Ποιοτικος κινεζος
Χρησιμεύει σε κάτι αυτή η θήκη; Καλύτερο grip ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο;
Επίσης, επειδή σκέφτομαι κι εγώ να το πάρω σε πλοίο (9 ώρες διαδρομή), έχεις κάποιο power bank ίσως που έχεις δοκιμάσει και προτείνεις;
Αποκλειστικά για να έχω καλύτερη λαβή το πήρα δεν νομίζω ότι προστατεύει κάτι πρακτικά. Απλά δεν επηρεάζει το docking.
Δεν έχω δοκιμάσει power bank αλλά σίγουρα θα θες κάτι με power delivery 65w
Τα εχουν κανει ψιλομαντάρα με τις grip cases στο switch 2.
Δεν εχει βγει καποια που να ειναι συνολικής αποδοχής η να μην εχει κουσουρια (αλλες δεν ειναι docked, αλλες πιεζουν τα joycons και αλλες ακυρωνουν το back stand)
Ισως να ακουστει τρελη φλωρια, αλλα αν υπαρχει ενας λογος που δε θελω να παιξω αυτο το παιχνιδι ειναι γιατι πραγματικα πιστευω οτι θα εχω εφιαλτες το βραδυ (!)
Τελείωσα το Xenoblade το πρώτο.
Παρόλα τα προβήματά του, (μέτριο προς αδιάφορο σύστημα μάχης, μεχ side quests-fetch quests στην πλειοψηφία τους που απλά είναι εκεί για να σου δίνουν λεφτά και xp χωρίς να προσφέρουν κάτι άλλο, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, τεράστιες περιοχές στον ψευδο-open world κόζμο του που περισσότερο πληγώνουν το παιχνίδι παρά του προσφέρουν πόντους-νταξ είναι εμφανές τι θέλανε να κάνουνε με το scale, το καταλαβαίνω και λειτουργεί σε γενικές γραμμές, αλλά καταντάει υπερβολικά tedious το exploration, με αποτέλεσμα να το παρατάς in the end of the day και απλά να μην δίνεις σημασία όσο περπατάς τις τεράστιες εκτάσεις. Ένα speed/rush mode θα λειτουργούσε υπερ της εμπειρίας πιστεύω. Ελπίζω τα επόμενα παιχνίδια της σειράς να βελτιώνεται σε αυτό)
στα πράγματα που φοκουσάρει δίνει ρέστα στο μεγαλύτερο μέρος του: Τα cutscenes και η σκηνοθεσία είναι φανταστικά, το μέιν πάρτυ και οι λίγοι, αλλά καλοί side χαρακτήρες και η περιπέτεια που ζούνε, η ανάπτυξή τους και οι σχέσεις που αναπτύσσουνε είναι όλα πολύ καλοφτιαγμένα. Και φυσικά, το μεγαλύτερο ατού του παιχνιδιού, δεν είναι άλλο απ’ το μέιν στόρυ και η ιστορία που διηγείται και ο τρόπος που το κάνει, με εντυπωσίασαν. Στα μάτια μου τουλάχιστον, οι τύποι έχουν πάρει ένα χιλοπαιγμένο premise και μέσω του στόρυτέλλινγκ τους, μέσω twists, turns, ανατροπές κλπ, και σε συνδυασμό με φιλοσοφικές, αντιπολεμικές, κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις και συμβολισμούς (χωρίς να είναι cheesy, αλλά πολύ ωραία δοσμένα) το έχουν κάνει να φαίνεται φρέσκο, ενδιαφέρον, και φτιαγμένο με μεράκι. Ειδικά το τέλος είναι υπέροχο, με πολλές εκπλήξεις που δεν τις περίμενα, και σε καμπόσα σημεία έμεινα να κοιτώ με ανοικτό το στόμα. All in all, το καταφχαριστήθηκα. Το ξεκίνησα ελαφρώς απογοητευμένος μετά την meh εμπειρία των τριών οίκων, αλλά γρήγορα το ξέχασα και αφοσιώθηκα στο παιχνίδι. Πλέον είμαι πολύ περίεργος να δω πώς συνεχίζει η σειρά στα επόμενα παιχνίδια.
Κανένα Xenoblade δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει το έπος Xenogears, το καλύτερο jrpg ever.
διαβάζω ότι πολλοί λένε το ίδιο για το Chrono Trigger, feel free to elaborate
Εκανα μια παυση απο το Diablo 4 γιατι μου ηρθε ορεξη να παιξω το “Return to Monkey island”.
Ειχα παιξει τα πρωτα δύο στην Amiga500 στις αρχες του 90 και τα υπολοιπα αργοτερα σε PC.
Αυτα τα παιχνιδια ειναι σαν να βλεπεις μετα απο καιρο εναν αγαπημενο φιλο.
Πανεξυπνοι και τρελοι διαλογοι,χιουμορ και ολοι οι καταπληκτικοι χαρακτηρες παροντες.
Το διασκεδαζω απιστευτα μεχρι στιγμης.
Παιδες τσεκαρετε το Iron Meat. Contra-like run n gun. Μια τελειοτητα! Απολαυστικοτατο και μουσικαρα τρελη.
Μόλις ξεμπέρδεψα με horizon forbidden west.
Το πηγαινα παρα πολυ χαλαρα γιατι λοπγω ζέστης δεν έχω κ πολλη όρεξη για gaming.
Πανέμορφο μεν, αλλα βαρέθηκα την ζωούλα μου.
Τελειπωσα με το main story και εκανα κάμποσα side quests αλλα δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Το παιχνίδι είναι τεράστιο και ακολουθει το μοτιβο των open world τύπου τεράστιος χάρτης, χιλιαδες quests το οποία εμφανίζονται κάθε 5 βήματα και φτ´ανεις σε σημείο να μην ξέρεις τι να πρωτοκάνεις. Προσωπικα προτιμώ κάτι πιο γραμμικό και όχι τόσο χαοτικό.
Οταν ειχα παιξει το πρώτο στην περίοδο της καραντίνας δεν ήθελα να τελειώσει. Εδω τωρα δεν την πάλεψα καθόλου.
Πάμε παρακάτω.
Και εγω το παιζα μεσα στο καλοκαιρι. Μ αρεσε, αλλα ειναι η αληθεια οτι αυτα τα παιχνιδια εχουν σημειο κορεσμου. Το τελειωσα παντως και ξεκινησα το dlc, αλλα καπου στην μεση του εχω παραδωσει πνευμα. Το μυστικο σε αυτα τα παιχνιδια νομιζω ειναι να μην υποκυπτεις στους ψυχαναγκασμους του να κανω οτι προκυπτει μπροστα μου.
ινβ4 “ΣΧΕΔΟΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Π Ο Λ Υ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ”
Ξεκινησα το Nine Sols. Εφτασα στη μεση περιπου. Παιχνιδαρος. ΠΑΙΞΤΕ ΤΟ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ.
Ξέρω ότι θα μου αρέσει πολύ και το καθυστερώ για το φθινόπωρο.
Μετά το Voidwrought που δεν ήταν άσχημο, δεν έχω βρει κάτι να κολλήσω ακόμα - δοκιμάζω το Afterimage!