Ο Κομμουνισμος, ως αταξικη κοινωνια χωρις κρατος,χωρις χρημα, χωρις ταξεις και αφεντικα, χωρις καμια μορφη εξουσιας (αυτο που καποιοι αλλοι λενε “αναρχια”…εγω προτιμω να μιλαω για ελευθεριακο κομμουνισμο) προϋποθετει την εφαρμογη του σοσιαλισμου σε μια σειρα απο χωρες, αναμεσα στις οποιες σιγουρα πρεπει να ειναι τα βασικα κεντρα του σημερινου καπιταλισμου. Δεν νοειται ουτε “σοσιαλισμος σε μια χωρα” ουτε “περιφερειακος σοσιαλισμος” σε μη-ανεπτυγμενες χωρες, οπως για δεκαετιες τυρβαζαν τα παρακλαδια του σταλινισμου (χοτζα, πολ ποτ, κιμ ιλ σουνγκ κλπ).
Ο Λενιν διατυπωσε με σαφηνεια στο Κρατος και Επανασταση οτι η σοσιαλιστικη επανασταση ειναι ο μονος τροπος να ανατραπει η εξουσια των καπιταλιστων. Αμεσο καθηκον της επαναστασης ειναι (1) η απαλλοτριωση του κεφαλαιου με την κοινωνικοποιηση των μεσων παραγωγης και την αμεση εθνικοποιηση ολης της βιομηχανιας και του τραπεζικου συστηματος (2) η βιαιη διαλυση της παλιας κρατικης μηχανης, διαλυση δηλ αστυνομιας, στρατου, μυστικων υπηρεσιων και ολου του κρατικου μηχανισμου της αστικης ταξης (3) η διεθνοποιηση της επαναστασης μεσα απο την παλη για νικη του σοσιαλισμου σε ολη την ευρωπη και σοσιαλιστικη ενοποιηση της Ευρωπης (Ενωμενες Σοσιαλιστικες Πολιτειες της Ευρωπης) μεσα απο την Επαναστατικη Κομμουνιστικη Διεθνη.
Οι βασικες αυτες διατυπωσεις, συμπυκνωνονται στο “Κρατος και Επανασταση” που αντλει την βασικη επιρροη του απο το εργο του Μαρξ “Ο εμφυλιος πολεμος στη Γαλλια” και δευτερευοντως απο το βιβλιο του Ενγκελς “Η καταγωγη της ατομικης ιδιοκτησιας, της οικογενειας, του κρατους” και κατα δευτερον απο τις “Θεσεις του Απριλη” που αποτελεσαν την τομη απεναντι στις δημοκρατικες και “μεταρρυθμιστικες” τασεις των Μπολσεβικων, βασικοι εκπροσωποι των οποιων ηταν οι Σταλιν-Καμενεφ-Ζηνοβιεφ, αυτοι που μετα το θανατο του Λενιν θα αποετλεεσουν την γραφειοκρατικη “τροϊκα” που θα εκφυλισει την Κομιντερν, θα διαλυσει το πολιτικο γραφειο και θα ξεκινησει την αρχη του θερμιδωρ. Βασικη επιρροη για τις “Θεσεις του Απριλη” του Λενιν ηταν το “Αποτελεσματα και προοπτικες” του Τροτσκυ το 1905 που επανα-θεμελιωνει την θεση που πρωτος ο Μαρξ διατυπωσε για την Διαρκη Επανασταση.
Ο Σοσιαλισμος δεν ταυτιζεται με ενα εργατικο κρατος που προκυπτει μετα απο επαανσταση, οπως ηταν η ΕΣΣΔ (εκφυλισμενο εργατικο κρατος). Προϋποθετει μια ευρεια κλιμακα απο εργατικα κρατη οπου μπορει να φτασει σε ενα ορισμενο βαθμο η χειραφετηση των παραγωγικων δυναμεων (=η επιβολη του ανθρωπου πανω στην φυση).
Ιδανικο πολιτευμα? Μια παγκοσμια ελευθεριακη κοινωνια χωρις κρατη, αφεντικα, εξουσια, που θα σημανει το τελος καθε ταξικης κοινωνιας (η “προϊστορια” της ανθρωποτητας) για να αρχισει επιτελους η πραγματικη ιστορια των ανθρωπων. Ουτοπικο? Οχι οταν βασιζεται σε λελογισμενο σχεδιο και συγκεκριμενα βηματα (οχι “σταδια” ομως). Εφικτο? Ηδη η Ιστορια εδειξε αυτο που πριν το 1917 εμοιαζε αδυνατο, δηλαδη την συντριβη ενος ολοκληρου αστικου κρατους και την κοινωνικοποιηση για πρωτη φορα ολων των μεσων παραγωγης, την οικοδομηση ενος εργατικου κρατους. Τωρα πια διαθετουμε και καθε θεωρητικο και πολιτικο οπλοστασιο για την ερμηνεια και την καταπολεμηση του σταλινικου καρκινωματος, που χρειαστηκε πολλες δεκαετιες για να κατατροπωσει την ιδια τη φυση της ΕΣΣΔ. Δεν ξεκιναμε απο το μηδεν, ουτε ξανα απο το 1917. Ειμαστε στο 2009 και ο Δεκεμβρης εδειξε οτι η νεα γενια δεν μασαει κουτοχορτο και ακομα κ αν δεν εχει ανοιξει ουτε ενα επαναστατικο βιβλιο, μπορει να πετυχει πολλα, αρκει να ανατρεξει και λιγο στο ιστορικο κεκτημενο του μπολσεβικισμου.
*Ενα σοσιαλιστικο πολιτευμα εχει το ιδιοτυπο μη-κρατος των σοβιετ, αμεσοδημοκρατικη ληψη αποφασεων με αμεσα αιρετους και ανακλητους αντιπροσωπους οπου απαιτειται δευτεροβαθμια συγκληση σοβιετ. Εννοειται οτι σε ενα τετοιο πολιτευμα δεν υπαρχει ουτε αστυνομια, ουτε “εντεταλμενοι” ασφαλιτες που παριστανουν τους χεβιμεταλλαδες