Ξέρω ότι είμαστε όλοι σκληροί ροκάδες και μέταλλα αλλά όσοι ακούνε γενικά μουσική χωρίς περιορισμούς ας απαντήσουν στο εξής:
Από τους έξι Έλληνες συνθέτες που θεωρούνται οι κορυφαίοι, ποιος είναι ο πιο αγαπημένος; Όλοι έχουμε ακούσει, θέλωντας και μη, γιατί η μουσική τους είναι παντού. Έχει ασχοληθεί κανείς λίγο παραπάνω όμως; Θυμίζω ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλοι τους έχουν αναμιχθεί με το ροκ, έτσι για να μην μου την πει κανένας.
Αντικειμενικά θεωρώ ότι ο Θοδωράκης είναι ο μεγαλύτερος και ο σημαντικότερος. Παρόλα αυτά μου ασκούν ιδιαίτερη γοητεία και ο Μικρούτσικος με τον Μαρκόπουλο. Ο Λοϊζος επηρέασε όσο κανείς άλλος το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι και ο Χατζιδάκις είναι βέβαια τεράστιος και αν δεν είχε εμπλακεί με κάποια χαζοτράγουδα του ελληνικού κινηματογράφου κυρίως θα ήταν ακόμα ψηλότερα στην εκτίμησή μου. Με τον Ξαρχάκο δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα πέρα από τη μουσική της ταινίας Ρεμπέτικο, που είναι βεβαίως εξαιρετική. Αν έχει κάποιος πιο ολοκληρωμένη γνώμη ας αναλύσει.
Δεν αναμένω και μεγάλη συμμετοχή, αλλά για να δούμε…
Πολύ ενδιαφέρον το θέμα mandrake.
Η δική μου ψήφος θα πάει στον Μικρούτσικο. Έχει κάνει σχεδόν τα πάντα και πάντα με υψηλή ποιότητα. Καταλαβαίνω βέβαια ότι είναι δύσκολο να τον δεχτούμε να μπει ανάμεσα στα “ιερά τέρατα” Θεοδωράκη, Χατζηδάκι, αλλά τον προτιμώ (καθαρά υποκειμενική επιλογη). Επίσης λατρεύω το Μάνο Λοίζο και εκτιμώ πολύ τον Γιάννη Μαρκόπουλο.
Eιμαι μεταξυ Λοιζου και Χατζιδακι αλλα τελικα ψηφιζω τον δευτερο για την δημιουργικοτητα και την ψυχη στις συνθεσεις του. Μου αρεσει ομως και ο Θανος Μικρουτσικος.
Ειναι ολοι εξαιρετικοι σαν συνθετες. Το Canto General θα μεινει σαν παγκοσμιο συμβολο (και οχι μονο “μουσικο”) στην ιστορια του 20ου αιωνα, αλλα ο Θοδωρακης καταφερε με τις πολιτικαντικες κινησεις του να μουδιασει ολους εκεινους στους οποιους τελικα απευθυνεται η μουσικη του. Παντως ειναι ο σημαντικοτερος ολων οσων ειναι στη λιστα. Τον ψηφιζω, αν και επισημαινω εναν επισης κορυφαιο που θα μπορουσε να ειναι στη λιστα, τον Βαγγελη Παπαθανασιου, που εχει και “επισημη” σχεση με το ροκ… με τα soundtrack για το Blade Runner και το 1492 για μενα αγγιξε απιστευτα υψη.
Ο Θεοδωράκης είναι μάλλον ο κορυφαίος, με ψυχρά αντικειμενικά κριτήρια, το έργο που έχει προσφέρει είναι απλά μεγαλειώδες.
Ωστόσο, υποκειμενικά, λατρεύω τον Λοίζο, το έχω γράψει και στο θρεντ γι’ αυτόν, τα τραγούδια του μιλάνε μέσα μου όσο κανενός άλλου. Συν οτι μέσα στα πολύ λίγα χρόνια που μας προσέφερε τη μουσική του (περίπου 15 χρόνια όλα κι όλα), δεν υπήρξε ούτε μία στιγμή μετριότητας.
Τρίτος Παγκόσμιος, Το Ακορντεόν, Η Δουλειά Κάνει τους Άντρες, Τίποτα δε Πάει Χαμένο, Ο Δρόμος, Τζαμάικα, Ζειμπέκικο της Ευδοκίας, Πάγωσε η Τσιμινιέρα, Δελφίνι Δελφινάκι, Καλημέρα Ήλιε, Δώδεκα Παιδιά, Ο γέρο νέγρο Τζιμ, Τσε, Ο στρατιώτης, Καράβια Αλήτες, Λιώνουν τα Νιάτα μας, Μελαχρινάκι, Τέλη Τέλη, Το Δέντρο, Σεβάχ ο Θαλασσινός, Στη Διαδήλωση, Σ’ Ακολουθώ.
Χρειάζεται να δικαιολογήσω κι άλλο την επιλογή μου?
Προσωπικά μου αρέσουν πολύ περισσότερο ο Γιάννης Μαρκόπουλος κ ο Θάνος Μικρούτσικος. Και για να μη μείνει πίσω, μιας και εικάζω πως δε θα πάρει πολλές ψήφους, ψηφίζω τον πρώτο!
Για Μαρκόπουλο και Ξαρχάκο δεν έχω άποψη καθώς έχω ακούσει ελάχιστα. Ο Μίκης Θοδωράκης είναι πολύ σπουδαιοφανής για τα δικά μου γούστα. Ο Λοΐζος και ο Μικρούτσικος είναι τεράστιοι αλλά στα δικά μου αυτιά ο Xατζιδάκις είναι από άλλο πλανήτη.
Ο Καββαδίας ήταν ποιητής όχι συνθέτης. Μελοποιήθηκε κατά κύριο λόγο από τον Μικρούτσικο.
Ο Βαμβακάρης με τα ρεμπέτικα παίζει σε άλλη κατηγορία. Επίσης ο Ξυλούρης ήταν περισσότερο τραγουδιστής και λυράρης παρά συνθέτης. Τα περισσότερα και γνωστότερα τραγούδια του έχουν γραφτεί από τον Μαρκόπουλο. Ορισμένα ήταν παραδοσιακά ριζίτικα που τα επεξεργάστηκε ο Μαρκόπουλος και πάλι.
Επ, νατος κι ο Ψαρονίκος ο χωριανός μου!
Μόνο που ο Νικόλας έγραψε ελάχιστη μουσική, κυρίως κάποια κρητικά κομμάτια.
Τα άλλα που γνωρίζεις είναι του Μαρκόπουλου, του Λεοντή, του Λουκά Θάνου, του Ξαρχάκου και άλλων καθώς και παραδοσιακά κρητικά και ριζίτικα.
Αλλά ο Νικόλας κατάφερνε με τη μοναδική φωνή του και έδινε άλλο νόημα στις συνθέσεις, οπότε μπορούμε να τον πούμε και συνθέτη. Αυτές τις μέρες φτιάχνεται επι τέλους στα Ανώγεια η προτομή του, στο θέατρο που φέρει το όνομα του.
Μιας και ήρθε η κουβέντα στον Ψαρονίκο, να σου πω ότι αυτός που συνθέτει πολύ και πάρα πολύ καλή μουσική (στο κρητικό ιδίωμα βέβαια) είναι ο Ψαραντώνης ο αδερφός του. Τεράστια μορφή ο Αντώνης, εκπληκτικός καλλιτέχνης. Εδώ τον λέμε “χέντριξ της κρήτης”. Και να σημειώσω ότι όταν ο Ψαραντώνης έκανε brutal φωνητικά, δεν υπήρχε κανένα death metal συγκρότημα, ούτε στη σκέψη του δημιουργού του:lol:
