Για το κείμενο το πόσταρα το οποίο μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον.Τον κύριο δεν τον ξέρω.
Και μόνο που ένα τέτοιο μπαρουφοειδές κείμενο αποδίδεται σε έναν τόσο γνωστό φιλόσοφο/επιστήμονα αυτό σημαίνει οτι μιλάμε για απάτη ολκής (όχι πάντως στο επίπεδο παραπληροφόρησης που έχουν φτάσει τα πρωκτόκολλα των σοφών της Σιών).
[B]Νόαμ Τσόμσκι[/B]
Στο παραπάνω λινκ αποδεικνύεται από που προέρχεται η σκουπιδοειδής πληροφόρηση περί των 10 στρατηγικών:
Εν τέλει, τίνος είναι (βρε γυναίκα) το κείμενο; Το κείμενο λοιπόν γράφτηκε από τον Sylvain Timsit, το 2002, στον ιστότοπο: sytinet. Για τον συγκεκριμένο?αναρχο-κυβερνο-δεν ξέρω τι? ιστότοπο, θα προτιμούσα να σχηματίζατε μόνοι σας άποψη, από την εικόνα και μόνο, ανοίγοντας τα τρία link που προηγούνται και βρίσκονται σ?αυτή εδώ την ίδια παράγραφο. Στην ίδια σελίδα θα βρείτε κι άλλα πολλά και διάφορα, στα αγγλικά (Silent weapons for quiet wars-Μάιος 1979), γαλλικά (La fin programmée de la démocratie, Les projets des Maitres du Monde), ιταλικά, γερμανικά.
[B]Ο άνθρωπος είναι ανόητος αν νομίζει ότι ελέγχει τη φύση[/B]
Λίγες ώρες μετά το πέρασμα του τυφώνα Sandy από τις Ανατολικές ακτές των ΗΠΑ, οι Αμερικανοί νιώθουν αδύναμοι μπροστά στην επιβολή της φύσης. Δεν γκρινιάζουν για το κράτος που δεν τους προστάτεψε. Δεν απορούν με την αδυναμία των αρχών να αποτρέψουν την φυσική καταστροφή. Απλά αποδέχονται το αναπόφευκτο.
Η ψευδαίσθηση του ελέγχου της φύσης
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έχουμε λανθασμένα αφήσει να εννοηθεί ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να ελέγξει τη φύση. Οι οικολόγοι μιλούν καθημερινά για το πώς μπορεί ο άνθρωπος να επιδράσει στην κλιματική αλλαγή. Πώς ο άνθρωπος δημιουργεί το πρόβλημα και πώς ο άνθρωπος είναι εκείνος που ευθύνεται για όλα όσα συμβαίνουν σε τούτο τον έρημο πλανήτη. Κάτι που παλαιότερα είχα αποκαλέσει ως Απάτη της Οικολογίας.
Και σίγουρα δεν πρέπει να απαξιώνουμε το έργο των οικολογικών οργανώσεων. Αναμφισβήτητα είναι θεμιτό και καλό να παλεύουμε για την μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Είναι σημαντικό να βάζουμε ένα στοπ στην αποψίλωση των δασών. Είναι υπέροχο να προστατεύουμε κάποια είδη της πανίδας και της χλωρίδας από εξαφάνιση.
Αλλά είναι εγκληματικό να καλλιεργούμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να ελέγξουμε την φύση.
Η φύση έδειξε την δύναμή της στο καταστροφικό τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό το 2004. Η φύση επέβαλε την δυναμική της στο τσουνάμι της Ιαπωνίας πριν δύο χρόνια. Η φύση φέρθηκε ευγενικά στην Χαβάη πριν μερικές ημέρες. Η φύση υπενθυμίζει στον Έλληνα κάθε μερικά χρόνια ότι η επιβίωσή του κρέμεται από τις αποφάσεις του Εγκέλαδου.
Είναι λοιπόν αστείο να νομίζουμε ότι η δική μας επίδραση στην φύση είναι τόσο σημαντική. Όπως έλεγε σε ένα από τα stand-up του ο τεράστιος George Carlin, ?the planet is fine, the people are fucked?.
Αξίζει πραγματικά να ακούσεις την χιομουριστική επιχειρηματολογία του Carlin που κρύβει πολύ μεγάλες αλήθειες για την αντιμετώπιση της φύσης από τον άνθρωπο.
Προετοιμασία, όχι αποτροπή
Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να θέλει να προστατευθεί από την καταστροφική δύναμη της φύσης. Η πολιτεία από την άλλη έχει υποχρέωση να περιφρουρήσει αυτό το δικαίωμα του ανθρώπου. Να διασφαλίσει ότι μπορεί να κάνει το ανθρώπινο δυνατόν για να προστατεύσει τους πολίτες. Το ανθρώπινο δυνατό. Όχι θαύματα.
Να φροντίζει ότι τα κτίρια αντέχουν σε έναν μέσο σεισμό. Να φροντίζει ώστε οι πλαγιές να μην αποτελούν μια τεράστια νεροτσουλήθρα προς το κέντρο της πόλης για το νερό της βροχής. Να φροντίζει ώστε οι ακτές να παραμένουν καθαρές. Για να κάνει μπάνιο ο κόσμος σε ένα υγιές περιβάλλον. Όχι για να σώσουν τον πλανήτη.
Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε την ανικανότητα του ανθρώπου να αποτρέψει τα φυσικά φαινόμενα, τόσο συντομότερα θα αντιληφθούμε ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη φύση με δέος και σεβασμό. Όχι με εγκληματικά υπερφίαλη επιχειρηματολογία και δράση.
Ενδιαφέρον το κείμενο που post-αρε ο Karvou, αν μη τι άλλο είναι μία εξαίρεση στον κανόνα. Παρ’ όλα αυτά, για άλλη μία φορά βλέπω τη ‘‘θεωρία των άκρων’’ να ισχύει, κι ας θέλει ο συγγραφέας να την αποδομήσει. Τι εννοώ; Ότι επιμένει να θεωρεί τη νεοναζιστική βία (και της Χρυσής Αυγής, αλλά και με το εύστοχο παράδειγμα της Ιταλίας του '70) αποκομμένη από τις κρατικές προσταγές. Ο συγγραφέας αυτός [U]δεν ξέρει[/U] την ιστορία ή [U]δε θέλει[/U] να την πει; Γιατί στην Ιταλία του '70 (και στη Γερμανία του '90 και αλλού) οι ‘‘σφαγές του κράτους’’ όπως ονομάστηκαν (με ‘‘απαρχή’’ την Piazza Fontana) ήταν δημιούργημα φασιστικών ομάδων και μυστικών υπηρεσιών. Κορυφαίοι αξιωματούχοι και κυβερνητικά στελέχη της ιταλικής κυβέρνησης ήταν αναμεμειγμένα σε όλες αυτές τις επιθέσεις που έγιναν και πανευρωπαϊκά εκείνη την εποχή σε συντονισμό με την επιχείρηση που ονομάστηκε ‘‘Operation Gladio’’, και ήταν προσπάθεια αναχαίτισης του κομμουνισμού (στην Ελλάδα εμφανίστηκε με το κωδικό όνομα ‘‘Κόκκινη Προβιά’’). Δεν βλέπω καμία αναφορά στο ρόλο του κράτους τότε.
Δεύτερον, αναφέρει γενικόλογα για τους δεκάδες νεκρούς που έπαιζαν κάθε χρόνο στην Ιταλία στα '70’s, αλλά καμία κουβέντα [U]πώς πέθαναν[/U] αυτοί. Γιατί δεν ήταν όλοι αποτέλεσμα αριστερών ή φασιστικών πυροβολισμών, αυτοί ήταν η μειοψηφία.Η πλειοψηφία ήταν διαδηλωτές που σκοτώνονταν από πυροβολισμούς αστυνομικών.
Για να το λήγω, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τον όρο ‘‘στρατηγική της έντασης’’, αλλά ξεχνά (ή μάλλον δε θέλει να πει, λέω εγώ) ότι αυτός είναι ένας όρος και μία πολιτική όχι των φασιστικών ομάδων, αλλά του κράτους. Δεν ήταν στρατηγική της έντασης οι νόμοι της ιταλικής κυβέρνησης που έδιναν το πράσινο φως στους αστυνομικούς να πυροβολούν άοπλους διαδηλωτές; [U]Πικρή ομοιότητα με το σήμερα[/U]: δεν είναι στρατηγική της έντασης η πρόταση του Δένδια για το πώς θα γινονται οι πορείες από εδώ και στο εξής (http://www.alfavita.gr/arthra/στο-σκαμνί-με-νέο-νόμο-οι-διαδηλωτές); Δεν είναι στρατηγική της έντασης, και [U]συγκεκριμένη πολιτική της αντιεξέγερσης μετά το '08[/U], η προώθηση της Χρυσής Αυγής (βλέπε Μαρκογιαννάκη, σύγκριση πορειών Πόρκυ-Αγ.Παντελεήμονα το '09 κ.ά.);
«Εντός ή εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή;». Στο επίκαιρο αυτό ερώτημα κλήθηκαν να απαντήσουν τρεις νομικοί, στο πλαίσιο του 2ου κρίση-μου σεμιναρίου που οργάνωσε η Πρωτοβουλία για την Υπεράσπιση της Κοινωνίας και της Δημοκρατίας. Ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος και οι ποινικολόγοι Νίκος Κωνσταντόπουλος και Δημήτρης Σαραφιανός συμφώνησαν πως, υπό το ισχύον Σύνταγμα, η Χρυσή Αυγή δεν μπορεί και δεν θα έπρεπε να τεθεί εκτός νόμου. Αντιθέτως, η λύση βρίσκεται στο οπλοστάσιο του ποινικού κώδικα και στην αντιμετώπισή της ως εγκληματική οργάνωση.
Στην πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης τέθηκε μια σειρά κρίσιμων ερωτημάτων, όπως: «θα πρέπει να απαγορευτεί ένα κόμμα όταν είναι στα πάνω του;», «αρκεί το ποινικό οπλοστάσιο για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της;», «μπορεί ένα κράτος να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το ναζισμό όταν είναι διαβρωμένο από αυτόν;» και «πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η απροθυμία του δικαστικού συστήματος να ασκήσει διώξεις για εγκλήματα της Χρυσής Αυγής;».
Από την εκδήλωση δεν έλειψε και το «κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ» για τη Χρυσή Αυγή από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργο Σταθάκη και της ΔΗΜΑΡ, Μαρία Ρεπούση, που βρέθηκαν στο ακροατήριο. Και οι δύο διαπιστώνουν παραπάνω από μία γραμμές πλέον στο εσωτερικό του νεοναζιστικού κόμματος, ενώ ο κ. Σταθάκης, προχωρώντας ένα βήματα παραπέρα, εκτίμησε πως σύντομα μπορεί να τεθεί ακόμη και ζήτημα αρχηγίας του Ν.Μιχαλολιάκου.
«Πρέπει να αντιμετωπιστεί ως εγκληματική οργάνωση»
Για τον συνταγματολόγο Νίκο Αλιβιζάτο, «δεν μπορεί υπό το ισχύον σύνταγμα να τεθεί εκτός νόμου ένα κόμμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η δημοκρατία μπορεί να κάτσει με σταυρωμένα χέρια να το βλέπει να αναπτύσσεται. Πρέπει να το αντιμετωπίσει αμείλικτα με βάση τις γενικές διατάξεις του νόμου». Κατά την άποψή του, η Χρυσή Αυγή συγκεντρώνει πιο πολλά χαρακτηριστικά εγκληματικής οργάνωσης παρά πολιτικού κόμματος. Και άρα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοια. Αναπτύσσοντας τη σκέψη του, ο κ.Αλιβιζάτος σημείωσε:
«Υπάρχει ο περίφημος νόμος Σταθόπουλου που έχει ενσωματωθεί στον ποινικό κώδικα, άρθρο 187. Πρόκειται για παράνομες καθημερινές ενέργειες και αναφέρομαι μόνο στο στοιχείο της βίας. Το στοιχείο της βίας από το συγκεκριμένο πολιτικό οργανισμό δεν είναι ένα απώτερο ενδεχόμενο «όταν καταλάβουμε την εξουσία θα χρησιμοποιήσουμε βία για να επιβάλουμε το καθεστώς μας». Είναι στοιχείο της καθημερινότητας. […] Έχω μπροστά μου τον κατάλογο των ενεργειών που προσάπτει η αστυνομία στη ΧΑ από τον περασμένο Ιούνιο έως σήμερα: είναι 20 περιπτώσεις χρήσης βίας με και χωρίς βουλευτές. Συνεπώς, μας βοηθά πολύ ο χαρακτηρισμός της ως εγκληματικής οργάνωσης, η οποία όπως ξέρετε δεν διαλύεται. Βάση του συγκεκριμένου νόμου (άρθρο 187) δεν χρειάζεται διάπραξη εγκλημάτων που προβλέπει ο νόμος να αποβλέπει άμεσα ή έμμεσα στο να αποκομίσει οικονομικά ή άλλα οφέλη. Άρα είναι πιθανότατα να επιτρέπεται η εφαρμογή αυτής της ρύθμισης εφόσον συντρέχουν οι τέσσερις προϋποθέσεις που θα έχει αυτός ο νόμος. Μιλάμε για δομημένη οργάνωση, όχι απλή συμμορία, με διάρκεια, αποτελούμενη από τουλάχιστον 3 άτομα με σκοπό την τέλεση των συγκεκριμένων εγκλημάτων. Τα συγκεκριμένα εγκλήματα, ένα από αυτά, η βαριά σωματική βλάβη προβλέπεται ρητά από τον ισχύοντα νόμο. Για το μέλλον όχι για το παρελθόν ? εκεί θα υπήρχε θέμα για τους βουλευτές ? προσωπική μου γνώμη θα έβαζα και το έγκλημα του ρατσισμού».
Μια τέτοια λύση, σύμφωνα με τον κ. Αλιβιζάτο, δεν θα είχε ως συνέπεια τη διάλυση δια νόμου. Τυχόν καταδίκη των αυτουργών ? φυσικών και ηθικών ? ενδεχομένως θα επέφερε αφαίρεση πολιτικών δικαιωμάτων, που είναι ένας λόγος απώλειας του βουλευτικού αξιώματος. Αντίθετα, με την απλή απαγόρευση ενός κόμματος, οι βουλευτές θα ήταν εκεί, δεν θα μπορούσαν να θιχτούν.
«Δεν μπορούμε να αδρανήσουμε, δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε, πρέπει να βρισκόμαστε σε απόλυτη εγρήγορση, όχι με κάποιες γενικόλογες εκκλήσεις αλλά με προβολή των βαθύτερων αξιών της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού. Και όχι μόνο έναντι της Χρυσής Αυγής, αλλά και των ενεργειών που πράττουν άλλοι εναντίον των αξιών αυτών. Και νομικά, αμείλικτη εφαρμογή των διατάξεων του ποινικού νόμου που θα είχε τα συγκεκριμένα αποτελέσματα, την αφαίρεση δηλαδή των πολιτικών δικαιωμάτων και κατ? επέκταση τη δυνατότητα εκπτώσεως από το βουλευτικό αξίωμα ? θα έμπαιναν δευτεράτζες ? και στις επόμενες εκλογές μερικοί τουλάχιστον δεν θα μπορούσαν να είναι υποψήφιοι», κατέληξε στην τοποθέτησή του.
«Δεν είναι τεχνικό το πρόβλημα, αλλά δημοκρατίας»
Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού και δικηγόρος, Νίκος Κωνσταντόπουλος, εκτίμησε, από την πλευρά του, πως «η ευάλωτη δημοκρατία των αρχών του 21ου αιώνα, αποδυναμωμένη έναντι της κοινωνίας, δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την αδίστακτη αποφασιστικότητα του φασιστικού εξτρεμισμού με τις τυποποιημένες αντιδράσεις κατασταλτικών μηχανισμών και συνταγματικών απαγορεύσεων. Ο φασιστικός κίνδυνος μπορεί να μεταμφιέζεται εύκολα, κάνοντας επίδειξη κυνισμού, αλλά και πάντα ενδυναμώνεται αξιοποιώντας τις συνθήκες αντισυνταγματικής παρανομίας. Όχι μόνο για λόγους ιστορικούς, αλλά στο πλαίσιο αυτής της ευρύτερης θεώρησης, δεν λύνεται το θέμα με συνταγματικές απαγορεύσεις και κανονιστικές πράξεις, με τις οποίες τίθενται εκτός νόμου πολιτικές ή κομματικές δραστηριότητες. Η ελληνική πολιτεία είναι σήμερα προβληματική και δύσμορφη, δίνοντας την εικόνα μιας αμυνόμενης δημοκρατίας».
Όπως τόνισε, τα προβλήματα της νέας κοινωνικής βαρβαρότητας δεν αντιμετωπίζονται με λιγότερη κοινωνική δημοκρατία, ποτέ και πουθενά. Αλλά και οι κίνδυνοι της φασιστικής απειλής δεν αναχαιτίζονται με κανονιστικούς ή συνταγματικούς αποκλεισμούς. Δεν είναι τεχνικά αυτά τα προβλήματα, είναι προβλήματα πολιτισμού, ταυτότητας, δημοκρατίας, δικαιωμάτων… Η Χρυσή Αυγή δεν ενισχύθηκε γιατί εκμεταλλεύτηκε τη συνταγματική νομιμότητα ούτε θα αποδυναμωθεί με την αποβολή της από το συνταγματικό πλαίσιο. Το δίλημμα εντός ή εκτός νόμου εγκλωβίζει και περιορίζει τις διαστάσεις του πραγματικού προβλήματος και κινδύνου που αντιπροσωπεύει η Χρυσή Αυγή.
«Ναι, αλλά γιατί δεν εφαρμόζονται τα ποινικά εργαλεία;»
Συμφωνώντας με τους παραπάνω ομιλητές, ο δικηγόρος, Δημήτρης Σαραφιανός, θεωρεί πως η αντιμετώπιση του ζητήματος μπορεί να γίνει στο έδαφος της πολιτικής πρακτικής. «Υπάρχει μια συγκεκριμένη ναζιστική πολιτική πρακτική. Η στράτευση των μελών αλλά και η άνοδος στην ιεραρχία εξαρτάται όχι μόνο από την αποδοχή κάποιων ιδεολογικοπολιτικών αρχών αλλά στο έδαφος πρακτικών υλοποίησης των αρχών αυτών μέσω της βίας. Αυτής της βίας που στρέφεται ενάντια στην κοινωνία, έχει ως στόχο να προκαλέσει την ένταση του κρατικού αυταρχισμού και επικυρώνει αντιλήψεις που επικρατούν στην κοινωνία, αντιλήψεις της πλειοψηφίας και προσπαθεί να τις επιβάλλει έναντι στη μειοψηφία».
Προτάσσοντας ως ορθότερη την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής στο πεδίο του ποινικού δικαίου, σημείωσε ότι όπου υπήρξε παρέμβαση σε επίπεδο διάλυσης πολιτικών κομμάτων, αναγεννήθηκαν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και με το ίδιο πολιτικό προσωπικό με ελαφρά παραλλαγμένη την ιδεολογική τους βάση. Πάντοτε, συνδυάστηκε με μια πρακτική είτε απαγόρευσης πολιτικών κομμάτων και των δύο άκρων είτε ένταξης ποινικών αδικημάτων, όπως τα αδικήματα της τρομοκρατίας, στο ποινικό οπλοστάσιο δηλαδή και από τις δύο πλευρές.
Για τον κ. Σαραφιανό, το ένα στοιχείο ποινικής αντιμετωπίσεως, που θα μπορούσε να αποτελεί αντικείμενο νομοθετικής πολιτικής, είναι η θέσπιση επιβαρυντικών περιπτώσεων, δηλαδή μετατροπής σε κακούργημα με ιδιαίτερα βαριές ποινές όταν ένα αδίκημα τελείται λόγω της φυλής, θρησκείας, χρώματος, σεξουαλικής προτίμησης, αναπηρίας ή εθνικής καταγωγής του θύματος. Δεύτερο, το ήδη υπάρχον ποινικό οπλοστάσιο περιέχει σωρεία αδικημάτων, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν εφαρμοστεί στην περίπτωση που αποδειχθεί ότι έχουμε τέτοιες περιπτώσεις. Από την εγκληματική οργάνωση, τη συμμορία. Υπάρχουν και πιο απλά πλημμελήματα: βιαιοπραγίες, επιθέσεις, διαταράξεις κοινής ειρήνης, ο κώδικας βρίθει αδικημάτων.
Το ερώτημα, όμως, που έθεσε ο κ. Σαραφιανός είναι «γιατί δεν εφαρμόζονται;». «Μπορεί ένα κράτος να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το ναζισμό όταν είναι διαβρωμένο από αυτόν; Και όχι μόνο διαβρωμένο σε επίπεδο σταγονιδίων ή εξαιρετικών περιστάσεων που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν από ειδικά σώματα αστυνομικά π.χ. ή από ανεξάρτητες αρχές. Το θέμα είναι ότι υπάρχει μια διάβρωση που υιοθετείται με την υιοθέτηση της πολιτικής ατζέντας του ναζισμού. Όταν δηλαδή το κράτος σκληραίνει κατά πλήρη επιβράβευση των ναζιστικών πρακτικών, όταν ακολουθεί ρατσιστικές πολιτικές, όταν εντέλει επικαλείται ότι αυτές οι οργανώσεις δεν χρειάζονται αν δουλεύει αποτελεσματικά η αστυνομία διότι ακριβώς θα επιτελέσει το έργο που επιτελούν αυτές, τότε όχι μόνο ενισχύει αυτές τις οργανώσεις, αλλά χάνει και το ηθικό κύρος για να τις αντιμετωπίσει. Και το ζήτημα που τίθεται είναι ποιος θα αναλάβει αυτή την πρωτοβουλία για να γίνει η καταπολέμηση και χρησιμοποιώντας και τα ποινικά εργαλεία; Γιατί υπάρχουν τέτοια εργαλεία που όντως δεν αξιοποιούνται σήμερα».
Γ.Καμίνης: Η απαγόρευση θα τους ενισχύσει
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και ο δήμαρχος Αθηνών, Γιώργος Καμίνης, ο οποίος παίρνοντας το λόγο σημείωσε πως «είναι λάθος ούτως ή άλλως πολιτικά να απαγορεύσεις ένα κόμμα όταν είναι στα πάνω του. Όποτε υπήρξε αποτελεσματική απαγόρευση, όπως στη Γερμανία και το ναζιστικό και το κομουνιστικό κόμμα ήταν ουσιαστικά στα κάτω τους. Οπότε είναι πολύ μεγάλο σφάλμα γιατί εκεί θα υπάρξει και το τουρκικό φαινόμενο. Θα πάρει μια νέα μορφή, θα συνεχίσει τη δράση του και θα ισχυροποιηθεί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή τη στιγμή είναι στην εξουσία ο Ερντογάν, ο οποίος είναι η απόληξη μιας μακράς σειράς διαδοχής ισλαμικών κομμάτων και τελικά φαίνεται πως στην Τουρκία αυτός που απαγορεύτηκε δικαιώθηκε. Επομένως θέλει πάρα πολύ μεγάλη προσοχή, θέλει πολύ μεγάλη ψυχραιμία και η αντιπαράθεση με τη ΧΑ θα πρέπει να είναι με πολιτικά μέσα και με μια πολύ μεγάλη συσπείρωση».
Αναφερόμενος στην εμπειρία του στο δημοτικό συμβούλιο, ανέφερε ότι η Χρυσή Αυγή έδωσε τα δείγματα γραφής ήδη από την είσοδό της στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. «Μετά από λίγο τον κ. Μιχαλολιάκο δεν τον ενδιέφερε τόσο πολύ το δημοτικό συμβούλιο, είχε βάλει πλώρη για την κεντρική σκηνή, αλλά είχε ένα ρεπερτόριο το οποίο είναι απολύτως λαϊκίστικο. Ανδρώθηκε στον Άγιο Παντελεήμονα, εκεί που το δημοκρατικό κράτος ήταν απολύτως απών και αυτό πρέπει να μας διδάξει πολλά πράγματα…».
Και λίγο «κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ»
Δίνοντας λίγο… κλίμα μέσα από το Κοινοβούλιο, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Σταθάκης, σημείωσε με μια ελαφρώς χιουμοριστική διάθεση: «Η Χρυσή Αυγή στο Κοινοβούλιο είναι γραβατωμένη, απόμακρη και μονοθεματική στις Επιτροπές και στο Κοινοβούλιο. Οι ερωτήσεις έχουν πάντα ένα θέμα: Στον πρόεδρο της ΔΕΗ πόσοι μετανάστες απασχολούνται στους εργολάβους της ΔΕΗ, στον υπουργό Υγείας πόσους ξένους και πόσους Έλληνες θεραπεύεται στα ελληνικά νοσοκομεία και αν έχουν ίδια ουρά για τους ξένους και για τους Έλληνες, στον καταστατικό χάρτη για τους ναυτεργάτες αν προβλέπει να ασκούν τα θρησκευτικά τους δικαιώματα στα πλοία διεθνώς και πάει λέγοντας».
Όπως ανέφερε επίσης, είναι ορατό ότι υπάρχουν παραπάνω από μία γραμμές πλέον στη Χρυσή Αυγή. Υπάρχει μια τάση με μια πιο έντονη κοινοβουλευτική διάθεση από μια άλλη πιο παραδοσιακή. Τεκμαίρω από την ελάχιστη εμπειρία που έχω ότι σύντομα θα τεθεί και θέμα ηγεσίας.
Το λόγο πήρε στη συνέχεια η βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς, Μαρία Ρεπούση, η οποία επισήμανε ότι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, ανεβαίνει πάρα πολύ, ροκανίζει τη ΝΔ και αυτό έχει αρχίσει και φοβίζει τη ΝΔ. «Εγώ τουλάχιστον στη Βουλή βλέπω μια αλλαγή στάσης απέναντι στους Χρυσαυγίτες εκπροσώπους. Ενώ μέχρι πρότινος η ΝΔ ήταν πάρα πολύ αμυντική, μου έχει κάνει εντύπωση ότι όχι μόνο εκείνοι που παραδοσιακά μέσα στη Βουλή εκφωνούσαν ένα λόγο αντιπαράθεσης προς τη ΧΑ, αλλά και άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες παίρνουν πια το λόγο. Μπορεί αυτό να έχει να κάνει με τις δημοσκοπήσεις».
Η κ. Ρεπούση συμφώνησε επίσης με τον κ. Σταθάκη ως προς τις εντάσεις στο εσωτερικό της Χρυσής Αυγής. Όπως ανέφερε, «όταν αποχωρούν, ενώ μέχρι πρότινος αποχωρούσαν όλοι μαζί, τώρα κάποιοι δεν θέλουν να φύγουν και υπάρχουν διαμαρτυρίες. Τα παρατηρούμε χωρίς να χάνουμε το σημαντικό, που είναι μια προσπάθεια εκφασισμού σε όλους τους τομείς και της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας, δηλαδή υπάρχει μια τρομοκρατία με την παρουσία με το λόγο που είναι έκδηλη».
Η δικηγόρος Ιωάννα Κούρτοβικ, η οποία πρόσφατα είχε δεχτεί επίθεση από μέλη της Χρυσής Αυγής, αμφισβήτησε τη δυνατότητα αντιμετώπισής της με βάση τα εργαλεία του ποινικού νόμου, καθώς, όπως σημείωσε «για να μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε όλα αυτά προϋποτίθεται ότι έχουμε αρωγό και σύμμαχο το δικαστικό σύστημα, το οποίο έχει απροθυμία στο να ασκήσει διώξεις για αυτά τα εγκλήματα. Έχει απλώς απροθυμία όμως ή έχει παντελή άρνηση; Εμείς που τη ρατσιστική βία τη ζούμε στην καθημερινή σχέση μας με μετανάστες, στην εμπειρία μας στα αστυνομικά τμήματα, στις εισαγγελίες, έχουμε απέναντί μας ένα συμπαγές τείχος. Το δικαστικό σύστημα αρνείται να δει, αρνείται να ασκήσει διώξεις, αρνείται να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία, αρνείται να διατάξει οποιαδήποτε έρευνα. Οι μηνύσεις μας πηγαίνουν στο καλάθι των αχρήστων. […] Αν αυτό το τείχος δεν μπορέσουμε να το διαρρήξουμε, πώς θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε αυτό τον αγώνα αυτή τη μάχη της νομιμότητας;».
Ενδιαφέρον άρθρο Κάρβου.
Oi νόμοι υπάρχουν, γιατί δεν εφαρμόζονται;
[B]Ντουέτο για βιολί και ραδιενεργά σωματίδια[/B]
Μία εξαιρετικά ασυνήθιστη μουσική συνεργασία, το ντουέτο ενός επαγγελματία βιολιστή μαζί με ραδιενεργά υποατομικά σωματίδια, παρουσιάζεται από το επιστημονικό περιοδικό New Scientist.
Μία εξαιρετικά ασυνήθιστη μουσική συνεργασία, το ντουέτο ενός επαγγελματία βιολιστή μαζί με ραδιενεργά υποατομικά σωματίδια, παρουσιάζεται από το επιστημονικό περιοδικό New Scientist.Η ιδέα ήταν του Βρετανού συνθέτη και επιστήμονα της πληροφορικής Alexis Kirke, από το πανεπιστήμιο του Πλίμουθ. Γοητευμένος από την κβαντομηχανική, ήδη από τα εφηβικά του χρόνια, ο Kirke αποφάσισε να σχεδιάσει ένα σύστημα που να επιτρέπει τη συνεργασία μουσικών και αόρατων υποατομικών σωματιδίων.
Χρησιμοποίησε ένα «θάλαμο νέφους», συσκευή που χρησιμοποιείται συχνά από τους φυσικούς για τον εντοπισμό των ιχνών που αφήνουν τα ραδιενεργά υποατομικά σωματίδια, καθώς κινούνται μέσα σε υπέρκορο ατμό αλκοόλης. Για να μετατρέψει τα ίχνη αυτά σε ήχο δημιούργησε το δικό του σύστημα οπτικής αναγνώρισης, το «Συλλέκτη Νέφους». Το μηχάνημα χρησιμοποιεί μία κάμερα που καταγράφει τα ίχνη και με βάση αυτά ρυθμίζει τα χειριστήρια ενός ψηφιακού synthesizer σε πραγματικό χρόνο.
Σε συνεργασία με τον επαγγελματία βιολιστή John Matthias, ο «Συλλέκτης Νέφους» θα πραγματοποιήσει παραστάσεις στα πλαίσια του «Peninsula Arts Contemporary Music Festival 2011». Για να είναι βέβαιο ότι το ντουέτο είναι πράγματι διαδραστικό, μερικοί από τους ήχους του βιολιού θα ενισχύονται και θα τροφοδοτούνται πίσω στο θάλαμο, αλλάζοντας την κατεύθυνση των ιχνών και κατ? επέκταση των ήχων που συντίθενται.
:!:
[B]Η ελληνική ακροδεξιά στο διαδίκτυο: μια ανάλυση γράφων [/B] από τον //ΠαραλληλοΓράφο//
[SPOILER]
//ΠαραλληλοΓράφος//
Η ελληνική ακροδεξιά στο διαδίκτυο: μια ανάλυση γράφων
Posted on 8 Ιανουαρίου, 2013
*Αναδημοσίευση από το smyrnaios.net
07/01/2013
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει αναλυθεί ενδελεχώς (για εκτενή βιβλιογραφία βλέπε το δοκίμιο της Βασιλικής Γεωργιάδου). Οι πολιτικοί, οικονομικοί, και κοινωνικοί λόγοι που εξηγούν αυτή την άνοδο αλλά και το ιστορικό υπόβαθρο στο οποίο στηρίχθηκε είναι γνωστοί (για τη σχέση οικονομικής κρίσης και εκλογικής ανόδου της ακροδεξιάς στη Νότια Ευρώπη βλέπε Bosco & Verney, 2012).
Επίσης έχει σχολιασθεί και στηλιτευθεί ? δικαίως ? ο ρόλος των κυρίαρχων ΜΜΕ και ιδιαίτερα της τηλεόρασης στην καλλιέργεια και στη νομιμοποιήση εθνικιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού (Ψαρράς, 2010).
Στη συζήτηση αυτή θα ήθελα να προσθέσω μια ακόμη παράμετρο που μπορεί να εξηγήσει ένα μέρος αυτού του φαινομένου: τη σημαντική και αυξανόμενη παρουσία της ελληνικής ακροδεξιάς στο διαδίκτυο.
Εισαγωγή
Εδώ και αρκετά χρόνια το διαδίκτυο αποτελεί πεδίο δημόσιας έκφρασης και σχολιασμού για όλο και περισσότερους Έλληνες πολίτες. Εξαιτίας της ιδιαίτερης κατάστασης που επικρατεί στα ελληνικά ΜΜΕ (οικονομική συγκέντρωση, αδιαφάνεια, διαπλοκή με την οικονομική και πολιτική εξουσία, βλέπε Σμυρναίος, 2010), η ελληνόφωνη μπλογκοσφαίρα έλαβε γρήγορα πολιτική διάσταση και χαρακτηριστικά μέσου διαμαρτυρίας και κριτικής (Zafiropoulos & Vrana, 2009) .
Αρχικά η σφαίρα αυτή είχε σαφώς προοδευτικά χαρακτηριστικά λόγω της σχετικής κοινωνιολογικής ομοιογένειας των μελών της (κυρίως νέοι υψηλού μορφωτικού επιπέδου όπως δείχνει ο Καραμπάσης, 2008).
Ο εκδημοκρατισμός όμως αυτών των νέων μέσων και η μαζική τους χρήση από όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού τα κατέστησε σημαντικά επικοινωνιακά διακυβεύματα και για όσους στοχεύουν στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Έτσι ξεκίνησε η ανάδειξη και η παγίωση του λαϊκισμού και της μισαλλοδοξίας με μαζικές διαστάσεις στο ελληνικό διαδίκτυο.
Η ελληνική ακροδεξιά, πατώντας εν μέρει σε αυτή την εξέλιξη, βρίσκεται πλέον σε περίοπτη θέση στο ελληνόφωνο διαδίκτυο μέσω ενός πλέγματος ιστότοπων (επίσημων σελίδων, ιστολογίων και προφίλ κοινωνικών δικτύων όπως το Youtube και το Facebook). Από τη θέση αυτή, άλλες φορές με προσωπείο, άλλες ανοιχτά, προπαγανδίζει τις ιδέες της με επιτυχία.
Παρακάτω θα παραθέσω τα ευρήματα μιας μικρής κλίμακας ανάλυσης της ακροδεξιάς μπλογκοσφαίρας.
Μεθοδολογία
Χρησιμοποιήθηκε ανάλυση κοινωνικών δικτύων και αναπαράσταση με γράφους (Μπουντουρίδης, 2004). Ένα αρχικό δείγμα είκοσι προεπιλεγμένων ακροδεξιών ιστότοπων αναλύθηκε μέσω crawling από το πρόγραμμα Issuecrawler. Βρέθηκαν έτσι 88 ιστότοποι που συνδέονται με τους πρώτους είκοσι με δύο τουλάχιστον hypelinks. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των ιστότοπων είναι ακροδεξιάς προέλευσης. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε το ελεύθερο λογισμικό gephi για τη δημιουργία του γράφου και τον υπολογισμό αλγόριθμων όπως το betweeness centrality.
Επεξήγηση του γράφου
Οι κουκκίδες αντιστοιχούν σε ιστότοπους και οι γραμμές στους συνδέσμους που υπάρχουν μεταξύ τους. Η τοπολογία του γράφου είναι αποτέλεσμα των σχέσεων μεταξύ των ιστότοπων. Με άλλα λόγια αυτοί που βρίσκονται στο κέντρο του χάρτη έχουν σημαντική επιρροή στην κοινότητα, σε αντίθεση με αυτούς που βρίσκονται στην περιφέρεια.
Το μέγεθος των κουκκίδων (από το μικρότερο στο μεγαλύτερο) εξαρτάται από το σύνολο των εισερχόμενων και εξερχόμενων συνδέσμων που διαθέτει κάθε ιστότοπος (degree). Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότερο συνδέεται ένα ιστότοπος με τους υπόλοιπους του δείγματος, τόσο μεγαλύτερη διάμετρο έχει η κουκκίδα που του αντιστοιχεί.
Το χρώμα τους (από το άσπρο στο κόκκινο) εξαρτάται από το betweeness centrality του κάθε ιστότοπου. Ο αλγόριθμος αυτός εκφράζει τον βαθμό κατά τον οποίο ένας ιστότοπος κατέχει στρατηγική θέση μέσα στην κοινότητα. (Εδώ μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρο το χάρτη σε μορφή pdf για καλύτερη ανάλυση).
Τα ακροδεξιά ιστολόγια: μια ευμεγέθης κοινότητα
Η πρώτη παρατήρηση που μπορεί να γίνει αφορά το μέγεθος της ακροδεξιάς κοινότητας στο εσωτερικό της ελληνικής μπλογκοσφαίρας. Μεγάλος αριθμός ιστολογίων με ακροδεξιά πολιτική κατεύθυση και με πλούσια δραστηριότητα και περιεχόμενο βρέθηκαν με ένα απλό crawling. Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι ο πραγματικό αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος.
Το συμπέρασμα είναι ότι μια τέτοια παρουσία δεν μπορεί να είναι παρά το αποτέλεσμα, τουλάχιστον εν μέρει, μιας συνειδητής στρατηγικής υποκινούμενης από πολιτικές οργανώσεις. Αυτό βέβαια είναι αρκετά δύσκολο να αποδειχθεί αφού τα περισσότερα από αυτά τα ιστολόγια είναι απολύτως ανώνυμα.
Επίσης το μέγεθος της κοινότητας επιβεβαιώνει την όλο και μεγαλύτερη επιρροή της ακροδεξιάς τη χώρα αλλά και ενός είδους απενοχοποίηση της δημόσιας έκφρασης της. Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο και στα κοινωνικά δίκτυα όπου η διάχυση του ακροδεξιού λόγου βρίσκει πρόσφορο έδαφος ακόμη και σε ομάδες που μπορούν να χαρακτηριστούν απολιτικές.
Εσωστρέφεια και προώθηση ατζέντας
Η δεύτερη παρατήρηση που μπορεί να γίνει είναι ότι η συγκεκριμένη κοινότητα, αν και σχετικά ποικιλόμορφη στο εσωτερικό της, δεν συνδέεται παρά ελάχιστα με το υπόλοιπο διαδίκτυο, αν εξαιρεθούν υπηρεσίες όπως το Youtube και το Facebook που αποτελούν απαραίτητα συμπληρώματα των ιστολογίων.
Σε αντίθεση με τη σχετική στεγανότητα που τους διακρίνει ως προς το εξωτερικό της κοινότητας, οι δεσμοί μεταξύ των ιστότοπων που την απαρτίζουν είναι πολύ στενοί. Έστω κι αν αυτό είναι εν μέρει αποτέλεσμα της μεθοδολογίας, η κοινότητα των ιστολογίων του δείγματος είναι ιδεολογικοπολιτικά ομοιογενής και θέλει να παραμείνει έτσι.
Για παράδειγμα, ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι η παντελής απουσία συνδέσμων προς επαγγελματικούς δημοσιογραφικούς ιστότοπους και κυρίαρχα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεοράσεις, ειδησεογραφικές πύλες), κάτι που παραδοσιακά χαρακτηρίζει τα ιστολόγια. Τη μόνη εξαίρεση αποτελεί η εφημερίδα Δημοκρατία που έχει 296 εισερχόμενους δεσμούς από το δείγμα.
Η εφημερίδα αυτή θεωρείται υποστηρίκτρια του Σαμαρικού μπλοκ και χαρακτηρίζεται από εθνικιστικές τάσεις. Σε αυτή γράφουν παλιά μέλη του Δίκτυου 21 όπως ο Σ. Καλεντερίδης και ο Φ. Κρανιδιώτης. Διαφαίνεται λοιπόν μια σχετική σύμπλευση της άκρας δεξιάς με τη Νέα Δημοκρατία σε ότι αφορά τουλάχιστον τους διαδικτυακούς δεσμούς που αναπτύσσουν.
Η κλειστή δομή αυτής της κοινότητας των ακροδεξιών ιστολογίων έχει ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής ατζέντας θεμάτων και ?ειδήσεων? (η μιας διαφορετικής προσέγγισης της κυρίαρχης ατζέντας) η οποία διακινείται μαζικά και ανακυκλώνεται με τρόπο τέτοιον ώστε σταδιακά να εξαφανίζεται η αρχική πηγή της (κάτι που διευκολύνει τη διακίνηση τους στο εξωτερικό της κοινότητας).
Ενίοτε αυτές οι ?ειδήσεις?, που συχνά έχουν εντυπωσιακό χαρακτήρα, αφομοιώνονται και από άλλα μη ακροδεξιά ιστολόγια, διαχέονται στα κοινωνικά δίκτυα και φτάνουν αρκετές φορές ακόμη και στα κυρίαρχα ΜΜΕ έστω κι αν είναι ψευδείς ή χειραγωγημένες (βλέπε θαύμα του Γέροντα Παϊσιου).
Η αισθητική του Blogger
Στα ομοιογενή χαρακτηριστικά του δείγματος εντάσσεται επίσης η χρήση σχεδόν αποκλειστικά της πλατφόρμας δημοσίευσης Blogger της Google. Ελάχιστοι από τους ιστότοπους του δείγματος έχουν δικό τους domain name και κανείς δεν χρησιμοποιεί μία άλλη από τις δημοφιλείς υπηρεσίες όπως το Worpress.
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτό οφείλεται σε λόγους ιστορικούς (κληρονομιά της πρώτης γενιάς ιστολογίων του είδους ), τεχνικούς (η χρήση μιας μοναδικής πλατφόρμας διευκολύνει τη διασύνδεση με τα άλλα μέλη της κοινότητας), κοινωνιολογικούς (πχ. μικρότερη εξοικείωση με τα νέα μέσα) αλλά και ένα είδος τυποποίησης του λόγου και της αισθητικής που εκφράζεται μέσω αυτών των ιστολογίων.
Εσωτερική ποικιλομορφία
Στο εσωτερικό της κοινότητας συνυπάρχουν όλες οι τάσεις της ελληνικής ακροδεξιάς (θρησκόληπτοι, εθνικιστές, συνωμοσιολόγοι, αντισημίτες κλπ.). Αλλά τις κομβικές θέσεις κατέχουν ιστολόγια που κατευθύνονται ή πρόσκεινται στη Χρυσή Αυγή όπως το ventetta.blogspot.com και το egersis2.blogspot.com.
Άλλα ιστολόγια που κατέχουν στρατηγικές θέσεις στην κοινότητα είναι πιο δύσκολο να χαρακτηριστούν όπως το koukfamily.blogspot.com που παρουσιάζεται ως οικογενειακό μπλογκ ή το kostasxan.blogspot.com με ποιο επαγγελματικά και λιγότερο οπαδικά χαρακτηριστικά.
Τη λίστα συμπληρώνουν ομοϊδεατικά ιστολόγια τοπικού ενδιαφέροντος, ιστότοποι γενικής πληροφόρησης που συνδυάζουν λαϊκίστικη ρητορική με ελαφρές θεματικές όπως τα αθλητικά, τα κοσμικά μέχρι και το ελαφρό πορνό, γνωστά ηλεκτρονικά μέσα του δεξιού πατριωτικού χώρου όπως το antinews.gr και το Ρεσάλτο, ?δημοσιογραφικά? όπως το Athinapoli, το eglimatikotita.gr και το Makeleio (εδώ μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρη τη λίστα των ιστότοπων σε μορφή csv).
Σε ότι αφορά τη ρητορική που χρησιμοποιείται στην ονοματολογία αυτή περιστρέφεται γύρω από τις έννοιες της αντίστασης (ταμπούρι, εσχατιά, ανάσχεση), της εναλλακτικής θεώρησης (αντιπληροφόρηση, διαφορετική ματιά, εναντίον όλων, αντίλογος), της εκδίκησης (βεντετα, hellenic revenge) του συναγερμού (greekalert, red sky warning, έχω μάτια και βλέπω, ξυπνήστε ρε), της συνωμοσιολογίας, της παλινόρθωσης του έθνους κλπ.
Τα ανοιχτά ρατσιστικά άρθρα είναι σπάνια αλλά υπαρκτά. Τα περισσότερα όμως ιστολόγια κάνουν επιλεκτική δημοσίευση ειδήσεων που αφορούν τη μετανάστευση, το Ισλάμ και την εγκληματικότητα με τρόπο που να στοχοποιούν μειονότητες (μετανάστες, Ρομά κλπ.).
Άλλοι συνήθεις στόχοι αποτελούνται από τον Σύριζα, που ταυτίζεται πάντα με τους κουκουλοφόρους και τον εσωτερικό εχθρό, το ΠΑΣΟΚ, που χαρακτηρίζεται προδοτικό κόμμα, την Τρόικα και όσους συνεργάζονται μαζί της (εκτός του Σαμαρικού μπλοκ της ΝΔ που αναφέρεται πιο σπάνια), την εξωτερική απειλή (Τουρκία, Αλβανία, ΠΓΔΜ), τη ?σιωνιστική απειλή?, τις ΗΠΑ κλπ. Συχνές επίσης είναι οι θετικές αναφορές στα σώματα ασφαλείας, τις ένοπλες δυνάμεις, την Εκκλησία, κάτι που χαρακτηρίζει παραδοσιακά την ελληνική δεξιά.
Τέλος, μια ενδιαφέρουσα τάση που παρατηρείται είναι η χρήση από αρκετά ιστολόγια του δείγματος μιας ρητορικής η οποία βασίζεται σε σχήματα και φόρμες παραδοσιακά ταυτίζόμενες με την αριστερά όπως η λαϊκή κυριαρχία, η αντίσταση στους κατακτητές, ο αντικαπιταλισμός. Αυτό το νέο γνώρισμα της ακροδεξιάς στην Ελλάδα σε κάποιες περιπτώσεις κάνει δυσκολότερη την ανίχνευση της πραγματικής πολιτικής ταυτότητας ενός διαδικτυακού μέσου που την εκφράζει.
Κεκαλυμμένη υποστήριξη στη Χρυσή Αυγή
Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ οι αναφορές στη Χρυσή Αυγή ως θέμα επικαιρότητας είναι πολύ συχνές σε μεγάλο αριθμό ιστολογίων, δεν υπάρχουν καθόλου σύνδεσμοι ούτε προς τον επίσημο ιστότοπο της οργάνωσης, ούτε προς άλλες φίλα προσκείμενες πολιτικές ομάδες.
Η ακροδεξιά ρητορική στο διαδίκτυο παρουσιάζεται λοιπόν πρωτίστως ως ακομμάτιστη και πατριωτική. Αυτή η στρατηγική φαίνεται να είναι επιτυχής αν κρίνουμε από το βαθμό αναδημοσίευσης των ειδήσεων που παράγουν τα ακροδεξιά ιστολόγια.
Επίλογος
Η ανάδυση του διαδικτύου ως μαζικού μέσου ενημέρωσης αντιμετωπίστηκε αρχικά ως εγγενώς θετική εξέλιξη. Ο εκδημοκρατισμός των μέσων παραγωγής και διάχυσης της πληροφορίας θεωρήθηκε, δικαίως, ως παράγοντας εμπλουτισμού της δημόσιας σφαίρας.
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα όμως φαίνεται ότι η ανάπτυξη της μπλογκοσφαίρας και των κοινωνικών δικτύων διευκολύνει την προπαγάνδα. Το ελληνικό διαδίκτυο αντικατοπτρίζει έτσι την γενικότερη τάση που υπάρχει αυτή την στιγμή στην ελληνική κοινωνία: την ηγεμονία της ακροδεξιάς ιδεολογίας πάνω σε πλατιά κοινωνικά στρώματα αλλά και σημαντικό κομμάτι του πολιτικού συστήματος.
Έστω κι αν αυτή η εξέλιξη δεν είναι καινούρια, φαίνεται ότι η ανάδυση της Χρυσής Αυγής σε σημαντικό πολιτικό μόρφωμα επιταχύνει την εξέλιξη μεγάλου κομματιού της ελληνόφωνης μπλογκοσφαίρας σε φορέα ιδεών μίσους.
Διαφαίνεται μάλιστα ότι μέσω του διαδικτύου αναπτύσσονται και εμβαθύνονται οι δεσμοί μεταξύ γειτονικών ιδεολογικών χώρων της δεξιάς και της άκρας δεξιάς οι οποίοι καταλήγουν στην αποκρυστάλλωση ενός κοινού ιδεολογικού και πολιτικού υπόβαθρου.
- Πηγή
[/SPOILER]
Το παραπάνω πάει πακέτο με αυτό:
Οι κρυφές «συνιστώσες» της Ν.Δ.
Η «ΚΑΤΑΛΗΨΗ» ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ
Γράφει ο ΙΟΣ
http://www.efsyn.gr/?p=16808
[B]Θα πρέπει επιτέλους να περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ο κρατικός συνδικαλισμός[/B] και ο κάθε ένας που νομίζει ότι μπορεί να εκβιάζει τους φορολογούμενους αυτής της χώρας.
Kάτσε μώρε πως τον λέγανε να δεις… Αdulf; Αdalf; Αdolf; Adolf Hitler;
Η πλάκα είναι που βάζει και το “κρατικός” πίσω από το συνδικαλισμός λες και υπάρχει κάποιο είδος συνδικαλισμού που υποστηρίζει…
Σ.Ε.Β.
Ronnie τον έλεγαν, ήταν καουμπόης και η ανάμνηση του πονάει ακόμα κάθε κομμουνιστή!
τραβα μια παχια τωρα να ηρεμησεις
O Ronnie το καλό παιδί και τ’άξιο παλικάρι που αγελάδας κώλο φίλησε και πήρε ένα δεκάρι… :lol:
Το '80 υποδύθηκε με επιτυχία τον ρόλο του πρώτου προέδρου της Αμερικής με iq 50, αλλά η καλύτερη ερμηνεία του είναι αυτή:
…κυνηγάει έναν ακτιβιστή κατά της δουλείας και στο τέλος τον κρεμάει #-o
Αναφέρεσαι με περηφάνια φαντάζομαι στα τάγματα θανάτου του στη Λατινική Αμερική και όχι μόνο ε?
Αγαπάμε RnR
Who was the person who did more for punk rock in the '80s than anyone else? And I ain’t talking about Jello Biafra or John Lydon… it was Ronald Reagan! - Joey “Shithead”
[B]Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι? είμαστε[/B] από τον Άρη Χατζηστεφάνου στο Infowar:
[SPOILER]
05/02/2013
[B]Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι? είμαστε[/B]
Η ιστορία έχει ως εξής: Ένα περιοδικό, το Unfollow, παρουσιάζει ένα θέμα περί λαθρεμπορίας πετρελαίου στο οποίο φέρονται ως εμπλεκόμενοι ο προμηθευτής του αμερικανικού στόλου, Δ.Μελισσανίδης και ο γνωστός και μη εξαιρετέος ολιγάρχης Σπ.Λάτσης.
Λίγα 24ωρα αργότερα ο συντάκτης του άρθρου, Λ. Χαραλαμπόπουλος, δέχεται απειλητικό τηλεφώνημα από τα γραφεία της εταιρείας του Δ.Μελισσανίδη από κάποιον που υποστηρίζει ότι είναι ο ίδιος ο Μελισσανίδης και απειλεί να σκοτώσει τον συντάκτη και την οικογένειά του και να «σκίσει» όποιον εισαγγελέα τολμήσει να ασχοληθεί με την υπόθεση.
Η ΕΣΗΕΑ και ο πρόεδρός της Δ.Τρίμης παρεμβαίνουν άμεσα και καταδικάζουν το γεγονός.
Την επομένη ένας ακροδεξιός σύμβουλος του πρωθυπουργού (ο οποίος σε τακτά χρονικά διαστήματα ζητά την ανάπτυξη των ενόπλων δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας), με την ιδιότητά του ως δικηγόρος του Μελισσανίδη, ζητά μεταξύ άλλων τη διαγραφή των σχολίων στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Αυτά είναι καθημερινά φαινόμενα σε όλες ανεξαιρέτως τις δικτατορίες της υποσαχάριας Αφρικής, που βρίσκονται υπό την κατοχή του ΔΝΤ. Συμβαίνουν επίσης σε πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπου ομάδες ολιγαρχών αφού απέκτησαν τον έλεγχο της δημόσιας περιουσίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, δολοφονούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Παρόμοια περιστατικά συναντά κανείς και σε χώρες όπως η Κολομβία, όπου παραστρατιωτικά τάγματα θανάτου επιτίθενται σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές.
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να μην συμβαίνουν και στην Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη.
Το πρόβλημα ? και ζητώ συγγνώμη αν γίνομαι κουραστικός σε αυτό το σημείο ? είναι ότι αυτή η ιστορία, που θα μπορούσε να γίνει ταινία στο Χόλιγουντ, δεν καταγράφεται ούτε σε μονόστηλο στις εφημερίδες και δεν τις αφιερώνεται ούτε δευτερόλεπτο στα κανάλια.
Όσοι έχουμε εργαστεί σε μεγάλα δημοσιογραφικά «μαγαζιά» στην Ελλάδα ή το εξωτερικό γνωρίζουμε ότι αυτό συνήθως δεν είναι ευθύνη των συντακτών. Εάν λόγου χάρη μια χώρα θεωρεί περιβαλλοντική βόμβα το μονοπύθμενο πετρελαιοφόρο του ιδιοκτήτη του μέσου όπου εργάζεσαι και απειλεί να το βυθίσει αν αυτό εισέλθει στα χωρικά της ύδατα, τότε δεν μπορείς να γράψεις γι? αυτό το θέμα (αν και έχουν υπάρξει και εξαιρέσεις).
Δεν μπορείς επίσης να δημοσιεύσεις φωτογραφίες από γέφυρες που κατέρρευσαν εάν το μέσο στο οποίο εργάζεσαι ελέγχεται από την κατασκευάστρια εταιρεία της γέφυρας.
Κάθε σύγχρονος δημοσιογράφος όμως έχει και το προσωπικό του blog, ένα λογαριασμό στο twitter και το facebook και πολλούς ακόμη τρόπους να εκφράσει την άποψή του. Πολύ περισσότερο υπάρχουν «εναλλακτικά» μέσα ενημέρωσης, τα οποία αν και φιλοξενούν διαφημίσεις τραπεζών ή δημοσίων οργανισμών, υποστήριζαν όλα αυτά τα χρόνια ότι ήταν ανεξάρτητα.
?Οταν όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι και όλα αυτά τα μπλογκ σιωπούν για τις απειλές δολοφονίας ενός δημοσιογράφου η κοινωνία έχει κάθε δικαίωμα να φωνάξει «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Επίσης δεν έχει κανένα λόγο να αγοράζει τις εφημερίδες που δεν αναφέρθηκαν στο γεγονός ? οι οποίες καλό είναι να κλείσουν ? ενώ αποκτά αυτομάτως το δικαίωμα να διαδηλώνει έξω από τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς που ελέγχουν τις δημόσιες συχνότητες ? δηλαδή ελέγχουν το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης.
Προφανώς αυτό είναι άδικο για εκατοντάδες άλλους δημοσιογράφους που δίνουν καθημερινές μάχες αξιοπρέπειας με τη λογοκρισία των αφεντικών τους. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες που παίζουν κορώνα γράμματα το ελάχιστο εισόδημα της οικογένειάς τους για την τιμή της δημοσιογραφίας (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων να εξηγήσω ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου έναν από αυτούς τους ήρωες).
Τι να κάνεις όμως; Δεν δίνουν οι μειοψηφίες το στίγμα ενός ολόκληρου επαγγελματικού κλάδου. Εάν η κοινωνία, γενικεύοντας, αποφασίσει ότι οι μπάτσοι είναι γουρούνια και δολοφόνοι και οι δημοσιογράφοι είναι αλήτες και ρουφιάνοι? ε κάτι μπορεί να ξέρει.
Άρης Χατζηστεφάνου
[/SPOILER]
[B]Διαπλεκόμενες FaiLιές και Μούγκα Μαζικής Ενημέρωσης[/B] από το JUNGLE-Report: http://jungle-report.blogspot.gr/2013/02/fail.html
[SPOILER]
Διαπλεκόμενες FaiLιές και Μούγκα Μαζικής Ενημέρωσης
Πέμπτη, 7 Φεβρουαρίου 2013 , 1:10 μ.μ.Αν και εδώ στο μπλογκ δεν συνηθίζουμε να ανοίγουμε θέμα για ένα tweet ή ένα σχόλιο στο facebook κάποιου πολιτικού ή άλλου προσώπου -αυτά είναι μόνο για τον πρόχειρο και ανάλαφρο σχολιασμό του facebook μας- στη προκειμένη, όμως, περίπτωση έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να εξετάσει και να αναλύσει κανείς τις λαβυρινθώδεις νοητικές(
διαδρομές που λαμβάνουν χώρα στην ενδοκρανιακή κοιλότητα του γνωστού μοσχαναθρεμμένου τροφαντού και βλαχογκλάμουρ προτεκτοράτου του Σαμαρά. Που το πρωί, προς άγραν ψήφων από καθυστερημένα εθνικοφρενή πρόβατα, καμώνεται πως είναι με τα “παιδιά των εργατών και αγροτών” -τα οποία στους δρόμους ματώνουν τους πατεράδες τους- και το βράδυ στέλνει επιστολές για λογαριασμό αμφιβόλου νομιμότητας νεοζάμπλουτων πετρελαιάδων, που αποτελούν επί δεκαετίες φίλοι του.
Ακολουθεί το εν λόγω tweet του, στο οποίο αυτή τη φορά, παραδόξως κι όλως περιέργως, ξέχασε να βολέψει κάπου τη λέξη “φρεντοτσίνο”:
Το τραγούδι που παραθέτει είναι το Σωκράτη (εσύ σουπερστάρ) και με αυτό υπονοεί βεβαίως τον Σωκράτη Κόκκαλη. Το όλον, για το λαμπρό μυαλό του Φαήλου, έχει να κάνει με τον υπό (ξε)πώλησιν ΟΠΑΠ, για τον οποίο, μεταξύ άλλων, ενδιαφέρονται και κοντράρονται ο φίλος του Δημήτρης Μελισσανίδης και ο Σωκράτης Κόκκαλης. Σε αυτή την κόντρα επέλεξε να εμπλέξει την πρόσφατη έρευνα του περιοδικού UNFOLLOW, που αποκαλύπτει τις αποσιωπημένες από τη Μούγκα Μαζικής Ενημέρωσης απατεωνιές του φίλου του Μελισσανίδη, που κατηγορείται και δικάζεται σε μερικές ημέρες για εκτεταμένο λαθρεμπόριο πετρελαίου, εξαιτίας του οποίου το ελληνικό κράτος ζημιώθηκε με αστρονομικά ποσά, τα οποία σήμερα ο Σαμαράς καταληστεύει από τις τσέπες μισθωτών και συνταξιούχων.
Που κολλάει ο “Αλέξης” στο tweet του Φαήλου; Ο Αλέξης (Τσίπρας), σύμφωνα με το λαμπρό μυαλό του Φαήλου πάντα, κολλάει στο γεγονός ότι το Γραφείο Τύπου του Σύριζα έκανε ένα σχόλιο σχετικά με τη διπλή ιδιότητα του Φαήλου και τις απειλές που δέχτηκε ο δημοσιογράφος του UNFOLLOW από τον Δ. Μελισσανίδη για το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που έκανε.
Ανακατεύοντας λοιπόν όλα αυτά, ο φάρος της υγιούς αντιλήψεως που ακούει στο όνομα Φαήλος Κρανιδιώτης κατέληξε στο εξής διαβολικής εξυπνάδας συμπέρασμα:UNFOLLOW χτυπάει Μελισσανίδη --> Ο Αλέξης το κάνει θέμα --> Μελισσανίδης και Κόκκαλης διεκδικούν ΟΠΑΠ --> “Τις ωφελείται” χτυπώντας Μελισσανίδη; Σωκράτη εσύ σουπερστάρ
–> UNFOLLOW & Συριζα δουλεύουν για Σωκράτη Κόκκαλη.Στο facebook μάλιστα το έγραψε και πιο κατανοητά:
«Ή μήπως τώρα που πλησιάζει ο διαγωνισμός για τον ΟΠΑΠ η Κουμουνδούρου και κάποια “παπαγαλάκια” επωμίζονται “ανειλημμένες υποχρεώσεις”;»
Το πήραν λοιπόν αυτό και τα γνωστά “ενημερωτικά” σαχλοπόρταλ και το αναπαρήγαγαν κάπου μεταξύ της είδησης του στριγκακίου της Βάνας Μπάρμπα που φάνηκε όταν σηκώθηκε και της ψεύτικης βλεφαρίδας της Τσιμτσιλή, κάνοντας λόγο για “πόλεμο συμφερόντων”.
Γενικά αυτά τα σαχλοπόρταλ παίζουν πολύ Φαήλο, όχι μόνο γιατί είναι μυστικοσύμβουλος και κολλητός του Σαμαρά, αλλά κυρίως επειδή υπάρχει ένα μεγάλο παρακμιακό κομμάτι στην κοινωνία που ακόμα τη βρίσκει με ξεπερασμένες βλαχομαγκιές του '80.
Την ανακάλυψη του “πολέμου συμφερόντων για τον ΟΠΑΠ”, όμως, είχαν έναν λόγο παραπάνω να την αναπαράγουν. Έως ότου σκαρφιστεί ο Φαήλος τη “συνωμοσία” κατά του πετρελαιά-εφοπλιστή φίλου του, τα σαχλοπόρταλ αποσιωπούσαν εκκωφαντικά τόσο την έρευνα για το λαθρεμπόριο της AEGEAN OIL, όσο και τις απειλές θανάτου που εξαπέλυσε ο Μελίσσανίδης στον συντάκτη του ρεπορτάζ. Βλέπετε, υπήρχε φόβος μη δυσαρεστηθεί κανείς και χαθούν τα κονέ ή οι διαφημίσεις, ή μπουν σε κίνδυνο επιδιωκόμενα μελλοντικά κονέ και συνεργασίες -μη ξεχνάτε ότι μέσα στο ρεπορτάζ έπαιζε και το όνομα του Λάτση, και χωρίς τις διαφημίσεις της EUROBANK δεν κουνιέται φύλλο σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα.
Τώρα όμως που ο Φαήλος εξύφανε το καταπληκτικό σενάριο, η ομερτά της σιωπής έσπασε από μερικούς “θαρραλέους”, γιατί τώρα η βαρύτητα της είδησης πέφτει πια στον “πόλεμο των επιχειρηματιών” και όχι στο λαθρεμπόριο πετρελαίου. Χώρια που μπορούν κάλλιστα να παρουσιάσουν τον αγνό και έντιμο Μελισσανίδη ακόμα και ως θύμα “συνωμοσίας” άλλων πολιτικοοικονομικών συμφερόντων, πράγμα που θα του προσέδιδε αυτομάτως και κάποια μπόνους συμπάθειας.Έτσι λειτουργούν τα καθεστωτικά ΜΜΕ στην Ελλάδα, μέρος των οποίων είναι και τα προαναφερθέντα “ενημερωτικά” σαχλοπόρταλ (νιουζβόμβες, νιουζτέρατα, παραπολιτικά, ιεφημερίδες, ενικοί, πληθυντικοί και λοιπά του αυτού είδους και ποιότητας).
Έτσι λειτουργεί και ο συνωμοσιογόνος μηχανισμός σκέψης του Φαήλου, στο νοητικό χάρτη του οποίου ο ρύπος του περιβάλλοντος της διαπλοκής, που τον συντηρούσε και τον συντηρεί στις ΠΟΛΑΝ, στις ΝουΔού και στα σαλόνια των λαμογιών μεγαλονονών φίλων του, έχει υπερυψώσει ένα τέτοιο ντουβάρι που τον καθιστά ανίκανο να σκεφτεί ότι εκεί έξω μπορεί να υπάρχει και κόσμος που θέλει να ενημερώσει και να βγάλει την αλήθεια προς τα έξω χωρίς παράλληλα να εξυπηρετεί οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα, χωρίς να παίρνει μίζες, χωρίς να κάνει ρεμούλες.
Αν το ντουβάρι αυτό εξέλειπε από τον νοητικό χάρτη του Φαήλου, προτού σκεφτεί ότι το UNFOLLOW δουλεύει για τον Κόκκαλη, θα κοιτούσε έναν μόλις μήνα πίσω και θα έβλεπε ότι το περιοδικό στο προηγούμενο τεύχος παρείχε τέτοιες υπηρεσίες στον Κόκκαλη που μέχρι και το εκκαθαριστικό του έβγαλε στη φόρα, καταγγέλλοντας την κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των μεγαλοεπιχειρηματιών νομοθεσία που τους επιτρέπει να δηλώνουν εισοδήματα μικρομεσαίων.
Αν όμως θέλει σώνει και καλά να βρει θεληματάρηδες του Κόκκαλη, εκεί δίπλα είναι το ΠΑΣΟΚ, μαζί με τη γαλάζια κομματική του κλίκα συγκυβερνάει. Από τις ένδοξες εποχές που οι υπουργοί του έλιαζαν τις μπάκες τους στα κότερα του Κόκκαλη, όλο και κάτι θα περίσσεψε.
[/SPOILER]
διαδρομές που λαμβάνουν χώρα στην ενδοκρανιακή κοιλότητα του γνωστού μοσχαναθρεμμένου τροφαντού και βλαχογκλάμουρ προτεκτοράτου του Σαμαρά. Που το πρωί, προς άγραν ψήφων από καθυστερημένα εθνικοφρενή πρόβατα, καμώνεται πως είναι με τα “παιδιά των εργατών και αγροτών” -τα οποία στους δρόμους ματώνουν τους πατεράδες τους- και το βράδυ στέλνει επιστολές για λογαριασμό αμφιβόλου νομιμότητας νεοζάμπλουτων πετρελαιάδων, που αποτελούν επί δεκαετίες φίλοι του.Όταν το κογκρέσο κατηγόρησε την αμερικανική τεχνολογική εταιρεία Apple για αποφυγή πληρωμής φόρων, αυτή η είδηση πλημμύρισε τα sites των Ελληνικών MME αλλά και τα blogs με συνοδεία απαξιωτικών σχολίων κυρίως από εκείνους που απορρίπτουν το μοντέλο πάνω στο οποίο δόμησε και ανέπτυξε το δικό της success story η δημοφιλέστατη Αμερικανική εταιρία.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση όμως είναι η εκ προοιμίου καταδίκη της εταιρείας από γνωστούς προοδευτικούς δημοσιογράφους με τη χρήση λαϊκίστικων επιχειρημάτων και την ταυτόχρονη a priori υπεράσπιση (αν όχι υποστήριξη) ενός αισχρού φορολογικού κώδικα και τον φορομπηχτικών υπηρεσιών που τον εφαρμόζουν.
Διαβάζουμε στο κείμενο της κυρίας Μαρίας Σαράφογλου να υιοθετούνται κατά λέξη οι κατηγορίες του Προέδρου της Επιτροπής, να κατακεραυνώνεται η εταιρεία χωρίς να έχει κάνει κάτι παράνομο, να συγχέεται η έννοια της φοροαποφυγής με την φοροδιαφυγή και να χρησιμοποιείται το επιχείρημα αν το νόμιμο είναι και ηθικό.
Σε αυτό το κλίμα λοιπόν που δημιουργούν τέτοια άρθρα και που αντανακλούν είναι η αλήθεια την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που έχουν συνθέσει τα Ελληνικά Mainstream Media γεννάται η ερώτηση γιατί θεωρείται ηθικό μια εταιρεία να μοιράζεται τον πλούτο της με το κράτος.
Μια εταιρεία που δίνει δουλειά σε 600.000 πολίτες, που πληρώνει τις περισσότερες φορολογικές εισφορές στις ΗΠΑ και καθημερινά ξοδεύει το ποσό των 11,6 εκατομμυρίων δολαρίων στην έρευνα και την ανάπτυξη καινοτόμων τεχνολογιών.
Την εξήγηση δίνει ο Γερουσιαστής Carl Levin του Δημοκρατικού Κόμματος που είναι Πρόεδρος της Επιτροπής που εξετάζει την υπόθεση . Ο Carl Levin δήλωσε ευθαρσώς ότι οι προσπάθειες της Apple να ελαχιστοποιήσει τις φορολογικές της δαπάνες θα αναγκάσουν τη κυβέρνηση να διακόψει κρίσιμα κοινωνικά προγράμματα αλλά και να αυξήσει τη φορολογία σε άλλες επιχειρήσεις. Αυτό που λέει σε μια πρόταση ο Carl Levin είναι ότι η κυβέρνηση Ομπάμα επιθυμεί να κάνει κοινωνική πολιτική με τα λεφτά της Apple και πως αν δεν τα καταφέρει θα κυνηγήσει ακόμα πιο έντονα άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις . Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να φανταστούμε, όταν κυριαρχεί μια τέτοια κρατικίστικη και ρεβανσιστική αντίληψη, πως φτάσαμε στο σημείο η φορολογική υπηρεσία των ΗΠΑ να παραδέχεται δημοσίως ότι στοχοποίησε συντηρητικές οργανώσεις για φορολογικές διερευνήσεις.
Ο φορολογικός συντελεστής για την επιστροφή μετρητών στις ΗΠΑ από κέρδη σε άλλες χώρες είναι σήμερα 35%, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά φορολόγησης του είδους του στον κόσμο. Ο CEO της Apple Tim Cook υποστήριξε ενώπιον της υποεπιτροπής ότι η δραματική αναθεώρηση του φορολογικού κώδικα των ΗΠΑ είναι αναγκαία για την αντιμετώπιση του ζητήματος αυτού. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Apple μειονεκτεί έναντι του ανταγωνισμού εξ Ανατολών, αφού πληρώνει στις ΗΠΑ διπλάσιο ή περισσότερο φόρο (35%) απ’ ότι οι μεγαλύτεροι ανταγωνιστές της στην Ασία.
O γερουσιαστής Rand Paul ήταν ο μοναδικός από την επιτροπή που υπερασπίστηκε τις προσπάθειες και την προσφορά της Apple στην Αμερικανική οικονομία, επικρίνοντας τους συναδέλφους του για τη διαιώνιση ενός φορολογικού κώδικα που εμποδίζει την εταιρική ανάπτυξη, την παραγωγικότητα, και δεν επιτρέπει στις Αμερικανικές εταιρίες να ανταγωνιστούν αυτές του υπόλοιπου κόσμου.
Και αν αυτά συμβαίνουν στην Αμερική του Ομπάμα, αυτή την εβδομάδα κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., ο γκουρού της υψηλής φορολόγησης Φρανσουα Ολάντ αφού βρέθηκε αντιμέτωπος με τους Γάλλους επιχειρηματίες και το ενδεχόμενο της οικονομικής μετανάστευσης τους, απεύθυνε έκκληση για λήψη σκληρών μέτρων εις βάρος των εταιριών που προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τη φορολόγηση τους ανεξάρτητα αν το κάνουν με νόμιμο τρόπο.
Όσα μέτρα και αν πάρουν όμως η αλήθεια κρύβεται στα λόγια που χρησιμοποίησε ο Rand Paul για να κλείσει την τοποθέτηση του στην επιτροπή « Money Goes Where It’s Welcome»