Δεν θα πρωτοτυπούσα, αν υποστήριζα ότι ο Σολωμός υπήρξε ο διαμορφωτής της νεοελληνικής ποιητικής γλώσσας. Ξαναπιάνοντας το νήμα της κομμένης ποιητικής παράδοσης, ο Σολωμός προσέλαβε στον ποιητικό του κόσμο τα ουσιώδη γνωρίσματα της κρητικής λογοτεχνίας και κατόρθωσε με τα ανεπανάληπτα αριστουργήματα της ώριμης περιόδου του (ο Κρητικός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, ο Πόρφυρας) να μετατρέψει έναν ακατέργαστο ποιητικό λόγο σε μία ποιητική γλώσσα ικανή να αποδώσει τα υψηλότερα των διανοημάτων.
Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ πως ο σπουδαιότερος νεοέλληνας ποιητής υπήρξε αυτός που διαμεσολάβησε ανάμεσα στην παραδομένη από τον Σολωμό ποιητική γλώσσα και την εισηγμένη από τον ευρωπαικό χώρο νεωτερική ποιητική έκφραση και διαμόρφωσε τον εκφραστικό τρόπο που καθορίζει τα ποιητικά πράγματα μέχρι σήμερα. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον Σεφέρη. Με την Στροφή του 1931 κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή της μια νεωτερική ποιητική προσέγγιση, απαλλαγμένη από τις στείρες συμβάσεις του ρομαντισμού και εμφορούμενη από τα ριζοσπαστικά συμβολιστικά προτάγματα της ‘‘καθαρής ποίησης’’ του Mallarme και Valery. Με το Μυθιστόρημα ωστόσο του 1935 ο Σεφέρης, επηρεασμένος πλέον από τους Eliot και Pound, εισηγείται στον νεοελληνικό ποιητικό λόγο την κατεξοχήν νεώτερη ποίηση και ποιητική, καταργώντας τις κατεστημένες στιχουργικές μορφές χάριν του ελεύθερου στίχου, χρησιμοποιώντας πεζολογικές εκφράσεις και εστιάζοντας περισσότερο στον υποβλητικό συνειρμό, παρά στην λογική παράθεση των σκέψεων. Τα εγγενή αυτά γνωρίσματα της ποίησης του Σεφέρη απαντώνται και στις κατοπινές του ποιητικές συλλογές, κορυφώνονται όμως στην ‘‘σκοτεινή’’ Κίχλη του 1947.
Είναι αυτή η καθοριστική επίδραση της ποίησης του Σεφέρη στη μεταγενέστερη διαμόρφωση της νεοελληνικής ποιητικής έκφρασης - υποβοηθούμενη πρέπει να προσθέσω και από την άρτια θεωρητική του κατάρτιση όπως αυτή μας φανερώνεται στους 3 τόμους των Δοκιμών του - που με κάνει να θεωρώ τον Σεφέρη ως τον σπουδαιότερο νεοέλληνα ποιητή.
Υγ 1. Αν μπορούσα να επιλέξω ένα συγκεκριμένο ποίημα του Σεφέρη, αυτό θα ήταν ο βασιλιάς της Ασίνης. Κατά τη γνώμη μου η κορυφαία νεοελληνική ποιητική δημιουργία του περασμένου αιώνα.
Υγ 2. Για όσους επιθυμούν να προσεγγίσουν την ποίηση και την ποιητική του Σεφέρη θα πρότεινα τις ακόλουθες μονογραφίες :
Mario Vitti - Φθορά και Λόγος : Εισαγωγή στην ποίηση του Γιώργου Σεφέρη, Εστία, 1978
Νάσος Βαγενάς - Ο Ποιητής Και Ο Χορευτής : Μια εξέταση της ποιητικής και της ποίησης του Σεφέρη, Κέδρος, 1979
Δ.Ν.Μαρωνίτης - Η Ποίηση του Γιώργου Σεφέρη : Μελέτες και Μαθήματα, Ερμής, 1984
Τον τελευταιο μηνα εχω αποκτησει τεραστιο ενδιαφερον για την νεοελληνικη ποιηση(χαρη και σε μια καθηγητρια μου).ψαχνοντας λοιπον,επεσα στα απαντα του καβαφη και το πηρα αμεσως.
μιλαμε για τεραστιο πραγματικα ποιητη,με ανεξαντλητη εμπνευση σε οσα εγραψε.ειδικα καποια ανεκδοτα του ειναι πανεμορφα.βιαστικα να ψηφισω κιολας στο πολλ.
για να εκφρασω παντως και μια γενικοτερη πικρια μου πανω στο θεμα ποιηση,ειναι κριμα να εχουμε τετοιο πλουτο ως χωρα και τοσους σπουδαιους ποιητες και η πλειοψηφια τον ελληνων να τα αγνοει και να τα σνομπαρει.
Μπορει κανεις να μου προτεινει κανα ποιητη της σχολης Καρυωτακη/Λαπαθιωτη?