Αν νομίζεις ότι όλα αυτά που λες είναι ευκολότερα από το μεταλ, τότε είσαι γελασμένος.
Όχι ευκολότερα να τα ψάξεις. Εννοείται ότι τα μουσικά είδη που είναι προϋπάρχουν ως ρίζες (και ακόμα πιο πίσω) της ροκ και μέταλ απαιτούν περισσότερο ψάξιμο. Εννοώ τα βασικά των ειδών αυτών, είναι πιο εύκολο να προσαρμοστούν στην ηλικία που ανέφερα. Ότι είναι ευκολότερο να ακούς Miles Davis, ας πούμε, από Eyehategod στα 40 σου. Έτσι το έχω σκεφτεί ως τώρα.
Ναι αλλά ισχύει και το αντίστροφο. Είναι δυσκολότερο να ακούως Miles Davis στα 18 σου παρά Eyehategod.
Μην κοιτάς που έτυχε και είμαστε όλοι οι γαμάτοι στο φόρουμ που ακούμε τα πάντα όλα από τώρα =)
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο αγαπάμε παράφορα το ρόκινγ γκρ.
Παιδιά δείτε το μέταλ σαν το καλό σεχ.
Ρε παίδες, αν είναι να μην ακούω μεταλ αφού περάσω τα -αντα (ή σε αντιστοιχία να μην κανω σεχακι αφού παντρευτώ) καλύτερα να μείνω μόνος και να μην οριμάσω ποτε! 
Και να ψάχνομαι μουσικά και… σεχουαλικά at all fucking times!
Συμφωνω.
Και οσο μεγαλωνεις ακους και ψαχνεις με διαφορετικα κριτιρια και εμπειρια.
1.καποια στιγμη θα κανεις παιδια:)
2.8O
Fuck. Ακούστηκε ΛΑΘΟΣ…
χαχαχ μην τους ακους, καλα τα λες…αντε πες τα και σε οσους λενε οτι τωρα πια δεν ειμαι ροκας, ειμαι καρεκλας…μαλλον τα κατεβασανε τα πανια ε? 
Σωστα, κυριως αν το κανεις αφοριστικα οπως λες κι εσυ για ο,τι καινουριο υπαρχει.
Αλλα αν οσο μεγαλωνω βλεπω οτι βγαινουν ολο και λιγοτερα πραγματα που θα με συγκινουν? Να μην το πω ωστε να μην με πουν παλιοροκα?
Η απαισιοδοξη αποψη ειναι οτι οι νεες γενιες θα μεινουν στη μετριοτητα, με λιγοτερες ανησυχιες και συνεπως καινοτομιες.
Η αισιοδοξη αποψη ειναι οτι καποια στιγμη καποιοι θα παρουν χαμπαρι οτι τα πραματα λιμναζουν και θα δουν την αναγκη να εκφρασουν κατι καινουριο που θα καλυπτει το κενο.
Η ρεαλιστικη αποψη ειναι οτι θα δουμε τα παλια συγκροτηματα να αποσυρονται και τα καινουρια να εμφανιζονται, παντα θα θελω να συμμετεχω αλλα αν με απογοητευσουν δε θα φοβηθω τη συκριση μπας και θεωρηθω πουρό.
Καταρχάς, μου αρέσει που ακούγονται τόσο διαφορετικές απόψεις.
Είναι 34 χρονών και ακούω τα πάντα, τόσο στη μέταλ μουσική όσο και εκτός. Το πρόβλημα που έχω είναι ότι υπάρχει μεγάλη ροή κυκλοφοριών και μου είναι από δύσκολο έως ακατόρθωτο να τα παρακολουθώ όλα! Παρόλα αυτά προσπαθώ να διαβάζω από φόρουμς, sites και περιοδικά τι καλό κυκλοφορεί για να το ακούω. Γενικά συνεχίζω να το ψάχνω όπως το έψαχνα και πιο παλιά.
Νοσταλγώ όμως τις μέρες της παρείστικες που είχα στα 16 μου. Τότε που κρατούσα τις 300-500 δραχμές που μου έδιναν οι γονείς μου για το σχολείο για να τα μαζέψω και να ανέβουμε όλοι μαζί Αθήνα για να ψωνίσουμε τους δίσκους μας. Βλέπετε τότε ήμασταν 6 άτομα η παρέα μου και οι κυκλοφορίες δεν ξεπερνούσαν τις 20 το μήνα. Οπότε τα αγοράζαμε όλα και τα αντιγράφαμε σε κασσετούλες ο ένας στον άλλον μετά. Τα είχαμε και προπαντώς τα ακούγαμε όλα! Ναι, τις νοσταλγώ αυτές τις στιγμές, αλλά δεν θέλω να γυρίσουν πίσω!
Εκεί θέλω να εστιάσω. Μπορεί να νοσταλγούμε το παρελθόν, πχ “α ρε, τι ωραία που ήταν η συναυλία των Maiden στη Νέα Φιλαδέλφια” ή “α ρε, τι ωραία που ήταν στην συναυλία των Sepultura στο Ρόδον το '92” αλλά να μην θέλουμε να επιστρέψουμε σε εκείνες τις εποχές γιατί εκτός από τα καλά τους, υπήρχαν και τα άσχημα όπως σπάνια βλέπαμε συναυλίες ονομάτων στην Ελλάδα, υπήρχε κακός ήχος, δεν φέρνανε όλο τον εξοπλισμό τους τα συγκροτήματα κλπ.
Μπορεί και να σας μπέρδεψα με το κείμενο μου, αλλά Show (No) Mercy
Καθήστε να πάω σαράντα και θα σας πω πώς θα νιώσω. Κάνα τέταρτο έμεινε.
Πωπω, πολυ μιζερια ρε, ολοι θα κανουμε οικογενεια, παιδια, υποχρεωσεις… Ηρεμιααα:lol:
Nα πα να ψοφήσουν όλα τα συγκροτήματα 15ετίας+ μπορεί έτσι να ψηθεί και ο κόσμος και να καταφέρουμε να γεμίσουμε και κάνα χώρο μεγαλύτερο του Αν.
Αυτές τις μαλακίες περι όλα σκατά, τίποτα καλό δε βγαίνει δεν ακούγονται μόνο σήμερα. Και στα 90’s τις ίδιες παπαριές λέγαν όλοι. Εγω προσωπικά τα 90’s συνολικά τα βάζω πολύ πιο πάνω από πολλές ιερές τσολιαδιές των 80’s και τα 00’s μια χαρά τα βλέπω όπως κλείνουν.
για μένα σημασία έχει πόσο τρου θα μείνουμε . και όχι δν είναι τρου ο ‘παλιοροκάς’ που μου λέει "πο ρε ξέρεις εσύ τι ακούγαμε παλιά ;; τόνοι οι δίσκοι που αγοράζαμε . πηγαίναμε εκεί κάναμε εκείνα μπλα-μπλα . " “ωραία κ τώρα τι κάνεις ;;πηγαίνεις σε συναυλίες ; συνεχίζεις να ακούς μουσική ;; αγοράζεις ακόμη βινύλια ή έστω ΣΙΝΤΙ ;; ή απλά μου λιβανίζεις το ΣΙΝΤΙ με τις επιλογές ζέπελιν και μου λες τι έκανες ;;;”
και αν ακούσω κανέναν να μιλαει “δν έχουμε χρόνο , έχουμε υποχρεώσεις κλπ” αυτά είναι ΜΑΛΑΚΙΕΣ . αν είναι έτσι απλά ας το βουλώσεις και κάνε πως δν άκουσες ποτέ αυτή τη μουσική. γτ αν την άκουσες πρέπει και να την αγάπησες και να έμαθες πως It’s better to burn out than to fade away …
και χάρις εσένα η μουσική αυτή χάνει τη ζωντάνια της και τις ζωηρές της αποχρώσεις …
δεν είχα αντιληφθεί την ύπαρξη αυτού του θρεντ.
ε αφού τα είπατε πολύ καλά μερικοί, όπως ο μανσον κλπ… δεν έχω να συμπληρώσω κάτι επι της ουσίας. Απλά μου ήρθε να παραθέσω τους στίχους του παρακάτω κομματιού
Song: 70’s Rock Must Die
Band: Lard = Jello Biafra and Ministry
Album: 70’s Rock Must Die [EP]
στίχοι
[SPOILER]I was cruisin’ in a car
Down Melrose Boulevard
When I stopped all the traffic
I was laughin’ so hard
Standin’ on the corner
Was this rock n roll dude
In leather pants thinkin’ he was cool
He had the jacket
He had the shades
Farrah Fawcett hair
Or was that a wig
Face like a turtle
Trying in vain to look stoned
You could tell he’d been practicing
At home in the mirror
He’d probably been posing like that all day
Didn’t matter that is was a hundred degrees
In the shade
Well c’mawn, well c’mawn
Seventies rock must die
Well c’mawn, well c’mawn
Seventies rock must die
Bogus bands, plastic rock stars
Stupid clothes and the worst made cars
Country rock making us all sick
While John Travolta wags his double-knit prick
Being a teen back than
Man, it was a drag
Bicentennial and no one burned the flag
You think we live in pretty desperate times
When people wanna go back to nineteen seventy five
My Saturday Night Fever fantasy
Lock the Bee Gees in a Pinto
And ram it from the rear
Burn, baby
Well c’mawn, well c’mawn
Seventies rock must die
Well c’mawn, well c’mawn
Seventies rock must die
Suck my ego, pay to play
Got nothing more to say
As we sell you a stairway to boredom
Look around at the hip people
Set in their ways
Reaching back to the things they used to say they hate
Young old brats playing fossil rock
Pistols reunions pass for rebellion
Radio and TV gettin’ to damn bland
With collegiate boy Neil Young copy bands
Underground’s becoming an alternative joke
Even Aerosmith hates all the Aerosmith clones
I know they don’t make 'em like the Son of Sam
But even punks wanna go back to seventy seven
Well c’mawn, well c’mawn
Seventies rock must die
Well c’mawn, well c’mawn
Seventies rock must die
[/SPOILER]
ακούστε το κιόλας αμα θέτε, είναι καταπληκτικά σιχαμερο κομματί, με μουσική και φωνητικά όπου είναι παρωδία των AC/DC :lol::lol:
O Jello Biafra είναι θεούλης btw
Το αν θα γίνουμε παλιοροκάδες είναι σχετικό. Υπάρχουν παλιοροκάδες 20 χρονών και και 33αρηδες σαν και του λόγου μου που ψάχνουν συνεχώς νέα ακούσματα. Πάντα είχα το κακό να αγοράζω το τρέχον δίσκο κάθε συγκροτήματος και όχι το αριστουργηματικό ντεμπούτο τους ας πούμε. Και είναι κακό γιατι όταν για παράδειγμα πήγα και αγόρασα τον πρώτο μου δίσκο Exodus δεν πήρα το bonded by blood που ήξερα ότι σκοτώνει αλλά το impact is imminent γιατί ήταν καινούριο και ακόμα κλαίω τα λεφτά μου
ετσι με θελω σε 50 χρονια
Προσωπικά αφού έχω φτασει 30+ και ακομα ψάχνομαι να βρω το θαμενο άλμπουμ των necrosatanic σε κάποιο σαιτ στην πιο ξεχασμενη ακρη του ιντερνετ και συνεχιζω να τρελενομαι για τον Alice Cooper που με αυτον ξεκινησα να ακουω αυτη την μουσικη δεν με φοβάμαι. Τωρα νομιζω πως τα μεγαλα συγκροτηματα παντα θα υπαρχουν… ακομα και όταν διαλυθουν. Το καλό με αυτη την μουσική είναι πως όσοι θα μπουν στο χωρο συνηθως ψαχνονται πάρα πολύ για παλία και νεα πραγματα.