Μικρά μυστικά

πρεπει να’σασταν και γαμω τα παιδια :lol: :lol:

οοοοπ +1.

Τι ευαισθητη ψυχη:p

Ιδρωμένες γκόμενες μιαμ.

Απολαμβάνω να αράζω αργά τη νύχτα, με κάποιο ωραίο φαγητό στα χέρια μου, και να βλέπω κινούμενα σχέδια (είτε μιλάμε για κλασικά καρτούν, είτε για άνιμε).

Μου αρέσουν πολύ οι βόλτες με τα πόδια. Συχνά κάνω τέτοιες βόλτες με τις ώρες. Μου αρέσουν οι παρέες που τους αρέσουν οι βόλτες με τα πόδια.

Αγαπώ τις βαθιές, ατελείωτες συζητήσεις, ακόμα και αν δεν οδηγούν πουθενά απαραίτητα. Σημασία δεν έχει το τέλος, σημασία έχει η πορεία.

Σπάνια συμπαθώ κάποιον αν δε τον συμπάθησα απο την αρχή. Το αντίθετο όμως (το να πάψω να συμπαθώ κάποιον που μου έκανε αρχική θετική εντύπωση) δεν είναι καθόλου σπάνιο.

Σε γενικές γραμμές είμαι φιλικός με όλο τον κόσμο όταν τον γνωρίζω στην αρχή… και φιλτράρω τη στάση τους απέναντι μου και τη συμπεριφορά τους γενικά. Δίνω πολλή σημασία απο τη μία στον χαρακτήρα του (σε κάποιες συγκεκριμένες πτυχές) και απο την άλλη στην εξυπνάδα του (υπάρχουν πολλές μορφές εξυπνάδας). Αν συνδυάζει και τα δύο, είναι πολύ πιθανό να τον συμπαθήσω πραγματικά. Αν όχι, δύσκολα θα κάνω παρέα μαζί του. Εν ολίγοις, είμαι αρκετά επιλεκτικός.

Με διαφορετικά άτομα μου βγαίνουν εντελώς διαφορετικές πτυχές του εαυτού μου (κάτι που ισχύει για όλο τον κόσμο βασικά).

Με ενοχλούσε παλιά όταν με προσέγγιζαν κάποιες τύπισσες και με αντιμετώπιζαν ως “ψυχολόγο”, ώστε να τους “λύσω τα προβλήματα”. Ευτυχώς, έχει περιοριστεί αυτό το φαινόμενο κάπως.

Θεωρώ τα βιβλία και τη μουσική παντοτινούς συντρόφους.

Με ενοχλούν αρκετές κοινωνικές συμβάσεις. Θα ήθελα να πάω σε μια παραλία και να χτίζω πύργους στην άμμο και μετά να πάρω τη μάσκα και να κάνω βουτιές στη θάλασσα. Όπως παιδί. Τα παιδιά ποτέ δεν ξεχνούν την ουσία της λέξης δημιουργικότητα.

Τσαντίζομαι όταν θίγουν κάτι που μου αρέσει πολύ.

Αγαπώ το χιούμορ. Αντιπαθώ την καφρίλα.

:thumbup::thumbup::thumbup:

-μου αρεσουν ακομα τα κινουμενα σχεδια…

-μου αρεσουν οι μπομπες (στην θαλασσα)

-μου αρεσει, το καλο φαγητο και γι αυτο εχω μερικα κοιλα παραπανω

-μου την σπαει οταν μου λενε: σταματα, δεν εισαι μωρο!

-μου αρεσει να διαβαζω φιλοσοφικα βιβλα

-μου την σπανε οι emo

  1. Στο dvd φανταζομαι:) δυστυχως δεν εχουν προνοησει τα καναλια να τα βαζουν πιο αργα το πρωι τα κινουμενα σχεδια…να εχουμε ξυπνησει κι εμεις! χάνω τον Bugs Bunny ρε γαμωτο!

  2. +1 Ειδικά σε περιοχές με θάλασσα. (και εννοειται χωρις ήλιο…)

  3. +1 :lightsabre:

  4. κι ομως μερικοι τα μπερδευουν αυτα τα δυο…

  1. Σε dvd ή (γκουχ γκουχ) κατεβασμένα! :stuck_out_tongue:

  2. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ χωρίς ήλιο. Ο ήλιος είναι ο εχθρός της βόλτας, πόσο μάλλον των ωραίων συζητήσεων. Η συμβατική εποχή μας σκέφτεται “βόλτα” και εννοεί μεσημεριανό πικνικ με το αμάξι. Εγώ εννοώ περπάτημα. Και εναλλαγές κουβέντας και σιωπής. Και αυτό μόνο τη νύχτα γίνεται καλό, χωρίς κόσμο, χωρίς ζέστη. Ο ήλιος ευνοεί τον ύπνο, το άραγμα, όχι τη βόλτα. Βράδυ και ξανά βράδυ!

Σε αυτά είμαι μαζί σου. Μερικά σχόλια: οι καλύτερες βόλτες για μένα είναι στην Πλάκα. Να κάνω κύκλους είτε στα σοκάκια της είτε στον πεζόδρομο Του Διονυσίου Αρεοπαγίτου και να καταλήγω στο λόφο της Πνύκας (όπως είθισται να αποκαλειται) και είτε να ακούω μουσική στο iPod είτε να αράζω και να χαμογελάω με συζητήσεις διπλανής παρέας που τυχαίνει να ακούω. 2α και 3η Λυκείου ήμουν κάθε Σαββατοκύριακο στην Πλάκα και οι βόλτες σε αυτή αλλά και προς αυτή μου προκαλούν ευχάριστη νοσταλγία καθώς περνάω από μέρη που περνούσα μικρος (παιδικός σταθμός, πρώτο φιλί, πρώτο ραντεβού, αγαπημένο στέκι κτλ)…

Βραδυνό DVD ταινία (anime δε βλέπω) παρέα με junk food (καλά στην πραγματικότητα, φαγητό νά 'ναι και ό,τι νά 'ναι) από τις μεγαλύτερες απολαύσεις μου. Καμμένο, ρηχό, θερμιδοφόρο, αλλά γουστάρω αφάνταστα…

Όσο για την προσέγγισή σου ως ψυχολόγου, εγώ είχα μια φίλη η οποία με έπαιρνε μετά από κάθε χωρισμό της ή γενικά πρόβλημα με το αγόρι της ώστε να της κάνω πλάκα από το τηλέφωνο, ως άλλος clown! :stuck_out_tongue: Μου άρεσε όμως και μου λείπει που τώρα δεν το κάνει πια (δεν ξέρω κι εγώ αν μπορώ να αποδώσω όμως πια :frowning: )…

Για βόλτες θα σας μιλήσει ο καμμένος εδώ: Μετρό μέχρι Σύνταγμα, και μετά Ερμού, μοναστηράκι, Θησείο απο το πεζόδρομο και μετά Ακρόπολη, πάνω στο βράχο του Άρειου πάγου (δεν είμαι σίγουρος για το όνομα).

Εννοείται με mp3 στα αυτιά.

Είσαι φοβερός! Όσες περισσότερες καφετέριες και πεζοδρόμους συναντήσεις, τόσο καλύτερη η βόλτα. Άσε που είσαι από τους λίγους που λένε σωστά το βράχο (οι περισσότεροι τον λένε της Πνύκας)… Σε πάω! 8)

:smiley:

Μ’ αρέσουν πολύ βόλτες στο κέντρο. Είτε προς μοναστηράκι κλπ είτε πανεπηστημίου, ομόνοια εξάρχεια κλπ… Δυστυχώς οι παρέες μου δεν ακολουθούνε τις τακτικές μου, αλλά δε βαριέσαι:p Το ρεκόρ μου είναι Δάφνη - Σύνταγμα με τα πόδια:D :smiley:

ειμαι ο θεος.

Σε έχω, το ρεκόρ μου είναι Αργυρούπολη - Αττική:p

*με πιάνει κατά8λιψη πολύ συχνά με άσχημες συνέπειες
*άλλες φορές κάποια άτομα τα λατρεύω και άλλες φορές τα μισώ
*δεν έχω πραγματικούς φίλους
*λατρεύω τις φιλοσοφικές συζητήσεις χωρίς τέλος
*είμαι ρατσίστρια ως προς το είδος μουσικής που ακούει ο κα8ένας
*είμαι 3εροκέφαλη αλλά πάντα μα πάντα έχω δίκιο
*είμαι 3ερόλα
*και τρομερά εγωίστρια
*βρίζω άσχημα όσους καπνίζουν συστηματικά όμως κάνω και εγώ κανένα τσιγάρο άμα λάχει
αυτά πάνω κάτω

:-k :-k :lol:

Βασιλάκη έχουμε τα ιδια γούστα εννοείτα το mp3 απαραίτητο τρελλαίνομαι να περπατάω στον ιστορικό κέντρο της Αθήνας εννοείται με φαρδύ φόρεμα των φοιτητικών χρόνων και τα ενα ζευγάρι απ΄το πολυλατρεμένα μου allstar πήρα και μια τσάντα φαρδιά απ΄έναν μαύρο 3 ευρώ και ας κλαεί που τα χει το συνηθίζω χρόνια όλες τις εποχές
Κάτι αλλο που μ΄αρέσει είναι να είμαι μέσα στο τρένο και οπως περνάει να προσπαθώ να ξεκλέψω λίγη από την ζωή των ανθρώπων όπως αυτή φαίνεται απ΄τα φωτισμένα παράθυρα…
Επίσης ζηλεύω κάτι τύπους δημόσιους υπάλληλους και μη που κάνουν 30 χρόνια το ίδιο δρομολόγιο πχ Ομόνοια Καλλιθέα και γενικά δείχνουν να απολαμβάνουν την ρουτίνα τους
Αυτή την ρουτίνα που τόσο την ζήλεψα και που λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας δεν την έζησα ποτε :frowning:

Το ρεκορ μου είναι Ζωγράφου Κάτω Πατήσια με τα πόδια :smiley:

εγω παλι το περισσοτερο που εχω κανει ειναι απο το gagarin μεχρι το πειραια με τα ποδια.εννοειτα πως μετα ημουν πτωμα και δεν μπορουσα να βαλω ουτε τα κλειδια στη πορτα

πω ρε φιλε…ασε…κι εγω μια απο τα ιδια…ολοι οι αλλοι ομως το μονο λυσανε να κατσουν καπου…#-o
δεν υπαρχει τπτ καλυτερο απο βολτες…και δε βρισκω ιδιαιτερο νοημα να καθομαι σε μια καφετερια…