Καλά ναι, άπειρες παιχνιδάρες, αν αρχίσουμε να γράφουμε θα έχεις φτιάξει νέο πισί μέχρι να τελειώσουμε.
Απλά για ez reentry σίγουρα προτείνεται κάτι AAA για να χαρείς και το σύστημα
Και Hades φυσικά! Υπέροχο κάψιμο να θες ξανά και ξανά και ξανά!!!
Είστε πιστόλια ευχαριστώ , με καλύψατε για αρχη. Μια μπόνους ερώτηση , για modern Ιnfinity-ίλα ( )διαβάζω παντου για Disco Elysium, should i trust the hype? Και αν υπάρχουν παρόμοια των τελευταίων χρόνων σε τέτοια φάση που σας άρεσαν και είναι λιγότερο γνωστά, ριχτε τα
Eννοείτε το disco είναι must play, πάντως για να χαρείς και το σύστημα θα πρότεινα να ξεκινήσεις με cyberpunk η red dead και μετά εμπρός για πίσω ( το αγαπημένο μου)
Με κλειστά μάτια όμως.-
Γενικά τα crpgs (τα ορθόδοξα, legacy των infinity-engine) είχαν τρελό resurgence απ’ το ‘14 μέχρι και σήμερα που ξεπηδάνε διαμάντια δεξιά και αριστερά.
To Disco Elysium δεν θα το έβαζα απαραίτητα μέσα σε αυτήν τη λίστα, καθώς πρόκειται για μια κατηγορία μόνο του (πρέπει να παίξεις για να καταλάβεις), αλλά αν έπρεπε να βρούμε κάποιο παιχνίδι να το “συγκρίνουμε”, αυτό είναι το Planescape: Torment, γι’ αυτό και εντάσσεται συχνά πυκνά σε τέτοιες κατηγορίες.
Εννοείται είναι must play.
Τώρα, γενικότερα για crpgs-infinity-dnd κλπ παιχνίδια, χαμούλης. Σόρρυ για τη σκέτη λίστα, χώστα σε ένα notepad και κάνε έρευνα κάποια στιγμή
Για πιο Fallout καταστάσεις: Wasteland 2+3, UnderRail, ATOM RPG, Colony Ship.
Για πιο Infinity καταστάσεις: Τα 2 Pillars of Eternity
Για πιο dnd καταστάσεις: Divinity: Original Sin 1+2, Pathfinder: Kingmaker+Wrath of the Righteous, Solasta και 31/08 έρχεται το Baldur’s Gate 3.
Honorable mentions: Τα Shadowrun, Lords of Xulima.
Όπως καταλαβαίνεις, κάθε παιχνίδι είναι 100+ ώρες μ.ο, enter at your own risk.
Καλό Red Dead Redemption 2 να έχεις.
ξεκινησα death stranding τελικά όπως είπα παραπάνω πριν μερικές μέρες και είμαι περιπου στις 5 ώρες.
ψιλοχάος η φάση, δεν μπορώ να πω ακομα αν μου αρέσει πάρα πολύ ή το βαριέμαι φρικτα. πρώτη φορα μου συμβαίνει αυτό σε παιχνίδι.
Αυτη ειναι και η λογικη του παιχνιδιου… η θα το λατρεψεις η θα το μισησεις… Το θεωρω μεσα στα 5 καλυτερα παιχνιδια που εχω παιξει ποτε…
Για γραφικα αξιζει να δοκιμαστει και το gears 5
Αν και μεγάλος φαν της from και στο τι εχει προφέρει σαν παραγωγή αλλα και στην κουλτούρα ποιότητας στην βιομηχανία αν με ρωτήσει κάποιος ποια ειναι τα παιχνιδια που ειχαν το μεγαλύτερο inpact σε αυτο το χομπι μετα τα 30 μου ειναι:
Disco Elysium
Nier Automata
Death Stranding
Sekiro
Wasteland 2
Πότε έγινες 30 για να ξέρω τι άφησες απέξω??
χαχα πριν 6 χρονια…
hit me…
disclaimer μη μου πεις το Wasteland ειναι πιο παλιο… εγω εχει μερικα χρονια που το επαιξα…
Δυο ειναι τα μαστ για μενα. Και τα 2 πλεον υπερκλασικ.
Witcher 3: Wild Hunt
Red Dead Redemption 2.
Μετα παει αναλογως τι ειδους παιχνιδια γουσταρει. Εχει οτι θες μεσα.
Εγω προσθετω και τα Total War: Warhammer κ Stellaris αν του αρεσουν τα strategy.
Σε ιδιο υφος με τις δυο βασικες προτασεις το Horizon Dawn για την απιστευτη ομορφια του και ευχαριστο gameplay.
Εντάξει τώρα που ξέρω προσπαθώ να σκεφτώ αυτό που λες για το impact και ναι πάνω κάτω δεν θα διαφωνήσω αλλά θεωρώ το πιο μεγάλο impact στην αγορά το είχε το Battlegrounds με όλο το συφερτό που ακολούθησε fortnite κτλ…
Edit: Επίσης βλέπω να ξεφυτρώνουν παντού παιχνίδια rythm & shoot τα οποία θεωρώ όλα απογόνους του Doom Eternal μακάρι να ευδοκιμήσει αυτό το είδος για μένα με πιο σοβαρές προσπάθειες από το Metal Hellsinger.
Είχα ψηθεί αρκετά με ότι είχα δει από FF16, βλέπω τώρα 90% στο opencritic, οκ πάει για αγορά.
Δεν μπορώ να προτείνω αρκετά το Supraland και έχω παίξει μόλις 3.5 ώρες. Αναλαμβάνεις τον ρόλο μιας κόκκινης toy figure και ο χώρος που διαδραματίζεται το παιχνίδι είναι η αυλή ενός παιδιού που έχει απλώσει εκεί τα παιχνίδια του. Το σενάριο είναι διαδικαστικό, ξεκινάς από την πόλη σου και συνειδητοποιείς πως τα μπλε παιχνίδια σαμποτάρουν την δική σου πόλη και ξεκινάς να πας στην Blueville (δεν έχω φτάσει ακόμα, λογικά είναι το endgame εκεί) για να λύσεις τις μεταξύ σας διαφωνίες.
Το ζουμί είναι άλλο. Εδώ έχουμε ένα first person game που είναι λες και έχει παντρέψει με απόλυτη επιτυχία τα καλύτερα στοιχεία του Portal και των Metroid (και των Zelda λέει ο δημιουργός, αλλά εγώ δεν έχω παίξει για να ξέρω) και έχει φτιάξει ένα παιχνίδι που δεν το χορταίνεις. Στο Supraland βρίσκεσαι σε έναν περίπου ανοιχτό κόσμο με interconnected περιοχές, οι οποίες προφανώς ξεκλειδώνονται σταδιακά, ενώ όσο προχωράς, αποκτάς και νέες ικανότητες. Κάθε περιοχή είναι γεμάτη με ευφάνταστα puzzles και άφθονα secrets, ενώ υπάρχει και combat στο παιχνίδι (αρκετά απλό, δεν χαλάει κάτι από την ροή του exploration). Είναι φανταστικό το πόσο απρόσκοπτα γίνεται το progress στο παιχνίδι, πόσο χαλαρός νιώθεις και πόσο σε ρουφάει και θες να εξερευνήσεις κάθε γωνιά του, να σκαρφαλώσεις κάθε πέτρα, να προσπαθήσεις να βρεις τρόπο να λύσεις κάθε puzzle. Οι ανταμειβές παίζουν ρόλο και είναι καλά τυράκια καθώς γίνεσαι όντως δυνατότερος, ενώ είμαι σίγουρος πως στην πορεία ξεκλειδώνονται και άλλες ικανότητες.
Μιλάμε για τρελό time waster, βάζεις να παίξεις λίγο και δεν γίνεται να μην σε φάει η περιέργεια για το τι υπάρχει λίγο παρακάτω (και λίγο παρακάτω, και λίγο παρακάτω). Όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού λειτουργούν συμπληρωματικά με αρμονία μεταξύ τους (ένας γρίφος μπορεί να χρειαστεί κάθε ικανότητα που έχεις + καλό platforming + να σκεφτείς έξω από το κουτί), ενώ η μαγκιά είναι πως ποτέ (ως τώρα) δεν γίνεται παράλογο ή κουραστικό. Αντιθέτως, έχει έξτρα ενδιαφέρον το πως οι διάφοροι NPCs που συναντάς σου πετάνε hints για το που να πας/τι να κάνεις (χωρίς να δίνεται τίποτα στο πιάτο). Η σωστή ισορροπία στην δυσκολία, δηλαδή, puzzles που απαιτούν σκέψη και “δουλειά” αλλά δεν αποσκοπούν στο να βασανίσουν τον παίκτη. Αυτό που μου αρέσει είναι το πόσο ελεύθερο σε αφήνει το παιχνίδι να λύσεις τους γρίφους. Σίγουρα, υπάρχουν κάποια puzzles που απαιτούνται για να προχωρήσει το “main quest”, αλλά σε κάθε περιοχή το πιθανότερο είναι πως θα συναντήσετε ένα σωρό άλλα puzzles που βρίσκονται εκεί προς τέρψη του παίκτη. Έχεις έναν μεγάλο κόσμο που μπορείς να αλληλεπιδράσεις με ένα σωρό πράγματα και να πας όπου σου φανεί ενδιαφέρον. Βρήκες ένα σπιτάκι με κάτι καλούδια μέσα; Ψάξε βρες τρόπο να μπεις. Βλέπεις ένα σεντούκι εκεί ψηλά; Κάπως θα ανεβαίνεις. Να και ένας διακόπτης, ας δούμε τι γίνεται με αυτόν. Πραγματικά, όποιος αγαπάει Portal θα βρει την υγειά του
Έχω πραγματικά ενθουσιαστεί, είχα καιρό να παίξω κάτι που να με κάνει τόσο ύπουλα να το ρουφήξω με το καλαμάκι. Και το ότι το έχει σχεδιάσει ένας (!) άνθρωπος είναι άξιο θαυμασμού.
Υπάρχει και σε Switch/PS4/Xbox, αν και για PC έχει πολύ χαμηλές απαιτήσεις.
Θα μπορουσες να περιγραψεις το Death Stranding με λιγα λογια? Το χει προσφορα και με ψηνει. Ειμαι παιχτης που του αρεσουν τα open world και το ωραιο περιβαλλον.
Για μενα το review που ειναι πιο κοντά σε αυτο που πιστευω για το game ειναι αυτο
Πολυ δυσκολο παιχνίδι στην αρχή με καποιες χαζα mechanics(που μετα απο τοσα χρονια ελπιζω οτι τα εχουν φτιαξει) αλλα αν σε πιάσει σε καταβρόχθισε.
++ Μουσικαρες
++ σκηνοθεσιαρα/σενάριο πολλων ναρκωτικων
Μου είναι πραγματικα δύσκολο να το περιγράψω. Πρώτη φορά μου συμβάίνει με παιχνίδι. Η φάση είναι οτι στην αρχή ψιλοξενερωσα κ απλά έλεγα να το ξεπετάξω σαν main story μόνο κ μετά να πάω στο επόμενο game, αλλά όσο περνούν τα sessions με εχει γραπώσει απότομα και ο εθισμός πλεόν να τα κάνω όλα έχει ανέβει πολύ!
Απιστευτη μοναξιά συον κόσμο του αλλά συτό για εμένα είναι ενα απο τα +.
Άδειος κ ανούσιος κόσμος μου φάνηκε και στο tsushima(επος) αλλά εδώ είναι άλλο στυλ. Σε συνδιασμο με την μουσική, την σκηνοθεσία, τον μονιμα συννεφιασμένο ουρανό, τις αντιδράσεις του ήρωα που ελεγχεις, όλα αυτά φτιάχνουν ενα αποτέλεσμα που μολις κλείνω την κονσόλο συνιδητοποιω οτι θέλω κ άλλο. Ανοιχτόμυαλο game.
DS μπροστά από την εποχή του σε πολλά πράγματα θα πω εγώ, αν και με κάποιες αστοχίες που ελπίζω να βελτιωθούν στη πορεία.
Από τη μέση και μετά και όσο πλησιάζει το φινάλε, τα γαμάει όλα
Με καλυψαν οσοι απαντησαν… Εγω απλα θα πω οτι αν σου αρεσει η μοναχικη διαδρομη , η επιμονη , η παρανοια και μπεις στο κοσμο του θα το λατρεψεις… Απλα στην αρχη οντως θελει υπομονη και γενικα μην περιμενεις φαντεζι gameplay… παρολο που οσο προχωρας οι μηχανισμοι ανοιγουν και μπορεις να κανεις πολλα πραγματα… Τωρα δεν ξερω πως θα ειναι μετα απο τοσο καιρο που βγηκε… αλλα η χαρα που εβρησκες κατι που ειχε χτησει καποιος , και εβλεπες την χρησιμοτητα του … ειχει μια πολυ ωραια αλληλεπιδραση