My… 10 cents
1. Fallout New Vegas : Έθεσε τον πήχυ τόσο ψηλά για μένα… Ιστορία, Gameplay, χαβαλές, πρωτοτυπία, DLCs, δέσιμο με χαρακτήρες. Κάθε επιλογή μου ένιωθα πως θα άλλαζε τον κόσμο. Την φορά που φόρεσα ρούχα Caesar’s Legion και πήγα σε έδαφος του NCR και με κυνηγούσανε τρελάθηκα. Το faction system ήταν αδιανόητα τέλειο και η τρέλα στο γράψιμο over the top, γράφανε και δεν τους ένοιαζε τίποτα.
2. Skyrim : το αρχέτυπο RPG. Σου δίνει την αίσθηση ότι χτίζεις ΔΙΚΟ ΣΟΥ χαρακτήρα περισσότερο από κάθε άλλο. Σε κάνει να αισθάνεσαι ένα ασήμαντο μυρμήγκι και δεν εννοώ μόνο σε σχέση με το μέγεθος του κόσμου. Εννοώ ότι νιώθεις ότι ο κόσμος κυλά και χωρίς εσένα και εσύ είσαι απλώς ένα μικρό κομμάτι αυτού. Νιώθεις ότι ο κόσμος συνεχίζει να ζει και αφού κλείσεις το pc. Και φύσικα ατέλειωτο exploration και διασκεδαστικοί εχθροί και customization του ήρωα. Α επίσης λάτρεψα ότι έπρεπε να διαλέξεις πλευρά στον πόλεμο!
3. Witcher 3: Προφανώς πρόκειται για καταπληκτική παιχνιδάρα, στο top10 όλων των εποχών πιθανότητα, για τους λόγους που έχουν χιλιογραφεί. Όμως πάντα θα επιμένω ότι με χαλούσε πάρα πολύ το movement του παίκτη (θα μου πεις στα παιχνίδια της Bethesda είναι 10 φορές χειρότερο, but still) και το combat. Το θεωρώ λίγο υπερεκτιμημένο, διότι η gaming κοινότητα λατρέυει να θεοποιεί τις εταιρείες που της φέρονται σωστά, γι’ αυτό θάβει πανεύκολα ό, τι κι αν βγάλει η ΕΑ και ό, τι κι αν κάνει η CDPR το αποθεώνουν πριν καν γίνει.
4. Total War Attila: Ένα αρμονικό strategy που το αίσθημα κλειστοφοβίας του λόγω της συνεχούς ίντριγκας της περιόδου αποτυπώνεται απολύτως στο game. Δεν ξες από που θα σου’ ρθει. Αν είχε λίγο παραπάνω ποικιλία στα units κ.λπ. θα ήταν ακόμα πιο ψηλά.
5. Assassin’s Creed Odyssey: Πείτε ό, τι θέλετε, είναι Ubisoftίλα, αλλά γαμάει. Τέτοιο flow στις κινήσεις, τέτοια γραφικά, χιούμορ, ιστορία, ποικιλία σε όπλα και σενάρια. Όσο και να είμαστε φαν του gameplay, θεωρώ πως αυτό που έκαναν οι τύποι με την αρχαία Ελλάδα είναι καθηλωτικό.
6. NBA 2K15: Κάπου εδώ βρήκαν την χρυσή τομή, μεταξύ 14-15-16. Third person camera για να βλέπεις όλο το γήπεδο και είτε με ομάδα, είτε παίζοντας μόνο έναν παίκτη, ένιωθες ΜΕΣΑ στο παιχνίδι. Συστήματα, buzzer beaters, δυσκολία ρεαλιστική, όλα ήταν εκεί και είχα κολλήσει πολύ άσχημα.
7. Batman Arkham Asylum: Αυτό το combat system, με αυτό το story και με αυτό το movement flow και τις πτήσεις κ.λπ., δεν γινόταν να μην γαμάει. Δηλαδή και Batman να μην ήταν, θα γαμούσε πάλι.
8. Walking Dead: Γιατί οι τύποι φτιάξανε ένα νέο είδος game και το να βλέπεις ταινία παίζοντας game είναι εθιστικό!
9. L.A. Noire: Ε πολύ ωραία ιδέα για game, υλοποιήθηκε καλά, μπορούσε και πολύ πολύ καλύτερα αν το κάνανε λίγο πιο sandbox ακόμα!
10. Total War: Three Kingdoms: Προφανώς το Warhammer είναι θρυλικό, αλλά είμαι history total war fan, τι να κάνουμε… Και τούτο δω με καύλωσε απεριόριστα και με έκανε να διαβάζω σαν μανιακός κινεζική ιστορία.