Ακόμη μια καταπληκτική gaming χρονιά για μένα με τα παρακάτω:
Alice: Madness Returns
Πόσο κρίμα που ο McGee φαίνεται πως δεν θα ολοκληρώσει την ιστορία. Ταλαιπωρημένο και αδικημένο franchise, επαναλαμβανόμενες μάχες αλλά όλα τα υπόλοιπα αποζημιώνουν πλήρως.
MGSV: The Phantom Pain & Ground Zeroes
Απόλαυση και εθισμός, αρκετές καταπληκτικές στιγμές, κορυφαίο gameplay. Το φιναλε οκ, μαλακία για κλείσιμο της ιστορικής σειράς, αλλά δεν μπορεί να το ρίξει στα μάτια μου.
Death Stranding – Director’s Cut
Εντυπωσιακό και μεγαλεπήβολο, εξαιρετικές ερμηνείες με τους σκηνοθέτες Del Toro και Refn αναπάντεχα να κλέβουν την παράσταση (ειδικά Del Toro άκρως απολαυστικός), η exposition-heavy αφήγηση κλασικά απάλευτη ανά φάσεις αλλά κλασικά τον συγχωρώ για τη συνολική εμπειρία. Ιδιαίτερη εμπειρία αλλά άκρως κουραστική αν δεν αφοσιωθείς κυρίως στο main story, τουλάχιστον για μένα, καθώς άφησα κάμποσες side missions από την ανιαρότητα και το επίπονο και άσκοπο πήγαινε-έλα. Ευτυχώς δεν είμαι completionist.
Witcher 3 – Complete Edition
Χαοτικά καλύτερο από τα προηγούμενα, τα οποία είναι και αυτά καλά παιχνίδια σαφώς, αλλά εδώ ξέφυγαν. Καταπληκτικά side missions και dlc. Κορυφαίο παιχνίδι, δικαίως έχει την αγάπη των gamers.
Cyberpunk 2077 – Ultimate Edition
Το έβαλα κυρίως για να δοκιμάσω την κάρτα μου, καθώς από τη στιγμή του τραγικού launch του παρακολουθούσα το όλο trainwreck και θεωρούσα πως μάλλον δεν θα το ακουμπούσα ποτέ. Ωστόσο, η ultimate edition με το dlc φαίνεται πως όντως είναι επιτέλους ένα πλήρες game, στα μάτια μου μια μίξη immersive sim, gta και τα κλασικά ψευτοrpg στοιχεία της εποχής. Εθιστικό και εντυπωσιακό σε αρκετές στιγμές του, η πλοκή οκ χωρίς να ξετρελαίνει, κάποιες πολύ καλές side missions και ο Keanu Reeves ως Johnny Silverhand πολύ κουλ με αρκετές πολύ καλές στιγμές και διασκεδαστικό back and forth με τον χαρακτήρα μας. Πέρασα πολύ καλά 180+ ώρες.
The Last of Us - Part I
Καταπληκτική εμπειρία με ένα από τα καλύτερα φινάλε σε game. “I Swear”. Και η μουσικάρα με τίτλους τέλους. Τα ένιωσα όλα. Πολλές όμορφες στιγμές. Υπερβολικά κινηματογραφικό και με κορυφαίες ερμηνείες, πραγματικά δεν χρειαζόταν τηλεοπτική μεταφορά. Ευτυχώς το Μάρτιο βγαίνει για πισι και το 2o, οπότε διάλεξα την κατάλληλη στιγμή να το παίξω.
Vampyr
Κορυφαίο βαμπιροπαίχνιδο, απίστευτη δυσοίωνη ατμόσφαιρα και δύσκολες επιλογές, των οποίων τα αποτελέσματα έχουν πραγματικό αντίκτυπο στον κόσμο, και νιώθεις πως έχεις πραγματικά ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί. Φοβερό, θα τσεκάρω σίγουρα και το Banishers: Ghosts of New Eden της ίδιας εταιρίας.
Sekiro
Τα είχα γράψει αναλυτικότερα στο souls θέμα, εθιστικό gameplay και πορωτικό σύστημα μάχης, κάποια από τα καλύτερα boss fights του μέσου, μεγάλο κόλλημα, μεγάλο videogame. Fromsoftware δηλαδή.
Ico
Πολύ ιδιαίτερη gaming εμπειρία και λογική, με κέρδισε αμέσως. Ανυπομονώ να συνεχίσω με Shadow of the Colossus.
Sable
Minimal open-world τύπου Zelda: BotW με αισθητική Moebius και ιδιαίτερο worldbuilding, πάρα πολύ καλό.
Broken Age
Adventure της αγαπημένης Double Fine, έχει όλα τα βασικά στοιχεία της εταιρίας, ξεχωριστούς χαρακτήρες, όμορφο χιούμορ και σχεδιασμό και προσωπικό χαρακτήρα. Το τέλος είναι πολύ βεβιασμένο δυστυχώς, αλλά δεν μου χάλασε τη συνολική εμπειρία.
Alan Wake Remastered
Μάλλον είμαι στη μειοψηφία , αλλά… δεν μου άρεσε. Λατρεύω τη Remedy σαν εταιρία, αλλά το Alan Wake με έκανε να κουραστώ και να βαρεθώ όσο λίγα games, κάτι που δεν περίμενα. Ίσως αν το έπαιζα στη εποχή του να είχα άλλη άποψη, αλλά χωρίς να είναι κακό σε καμία περίπτωση, δεν πέρασα καλά, και ήδη από τα μισά και μετά ευχόμουν να τελειώσει. Πάντως σίγουρα θα πιάσω το 2 κάποια στιγμή, όσο έχω δει είναι του στυλ μου 100%, και δείχνει να είναι διαφορετικό game από το 1ο (ευτυχώς για μένα τουλάχιστον).
Ωωω ναιιιι, ζηλευω, θα ηθελα να το ξαναπαιζα για πρωτη φορα…
Μεγαλη θλιψη για το franchise του Alice οντως… Ειδικα το madness returns ειναι απο τα αγαπημενα μου εβερ. Κορυφαιο!
Ragnarok το έβαλα τελικά στο εύκολο απλά για να δω το τέλος γρήγορα (ok βασικά OCD) και το ξεπέταξα εντελώς μηχανικά, δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου → ιστορία ένα μαύρο χάλι (0 πλοκή και μια διαρκής αοριστολογία που με εξουθένωσε στο να προσπαθώ να την παρακολουθώ/μέχρι που το παράτησα), οι γρίφοι (δη κάτι περιβαλλοντολογικοί) εντελώς αυτιστικοί (ειδικά 1-2 είναι για απόλυση και του developer αλλά και όποιου ενέκρινε να ενταχθούν στο παιχνίδι), η μάχη έτσι και έτσι (είχε τις στιγμές της, είχε και στιγμές αγνής καθυστέρησης) και το όλο build up system με όπλα, πανοπλίες, διαμάντια, ρουμπίνια, @@ μύδια εντελώς γτπ. Δεν νομίζω να ακολουθήσω τη σειρά στο μέλλον, από τα χειρότερα ΑΑΑ παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ.
Mόλις τσίμπησα το Alan Wake 2 για ps5, έχω και το δεύτερο Horizon ακόμα καβάζτα - να δω ποιο θα ξεκινήσω πρώτα να ξεπλύνει λίγο τη γεύση του παραπάνω
Πήξατε στα soulslike μου φαίνεται και οτιδήποτε έχει στοιχειώδη στόρυτέλλινγκ σας κλωτσάει ε 
Πολυ ωραια ατμοσφαιρα. Underrated διαμαντακι
Alan Wake 2 χωσε και ασε το Horizon 
Προοοοφανώς βαζεις alan wake 2… Εγω αυτο που επαθες με το ragnarok το επαθα με το horizon2 ηταν και μετα το elden δεν πηγε καθολου καλα…
Εγω εχει 2 μερες ξεκίνησα frostpunk 2 και κονεύω να χάσω τον υπνο μου…
Ύπνος το μεσημέρι: 
Καφεδάκι το απόγευμα μετά τον ύπνο:
Αύριο-μεθαύριο δεν δουλεύω:
Πιτσόνια καθοδόν και δημιουργία χαρακτήρα στο Disco Elysium: 
Καλά να μας μπει και στο gaming αυτή η χρονιά, αύριο παίζει να κάνω ένα σύντομο recap του 24 και εγώ.
2 ώρες Alan Wake II και ήδη παραμιλάω - τι.γίνεται!!!
Καλή χρονιά το 2024 στο gaming για εμένα, τώρα που τα βλέπω. Δεν είμαι και πολύ δύσκολος εν γένει, μπορώ να περάσω καλά και με λίγα, απλά πράγματα. Έχω την αίσθηση πως κανένα game που έπαιξα δεν με ξετρέλανε, αλλά τα περισσότερα τα βρήκα (πάρα) πολύ διασκεδαστικά. Υπήρχαν και κάποιες απογοητεύσεις ωστόσο.
Τα highlights:
Hexen + Deathkings of the Dark Citadel expansion
Τερματισμένο dark fantasy setting, για εμένα είναι ελίτ old school FPS. Interconnected επίπεδα (before it was cool) με εξαιρετικό σχεδιασμό, τα οποία είχαν και συνέπεια στο ύφος τους και στα aesthetics τους. Γαμάτο οπλοστάσιο, cool bestiary, αγνή, ανόθευτη διασκέδαση συνολικά.
Witcher 2
Απίστευτο step up σε κάθε τομέα από το (πολύ καλό) πρώτο παιχνίδι. Τις είχε τις ιδιοτροπίες του και αυτό, αλλά σίγουρα πολύ πιο φιλικό προς τον μέσο παίκτη. World building, στόρυ και χαρακτήρες μου άρεσαν πολύ, εκτίμησα επίσης πως πήγαν για μια πιο compact εμπειρία και το παιχνίδι κράτησε ακριβώς όσο έπρεπε, με πολύ καλό ρυθμό.
Saints Row 2
Open world άλλης εποχής, ακριβώς όπως τα αγάπησα αυτά τα παιχνίδια. Φοβερή ιστορία με άπλετο χιούμορ, καφρίλα και παράνοια, εξαιρετικός και πλούσιος σε δραστηριότητες χάρτης, ένας κόσμος ζωντανός και με ενδιαφέρον. Χωρίς περιττές φιοριτούρες, το Saints Row 2 ήταν μια απολαυστική εμπειρία και παράλληλα μια χρονομηχανή σε πιο απλές εποχές.
Ghost of Tsushima + Iki Island Expansion
Και μιας και έπιασα τα open world, είχαν πολύ πολύ καιρό να ασχοληθώ με μοντέρνο παιχνίδι του είδους. Καταλαβαίνω γιατί κάποιος μπορεί να κουράστηκε, εγώ όμως δεν το χόρταινα το άτιμο, και μόνο που χανόμουν στον κόσμο του παιχνιδιού ήταν αρκετό. Jaw dropping σχεδιασμός και art direction, απολαυστικά combat animations, το στόρυ χωρίς εκπλήξεις αλλά προσωπικά δεν με πείραξε αυτό, καθώς είχα όλα τα συστατικά μιας καλοφτιαγμένης, επικής, revenge ιστορίας. Έξτρα γλυκάκι τα cosmetic collectibles (ψοφάω για τέτοια ψιψιψόνια, νέα costumes, διαφορετικό χρώμα στο σπαθί κτλ κτλ), ενώ βγάζω το καπέλο στην ομάδα γιατί το Iki Island ήταν expansion με τα όλα του και πλέον δεν βλέπουμε πολλά τέτοια. Νέος χάρτης, εντελώς νέα activities, εμβάθυνση στον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, νέα ιστορία και φρέσκα abilities. Τι άλλο να ζητήσω;
Uncharted: Lost Legacy
Γαμώ. Το blockbuster που περίμενα πως και πως και ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα. Θα μου λείψει αυτή η σειρά.
SOMA
Πολύ ενδιαφέρον, ίσως να περίμενα ακόμα περισσότερα από το hype που έχει χτίσει, αλλά σε κάθε περίπτωση το απόλαυσα. Εξαιρετική η sci fi/horror ατμόσφαιρα, ωραίο ξεδίπλωμα της ιστορίας και καλοδεχούμενα τα φιλοσοφικά τυράκια που σε ταϊζει το σενάριο.
Yoku’s Island Express
Pinball platformer με metroidvania στοιχεία; Πως γίνεται να μην αγαπήσω κάτι τέτοιο;
Shadowrun Hong Kong
Ίσως το πληρέστερο Shadowrun παιχνίδι, αν και στα σημεία ίσως προτιμώ το Dragonfall. Δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους αυτά τα δύο, αυτό που εκτίμησα πολύ όμως στο Hong Kong το σχεδον lovecraftian κεντρικό στόρυ και δύο από τους καλύτερους companions που έχω δει ποτέ σε RPG παιχνίδι. Επίσης πολλά kudos για την ποικιλία των side quests, καθώς και για την ελευθερία να τα προσεγγίσεις όπως θέλεις εσύ. Ποτέ δεν ένιωσα “παραμελημένος” σαν physical adept.
Από εκεί και πέρα, κάνω shoutout σε:
Hellblade: Senua’s Sacrifice, Hong Kong Massacre, Jet Kave Adventure, Night of the Rabbit, Nex Machina, Pikuniku. Όλα recommended, το καθένα στο είδος του.
Ειδική μνεία στο ιδιαίτερο ECHO. Υπερφιλόδοξο stealth (?) game με sci fi setting που δεν θα βρείτε πουθενά αλλού. Δεν πέτυχε η συνταγή εντελώς, αλλά respect για την ιδέα και την προσπάθεια.
Απογοητεύσεις:
Blade Runner, Far Cry.
Το 2025 ξεκίνησε με φόρα, έπαιξα Forgotten City, τώρα παίζω Disco Elysium και παράλληλα It Takes Two με την κοπέλα μου. Θα αναφερθώ εκτενώς εν καιρώ.
Χθες τέλειωσα το frostpunk 2.
To επαιξα ενα επίπεδο πανω απο αυτο που πρότεινε και πηγε πολυ χαλαρα αν εξαιρέσεις το μεγαλο spike που ειχε το chapter 4… Το 5ο και τελευταιο ηταν απογοήτευση.
Καταλαβαίνω τι πηγαν να κανουν με το καθε κεφαλαιο και ενα διαφορετικο troubleshooting που ειναι ωραιο σαν σκεψη αλλα νομιζω δεν λειτουγησε τοσο καλα. Ενω στα χαρτια ειναι πολυ καλύτερο απο το πρωτο νομιζω το ενα μου αρεσει περισσοτερο. Ηταν πιο on edge στις αποφάσεις σου+ ειχε μονο στο chapter 2 φοβο μεγάλης παγωνιάς και τρεξημο για οσο περισσότερα resources μπορεις να μαζέψεις. Παντως και με αυτο περασα 4 μερες τελεια.
Εχω 2 βδομαδες ακομα gamepass αλλα δεν εχω το κουραγιο να πιάσω stalker 2 οποτε συνεχίζουμε metaphor.
Οπωσδήποτε να το τσεκάρεις ειδικα αν σου αρεσε το vimpyr θα το λατρέψεις.
@Red_Viper Underrated διαμαντακι και λιγα λες.
Τελειωσα εχθες μετα απο 50 ωρες το Death Stranding. Καταπληκτικο σεναριο με ανατροπες που σε στελνουν αδιαβαστο.
Εχει αρκετα αρνητικα οπως το οτι αργει παρα πολυ να σε βαλει στο κλιμα και καποιες φορες αισθανθηκα οτι σε ταλαιπωρει περισσοτερο απο οσο θα επρεπε.
Αξιζει παντως και σιγουρα θα παιξω και το 2ο οταν κυκλοφορησει με το καλο.
Ξεκινησα Elden Ring εχθες,ασχοληθηκα ενα 2ωρο και μου φαίνεται το πιο ευκολο απο ολα τα soulsborne.
Φανταζομαι για καποιον που θα ηταν το πρωτο του σε τετοιο στυλ θα ειναι παλουκι.
Ισχύει. Εμένα μου βγήκε πολύ smooth το πρωτο playthrough.
Τσιμπησα επιτέλους απο ιδιωτη κ το demon souls σε τιμή χώμα οπότε σύντομα ξεκινάει κ αυτο το ταξίδι…
yakuza το infinite wealth. κλασσικό yak, αλλά κάνει 1-2 κοιλιές για να το τραβήξει σε διάρκεια. πιο πολύ είμαι ψημένος για το “πειρατικό” με ματζιμάρα !
Παίξτε Silent Hill 2 remake, μιλάμε για έπος…
Απίθανη δουλειά από τους devs, τους βγάζω το καπέλο.
Ατμόσφαιρα, γραφικό, gameplay αλλά εκεί που τα σπάει τελείως είναι στον ήχο.
Είμαι κοντά στον τέλος τώρα και πραγματικά το έχω απολαύσει.