Με αφορμή το τελευταίο άλμπουμ των Machine head που άκουγα σήμερα και την παραγωγή που έχει όπως και την αυτή των τελευταιων άλμπουμ των metallica (ειδικα αυτων) και πολλων ακομα συγκροτηματων, μου ήρθε να κάνω αυτό το θέμα. Παραγωγές και ηχός στο σημερινό μεταλ. Προσωπικά εχω παρατηρήσει (και το εγραψα κάπου αλλου στο φορουμ) πως τα αμερικανικα συγκροτημα ειδικά που συνεργαζονται με τα μεγαλα ονοματα στον χωρο (rubin, richarson) ηχογραφουν σε μεγάλη ένταση τα άλμπουμ με αποτέλεσμα να ακούγεται πολλές φορές κάπως παραμορφωμενο το αποτελεσμα στα κανονικά στερεο.
Δεν ειμαι σίγουρος αν τεχνικα το λεω σωστα, το αναφερω κάπως πιο “λαικα” το θεμα μιας και δεν εχω γνωσεις ηχοληψιας. Εγω κατι τέτοιο έχω παρατηρησει στα τελευταια άλμπουμ απο τα συγκροτημα που ανεφερα παραπάνω, αλλα και σε μερικα ακομα. Slayer-christ illusion, Mastodon-blood mountain 2 παραδειγματα (σε μικροτερο βαθμο το δευτερο), εχω την εντυπωση πως έχουν κάποια τέτοια “θέματα” στην παραγωγη τους.
Νομιζω έχει ενα ενδιαφερον το θέμα και θα ήθελα πολύ να διαβάσω σχόλια απο άτομα που ασχολουνται με ηχοληψία (και όχι μονο). Φυσικά προς συζήτηση είναι γενικά όλα τα θέματα παραγωγής και ηχου σημερα, και όχι μονο τα συγκεκριμενα που ανέφερα.
Γενικα ειναι καλή η παραγωγη σε αυτα που ειπες. Μονο στους Μεταλικα γινεται χαμος βασικα. Σε αυτα (μαστοντον, μασιν χεαντ) κυριως σημεια ειναι που το καταλαβαινεις αυτο.
Γενικά ωραίο πράγμα η καλή παραγωγή, αλλά το τι ορίζεις ως καλή παραγωγή είνα κάτι που σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Δυστυχώς μια κακή συνήθεια που έχουν οι μεγάλοι του χώρου είναι ότι αντί να ψάχνουν να βρουν τι ακριβώς ταιριάζει και βοηθάει τον ήχο του εκάστοτε συγκροτήματος, ξεκινούν με μια ιδέα που έχουν στο μυαλό τους και τελικά βάζουν ολοφάνερα τη στάμπα τους στο δίσκο. Αυτό μπορεί να λειτουργεί επιτυχημένα μερικές φορές αλλά λειτουργεί μια επαναληψιμότητα σε ήχους συγκροτημάτων που μπορεί να μην έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Και δεν μιλάμε καν και ασυνενοησίες μεταξύ συγκροτήματος και παραγωγού που οδηγούν σε ακυρότητες.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε για ογκώδεις παραγωγές νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από εκείνη την ηχάρα του “Mammoth” στο πρώτο ep των Pelican. Αλλά και πάλι προφανώς εξαρτάται από τον ήχο του συγκροτήματος. Θεωρώ μια από τις καλύτερες παραγωγές που έχω ακούσει ποτέ, αυτή του “Filosofem” (ήχο που ο Xasthur προσπαθεί μάταια να πετύχει εδώ και κάτι χρόνια).
Ενιγουει, όχι ότι είπα κάτι ρηξικέλευθο ή καινούριο, αλλά όντως έχει ενδιαφέρον τούτη η συζήτηση, καθώς ας μη γελιόμαστε μια καλή ή μια κακή παραγωγή μπορεί να εξυψώσει ή να διαλύσει ένα δίσκο.
Εχουμε κραξει/αποθεωσει σε 200 τοπικ μονο σε αυτο δεν γραφει κανενας
Ο cirkus τα λεει περιφημα ! Ιδιαιτερη μνεια σε παραγωγους που ενω ειχαν
εναν στανταρ ηχο πανω κατω καταφερναν με μικρες αλλαγες να βγαζουν
παραγωγες που ταιριαξαν με τον ηχο της καθε μπαντας.
Οι βοριοευρωπαιοι εχουν τα πρωτεια αλλα και οι παραγωγοι της Roadrunner
στα early 90’s ειχαν επικες παραγωγες.
Για να κράξω λοιπόν κι εγώ μιας και έγινε το bump από τον Deathster.
Άκουγα τις προάλλες το “When The Storm Comes Down” των Flotsam & Jetsam.
Ένας δίσκος που ενώ έχει εξαιρετικές συνθέσεις θάφτηκε από την άθλια παραγωγή και πλέον κανείς δεν τον θυμάται.
Πρόκειται λοιπόν για ένα παραγωγό που το έκανε εκ συστήματος αυτό.
Και το όνομα αυτού? [B]Alex Perialas[/B] !
Ο τύπος αυτός “έδρασε” τη χρυσή εποχή του thrash κατά κύριο λόγο.
Παραθέτω μερικούς δίσκους στους οποίους έβαλε το χεράκι του :
[SPOILER]S.O.D. ? Speak English Or Die (1985)
Anthrax ? Spreading the Disease (1985)
Overkill ? Feel The Fire (1985)
Nuclear Assault ? Game Over (1987)
Testament ? The Legacy (1987)
Carnivore ? Retaliation (1987)
Overkill ? Under the Influence (1988 )
Testament ? The New Order (1988 )
Holy Moses ? The New Machine of Lichtenstein (1989)
Testament ? Practice What You Preach (1989)
Vio-lence ? Oppressing The Masses (1990)[/SPOILER]
Μιλάμε για δίσκους-σταθμούς στην ιστορία του thrash.
Τα συγκροτήματα στην καλύτερη περίοδό τους, σε πλήρη φόρμα, με το αίμα να βράζει και με θεία έμπνευση ώστε να γράψουν αυτα τα αριστουργήματα.
Ναι, θα μου πείτε αυτά τα albums είναι κλασσικά πλέον.
Ναι, αλλά δεν έγιναν κλασσικά λόγω της παραγωγής τους, αλλά λόγω του εξαιρετικού περιεχομένου τους.
Ο Alex Perialas λοιπόν είχε στα χέρια του το καλύτερο υλικό και δεν ξέρω πως διάολο τα κατάφερνε αλλά έβγαζε τον ΙΔΙΟ γαμημένο ήχο σε κάθε συγκρότημα!
Αποστειρωμένος, επίπεδος, ξενέρωτος ήχος χωρίς νεύρο, δυναμικές και τσαμπουκά.
Αντί με την παραγωγή του να αναδείξει το περιεχόμενο και απογειώσει το αποτέλεσμα (αυτός δεν είναι ο σκοπός του παραγωγού άλλωστε?) αυτός έβαλε τα δυνατά του ώστε να πετύχει το αντίθετο. Μέγας Βλάξ κατά τη γνώμη μου.
Αναρωτιέμαι πόσο αρτιότερα θα ηχούσαν αυτά τα albums με μια αξιοπρεπέστερη παραγωγή…
Δεν ξέρω αν ο Alex έχει ελληνική καταγωγή με τέτοιο επίθετο, αν έχει όμως θα τον πω ΜΑΛΑΚΑ!
Τί να περιμένει κανείς από μια τέτοια φάτσα —>
[SPOILER][/SPOILER]
Πάντως, νομίζω ήταν συχνό φαινόμενο για thrash μπάντες η κακή παραγωγή, σε αντίθεση με αντίστοιχες death κυκλοφορίες της εποχής.
Άλλο ένα παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι νομίζω οι επίπεδες παραγωγές (κατά κανόνα) των γερμανικών thrash συγκροτημάτων. Αχ, αυτοί οι Destruction ιδιαίτερα…
Εγώ θα πω επιτέλους κάποιος ανέφερε τα πρώτα Testament για το κάκιστο ήχο που έχουν. Δεν ήξερα όμως τίποτα για τον παραγωγό. Πάντως από τα άλμπουμ που έχει κάνει όντως δεν έχει καταφέρει και τίποτα ο τύπος. Οι Testament πάντως σίγουρα ήταν μια από τις μπάντες που λόγω παραγωγής στα πρώτα τους άλμπουμ θάφτηκαν πάρα πολύ (δεν εννοώ κριτικές).
Πείτε με ανώμαλο αλλά μου αρέσουν οι παραγωγές στα The Legacy και Practice what you Preach.:pΓια το New Order θα συμφωνήσω πάντως.
Ιδανικές παραγωγές πάντως σε θρας δισκάρες είναι αυτές στο Among the living,Doomsday for the Deciever,Peace Sells,Reign in Blood-South of Heaven-Seasons in the Abyss,και στα θρας των Μetallica(ακόμα και στο Kill’em All,πιστεύω η παραγωγή ταιριάζει με το μουσικό περιεχόμενο)
^ Πωω, Doomsday for the Deceiver, απίστευτος ήχος! Θενξ που μου το θύμισες, θα φροντίσω να το ξεθάψω σήμερα (έχω να τ’ ακούσω χρόνια…)
Γενικά σωστός σε όλα τα όλα εκτός από τους Metallica. Δεν ξέρω αν είμαι τρελός, αλλά θεωρώ ότι από τα θρας τους το Kill Em All έχει γαμώ τις παραγωγές, το Master of Puppets καλή και τα Ride the Lightning / And Justice For All για τον πούτσο :!:
Ε ξέρεις τώρα μωρέ, σκόπιμη υπερβολή. =Ρ Το θέμα είναι ότι πάντα κάτι με χάλαγε στον ήχο του Ride, ενώ ντάξει, για το And Justice μόνο βιβλίο δεν έχει γραφτεί για το πόσο προβληματική είναι η παραγωγή. Εννοείται βέβαια ότι ο ήχος δε μας εμποδίζει απ’ το ν’ ακούμε αυτούς τους δίσκους, ειδικά το And Justice.
Για τις πηγαδοπαραγωγές black metal γιατί δεν μιλάει κανένας?
Προσωπικά μ’ αρέσουν, γιατί μου βγάζουν ένα feeling ώρες ώρες που το προτιμάω πολύ περισσότερο από το αν είχαν καλογυαλισμένη παραγωγή κλπ.
Βέβαια αυτό δεν ισχύει για όλα, εξαρτάται από κάθε άλμπουμ ξεχωριστά.
το justice εχει οντως μετρια παραγωγη (αν το συγκρινεις με το black album ας πουμε).
ομως, θεωρω πως αυτη η μετρια παραγωγη και ο πνιγμενος ηχος που βγαζει, αναδεικνυει αυτη τη μαυρη απαισιοδοξη ατμοσφαιρα με τον καλυτερο τροπο.
μια καλογυαλισμενη παραγωγη δεν θα συμβαδιζε με το περιεχομενο του δισκου!
[/SPOILER]