Ποσο χρονο εχουν ακομα???
1 ώρα ο Ανάντ, 50 λεπτά ο Τοπάλοβ
Ξεκινησαν με 3 ωρες αυτη την φορα???
Όχι, απλά το 2ωρο για τον καθένα υπάρχει μέχρι τις 40 κινήσεις. Μόλις περάσουν οι 40 κινήσεις (έλεγχος χρόνου) ανανεώνεται το ρολόι του κάθενος (αν δεν έχει χάσει από χρόνο) με 1 ώρα επιπλέον. Άρα αν “φάνε” όλο το χρόνο, μπορεί να έχουμε παρτίδα 2+2+1+1=6ώρες!
Ισοπαλια
ο topalov μου φανηκε οτι εκανε αρκετα καλο παιχνιδι και αυτο ειναι ελπιδοφορο για τη συνεχεια των αγωνων
Μόλις έληξε η παρτίδα με ισοπαλία. Πάλεψε πολύ ο Τοπάλοβ, αλλά ήταν φανερό ότι ο Ανάντ είχε την ισοπαλία. Τουλάχιστον για τον Βούλγαρο, το θετικό είναι ότι δεν έχασε εύκολα με τα μαύρα όπως τις 2 προηγούμενες φορές, αντίθετα πάλεψε για την νίκη και δεν κινδύνευσε με ήττα. Ίσως προσπαθήσει το ίδιο και την Δευτέρα (να μην χάσει κυρίως) ώστε μετά που θα είναι λευκός να επανέλθει στο ματς. Θα δούμε…
Για τον Ανάντ, δεν είναι κακό αποτέλεσμα, με δεδομένο ότι προηγείται, είδε όμως για πρώτη φορά στο ματς την Καταλανική του, όχι μόνο να μην του δίνει τη νίκη, αλλά να κινδυνεύει (ελάχιστα έστω) και με ήττα. Ίσως αναπροσαρμόσει την επιλογή του στο άνοιγμα την Δευτέρα. Μια νίκη ακόμα (θα είναι πάλι λευκός) θα τον φέρει πάρα πολύ κοντά στον τίτλο.
Ξεκίνησε η 7η παρτίδα. Και πάλι Καταλανική.
Ο Τοπάλοβ πραγματοποίησε θυσία διαφοράς (έδωσε πύργο για τον λευκοτετράγωνο αξιωματικο του φιανκέτου, ο οποίος είναι πολύ σημαντικός όταν χρησιμοποιήται φιανκέτο).
Άρα, δύσκολα θα έχουμε ισοπαλία σ’ αυτήν την παρτίδα, καθώς η υλική (και όχι μόνο) ισορροπία έχει διαταραχθεί. Αναμένεται ενδιαφέρουσα συνέχεια…
Πάντα υπάρχει ένα κρίσιμο στάδιο μετά από μια θυσία. Ο Τοπάλοβ ήταν προφανώς προετοιμασμένος γι’ αυτό. Ο Ανάντ όχι, με αποτέλεσμα ο Τοπάλοβ να έχει σκεφτεί 3 λεπτά ως τώρα και ο Ανάντ 40 and counting!!! Αρα θα έχουμε θέμα και με το χρόνο!
ΜΕΓΑΛΟ ΣΚΑΚΙ! Βλέπουμε μεγάλο σκάκι! Ο Τοπάλοβ επιτέλους θυμήθηκε τον μαχητικό εαυτό του και ακόμη κι αν χάσει στο τέλος, τέτοιον τον θέλουμε!
Όσους σας ενδιαφέρει έστω και λίγο το σκάκι, κάντε τον κόπο να δείτε αυτήν την παρτίδα! Είπαμε: Μεγάλο σκάκι!
Η διαφορά στα ρολόγια των δύο παιχτών προσεγγίζει την 1 ώρα!!! Άρα σίγουρα και ο χρόνος θα παίξει τον ρόλο του.
Όπως τα λες είναι (δεν πρόλαβα τους 2 προηγούμενους αγώνες λόγω μετακόμισης και πτήσης από Καναδά για Ελλάδα ;p), ο Τοπάλοβ παίζει πολύ μαχητικά σ’αυτήν την παρτίδα τολμώντας να παίξει ανοικτά με τα μαύρα, όντας πίσω στο σκορ.
Ο Τόπα δεν θα δυσκολευτεί να πάρει την ισοπαλία λογικά … Ο Ανάντ έχει και προβλήματα χρόνου …
Ναι, ακόμη και να μην καταφέρει να ισχυροποιήσει την επίθεση του και να πάει για νίκη, τουλάχιστον την ισοπαλία την έχει και τα δίνει όλα για νίκη αύριο με τα λευκά.
Καλώς όρισες!
Δεν ενέδωσε στην τριπλή επανάληψη ο Ινδός αυτή τη φορά … δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, περιμένει να αντεπιτεθεί αποτελεσματικά παίζοντας σε αυτή τη θέση;
Προφανώς ο Ινδός πιστεύει ότι έχει προοπτικές νίκης πια (αφού η επίθεση του Τοπάλοβ δεν μπόρεσε να καταλήξει σε σαφές πλεονέκτημα - ίσως αν έπαιζε νωρίτερα το f5, πριν κόψει με τον πύργο το h2, να ήταν καλύτερα γι αυτόν τα πράγματα) και δεν το πιστεύει άδικα, αφού αν ο Τοπάλοβ δεν παίξει με ακρίβεια, ίσως η παρτίδα γυρίσει τελείως ανάποδα.
Πάντως πολύ ωραία παρτίδα! Μάχη μέχρι τέλους και εξαιρετική προσπάθεια κι απ΄τους δύο, σε δύσκολες θέσεις που θα αρκούσε ένα μικρό στραβοπάτημα να φέρει την καταστροφή. Μπράβο και στους 2 σήμερα, ότι και αν γίνει τελικά. Και έχει πολύ “ψωμί” ακόμη, από ότι φαίνεται.
Μπράβο ρε μάγκες και πάλι! Έτσι πρέπει να παίζουν 2 κορυφαίοι gm σε έναν τελικό!
Έντιτ: Leviathan, αυτή τη στιγμή τα σκακιστικά προγράμματα δίνουν ελαφρό πλεονέκτημα του Ανάντ, αν ο Τοπάλοβ είναι ακριβής (οπότε μάλλον ισοπαλία). Μια μικρή ανακρίβεια του Τοπάλοβ και το πλεονέκτημα γίνεται ικανό για νίκη των λευκών!
Η παρτίδα έληξε ισόπαλη τελικά (κάτι που ήταν και το πιθανότερο), καθώς ο Ανάντ προσπάθησε να εξαντλήσει τις όποιες πιθανότητες μπορεί να είχε, ο Τοπάλοβ όμως έπαιξε με ακρίβεια. Μια όμορφη και μαχητική ισοπαλία, με πολλές διακυμάνσεις, με θυσία αρχικά από τον Τοπάλοβ και πίεση μεγάλη απο τη μεριά του στην συνέχεια. Μόλις ισορρόπησε τη θέση ο Ανάντ, προσπάθησε μήπως γίνει το κάτι παραπάνω και καταλήξαμε σε ισοπαλία. Ήταν μια παρτίδα αντάξια των παιχτών και του τελικού του παγκοσμίου πρωταθλήματος.
Άυριο ο Τοπάλοβ είναι λευκός και μιας και είναι ακόμα πίσω στο σκορ, λογικά θα πάει αποκλειστικά για νίκη.
Επάναλαμβάνω ότι η γνώμη μου είναι πως αυτό δεν είναι εφικτό με 1.d4, καθώς ο Ανάντ έδειξε ότι το φάρμακο που λέγεται Queen’s Gambit Declined/Slav Defense, ενάντια στο 1.d4, ξέρει να το χειρίζεται με χειρουργική ακρίβεια, άρα θεωρώ ότι έχει την ισοπαλία στο τσεπάκι. Ξαναλέω λοιπόν: Χρειάζονται δραστικά μέτρα από πλευράς Τοπάλοβ, δηλαδή 1.e4, με το ρίσκο βέβαια ακόμα και να χάσει… αλλά είπαμε, με ισοπαλίες μόνο ο Ανάντ πέρνει τον τίτλο, όχι ο Τοπάλοβ. Άρα όταν θες νίκη και μόνο νίκη, πρέπει να ρισκάρεις. Αντε ρε Τόπα, παίξε 1.e4, να δούμε επιτέλους εκείνη τη Σικελική, που τόσο την περιμένουμε από την αρχή του ματς…
[CENTER]Ο ΑΝΑΝΤ, Ο ΤΟΠΑΛΟΒ, ΕΝΑ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΟΝΙΑ ΤΟ 1929, Ο ΤΑΡΤΑΚΟΒΕΡ ΚΙ ΕΝΑΣ ΟΥΡΑΓΚΟΤΑΓΚΟΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ[/CENTER]
Συμβαίνει συχνά στις αναμετρήσεις των κορυφαίων παιχτών σε μια σειρά αγώνων (ματς), όπως είναι ο τελικός του παγκοσμίου πρωταθλήματος, να έχουμε αυτό που λέμε «θεωρητική συζήτηση» ή «θεωρητική διαμάχη» μεταξύ τους. Επειδή δηλαδή παίζουν μια σειρά παρτίδων σε συγκεκριμένο (μικρό) χρονικό διάστημα, συνήθως αρκετές από τις παρτίδες παίζονται με το ίδιο άνοιγμα, στο οποίο αρχικά ο ένας παρουσιάζει μια νέα ιδέα, στην συνέχεια ο άλλος αντιτείνει την άμυνα που ανακάλυψε εναντίον της νέας ιδέας, ο πρώτος με τη σειρά του προσπαθεί σε μια άλλη παρτίδα να βελτιώσει το παιχνίδι του, απαντάει με βελτιώσεις και ο δεύτερος κοκ.
Αυτές οι θεωρητικές συζητήσεις (ή διαμάχες, πείτε τις όπως θέλετε) έχουν συμβάλλει (ιδίως κατά το παρελθόν) τα μέγιστα στην εξέλιξη των ανοιγμάτων και της σκακιστική θεωρίας γενικότερα. Μετά τις παρτίδες οι θεωρητικοί αρχίζουν την ανάλυση πάνω στις νέες ιδέες, παλιές καταρρίπτονται, νέα πράγματα εμφανίζονται, δυνατότητες που είχαν μείνει κρυφές, έρχονται στην επιφάνεια και έτσι η θεωρεία του παιχνιδιού προχωρά (και διογκώνεται φυσικά, κάνοντας μας πολλές φορές να τραβάμε τα μαλλιά μας από τον όγκο της μελέτης που πρέπει να γίνει, για να αποκτήσεις πλήρη κατανόηση ενός και μόνο συστήματος. Μόνο για την Σικελική/Νάιντορφ πχ ? μια βαριάντα της σικελική άμυνας ? έχουν γραφτεί τόμοι επί τόμων και η θεωρητική συζήτηση συνεχίζεται!).
Μια τέτοια θεωρητική διαμάχη (από τις πάρα πολλές που έχουν εμφανιστεί σε τελικό παγκοσμίου πρωταθλήματος) ήταν αυτή του 1927 στον τελικό μεταξύ του Καπαμπλάνκα και του Αλιέχιν (όχι μόνο κορυφαίων παιχτών τις εποχής, αλλά δύο εκ των κορυφαίων σε όλη την ιστορία του παιχνιδιού), όπου οι δύο τιτάνες έπαιξαν 34 παρτίδες και στις 32 (!) απ? αυτές «συζήτησαν» πάνω στο Γκαμπί της βασίλισσας, με τελικό νικητή της συζήτησης όχι μόνο τον Αλιέχιν, αλλά και το ίδιο το σκάκι.
Για να μην επεκταθώ πάρα πολύ, πλέον χαρακτηριστική μάχη σε θεωρητικό επίπεδο, υπήρξε η τεράστια μάχη μεταξύ των δύο «Κ» (Κάρποβ ? Κασπάροβ), οι οποίοι από το 1984 ως το 1991 έπαιξαν 5 τελικούς παγκοσμίου πρωταθλήματος, παίζοντας 144 παρτίδες (21 νίκες για τον Κασπάροβ, 19 για τον Κάρποβ και 104 ισοπαλίες!!), στις οποίες «συζήτησαν» διεξοδικά πάνω σε πολλά συστήματα, όπως για παράδειγμα στην Σικελική άμυνα, στο Γκαμπί της βασίλισσας, στην Ινδική άμυνα Γκρίνφελντ, στην Αγγλική παρτίδα κτλ.
Οι δύο αυτοί τεράστιοι παίχτες, έχοντας μελετήσει και αφομοιώσει όχι μόνο την ως τότε υπάρχουσα σκακιστική θεωρία, αλλά και όλη την εμπειρία από τις παρτίδες των προκατόχων τους που είχαν μελετήσει διεξοδικά, και βάζοντας πάνω στην σκακιέρα όλη τη φαντασία και δημιουργικότητα τους (κάτι που τους επέβαλε ο σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ τους), εμφάνισαν καινοτομίες, κατέρριψαν παλιές ιδέες και γενικά μας «παρέδωσαν» εκτός από τεράστιες παρτίδες, μια ανώτερη κατανόηση του παιχνιδιού σε νέο επίπεδο, τέτοιο ώστε είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει στο μέλλον μάχη ανάλογη με την μάχη αυτών των δύο.
Ήταν πράγματι ευτυχής συγκυρία για το παιχνίδι, που αυτοί οι δύο συνυπήρξαν την ίδια περίοδο και έδωσαν στο σκάκι αυτές τις υπέροχες παρτίδες και μια αύρα νέων ιδεών.
Για να φτάσουμε σιγά σιγά στο σήμερα, στον τελικό που διεξάγεται στην Σόφια, έχουν παιχτεί 7 παρτίδες ως τώρα, από τις οποίες οι 4 είναι ΚΑΤΑΛΑΝΙΚΗ. (Οι άλλες 3 είναι, δύο Γκαμπί της βασίλισσας και μία Γκρίνφελντ. Για να είμαστε βέβαια ακριβείς και η Καταλανική είναι ουσιαστικά ένα υποσύστημα στο Γκαμπί της βασίλισσας, αλλά θεωρείται ξεχωριστό άνοιγμα γιατί οι ιδέες του και οι θέσεις που προκύπτουν διαφέρουν αρκετά απ? τις ιδέες και τις τυπικές θέσεις στο γκαμπί της ντάμας). Στις δύο πρώτες ο Ανάντ έκανε δύο εύκολες νίκες, τόσο που μερικοί σκακιστές (χαριτολογώντας προφανώς) αναρωτιόντουσαν: «Τι γίνεται με αυτήν την Καταλανική; Κερδίζει φορσέ για τα λευκά;». Στην συνέχεια ο Τοπάλοβ βελτίωσε το παιχνίδι του, ώστε στην 3η πήρε εύκολα την ισοπαλία, ενώ στην 4η με την θυσία διαφοράς μόλις στην 9η κίνηση, δημιούργησε και ευκαιρίες νίκης για τα μαύρα, πριν καταλήξουμε ξανά σε ισοπαλία.
Έχουμε λοιπόν μια θεωρητική συζήτηση του Ινδού και του Βούλγαρου πάνω στην Καταλανική, η οποία σίγουρα θα βοηθήσει το άνοιγμα να εξελιχθεί, όπως έκανε και το παιχνίδι του Κράμνικ, που ήταν ουσιαστικά αυτό που έβαλε ξανά την Καταλανική στην πρακτική των μεγάλων παιχτών. Βλέπουμε λοιπόν ότι 3 κορυφαίοι (ίσως οι 3 κορυφαίοι) παίχτες της εποχής μας, δούλεψαν και βελτίωσαν ? εμπλουτίζοντας το- ένα άνοιγμα που για αρκετό καιρό δεν ήταν στις πρώτες επιλογές, αλλά από ότι φαίνεται θα γίνεται όλο και πιο δημοφιλές και θα εμφανίζεται όλο και συχνότερα στην πρακτική των μεγάλων παιχτών.
Το 1929 στην Καταλονία, γινόταν ένα ισχυρό σκακιστικό τουρνουά. Οι Καταλανοί διοργανωτές ήθελαν πολύ να συνδέσουν το όνομα της περιοχής με την σκακιστική ιστορία και κάλεσαν τον Σαβιέλι Ταρτακόβερ (τον θρυλικό σκακιστή και θεωρητικό της Υπερμοντέρνας σχολής ? μαζί με τον Νίμτσοβιτς και τον Ρέτι ήταν οι ηγέτες του κινήματος των υπερμοντέρνων οι οποίοι έσκασαν σαν βόμβα στο σκακιστικό στερέωμα, αναθεωρώντας πάρα πολλές αρχές που θεωρούνταν απαραβίαστες και εφαρμόζοντας ιδέες που αρχικά θεωρούνταν εξωφρενικές από τους κλασικούς θεωρητικούς του παιχνιδιού. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ρωτούσαν τον Τάρρας για τον Νίμτσοβιτς έλεγε: «Α, ναι, αυτός που του αρέσουν οι άσχημες κινήσεις στο άνοιγμα!». Για την συμβολή τους στο παιχνίδι δεν χρειάζεται να πω πολλά. Υπήρξε και συνεχίζει να είναι μέχρι τις μέρες μας τεράστια) και του ζήτησαν να δημιουργήσει ένα καινούριο άνοιγμα, το οποίο θα έπαιρνε το όνομα τις περιοχής. Ο Ταρτακόβερ φυσικά πέταγε την σκούφια του για κάτι τέτοια και έτσι κάθισε και δημιούργησε την Καταλανική παρτίδα, στηριζόμενος στο γκαμπί της ντάμας, αλλάζοντας όμως όλη τη φιλοσοφία με τις κινήσεις g3 και Bg2, την ανάπτυξη δηλαδή με φιανκέτο του λευκού λευκοτετράγωνου αξιωματικού, ώστε να είναι συνεπής προς τις αρχές των υπερμοντέρνων, οι οποίοι θεωρούσαν σαφώς ανώτερο τρόπο παιχνιδιού την προσπάθεια ελέγχου του κέντρου από μακριά, με κομμάτια, κι όχι άμεσα με πιόνια.
Έτσι δημιουργήθηκε η καταλανική παρτίδα, την οποία έπαιξε πρώτος ο δημιουργός της, Ταρτακόβερ, σε εκείνο το τουρνουά τις Καταλονίας το 1929.
Είναι ένα άνοιγμα με βαθύ στρατηγικό περιεχόμενο, πιστό στις αρχές των υπερμοντέρνων. Από τότε την χρησιμοποίησαν πάρα πολλοί κορυφαίοι παίχτες (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Βίκτωρ Κορτσνόι ο οποίος την χρησιμοποιούσε συχνά), αλλά ποτέ δεν έγινε ανάλογα δημοφιλής με τα πιο δημοφιλή ανοίγματα. Τα τελευταία χρόνια, η προσπάθεια του Κράμνικ κυρίως, ο οποίος παρουσίασε πολλές βελτιώσεις και την χρησιμοποίησε κατά κόρον σε πολλά ματς και βέβαια η επιμονή σ? αυτήν του Ανάντ στον τελικό που διεξάγεται τώρα στην Σόφια, έχουν ανοίξει ξανά την συζήτηση γι? αυτήν και το μέλλον της προβλέπεται ευοίωνο, δικαιώνοντας για μια ακόμα φορά τις ιδέες των υπερμοντέρνων.
Κάποια στιγμή ίσως κάνω ένα κείμενο ? αφιέρωμα στους υπερμοντέρνους. Μέχρι να γίνει αυτό, λίγα λόγια για τον δημιουργό της Καταλανικής:
Ο Σαβιέλι Ταρτακόβερ (Saviely Tartakower) γεννήθηκε το 1887 στο Ροστόβ και πέθανε το 1956. Ήταν Εβραίος με αυστρο-πολωνική καταγωγή. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους σκακιστές στον κόσμο την δεκαετία του ?20 και φυσικά, όπως προείπα, ένας από τους κύριους θεωρητικούς και συγγραφείς της Υπερμοντέρνας Σχολής στο σκάκι. Σπούδασε νομικά σε Γενεύη και Βιέννη, ενώ ασχολήθηκε με το σκάκι από την ηλικία των 10 ετών.
Έχει αναπτύξει πολλές βαριάντες σε διάφορα ανοίγματα, που φέρνουν το όνομα του, καθώς και ολόκληρα συστήματα, όπως η Καταλανική που λέγαμε και το άνοιγμα του Ουρακοτάνγκου! (θα πούμε γι αυτό αργότερα).
Όπως σε όλους τους υπερμοντέρνους, άρεσαν και σ? αυτόν οι πειραματισμοί, οι νέες παράτολμες ιδέες και η κατάρριψη των παλαιών και παραδεδεγμένων. Πάρα πολλές εκκεντρικές συνέχειες κέντριζαν το ενδιαφέρον του. Συχνά έλεγε: «Αν ένα άνοιγμα θεωρείται υποδεέστερο, παίξε το άφοβα!».
Πνευματώδης και χωρατατζής έδινε άλλο χρώμα στα τουρνουά στα οποία συμμετείχε. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που είπε ο Χανς Κμοχ γι? αυτόν: «Αυτό που κάνει τον Ταρτακόβερ να ξεχωρίζει, είναι η συναρπαστική προσωπικότητα του. Όποτε συμμετέχει σε τουρνουά, αυτό αποκτά χρώμα και ζωντάνια».
Χαρακτηριστικοί είναι επίσης οι αφορισμοί του, που έμειναν γνωστοί στην σκακιστική ιστορία, ως «ταρτακοβερισμοί». Μερικοί τέτοιοι είναι:
«Γνωρίζω πολλούς που κέρδισαν χαμένες θέσεις. Δεν γνωρίζω όμως κανέναν να κέρδισε την παρτίδα στην οποία εγκατέλειψε».
«Μια παρτίδα σκάκι χωρίζεται σε τρία μέρη: Στο πρώτο, όταν ελπίζεις ότι έχεις το πλεονέκτημα. Στο δεύτερο, όταν πιστεύεις ότι έχεις το πλεονέκτημα και στο τρίτο, όταν πια ξέρεις ότι θα χάσεις!».
Κάποτε τον ρώτησαν ποιον θεωρεί τον καλύτερο παγκόσμιο πρωταθλητή (εννοείται από αυτούς που είχαν υπάρξει μέχρι τότε). Απάντησε: «Αν το σκάκι είναι τέχνη, ο Αλιέχιν. Αν το σκάκι είναι επιστήμη, ο Καπαμπλάνκα. Αν το σκάκι είναι αγώνας, ο Λάσκερ».
Υπάρχει μια διασκεδαστική ιστορία πίσω από την δημιουργία του ανοίγματος του Ουραγκοτάγκου. Το 1924 στο τουρνουά τις Νέας Υόρκης, μια παρέα σκακιστών επισκέφθηκε τον ζωολογικό κήπο την ελεύθερη μέρα. Προβληματισμένος ο Ταρτακόβερ για το τι θα παίξει την επόμενη, πλησίασε το κλουβί ενός Ουραγκοτάγκου και τον ρώτησε: «Εσύ, τι λες; Τι να παίξω αύριο;» Το ζώο έκανε έναν μορφασμό και ο Ταρτακόβερ έλεγε στους άλλους ότι του είπε σαφώς να παίξει 1.b4 (τα πλευρικά ανοίγματα ήταν συμπάθεια των υπερμοντέρνων καθώς ταίριαζαν με τις ιδέες τους και δεν ταίριαζαν με τις κλασικές ιδέες, έτσι ανακάλυψαν ή βελτίωσαν πολλά από αυτά). Πράγματι την επόμενη ο Ταρτακόβερ έπαιξε 1b4 παρουσιάζοντας για πρώτη φορά αυτό το πλευρικό άνοιγμα και δίνοντας του το όνομα «άνοιγμα του ουραγκοτάγκου» προς τιμήν του ζώου που ισχυρίζεται ότι τον ενέπνευσε.
Είχα να το δω πολλά χρόνια, μέχρι που πριν 10 μέρες το έπαιξε εναντίον μου ένας αντίπαλος και ομολογώ ότι άργησα να συνέλθω από την έκπληξη της εμφάνισης του ζωντανού πάνω στη σκακιέρα! «Έφαγα» 3 λεπτάκια για να παίξω την πρώτη μου κίνηση. (Α, ρε Ουραγκοτάγκε! Με τρόμαξες αλλά στο τέλος σε ?γευμάτισα!).
Αυτά για τον Ταρτακόβερ (ίσως επανέλθω με ολοκληρωμένο κείμενο για την υπερμοντέρνα σχολή).
Να ευχηθώ η σημερινή παρτίδα να είναι ανάλογη της χθεσινής υπέροχης παρτίδας και μακάρι να δούμε και καμιά Σικελική επιτέλους!
@jm rotten
Μπορεί να το έχω ξαναποστάρει, αλλά το ξαναλέω. Μην το σταματάς αυτό που κάνεις. Κι ας είμαι άσχετος με το σκάκι (πολύ βασικά πράγματα είκοσι χρόνια πριν, άρα τπτ) το έχεις κάνει να κερδίζει το ενδιαφέρον που του αξίζει. Και ας μην μπορώ να συμμετέχω σε καμία συζήτηση τέτοιου είδους…
Να σαι καλά Τοξικέ! Αλλά δεν νομίζω να μην μπορείς να συμμετέχεις. Αφού το παρακολουθείς, σημαίνει ότι σ’ αρέσει το σκάκι, άρα μπορείς να συζητάς ότι θες γύρω από αυτό. Γι αυτό υπάρχει αυτό το θρεντ εξάλλου. Σ’ ευχαριστώ και πάλι!
Η παρτίδα έχει φτάσει στο φινάλε στη Σόφια. Ο Τοπάλοβ επέλεξε και παλι το 1.δ4 και όπως ήταν αναμενόμενο ο Ανάντ πήγε στην Σλαβική ξανά. Μια καινοτομία όμως του Τοπάλοβ στη 18η κίνηση (18.α5), του έδωσε καλή θέση και τώρα στο φινάλε δίνει μάχη για την νίκη, ενώ ο Ανάντ προσπαθεί να σώσει την ισοπαλία. Άλλη μια εξαιρετική παρτίδα.
Νίκη για τον Τοπάλοβ τελικά και ισοφάριση του σκορ!
Μετά από μια πολύ ενδιαφέρουσα παρτίδα φτάσαμε τελικά σε ένα φινάλε που έδειχνε ισόπαλο, καθώς δεν φαινόταν να μπορούν να προοδεύσουν τα λευκά και όλα έδειχαν ότι τα μαύρα κρατάνε την θέση. Ένα χοντρό λάθος όμως του Ανάντ στο τέλος (τι να πω, η κούραση από την υπερπροσπάθεια μετά από 5 ώρες παρτίδα;) έδωσε την νίκη στον Τοπάλοβ και ο τελικός αρχίζει από την αρχή.
Ξεκίνησε η 9η παρτίδα στη Σόφια.
Σήμερα έχουμε Νιμτσοϊνδική Άμυνα (ακόμα ένα άνοιγμα δημιουργημένο από τους υπερμοντέρνους, που λέγαμε και σε παραπάνω ποστ) και συγκεκριμένα παίζεται η βαριάντα Ρουμπινστάιν στην Νιμτσοϊνδική (Ινδική Άμυνα του Νίμτσοβιτς).
Παίζεται μια πραγματικά συναρπαστική παρτίδα στη Σόφια!