντίον μαζών, επεκράτησαν αι μάζαι» και ότι «Οι άντρες των SS (είχαν) αγωνιστικόν ήθος. Ιδεολογικά πιστεύω. Παράστασιν και τρόπο ζωής. Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι δεν ήσαν εγκληματίαι… αυτοί οι άνδρες υπηρέτησαν την πατρίδα των και την Ευρώπην με ηρωισμό… είχαν υψηλόν φρόνημα και την αίσθησιν τιμής… απετέλουν διά την εποχήν τους το καύχημα της Λευκής Φυλής» (από το εμετικό πόνημα του Πλεύρη με τίτλο «Οι Εβραίοι»).

Επίσης, είναι ο ίδιος που έχει γράψει ότι «Η νομιμοποίησις του ΚΚΕ σημαίνει ηθικήν και πολιτικήν δικαίωσιν των του συμμοριτισμού», ότι «κατασυκοφαντείται ο ναζισμός», ότι «η μεγάλη μάζα που εντάσσεται στο ΚΚΕ ανήκει σε ανθρώπους που χρειάζονται ψυχιατρική περίθαλψη», ότι «τόσον ο μαρξισμός όσον και η γαλλική επανάστασις του 1789 κατήργησαν την οικογένειαν και επέβαλαν την κοινογαμίαν» και ότι «ο κ.Γεώργιος Παπαδόπουλος επίστευε ειλικρινώς στην δημοκρατίαν…». (Κ. Πλεύρης, «Θέματα Πολιτικής Κοινωνιολογίας»).

Ποιος είναι ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ.;

Ο φασίστας Πλεύρης, στο πόνημά του «Οι Εβραίοι», εκτός από τον Χίτλερ και τα «Ες-Ες», εκφράζει τη συμπάθειά του και προς ένα ακόμα πρόσωπο. Είναι μάλιστα το μοναδικό πρόσωπο το οποίο δημοσίως ευχαριστεί μέσα από τον πρόλογο του πολυσέλιδου οχετού του. Γράφει συγκεκριμένα:

«Ευχαριστώ τον Αδωνι Γεωργιάδη, που είχε το θάρρος να παρουσιάση το βιβλίον στην τηλεόρασιν»…

Ποιος είναι ο Μάκης Βορίδης, βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ.;

«Ο Βορίδης εμφανίστηκε στον ακροδεξιό χώρο λίγο πριν από το 1980. Τέσσερα χρόνια μετά ο Βορίδης εκλέγεται πρόεδρος της νεολαίας ΕΠΕΝ (το κόμμα που ίδρυσε ο Παπαδόπουλος το 1983 από τον Κορυδαλλό)… Σε μια θυελλώδη συνεδρίαση, στις 15 Μαρτίου 1985, ο Μ. Βορίδης διαγράφεται από το σύλλογο φοιτητών της Νομικής λόγω της ακροδεξιάς του δράσης (…). Μερικούς μήνες μετά, ο διαγραμμένος επικεφαλής ομάδας “ΕΠΕΝιτών” πολιόρκησε τη Νομική με τσεκούρια και σιδηρολοστούς. Το 1994 ο Μ. Βορίδης ιδρύει το “Ελληνικό Μέτωπο”, ενώ λίγο μετά εκδίδει την εφημερίδα “Ελληνικές Γραμμές”. Στο κόμμα μετέχουν η νεοφασιστική ΕΝΕΚ, αλλά και πολλά στελέχη της ΕΠΕΝ. Αγαπημένος του στόχος οι μετανάστες, κυρίως οι Αλβανοί (…). Στις 18 Οκτωβρίου 1997, ο Λεπέν αναγνώρισε το “Ελληνικό Μέτωπο”. Το 2005, λίγο πριν το «Ελληνικό Μέτωπο» προσχωρήσει στο ΛΑ.Ο.Σ., ο Βορίδης έκανε επίδειξη της ισχύος του φέροντας τον Λεπέν στην Αθήνα για να παραστεί στο γάμο του. Κουμπάρος στην πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του κ. Βορίδη ένας άλλος Γάλλος ακροδεξιός, ο αντιπρόεδρος του Front National, ο Καρλ Λανγκ» («Καθημερινή», 14/10/2007).

Επίσης:

«… προβλήθηκε ως “εκπρόσωπος” του γνωστού Γάλλου εθνικιστή Ζαν Μαρί Λεπέν, ο οποίος σε επίσκεψή του στην Ελλάδα το 2004 απευθύνθηκε και στον ελληνικό λαό: “Σας καλώ να στηρίξετε με όλες τις δυνάμεις σας το Ελληνικό Μέτωπο και τον Μάκη Βορίδη”». («Ελευθεροτυπία», 28/1/2007).

Ποιος είναι ο Γ. Καρατζαφέρης, αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ.;

«“Πρώτον, δεν είμαι Εβραίος. Ας το πει αυτό και ο πρωθυπουργός. Δεύτερον, δεν είμαι κομμουνιστής. Ας το πει αυτό και ο κ. Καραμανλής. Τρίτον, δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Αυτό δεν μπορούν να το πουν πολλοί”. Το απόσπασμα από την ομιλία του Γ. Καρατζαφέρη στις 28 Μαΐου 2002 στην Κόρινθο δεν έτυχε ευρείας δημοσιότητας (…). Ο αντισημιτισμός ήταν για χρόνια το αγαπημένο θέμα του Γ. Καρατζαφέρη. Πολύ πριν ιδρύσει τον ΛΑ.Ο.Σ., βουλευτής ακόμη της ΝΔ, είχε ιδρύσει τη “Νέα Ελπίδα”, κάτι μεταξύ μη κερδοσκοπικής εταιρείας και πολιτικού φορέα, μέσω του οποίου είχε κάνει δημόσια ανοίγματα στη “Χρυσή Αυγή” και στους “άξιους αγωνιστές της” (…). Για την υπερνομαρχία Αθηνών είχε συμπεριλάβει τέσσερις γνωστούς “χρυσαυγίτες” (…). Οι σχέσεις του Γ. Καρατζαφέρη με το νεοφασιστικό χώρο καθώς και με τα χουντικά κατάλοιπα καθορίστηκαν πολύ συχνά από την αμοιβαία καχυποψία. Ο πρώτος πάντα ήθελε να τους ενώσει κάτω από μία ομπρέλα, αρχικά υπό τη Νέα Δημοκρατία και στη συνέχεια υπό τον ΛΑ.Ο.Σ. Οι άλλοι ζητούσαν πάντα αυτό που τελικά μόνο ο Γ. Καρατζαφέρης θα μπορούσε να τους προσφέρει: βήμα στη Βουλή. Και τους το προσέφερε». («Καθημερινή», 14/10/2007).

Πηγή: Ριζοσπάστης

Πωπω ασε μη με τσιτωνεις πρωι πρωι… Για κατι τετοια ονοματα θα επρεπε να επιστρεψει η θανατικη ποινη για “ειδικες περιπτωσεις”.
Καλα ισως και να υπερβαλλω λιγο… Αλλα δε νομιζω σε μια λογικη κοινωνια να επιτρεποταν σε ανθρωπους με τετοιες αντιληψεις να κυκλοφορουν ελευθεροι. Ποσο μαλλον να εχουν και καποια πολιτικη ισχυ.

Αντε βαλε τωρα και αποσπασματα απο ομιλιες κανενος Παττακου να δεσουμε. [-X

Αν υπάρχει ένα θετικό πάντως απο συζητήσεις για τέτοια άτομα, είναι ότι βλέπεις πως στη πλειοψηφία των περιπτώσεων, δύσκολα βρίσκεις άνθρωπο που να μην νιώθει αντιπάθεια απέναντι στις αντιλήψεις τους, ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης και χαρακτήρα. Είναι ένα ενθαρρυντικό στοιχείο αυτό τουλάχιστον :-s

Δυστυχως, προσωπικα δεν ειμαι τοσο αισιοδοξος φιλε red.

Ξερεις ποσα τετοια ατομα εχω γνωρισει στη χωρα μας? Οι περισσοτεροι ειναι ακομα παιδια που οι ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ οι γονεις και οι παππουδες τους, τους εχουν μαθει οτι εμεις ειμαστε και οι αλλοι δεν ειναι (εκτος και αν οι αλλοι τυχαινει να ειναι Γερμανοι), οτι οι μειοψηφιες ειναι υπανθρωποι, οτι στη Χουντα καλα περναγανε (ξεχνανε να παραλειψουν οτι αυτοι που περναγανε καλα στη Χουντα ηταν οι χαφιεδες και οι προδοτες… ολη η υπολοιπη ελλαδα ξυλο ετρωγε) και τετοια…

Με αφορμή το διάλογο του manos87 και ChrisP σας παραθέτω ένα άρθρο που είχε γράψει για τη Le Monde η Αρουντάτι Ρόι (γνωστή και βραβευμένη Ινδή συγγραφέας - ίσως ξέρετε το “Ο Θεός των μικρών πραγμάτων” που είναι δικό της) και στο οποίο καταθέτει τις απόψεις της γύρω από τη “μη θεσμοθετημένη” φιλανθρωπία. Αν και είμαι βέβαιος πως είναι πολύ μεγαλύτερο το άρθρο (έχω το απόκομμα στην Αθήνα :() σας παραθέτω έστω αυτό το μέρος που βρήκα στην Ελευθεροτυπία που το είχε αναδημοσιεύσει λίγα χρόνια πριν:

[SIZE=“5”]Οι ιεραπόστολοι είναι … νεοφιλελεύθεροι[/SIZE]

[SIZE=“2”]Της ARUNDHATI ROY *[/SIZE]

Εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης, ποτέ άλλοτε δεν ήταν μεγαλύτερη η απόσταση ανάμεσα σε εκείνους που λαμβάνουν τις αποφάσεις και σε εκείνους που οφείλουν να υποστούν τις συνέπειές τους (1).

Συναντήσεις, όπως το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, επιτρέπουν στα τοπικά κινήματα που αντιστέκονται να περιορίσουν αυτή την απόσταση και να δράσουν μαζί με τα αντίστοιχα κινήματα των πλούσιων χωρών. Οταν, για παράδειγμα, κατασκευάστηκε στο Μαχεσαβάρ το πρώτο υδροηλεκτρικό φράγμα που ανήκε σε ιδιωτική εταιρεία, οι δεσμοί ανάμεσα στο Narmada Bachao Andolan (ΝΒΑ), στη γερμανική οργάνωση Urgewald, στη Δήλωση της Βέρνης στην Ελβετία και στο Διεθνές Δίκτυο Ποταμών του Μπέρκλεϊ επέτρεψαν να ασκηθεί πίεση σε πολλές τράπεζες και διεθνείς εταιρείες για να αποχωρήσουν από την κατασκευή. Αυτό δεν θα ήταν δυνατόν αν δεν είχαν υπάρξει, αφενός, σημαντικές αντιδράσεις στην περιοχή και, αφετέρου, η μετάδοση και η ενίσχυση της φωνής αυτού του τοπικού κινήματος στη διεθνή σκηνή. Ολα αυτά δημιούργησαν αμηχανία στους επενδυτές και τους υποχρέωσαν να αποσυρθούν. (…)

Ανάμεσα στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα μαζικά κινήματα, πρέπει να αναφέρουμε εκείνον του περάσματος της αντίστασης στα χέρια των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Θα ήταν εύκολο να μετατρέψω όλα όσα ακολουθούν σε κατηγορητήριο ενάντια στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), αλλά κάτι τέτοιο δεν θα ανταποκρινόταν στην αλήθεια. Οσο κι αν ο κόσμος των ΜΚΟ μπορεί να παρομοιαστεί με θολά νερά -με ψευτοοργανώσεις, με ΜΚΟ που αποτελούν καταβόθρα επιχορηγήσεων ή χρησιμοποιούνται για την παραπλάνηση των φορολογικών μηχανισμών- πολλές ΜΚΟ κάνουν σοβαρή δουλειά. Ωστόσο, είναι σημαντικό να εξετάσουμε το φαινόμενο των ΜΚΟ μέσα σε ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο.

Για παράδειγμα, στην Ινδία, η έκρηξη των επιχορηγούμενων ΜΚΟ ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και συνεχίστηκε ολόκληρη τη δεκαετία του 1990. Συνέπεσε δε με το άνοιγμα της ινδικής αγοράς στον νεοφιλελευθερισμό. Εκείνη την εποχή, το κράτος συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις της δομικής αναδιάρθρωσης και περιόρισε τις ενισχύσεις που χορηγούνταν στην ανάπτυξη της υπαίθρου, στη γεωργία, στην ενέργεια, στις μεταφορές και στη δημόσια υγεία.

Καθώς το κράτος εγκατέλειπε τον παραδοσιακό του ρόλο, οι ΜΚΟ άρχισαν να δραστηριοποιούνται σε αυτούς τους τομείς. Φυσικά, η διαφορά ήταν ότι οι πόροι που είχαν στη διάθεσή τους αντιστοιχούσαν σε ένα ελάχιστο ποσοστό των περικοπών που είχαν πραγματοποιηθεί στις δημόσιες δαπάνες.

Οι περισσότερες ΜΚΟ χρηματοδοτούνται και βρίσκονται υπό την αιγίδα αναπτυξιακών οργανισμών ή οργανισμών βοήθειας, οι οποίοι, με τη σειρά τους, χρηματοδοτούνται από τις δυτικές κυβερνήσεις, την Παγκόσμια Τράπεζα, τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και από ορισμένες πολυεθνικές εταιρείες. Χωρίς βέβαια να είναι όλοι ίδιοι, αυτοί οι οργανισμοί ανήκουν σε ένα αρκετά θολό πολιτικό σκηνικό, που έχει στόχο την επίβλεψη του νεοφιλελεύθερου προγράμματος και του οποίου ο κυριότερος στόχος είναι η δραστική περικοπή των κυβερνητικών δαπανών.

Πολιτικό αμορτισέρ

Για ποιους λόγους άραγε χρηματοδοτούν αυτοί οι οργανισμοί τις ΜΚΟ; Να πρόκειται άραγε για ξεπερασμένο ιεραποστολικό ζήλο; Για κάποιο αίσθημα ενοχής;

Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για κάτι περισσότερο από όλα αυτά. Οι ΜΚΟ δίνουν την εντύπωση ότι καλύπτουν το κενό που δημιουργεί η αποσύνδεση του κράτους από ορισμένους τομείς. Και στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς κάνουν, αλλά με ασυνάρτητο τρόπο. Η πραγματική συνεισφορά τους είναι ότι κατευνάζουν τον θυμό που δημιουργεί αυτή η διάσταση, καθώς και το ότι μοιράζουν με το σταγονόμετρο -με τη μορφή βοήθειας ή εθελοντικής εργασίας- αυτό που κανονικά οι άνθρωποι θα δικαιούνταν.

Οι ΜΚΟ αλλοιώνουν τη συνείδηση της κοινωνίας. Μετατρέπουν τους ανθρώπους σε εξαρτώμενα θύματα και αμβλύνουν τις αιχμές της πολιτικής αντίστασης. Δημιουργούν ένα είδος αμορτισέρ που απορροφά τους κραδασμούς ανάμεσα στο σαρκάρ και στο κοινό(2), ανάμεσα στην αυτοκρατορία και στους υπηκόους της. Εχουν μετατραπεί σε διαιτητές, διερμηνείς, διαμεσολαβητές, προαγωγούς.

Μακροπρόθεσμα, οι ΜΚΟ λογοδοτούν στους δωρητές τους και όχι στους ανθρώπους για τους οποίους δραστηριοποιούνται. Αποτελούν αυτό που οι βοτανολόγοι ονομάζουν «δείκτη είδους». Οσο μεγαλύτερη είναι η καταστροφή που προκαλεί ο νεοφιλελευθερισμός τόσο μεγαλύτερη εξάπλωση γνωρίζουν.

Το πιο χαρακτηριστικό -αλλά και θλιβερό- παράδειγμα μας το προσφέρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, όταν ετοιμάζονται να εισβάλουν σε μια χώρα και προετοιμάζουν ταυτόχρονα τις ΜΚΟ που πρέπει να εγκατασταθούν στη χώρα για να επανορθώσουν τις ζημιές που θα έχουν προκαλέσει οι ΗΠΑ.

Για να είναι σίγουρες ότι δεν θα κινδυνεύσει η χρηματοδότησή τους και ότι οι κυβερνήσεις των χωρών στις οποίες δραστηριοποιούνται δεν θα φέρουν προσκόμματα στη λειτουργία τους, οι ΜΚΟ πρέπει να παρουσιάζουν το έργο τους με επιφανειακό τρόπο, λιγότερο ή περισσότερο ξεκομμένο από το πολιτικό ή το ιστορικό πλαίσιο και, σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητο από κάθε πολιτικό ή ιστορικό πλαίσιο που θα μπορούσε να αποδειχθεί ενοχλητικό.

Οι λευκοί άνθρωποι

Οι απολιτικές -και, συνεπώς, εξαιρετικά πολιτικοποιημένες στην πραγματικότητα- εκκλήσεις για βοήθεια που απευθύνουν οι φτωχές και οι εμπόλεμες χώρες παρουσιάζουν, σε τελική ανάλυση, τους (σκοτεινούς) ανθρώπους αυτών των (σκοτεινών) χωρών ως παθολογικά θύματα. Ακόμα ένας υποσιτισμένος Ινδός, ακόμα ένας Αιθίοπας που πεθαίνει από την πείνα, ακόμα ένα στρατόπεδο αφγανών προσφύγων, ακόμα ένας ακρωτηριασμένος Σουδανός… Και όλοι τους χρειάζονται επειγόντως τη βοήθεια του λευκού ανθρώπου.

Χωρίς να το επιθυμούν, οι ΜΚΟ ενισχύουν τα ρατσιστικά στερεότυπα και δίνουν έμφαση στις επιτυχίες, στα πλεονεκτήματα και στον (γεμάτο στοργή αλλά και αυστηρότητα) οίκτο του δυτικού πολιτισμού. Είναι οι λαϊκοί ιεραπόστολοι των μοντέρνων καιρών.

Εν τέλει -σε μικρότερη κλίμακα, αλλά με πιο ύπουλο τρόπο- τα κεφάλαια που τίθενται στη διάθεση των ΜΚΟ διαδραματίζουν, στον χώρο των εναλλακτικών πολιτικών, τον ίδιο ακριβώς ρόλο με εκείνον που παίζουν τα κερδοσκοπικά κεφάλαια που μπαινοβγαίνουν στις οικονομίες των φτωχών χωρών. Στην αρχή, επιβάλλουν την ημερήσια διάταξή τους στις κοινωνίες. Στη συνέχεια, μετατρέπουν την αντιπαράθεση σε διαπραγμάτευση. Αποπολιτικοποιούν την αντίσταση και δημιουργούν εμπόδια στα τοπικά λαϊκά κινήματα, τα οποία είναι παραδοσιακά ανεξάρτητα.

Οι ΜΚΟ διαθέτουν προϋπολογισμούς που τους επιτρέπουν να απασχολούν ντόπιους, οι οποίοι, κάτω από διαφορετικές συνθήκες, θα είχαν εξελιχθεί σε στελέχη των κινημάτων αντίστασης.

Ωστόσο, πλέον, τους δίνεται η ευκαιρία να αισθάνονται ότι κάνουν το καλό με άμεσο και δημιουργικό τρόπο, ενώ ταυτόχρονα κερδίζουν τη ζωή τους. Η πραγματική πολιτική αντίσταση δεν γνωρίζει παρόμοιες ευκολίες.

(1) Απόσπασμα από συνέντευξη που έδωσε στο Σαν Φρανσίσκο, Καλιφόρνια, στις 16 Αυγούστου του 2004.

(2) (Σημείωση του γάλλου μεταφραστή): Στη γλώσσα ίντι, γίνεται διάκριση ανάμεσα στο «σαρκάρ», την κυβέρνηση, και στο «κοινό» με τη στενή έννοια του όρου, δηλαδή στον πληθυσμό.

http://archive.enet.gr/online/online_text?c=111&id=53317988

Και το ΚΚΕ φιλαράκι μην ξεχνάς ότι είναι ένα Βρωμικό Σταλινικό Κόμμα…
Στην ουσία ΛΑ.ΟΣ και ΚΚΕ τα ίδια επικίνδυνα κόμματα είναι

Διότι και ο Πατερούλης ο Στάλιν έκανε διάφορα πράγματα στην Ρωσία…

Δές το video απλά

Καλά, εσύ romantic7, μη διαμαρτύρεσε που τρως κράξιμο κάθε φορά που post- άρεις στο podium.

Βασικά εξηγούνται όλα, αν δεις το ποστ του στο “ποια ειναι η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο”.

Μάλλον εσύ τρώς κράξιμο

Άντε τράβα τις κοτσίδες σου τώρα…

ΥΓ
Ούτε επιχειρήματα έχεις ούτε τίποτα

Αχαχαχαχαχααχαχχχχχχχαχαχαχαχαχ
Χαχαααχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Χοχοχοαχοαχοαοχαχαχοαχοαοχαοχαοχαχ!!!

:!:

ΕΙΣΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ!

Ο θεός φίλε δεν είμαι εγώ
είναι ο Lemmy το έχω ΞΑΝΑΠΕΙ

ΥΓ
Άσχετο αλλά βγαίνει Lemmy the movie

1ον, δεν είμαι φιλαράκι
2ον, δεν μίλησα, ούτε υποστήριξα το ΚΚΕ, οπότε που κολλάει αυτό (εκτός αν αναφέρεσαι στην πηγή του Ριζοσπάστη, αλλά είναι θέμα ανοιχτού μυαλού να ψάχνεις όλες τις πηγές γενικά)
3ον, το τι έκανε ή δεν έκανε ο Στάλιν γνωρίζω καλύτερα από εσένα (και τι σχέση έχει ο Στάλιν δηλαδή;!;!)
4ον, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία δεν κάνουν καλό… “φιλαράκι” 8)

Τα μισά παιδιά που γεννιούνται σήμερα στη Δύση «θα ζήσουν μέχρι τα 100»

Τουλάχιστον τα μισά από τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα στις πλούσιες χώρες θα ζήσουν μέχρι την ηλικία των 100 ετών, αν συνεχιστεί η τάση αύξησης του προσδόκιμου επιβίωσης, εκτιμούν Γερμανοί και Δανοί ερευνητές στην έγκριτη βρετανική επιθεώρηση The Lancet.

Ο μεγάλος αριθμός των υπερηλίκων θα αποτελέσει μεν σημαντική πρόκληση για το σύστημα υγείας και ασφάλισης, το θετικό όμως είναι ότι οι άνθρωποι όχι μόνο θα ζουν περισσότερο αλλά θα παραμένουν και πιο υγιείς σε μεγάλη ηλικία.

Στη διάρκεια του 20ού αιώνα, η μέση διάρκεια ζωής αυξήθηκε στις ανεπτυγμένες χώρες κατά 30 χρόνια και η τάση αναμένεται να συνεχιστεί, εκτιμά ο Κόρε Κρίστενσεν του Ερευνητικού Κέντρου Τρίτης Ηλικίας της Δανίας.

«Αν συνεχιστεί στον 21ο αιώνα ο ρυθμός αύξησης που καταγράφεται στις ανεπτυγμένες χώρες τους τελευταίος δύο αιώνες, τα περισσότερα βρέφη που γεννιούνται μετά το 2000 στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τον Καναδά, την Ιαπωνία και άλλες χώρες με μεγάλο προσδόκιμο ζωής θα γιορτάσουν τα 100ά τους γενέθλια» γράφουν οι ερευνητές.

Η μελέτη βασίστηκε σε ανασκόπηση επιστημονικών δημοσιεύσεων για τη γήρανση το διάστημα 2004-2005.

Οι ερευνητές μελέτησαν την περίπτωση της Γερμανίας, και διαπίστωσαν ότι το 2050 ο πληθυσμός της θα είναι μικρότερος σε σχέση με σήμερα και μεγαλύτερης ηλικίας, μια κατάσταση που θα είναι τυπική στις πλούσιες χώρες.

Αυτό όμως σημαίνει ότι το εργατικό δυναμικό των πλούσιων χωρών θα πρέπει να σηκώνει ένα ολοένα και μεγαλύτερο φορτίο συντάξεων και περίθαλψης για τους ηλικιωμένους.

Πολλές κυβερνήσεις στις αναπτυγμένες χώρες στρέφονται σήμερα προς την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού.

Οι ερευνητές εκτιμούν πάντως ότι η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης θα μπορούσε να συνδυαστεί με μείωση του ωραρίου εργασίας.

«Εάν οι άνθρωποι ηλικίας 60-70 ετών δουλεύουν περισσότερο απ’ ότι σήμερα, τότε περισσότεροι άνθρωποι θα επωφεληθούν από λιγότερες ώρες εργασίας την εβδομάδα. Οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν ότι η μικρότερη εβδομάδα εργασίας σε μακρύτερο διάστημα απασχόλησης μπορεί να συμβάλλει στην επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής και στην καλύτερη υγεία» γράφουν στην έρευνά τους.

www.in.gr

Τα greeklish βλάπτουν σοβαρά την ελληνική γλώσσα

Τα greeklish απειλούν την ελληνική γλώσσα.

Σε πρόσφατη έρευνα του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, που διεξήχθη σε μαθητές όλων των βαθμίδων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, διαπιστώθηκε, πως η ευρέως διαδεδομένη χρήση των greeklish, επιδρά αρνητικά στην ορθογραφική ικανότητα των μαθητών!

Η νέα αυτή μορφή γλώσσας, που αρχικά ξεκίνησε για εξοικονόμηση χρόνου-προκειμένου οι χρήστες να μην μετατρέπουν τη γραμματοσειρά τους στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή από τα αγγλικά στα ελληνικά, σταδιακά διαδόθηκε και πλέον επικρατεί στις σύγχρονες μορφές επικοινωνίας, όπως είναι το Facebook, το MSN, το Skype, αλλά και τα γραπτά μηνύματα σε κινητά τηλέφωνα, e-mails.

Τα είδη των λαθών των μαθητών αφορούν κυρίως την παράλειψη τονισμού ή σημείων στίξης και τη χρήση αγγλικών σημείων στίξης, το συνδυασμό ελληνικών και λατινικών γραμμάτων σε μία λέξη, ορθογραφικά λάθη (π.χ. ο αντί για ω), φωνητικά λάθη (κυρίως στους φθόγγους π.χ. κς αντί για ξ), καθώς, επίσης, σύντμηση λέξεων (π.χ. tespa αντί τέλος πάντων, tpt αντί για τίποτα, dld αντί για δηλαδή κ.α.).

Οι φιλόλογοι δήλωσαν ότι συνάντησαν λέξεις γραμμένες σε greeklish σε γραπτά του σχολείου σε ποσοστό 64,3% και ότι παρατηρήθηκαν και μη αναμενόμενα λάθη, όπως αλλαγή χρόνου ή προσώπου στα ρήματα, αλλαγή πτώσης στα ουσιαστικά, αντικατάσταση λέξης με άλλη, με εντελώς διαφορετική σημασία.

Σύμφωνα με την έρευνα, ποσοστό 77,4% των μαθητών χρησιμοποιούν τα greeklish, με αξιοσημείωτη αύξηση χρηστών από το γυμνάσιο στο λύκειο.

Οι μαθητές που παραδέχτηκαν ότι τα χρησιμοποιούν στο γυμνάσιο φτάνουν το 67,8%, στο Επαγγελαμτικό Λύκειο το 70,2% και στο Γενικό Λύκειο 88,5%.

Απ’ αυτούς, περίπου το 50% τα χρησιμοποιούν από δύο έως και περισσότερα χρόνια, ενώ πάνω από το 63% τα χρησιμοποιεί καθημερινά ή πολλές φορές τη μέρα.

Επιπλέον το 19% των μαθητών της Α? και το 51,6% της Β? τάξης του Γυμνασίου δήλωσε ότι χρησιμοποιεί τα greeklish τουλάχιστον δύο χρόνια, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, η χρήση τους ξεκινά από το δημοτικό.

Οι μαθητές δήλωσαν ακόμη πως πέρα από τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας (sms 52,8%, e-mail 78,2%, chat-forum 84,7%, smartphone 16,1%, pda 13,7%) χρησιμοποιούν τα greeklish και σε χειρόγραφα (προσωπικές σημειώσεις, σχολικές εργασίες, σημειώματα κ.α.) σε ποσοστό 15,7%.

Οι λόγοι χρήσης του συγκεκριμένου τρόπου γραφής είναι κατά τους μαθητές η συνήθεια, σε ποσοστό 83,9%, η εξοικονόμηση χρόνου (75,8%), επειδή το θεωρούν χρήσιμο ή βολικό εργαλείο (71,4%), για την αποφυγή ορθογραφικών λαθών (38,7%) και… επειδή είναι μόδα (33,9%).

Τέλος στην ίδια έρευνα, το 58,5% των μαθητών θεωρεί, ότι η χρήση των greeklish απειλεί την ελληνική γλώσσα, ενώ την ίδια άποψη έχει μόνο το 64,3% των φιλολόγων, ενώ το 53,6% έχει παρατηρήσει αύξηση των ορθογραφικών λαθών σε μαθητές, που παλαιότερα παρουσίαζαν καλύτερες επιδόσεις στο γραπτό λόγο.

σχετικα με το τελευταια αρθρο οντως με εχουν καταστρεψει τα greeklish, και ας μην γραφω μονο που τα διαβαζω συνεχεια.
κριμα και παλια δεν εκανα ορθογραφικα…

σχετικα με το αποπανω, κανας πολεμος θα γινει οποτε παει η προβλεψη:p

Και τα δύο άρθρα του Karvou έχουν πολύ ζουμί. Πάμε:

α) Το γεγονός ότι το όριο ηλικίας ανεβαίνει θα επιφέρει μεγάλες αλλαγές σε αυτές τις Δυτικές τέλος πάντων κοινωνίες. Εάν αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης, ενδέχεται να υπάρξει πρόβλημα όσον αφορά το ποιος θα είναι σε θέση να συνεχίσει τις εργασίες του σε μεγάλη ηλικία. Όσο και αν είναι υγιέστερος από την προηγούμενη γενιά στην ηλικία των 70 ας πούμε, θα είναι δύσκολο να αντεπεξέλθει όπως ένας νεότερος εργαζόμενος. Πρακτικά λοιπόν, θα είναι ασύμφορο για τους εργοδότες να διατηρούν στα πόστα τους ηλικιωμένους. Πέραν τούτου, με ποια κριτήρια θα μπορέσει κανείς να αξιολογήσει ποιος είναι σε θέση (σωματικά και πνευματικά) να δουλεύει για περισσότερα χρόνια; Γενικά πάντως, το γεγονός ότι το όριο ζωής αυξάνεται, δεν με ενθουσιάζει. Εκτός βέβαια εάν σε κάποια χρόνια τώρα ένας εξηντάρης είναι όσο ακμαίος όσο και ένας παροντικός πεντηντάρης. Ο χρόνος θα δείξει.

β) Το άρθρο με άφησε κυριολεκτικά μαλάκα. Το ότι τα ορθογραφικά λάθη αυξάνονταν σε κάποιο βαθμό με την συνεχή χρήση των greeklish το γνώριζα. Το γεγονός όμως ότι τόσο μεγάλα ποσοστά μαθητών χρησιμοποιούν αυτήν την μαλακία και μάλιστα στις γραπτές τους σημειώσεις με άφησε, δικαιολογημένα, άναυδο. Είναι εξοργιστικό να έχεις μία από τις καλύτερες, πλουσιότερες γλώσσες στον κόσμο ως μητρική σου και να χρησιμοποιείς λατινικούς χαρακτήρες και τραγικές συντμήσεις για να εργαστείς στο pc σου, στο σπίτι σου, καθώς και για να επικοινωνήσεις με τους φίλους και συνεργάτες σου, με τους συμμαθητές σου ή οτιδήποτε. Η κατάσταση έχει λάβει διαστάσεις που δεν τις περίμενα, με τρόπους που με αιφνιδίασαν. Πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω ότι γράφουν το 88% (!) των μαθητών Γενικού Λυκείου σε αυτό το είδος, ο θεός να το κάνει, γραφής. Δηλαδή είμουν μειονότητα; Πολύ κρίμα, μόνο αυτό λέω. Συγχαρητήρια στους διαχειριστές του φόρουμ για την απαγόρευση της γελοίας αυτής γραφής, αλλά και στους χρήστες που την τηρούν.

Ένα μεγάλο μπράβο στον Karvou, γιατί τα ποστ του όντως με έβαλαν σε σκέψη. Αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του podium, φυσικά.

Τα greeklish είναι βολικά εαν χρησιμοποιείς και αρκετές ξένες λέξεις στο γραπτό σου, αποφεύγεις την συχνή εναλλαγή shift+alt. Απλά είναι αρκετά δύσκολα στην ανάγνωση.

Ναι ρε freedom, αλλά να γράφεις στο χαρτί στα greeklish; Έλα τώρα…

Προφανώς και αναφερόμουν για το pc, στο χαρτί είναι γελοίο.

Αυτό για τα παιδιά του Λυκείου δεν το ήξερα.Έχω δει πολλές φορές την αδερφή μου να γράφει sms με greeklish,αλλά δεν πίστευα ότι θα πάρει τέτοια διάσταση.Εγώ μόνο στο μουσουνου greeklish και αυτό γιατί εμοτικον και τέτοια είναι με λατινικούς χαρακτήρες και βαριέμαι να κάνω συνεχώς shift+alt.

Πάντως είναι ανησυχητική η όλη κατάσταση.