Θεωρητικα στο αν θα διαβαζαν ολοι Λενιν, ναι, εφ’οσον αυτο δεν συμβαινει. Και οχι γιατι εχουνε μεγαλυτερα προβληματα. Εκτος κι αν μιλαμε για το αν θα βελει τουαλετα στην εξοδο της η Μελετη… Εκει ναι, το καταλβαινω οτι ειναι ενα οντως μεγαλο θεμα.
Για το οτι θα λυναμε τα προβληματα μας σε μεγαλυτερο βαθμο, πιστευω οτι θα ηταν μια πραγματικοτητα. Αλλα μιας και το πρωτο σκελος της προτασης μου ξεκινησε με υποθεση τοτε ναι μιλαμε ακομα θεωρητικα.
στην πραξη η γνωμη μου ειναι οτι δεν υπαρχει ιδανικο πολιτευμα.παντα θα υπαρχει μια ομαδα ανθρωπων που θα διαμαρτυρεται.διαμαρτυριες γινοταν και στα κομμουνιστικα καθεστωτα(και δολοφονιες),διαμαρτυριες γινονται και στα καπιταλιστικα καθεστωτα.εγω συμφωνω με τον argentino οτι πρωτιστως ειναι θεμα του μυαλου που εχει ο κοσμος.
Μαζι με Μαρξ κ Λενιν ο μεσος πολιτης επισης μπορει να διαβασει Émile Durkheim, Max Weber, John Maynard Keynes, κ Milton Friedman, ετσι ρε παιδι μου για σφαιρικη γνωση…
Ειναι αυτο που ελεγε ο Before the Dawn για το τελος της προιστοριας του ανθρωπου και την αρχη της πραγματικης ιστοριας.
Καπως ετσι δε θα επρεπε να ειναι το επομενο σταδιο?
Δικαιουμαστε να παλευουμε για μια κοινωνια οπου ο “απλος πολιτης” θα εχει κατακτησει, οπως ελεγε κ ο Τροτσκυ στο “Λογοτεχνια και Επανασταση”, τις πνευματικες κορυφες ενος Γκαιτε (και ενος Νιτσε, και ενος Χεγκελ θα σου πω εγω) και πανω απο αυτα τα κεκτημενα θα ορθωνονται νεες πνευματικες κορυφες. Γιατι η γνωση ειναι απελυθερωτικη δυναμη, και καθε αληθεια ειναι πραξη επαναστατικη. Και καθε τεχνη, αναμεσα της και η μουσικη.
θες να μου πεις δηλαδη οτι θα ειναι ο παππους και η γιαγια στα χωρια πανω στα βουνα και θα διαβαζουν νιτσε,γκαιτε και αλλα…δε μου φαινεται καθολου ρεαλιστικο.
Βασικα ο μεσος ανθρωπος (ελληνας και μη) δεν ειναι πλεον στα βουνα μη τη γκλιτσα στον ωμο να βοσκει προβατα. Ζει σε κοινωνιες οργανωμενες οπου υπαρχει λογοτεχια και αλλες μορφες τεχνης και ευτυχως ειναι (ακομα) προσβασιμα αυτα τα βιβλια.
Αν η δικαιολογια του παππου και της γιαγιας ειναι οτι ειναι στο βουνο, η δικαιολογια ολων των αλλως στις πολεις ποια ειναι?
Παιδιά, καλοσκεφτείτε το λίγο. Πας σε ένα περίπτερο σήμερα και βρίσκεις μέχρι και εγκυκλοπαίδειες, προσφορές μαζί με τις εφημερίδες.
Εδώ και μια δεκαετία όλοι σχεδόν έχουν ίντερνετ, άλλη αστείρευτη πηγή πληροφοριών.
Μιλάμε για πράγματα αδιανόητα έναν αιώνα πριν. Ο κόσμος αλλάζει συνέχεια. Και το μη ρεαλιστικό του σήμερα γίνεται το ρεαλιστικό του αύριο…
Το θέμα είναι βέβαια πως η ατελείωτη αυτή εκδοτική κυκλοφορία είναι ενταγμένη στο καταναλωτικό σύστημα, όπου τα βιβλία είναι κι αυτά “προιόντα” όπως όλα. Είναι ωστόσο ένα βήμα αυτή η εξάπλωση τους.
Ισχύει όμως πως προτεραιότητα του καθημερινού πολίτη είναι η τακτοποίηση του στα βασικά ζητήματα της ζωής του. Φαγητό, στέγαση, εργασία κλπ. Μετά με το καλό (και αν), θα πιάσει στα χέρια του και τα βιβλία…
Δεν υπαρχει απολυτως ΚΑΜΙΑ περιπτωση να φτασει ο μεσος πολιτης τις πνευματικες κορυφες του Γκαιτε ή Νιτσε, απλως να τον αναλυσει σε μορφη διατριβης απο την ασφαλη αποσταση της πανεπιστημιακης ερευνας…
ναι ρε παιδια αλλα το οτι μπορουμε ευκολα να βρουμε σημερα κατι να διαβασουμε σημαινει οτι πρεπει ο καθε μεσος πολιτης να εχει ανα χειρας νιτσε,λενιν και σταλιν για να μαθει τι ετσι αληθινος κομμουνισμος??δειτε το πιο ρεαλιστικα το θεμα.οι πιο πολλοι στην σημερινη κοινωνια δουλευουν σχεδον ολη μερα.θα εχει ορεξη ο καθενας μετα την δουλεια να διαβασει λενιν και νιτσε?τοτε συγνωμη αλλα δεν θα ειναι μεσος και νορμαλ ανθρωπος.
Αυτά τα λέει ο χορτάτος. Είναι σαν το “όποιος χάνει στα χαρτιά, κερδίζει στην αγάπη” που λέει πάντα ο νικητής σε όποιον έχασε πολλά. Η γνώση είναι τρομερά σημαντική και ένας από τους σκοπούς. Αλλά είναι ουτοπικό να περιμένεις ο απλός πολίτης να γίνει ο “υπεράνθρωπος” του Νίτσε ενώ πεινάει. Σφαιρική γνώση καλώς ή κακώς μόνο λίγοι μπορούν να έχουν. Το πρόβλημα στις μέρες μας είναι πως αυτοί οι λίγοι δε τους ακούει ο απλός πολίτης (είτε γιατί αυτοί σιωπούν λέγοντας “απαξιώ” είτε γιατι ο κόσμος επιλέγει να μην ασχοληθεί) κι όχι το πως είναι λίγοι. Ποτέ καμία κοινωνία δεν υπήρξε γεμάτη με Πλάτωνες, Σοφοκλήδες και Περικλήδες. Καλό και θεμιτό το να θες να γίνουν αυτά κοινή γνώση, αλλά παραμένει ουτοπικό και αδύνατο.
Όπως και να έχει, έχω την εντύπωση πως η συζήτηση ξεφεύγει και δεν έχω το χρόνο να στηρίξω με κείμενα αυτή τη στροφή. Απλά προσοχή μην καταλήξουμε σε ένα τόπικ που μιλάει για πολιτεύματα να μιλάμε για κοινωνίες. Σχετίζονται, αλληλοεπηρεάζονται, αλλά δεν είναι και ταυτόσημες έννοιες.
Δεν θα ασχοληθώ με προηγούμενα πολιτεύματα κ.λπ., αλλά θα αναφέρω πως φαντάζομαι ένα ιδανικό (κατά την άποψή μου πάντα) μελλοντικό σύστημα διακυβέρνησης.
Ξεκινώντας από τον ορυκτό πλούτο κάθε χώρας, αυτός πρέπει να ανηκεί αποκλειστικά στο εκάστοτε κράτος και όχι σε ιδιωτικές εταιρίες.
Η διακυβέρνηση της κάθε χώρας πρέπει να γίνεται όχι από κόμματα “επαγγελματιών πολιτικών”, αλλά από επιστημονικές ομάδες (καθεμία στον τομέα της), οι οποίες θα υπόκεινται σε κάποιου είδους έλεγχο (μην περιμένετε να πω λεπτομέρειες, μελλοντικό σύστημα είπαμε…).
Η οικονομία κάθε χώρας θα πρέπει να αναπτύσσεται με αντικειμενικά και καθαρά επιστημονικά κριτήρια (με γνώμονα τον κάθε πολίτη βέβαια), χωρίς γραφειοκρατείες.
Εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, υδροδότησης κ.λπ. πρέπει να είναι αποκλειστικά κρατικά.
Ιδιωτική πρωτοβουλία στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με αυστηρό έλεγχο (ποιότητας, τιμών κ.λπ.) από το κράτος.
Σε επίπεδο χώρας, οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται από ομάδες επιστημόνων-τεχνοκρατών (όχι με την έννοια τεχνοκρατών εποχής Σημίτη :p) , ενώ σε τοπικό επίπεδο μπορούν να διενεργούνται τοπικές εκλογές ή/και δημοψηφίσματα (για λήψη αποφάσεων σε μια τοπική κοινωνία κ.λπ.).
Περιττό να αναφέρω ότι οι τομείς της Παιδείας και Υγείας πρέπει να είναι εντελώς δωρεάν (απαγόρευση οποιωνδήποτε ιδιωτικών σχολείων ή νοσοκομείων).
Αυτά είναι κάποιες σκόρπιες σκέψεις γενικά. Δεν είναι ολοκληρωμένη άποψη, οπότε μη βαράτε
Ακριβως. Γι’αυτο ειπα οτι θα ειχαμε λυσει αρκετα προβληματα μας σε μεγαλυτερο βαθμο.
Και ellanor συμφωνω. Φυσικα αυτα θα κοιταξει πρωτα. Αλλα δε νομιζω να μην εχει χρονο να προβληματιστει για ολα αυτα και να διαβασει Λενιν και τον οποιοδηποτε Λενιν… ο καθενας με οτι ιδεολογια συμφωνει και του ταιριαζει… αλλα γι’αυτο το παραδειγμα μιλουσαμε τωρα.
Ειδικα ο ελληνας, ειναι γνωστο οτι παρα τα προβληματα που εχει, ολο και καπως βρισκει χρονο και να διασκεδασει, και την τηλεοραση του να χαζεψει και την κουβεντα του να κανει με αλλους στο καφενειο ή στη δουλεια.
Θέτω ένα ερώτημα, που μας βγάζει οφφ τόπικ, αλλά ρε γμτ έχει ενδιαφέρον. Αν θέλει κάποιος ας ανοίξει ξεχωριστό θρεντ για όλη αυτή την κουβέντα.
Λοιπόν. Ναι, ο μέσος πολίτης έχει χρόνο να γυρίσει απ’τη δουλειά του και να κάνει κάτι άλλο. Γιατι όμως οι 9 στους 10 όταν γυρίσουν ΔΕ θα κάτσουν να διαβάσουν ένα βιβλίο, αλλά θα λιώσουν στην τιβί, ή θα βγουν μια βόλτα? Θυμίζω πως οι Έλληνες ανήκουν στους λιγότερο διαβαστερούς λαούς της Ευρώπης, σύμφωνα με έρευνες…
Βγαίνουμε εντελώς εκτός θέματος όμως… (αν και τελικά όλα ίσως συνδέονται μεταξύ τους)
παραλογο ειναι αυτο που λες εσυ, αγαπητε μου. Οι κοινωνιες δεν αλλαζουν με αναγνωσεις βιβλιων, ουτε με αναγνωσεις καμιας Βιβλου (ουτε της χριστιανικης ουτε καμιας αλλης “θεοκρατικης” ή κομματικης). Οι κοινωνιες αλλαζουν με βιαιες επαναστασεις. Και η επανασταση θα γινει με πρωτεργατη την εργατικη ταξη οχι γιατι ειναι η πιο μορφωμενη (ειναι χιλιες φορες πιο απολιτιστη απο την αστικη ταξη) ή γιατι ειναι πιο “συνειδητοποιημενη” αλλα λογω της θεσης της στην παραγωγη και λογω του πληγματος που επιφερει στην καπιταλιστικη οικονομια μια Γενικη Απεργια Διαρκειας που ειναι το πρωτο βημα για την επανασταση. Και σιγουρα η Γενικη Απεργια δεν θα ερθει πουλωντας ριζοσπαστη ή τα απαντα του νιτσε, αλλα με συνεπη πολιτικη δραση και αγωνα, και κυριως με το να αναδειχτει η ΔΥΝΑΜΗ που εχουν οι εργατες στα χερια τους.
Τα βιβλια ειναι απλα συμπυκνωμενος οδηγος για δραση. εκει ειναι η ευθυνη της οργανωμενης πολιτικης δρασης, των επαναστατων, για αυτο χρειαζεται το παγκοσμιο κομμα της επαναστασης και τα εθνικα τμηματα του σε καθε χωρα, για αυτο χρειαζεται ανελεητος αγωνας εναντια σε καθε πασιφιστη, παπα, ρεφορμιστη, δασκαλο, αφεντικο, και καθε ιδεαλιστη πασης φυσεως. Στην καπιταλιστικη κοινωνια ο πολιτισμος ειναι ο πολιτισμος των αστων, εκφυλος και χυδαιος οταν τον σερβιρουν στις μαζες για κοντσομασιον στα μεσημεριαναδικα και στις ναζιστικες φυλλαδες (ευστοχο το σχολιο του bleedin για το der sturmer) , μπλαζε και ναρκισσιστικος μεχρι αηδιας οταν αυνανιζεται η αστικη ταξη στον πολιτισμικο της καθρεφτη στα διαφορα μεγαρα και ιδρυματα.
Σε μια ελευθεριακη κομμουνιστικη κοινωνια ο καθε ανθρωπος θα μπορει να ειναι ταυτοχρονα τα παντα. Η καταργηση της μισθωτης σκλαβιας θα επιτρεπει σε ολους να αξιοποιησουν το πλεονασμα του λευθερου χρονου, (ο πραγματικος πλουτος καθε ανθρωπου) για να ολοκληρωθουν πνευματικα. Και τοτε ναι, ο Νιτσε θα φαινεται πολυ λιγος μπροστα στις νεες κορυφες που θα κατακτηθουν. Αλλα θα ειναι και πολυ περηφανος, γιατι αυτο οραματιστηκε και εκεινος. Μια κοινωνια χωρις παπαδοκρατια, ηθικολογους και τσαρλατανους. Και φασιστες που τον διαστρεβλωσαν οικτρα.