“To Κάτι που Θελ[B]ώ[/B]” επίσης, τρομερά υπερεκτιμημένο σε σύγκριση με “Ατόφιο Χρυσάφι”, “Ευαισθησίες”.
Ούτε ένα δεν πέτυχες όμως.
Για τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, διάνα πέτυχε.
Φιξντ.
Images and Words και Awake παραμένουν σπουδαίοι δίσκοι.
Ή τουλάχιστον δίσκοι που δεν παίρνει έναν σκατοπουστπάνκη/νοϊζά να έχει γνώμη για δαύτους :!:
Όταν ένας ΝΟΙΖΑΣ θεωρεί τους Θίατερ ΘΟΡΥΒΟ, πρέπει να προβληματιστείς.
(Άντε, για Ίματζες να κάνω μια υποχώρηση. Όχι πως την εννοώ πλήρως, αλλά είναι το μόνο που παραδέχομαι).
Όταν κάποιος που θεωρεί τον θόρυβο ΜΟΥΣΙΚΗ θεωρεί μία (actual) μουσική ΘΟΡΥΒΟ, τότε believe you me, δεν έχω να προβληματιστώ για τίποτα :razz:
Αυτό και τέλος, δε θα κάτσω τώρα να χαλάω ενέργεια για να υπερασπίζομαι τους Μπερκελέιδες.
Οπότε τι συμπεραίνουμε; Ότι:
Λούθερ, έχω προβλήματα.
Τι προβλήματα κύριε Κλιάφα;
Aυτό είναι πολύ αφοριστικό γιατί πιάνει και τa αριστουργήματα Six Degrees και Scenes from a Memory (οριακά στη 15ετία!) και διάφορες καλές στιγμές που είχαν από τότε.
Και να πώ την αλήθεια το ομώνυμο το περυσινό μου άρεσε πολύ!
Το Awake δεν μου φαίνεται συμπαθέστατο Λούθερ. Και με έσπασε στο ξύλο ένας κύκνος.
To Scenes δεν το θεωρώ πλέον αριστούργημα, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται, μάλλον, για το τελευταίο πραγματικά αξιόλογο album που έβγαλαν. Το Six Degrees όταν είχε βγει το γούσταρα άπειρα, αλλά τώρα νομίζω ότι το μεν πρώτο cd είναι ένας απερίγραπτος αχταρμάς, χωρίς ουσιαστική μουσική κατεύθυνση, το δε δεύτερο cd είναι φουλ νυσταλέο/σκυλοβαρετό στα χνάρια του λεγόμενου “neo-prog”.
Και βέβαια εννοείται ότι έχω χρόνια να ακούσω καινούριο δίσκο Theater.
Αυτό βέβαια δεν σε εμποδίζει να έχεις ‘αποψη! :lol:
Για να σου γλιτώσω ώρες ακρόασης, πήγαινε κατ’ ευθείαν στο καλό το πράγμα και άκου το περυσινό το ομώνυμο!
Για το 6 degrees: Και όταν βγήκε μου έλεγαν πως “αντέγραψαν Tool” και κάτι τρέχει. Προσωπικά δεν κολλάω από κατηγοριοποιήσεις τύπου “neo-prog” κλπ. αυτά είναι γιο να έχουν οι δημοσιογράφοι να γεμίζουν σελίδες και έτσι και αλλιώς σίγουρα μόνο ένα μικρό μέρος των ακουσμάτων μου θα μπορούσε να πέφτει στην κατηγορία.
Για μένα το 6 degrees είναι απλά ο τελευταίος τόσο εμπνευσμένος δίσκος των Theater.
Αυτό μου φάνηκε πολύ αστείο :lol:
Επειδή δεν κατάλαβες, να στο κάνω πιο λιανά: [I]δε μ’ ενδιαφέρει καθόλου ν’ ακούσω Theater.[/I] Αυτό δηλαδή είναι τελειωμένη υπόθεση, τους έχω εντελώς γραμμένους, και να βγάλουν δίσκο που θα αποθεωθεί από τους πάντες εγώ θα αδιαφορήσω, πώς το λένε!
Κι άλλωστε το θεώρησα περιττό να διευκρινίσω ότι εννοούσα πως για μένα το Scenes είναι το τελευταίο καλούλι Theater ΑΠ’ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ, γιατί απλά μου φαινόταν αυτονόητο.
εγω παντως θεωρω και το systematic chaos πολυ καλο αφου μιλαμε για δισκους μετα το scenes…
Υπερδισκάρες τα Six Degrees και Train of Thought. Από κει και πέρα, μεμονωμένα κομμάτια και το Dramatic Turn of Events λόγω των τεσσάρων εξαιρετικών δεκάλεπτων συνθέσεων.
Ίσως γιατί οι Theater μπορεί να είναι γαμάτοι μουσικ[B]οί[/B] αλλά δεν παράγουν μουσικ[B]ή[/B] που να σε αγγίζει.Μην αγχώνεσαι,μαζί σου και γω την ίδια άποψη έχω γι αυτούς με κάποιες συγκεκριμενες και λίγες εξαιρέσεις.
Τώρα όσον αφορά το thread εγώ δεν έχω σε καμιά εκτίμηση ολη τη δισκογραφία των[SPOILER] 
[SPOILER]Manowar![/SPOILER][/SPOILER]
Καταλαβαίνω και έχω χιλιοματακάνει άπειρες συζητήσεις επι του θέματος αλλά δεν βγαίνει ρε παιδιά…Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πόσο μεγάλη μπάντα θα ήταν οι Wotan αν είχαν τον Adams για τραγουδιστή.Αυτές οι λίγες συνθέσεις που έχουν μου φέρνουν αυθεντική επικούρα.Στους Manowar σε κάθε τραγούδι ξέρεις πως θα τελειώσει από την ώρα που θαρχισει,ίδιο πράγμα να πούμε.Σαν τους Μaiden με την εισαγωγή μπάσου.
Άντε και τώρα φασκελώστε ελεύθερα.Αλλά δεν καταλαβαίνω μία πια,έχω συνηθίσει τόσα χρόνια που έχω αυτήν την άποψη!
βλαμμενος ειστε κυριε;
#-o (σε οτι αφορα οτι ειπωθηκε για τους Θηατερ πανω.)