τους εχασα τους αντωνηδες ο μαλακας… το ξεχασα…#-o
πηρα μια γευση απο το τρειλερ…
Πιστεύω οιτ οι 2 που ΔΕΝ παίζει τα το σηκώσουν(απο τα γνωστά ονόματα) είναι Αγγλια και Ισπανία.Ειδικά Ισπανία με τίποτα.
ο χαρισσον στο αβαταρ μου διαβαζει την αγγλια να παιρνει το μουντιαλ:p
ρε παιδια ειπαμε αν οχι η ελλαδα(λεμε τωρα)θα το σηκωσει η ισπανια:)
Η Ισπανία πέφτει με Πορτογαλία ή Βραζιλία αμέσως μετά.
Αντε ωρες μεινανε μεχρι να αρχισει… Προβλεπεται πολυ αμφιρροπη η φετινη διοργανωση, δεν υπαρχουν ξεκαθαρα φαβορι…
με τη βραζιλια ειναι πολυ αμφιρροπο το ματς αν γινει.την πορτογαλια ομως για ποιο λογο να μην την αποκλεισει?
γενικοτερα μονο τρεις ομαδες μπορουν να κοντραρουν στα ισια τους ισπανους φετος(χωρις αυτο να σημαινει απαραιτητα οτι ειναι και καλυτερς ομαδες):οι αγγλοι,οι αργεντινοι και οι βραζιλιανοι.
Μην το λές η Ισπανία, αν δεν την πατήσει, σαν ξεκάθαρο φαβορί, είναι άνετα τέτοιο:):!:
Εμείς αύριο παίζουμε;:):!:
Προβλέψεις για προκρίσεις:
Ουρουγουάη, Γαλλία (με μικρή πιθανότητα για Μεξικό)
Αργεντινή, Ελλάδα
Αγγλία, Σλοβενία (μικρή πιθανότητα για ΗΠΑ)
Γερμανία, Σερβία
Ολλανδία, Καμερούν
Παραγουάη, Ιταλία
Βραζιλία, Ακτή Ελεφαντοστού
Ισπανία, Ελβετία
Κατα βαση συμφωνω μαζι σου,με μονη αντιρρηση την Ελλαδα που την βλεπω απατη και ενα δυο ακομα.Ομαδα με προπονητη τον πιο κολλημενο ανθρωπο στον πλανητη(Ρεχαγκελ) και τον πιο αχρηστο,αμπαλο και ανουσιο επιθετικο(Χαριστεα) που να περασει?
Κατα τ’αλλα παντα ημουν φανατικος φιλογαλλος,αλλα και την Γαλλια λογω προπονητη και λογω δυσκολου ομιλου δεν την βλεπω για πολλα!Μακαρι σημερα να κερδισει την Ουρουγουαη για να παρει το πλεονεκτημα!
βασικα δεν κοβω την ακτη να κανει κατι καλο, βλεπω την πορτογαλια εκει.
επισης και ηπα αντι σλοβενιας. η ελλαδα δεν ξερω ρε γμτ. βεβαια πιο καλαθα παιξουμε απο το 08 δεν νγινεται χειροτερα. ανοιχτο πολυ εκει. τα αλλα ως εχουν.
Παιδιά, για πραγματική ΜΠΑΛΑ επενδύστε σε Β. Κορέα φέτος.
Σωστα και Αλγερια!!!
Πιστευω οτι ενα μπαμ θα γινει φετος κι αυτο ισως το κανει η Αλγερια
Ναι, με πρώτο σκόρερ τον Τζιμπούρ!
fixed
Αργεντινα?
Σήμερα αρχίζει το μουντιάλ, αλλά από τα προηγούμενα, τι θυμάστε;
(μια μικρή αναδρομή)
1982
Ήμουνα πολύ μικρός τότε, είναι η αλήθεια, αλλά κάποιες εικόνες τις έχω αχνά στην μνήμη μου. Κυριότερη, ο τρόπος με τον οποίο ο Ταρντέλι πανυγίρισε το 3ο γκολ της Ιταλίας στον τελικό, όπου κάλπαζε σε όλο το γήπεδο φωνάζοντας με έκσταση “γκολ”!
http://www.youtube.com/watch?v=_8vrqAhJ7Wk
Για αρκετό διάστημα μετά, στην γειτονιά που παίζαμε, όποιος έβαζε γκολ πανιγύριζε με τον ίδιο τρόπο.
1986
Για μένα παραμένει το καλύτερο μουντιάλ που είδα και δύσκολα θα αλλάξει αυτό στο μέλλον.
Τώρα πια, μεγαλύτερος, το είδα πιο συνειδητά, από την αρχή μέχρι το τέλος, ενώ είχα και ομάδα που υποστήριζα φανατικά. Ποια ήταν αυτή;
http://www.youtube.com/watch?v=ILVhUGL_wWA&feature=related
Δυστυχώς στο παιγνίδι με το Βέλγιο έγιναν τα γνωστά. Ακόμα θυμάμαι την απογοήτευση μου.
Σε εκείνη τη διοργάνωση, με μάγεψε και μένα ο Ντιέγκο. Και καθώς CCCP δεν υπήρχε πια στην διοργάνωση, δέθηκα με την Αργεντινή - για πάντα.
Εξ άλλου, όταν σήκωνε ο Ντιέγκο το μανίκι του και έδειχνε στην κάμερα αυτό:
η ικανοποίηση ήταν η ίδια.
1990
Στο ματς των ομίλων Αργεντινή - Σοβ. Ένωση ήμουν πιο μπερδεμένος από οποιαδήποτε άλλη φορά σε αθλητικό γεγονός. Ο Ντιέγκο έβαλε το “χέρι του θεού” και πάλι, αυτή τη φορά όχι για να σκοράρει, αλλά για να αποκρούσει πάνω στην γραμμή σίγουρο σοβιετικό γκολ. Η Αργεντινή νίκησε 2-0. Μετά τον τελικό με την Γερμανία δεν κοιμήθηκα! Ακόμα θυμάμαι τον πατέρα μου, να προσπαθεί να με παρηγορήσει. Όταν είσαι 14 τα βιώνεις όλα τόσο έντονα.
1994
Ένα μουντιάλ σχεδόν αδιάφορο. Το μόνο που θυμάμαι έντονα, ήταν το παιχνίδι της Αργεντινής με την Ελλάδα.
Παίζαμε σκάκι τότε και μέναμε σε ξενοδοχείο. Το βράδυ εκείνο μαζευτήκαμε στο ξενοδοχείο να δούμε το ματς. Δεν ήμασταν όμως μόνο εμείς. (οι συμπαίκτες μου με ήξεραν έτσι κι αλλιώς). Ε, έκανα έκανα υπομονή στο γκολ του Μαραντόνα δεν κρατήθηκα. Και επειδή οι ελληνάρες δεν λείπουν από πουθενά, επακολούθησε σύρραξη! Α, ρε Αργεντινάρα, έδωσα κι έφαγα για πάρτη σου εκείνο το βράδι :lol:
1998
Το 1998 ήμουν φαντάρος και δεν θυμάμαι και πολλά από την διοργάνωση.
Ένα μόνο περιστατικό. Το απόγευμα που έπαιζε η Αργεντινή με την Αγγλία, έφτασα στο σπίτι μου με άδεια, την ώρα που άρχιζε το ματς. Ταλαιπωρημένος από το ταξίδι, το σπίτι μύριζε κλεισούρα (έμενα μόνος μου από τα 17 μου), βάζω την tv και έπαιζαν οι ύμνοι εκείνη την ώρα. Λέω, πόσο θα χάσω, θα κάνω ένα γρήγορο ντουζ, δεν γίνεται αλλιώς. Βάζω αρκετή φωνή στην τηλεόραση και μπαίνω στο ντουζ. Περιγράφει ο Μανόλο! Εκεί που κάνω ντουζ ξαφνικά ακούω τον Μανόλο να ανεβάζει στροφές (παρακαλώ προσπαθήστε να το “ακούσετε” αυτό με φωνή Μαυρομμμάτη):
“Βεροοοοοον, Ορτέεεεγκαααα θαυμάσια εδώ, από πολύ κοντάααααααααααα” αμάν λέω το καρφώσαμε, πετάγομαι έξω με τις σαπουνάδες και τι να δω;;
Η Αργεντινάρα αλλάζει πάσες στο χώρο του κέντρου #-o
Α ρε μανόλο!
Μια άλλη έντονη στιγμή ήταν η γκολάρα του Μπέργκαμπ, η οποία βέβαια ήταν μαχαιριά στην καρδιά.
2002
Δεν είδα πολλά παιχνίδια, καθώς οι μεταδόσεις αν θυμάστε ήταν κυρίως πρωινές και δούλευα. Αποκλειστήκαμε και από τον όμιλο, μεγάλη πίκρα.
2006
Δύο στιγμές:
Ο γιος μου ήταν τότε 2 χρονών. Μέχρι τα 3 του ήταν πολύ δύσκολος στον ύπνο. Παίζουμε με το Μεξικό. Το ματς πάει στην παράταση. Η σύντροφος μου δίνει μάχη στην κυριολεξία στο διπλανό δωμάτιο να κοιμήσει τον μικρό. Έχω τβ στο μιούτ - δεν με χαλάει. Αλλά στο γκολ του Μάξι (και ενώ πριν ένα λεπτό έχει έρθει δίπλα μου και μου λέει: “επιτέλους κοιμήθηκε”) βγάζω μια απίστευτη κραυγή, ενώ ταυτόχρονα ακούγεται σαν θεσπέσια μουσική από μέσα το κλάμα του μάγκα μου!
“Ε, καλά κοριτσάρα μου, μην κάνεις έτσι! Καθάρισε η Αργεντινάρα, θα τον κοιμήσω εγώ”. Μέχρι τις 04:30 κούναγα!
Παίζουμε με την Γερμανία. Είναι μεσημέρι. Δίπλα μου μένει ένας ξάδερφος, ο οποίος δεν σκαμπάζει τίποτα από μπάλα, οπότε αδιάφορος για το μουντιάλ παίρνει τον μεσημεριανό του.
Στο γκολ του Αγιάλα πετάγομαι πάνω, βγαίνω από το σπίτι και μουγκρίζω στον δρόμο σαν Τζον Τάρντι!
Ξυπνάει αυτός, νομίζει ότι γίνεται καβγάς, βγαίνει στο παράθυρο αναμαλιασμένος:
“Τι έγινε ρε; με ποιόν πλακώνεσαι;” Δεν δίνω σημασία εγώ, το χαβά μου. Βγαίνει η σύντροφος μου και τον ενημερώνει ότι όλο αυτό γίνεται για την μπάλα. Αρχίζει τις χριστοπαναγίες. Εν τω μεταξύ, έκατσε φαίνεται και είδε το υπόλοιπο ματς, κάνοντας κατάρες στην Αργεντινή να χάσει, διότι μόλις τελείωσε, βγαίνει στο παράθυρο:
“Πάρτε τα μαλάκα!” μου λέει.
Βγαίνω έξω:
“Μόλις την έκατσες” του λέω. “Όλο το βράδυ θα ακούς Obituary” (Περιττό να πω ότι δεν αντέχει τίποτα πιο βαρύ από … Μαρινέλα).
Αυτά. Για να δούμε και φέτος.
ρε ποσο εισαι και θυμασαι το 82 αμυδρα?? εγω απο γιουρο 88 και μετα θυμαμαι.
κοντεύω τα 34