Δίσκοι που το τελευταίο τους τραγούδι σας αφήνει ενα γλυκόπικρο συναίσθημα

Παρομοιως…

The journey begins with curiosity
And evolves into soul-felt questions
On the stones that we walk
And choose to make our path
Sometimes never knowing
Other times knowing too much

Filtering out the bad that holds us back…
Take hold of what is true to your hunger
A hunger that will not go away
Plans for tomorrow, they will remain

Won’t you join me on the perennial quest
Reaching into the dark, retrieving light
Search for answers on the perennial quest
Where dreams are followed, and time is a test

No time for mental crutches
The maker has moved on
I will take it raw and be on my way

Those that stood beside me
I’m glad you understand
Behind these written words
I share the simple plan
To hang on to the way that we feel

From rivers of sorrow
To oceans deep with hope
I have travelled them
Now, there is no turning back
The limit, the sky
I ask my questions Why? What today?
When tomorrow?

Filtering out the bad that holds us back…
Take hold of what is true to your hunger
A hunger that will not go away
Plans for tomorrow, they will remain

Won’t you join me on the perennial quest
Reaching into the dark, retrieving light
Search for answers on the perennial quest
Where dreams are followed, and time is a test

Πωπω νταξ, δεν εχω λογια. Ηταν Θεος επι Γης ο μακαριτης.

γενικώς ο Before the Dawn τ α λέει όμορφα, αλλά εδώ έδωσε ρέστα.

:respect::respect::respect:

κάτι ακούγεται για επανακυκλοφορία του 7" επίσης…

αυτά είναι τα τρία πρώτα που μου ήρθαν στο μυαλό σίγουρα είναι κιάλα…


Το lady of rain των dead soul tribe απο το january tree

[CENTER]

Space Dye Vest

Indifference

Behind Blue Eyes

Street Spirit[/CENTER]

Νομιζω χαρακτηριστικη περιπτωση και ενα απ τα καλυτερα albums ολων των εποχων και οποιος δεν το εχει ακουσει να το κανει αμεσα:)

1. Anathema - Judgement - 2000 and gone

2. Ulver - Perdition City - Nowhere/Catastrophe

3. Portishead - Dummy - Glory Box

Αγαπημένο album.
Πραγματικό τέλος δίνουν οι στίχοι του τελευταίου dark city, dead man

I let go and fall deeper.
This will be the end of me.

Θα μπορούσα να βάλω και το oceanic των isis αλλά το συγκεκριμένο είναι πιο προσωπικό και με έχει αγγίξει.

Δεν είναι τελευταίο,το Won’t Get Fooled Again είναι.

E ναι ρε φιλε ! Και πολυ αργησες να το ποσταρεις ! :slight_smile:

Ψάχνω δικαιολογίες για να λέω πόσο γαμάτος είναι ο δίσκος :smiley:

Γλυκόπικρο συναίσθημα υπάρχει στο Ι can see you, με το οποίο οι Neurosis κλείνουν το The eye of every storm…Το ίδιο γλυκόπικρο συναίσθημα που έχεις για κάποιον που αγαπάς κι έχει φύγει, σαν το στιχουργικό θέμα του κομματιού…

[I]Did you see your people?
They all turned out for you
We were all together not so long ago
When the light reclaimed you
We were left clawing at the sky

In the oceans we can find you
For the sun we praise your name
In the dirt we pray for god to bring you back again
I can see you, I can see you
In the void the stones are turning and turning and turning

I can see you, I can see you
[/I]

Ο oμωνυμος δισκος των Crimson Glory, που κλεινει με το Lost Reflection. Aψογος

Indeed. Μονο που δεν ειναι ακριβως “γλυκοπικρο συναισθημα” ε? Μαλλον εφιαλτικο θα ελεγα…

Εγω με τη σειρα μου να δευτερολογησω προσθετοντας - ξανα απο ελληνικη σκηνη -

το καταπληκτικο “A Fairy Tale” απο το Fell Frozen και το “November” απο το Rajah - αμφοτεροι δισκοι των South of No North.

Επισης Pendragon - Am I really losing you? απο το υπεροχο Window of life.

“Or has life just begun?”

Εξίσου και το “Transcendence” που τελειώνει με το ομώνυμο επίσης εφιαλτικό κομμάτι… :wink:

εχεις δικιο!!
εχω το reissue και εχει σαν μπονους την Alternate version του Behind Blue Eyes σαν τελευταιο αυτο φταιει

[CENTER]on topic
Words (Between the Lines of Age)
[/CENTER]

Το Longing απο το Chameleon των Helloween μιας και είναι μια απο της αγαπημένες μου συνθέσεις γραμμένη απο τον Kiske… Τόσο απλό αλλά τόσο μαγευτικό που δεν περιγράφεται…

Dio - this is your life (Angry Machines)
εκεινη την εποχη εμοιαζε σαν να ηταν το αποχαιρετηστηριο τραγουδι του, οι πιο πολλοι πιστεψαμε οτι εγκαταλειπει (αδοξα) την δισκογραφια, ευτυχως διαψευστηκαμε (αλλη μια φορα) 8)

Σας αγαπώ.

Και αυτό βέβαια. Σε όλα με προλάβανε άλλοι γαμώ;

Όχι!

(I Will Remember)

Ας θυμίσω εδώ ότι έχει προηγηθεί ως προτελευταίο κομμάτι ίσως το πιο intense/κλειστοφοβικό/ψυχαναγκαστικό τραγούδι όλων των εποχών στο metal, το ανεπανάληπτο “Screaming in Digital”. Ήδη λοιπόν έχεις καταφέρει να κάνεις την ψυχή του ακροατή σου κατράμι και του χεις ανεβάσει τους χτύπους της καρδιάς στο κόκκινο. Κοινώς, τον έχεις κάνει ερείπιο και μένει μόνο να τον αποτελειώσεις με το δέοντα τρόπο. Πώς κλείνεις λοιπόν το πιο πρωτοποριακό album που σκαρφίστηκε ποτέ ανθρώπινος νους; Είναι απλό (;). Με ακουστικές κιθάρες και ένα μελαγχολικό χαλί από πλήκτρα, ενώ στο καπάκι τραγουδάς με πίκρα “there’s a cold wind out tonight - the chill of distant eyes - an orbit survey finds…your mind” και σφυρίζεις μια μελωδία που ακούγεται λες κι έρχεται από χιλιάδες χρόνια στο παρελθόν (ή μήπως χιλιάδες χρόνια στο μέλλον;). Δεν έχει σημασία. Τον έχεις αποτελειώσει τον κακομοίρη. Τα συναισθήματα που του έχεις δημιουργήσει είναι απλά Α-Π-Ε-Ρ-Ι-Γ-Ρ-Α-Π-Τ-Α.

Λοκ μωρέ!

+1000 8)

Να προσθέσω πως οι Queensryche το ξανάκαναν το μαγικό και στο Promised Land με το someone else. :wink: