Το κορμι της Eva Green δεν το ανεφερα για να ειναι εκπληξη γι αυτους που θα το δουν.
Οσον αφορα στο δευτερο σχολιο σου,αυτη ειναι μακραν η καλυτερη σκηνη της ταινιας,καθως λιγο πριν αυτη τη σκηνη ελεγα οτι ο Bertolucci θελει να μας πει οτι αμερικανικος αριστερισμος δεν υπαρχει κι οτι για ολα ευθυνονται οι Ευρωπαιοι,κατι μου μεταξυ μας προσωπικα σχεδον το πιστευω,οχι 100%.
Με αυτη τη σκηνη ομως μου βουλωσε το στομα…
Εμενα στην ταινια περισσοτερο μου αρεσε αυτη η ροκια και η κινηματογραφιλα που τη διεπουν και το ο,τι ουσιατικα βλεπω σε μια ταινια μαζεμενα ολα τα γουστα μου (μουσικη,ταινιες,πολιτικη)…
Η ταινία είναι α-πι-στευ-τη. Εντάξει η Eva Green άλλο επίπεδο, προφανώς, αλλά και η ταινία είναι φοβερή από κάθε άποψη, γράκχε συγχωρήσαι γιατί δεν κάνεις πολλά φάουλ, δικαιούσαι μερικά.
Ναι ντάξει, η ταινία είναι α-πί-στευ-τη, φοβερή από κάθε άποψη, εγώ έκανα φάουλ κτλ. κτλ., αλλά δε μου λες και το ΓΙΑΤΙ. Ποιά είναι τέλος πάντων αυτή η σούπερ αρετή αυτής της απάτης που δεν τη βλέπω εγώ; Ακόμα και το μοναδικό ουσιαστικό σχόλιο που κάνει τελικά, εγώ επιμένω ότι κατά λάθος της βγήκε, γιατί τζιόπα εσύ αφήνεις να εννοηθεί ότι ο Μπερτολούτσι αφήνει το θεατή να οδηγηθεί στην πορεία ενός πολιτικού/ιστορικού συμπεράσματος που στη συνέχεια και καλά ανατρέπει, προσπαθώντας να τον προβληματίσει, αλλά εγώ θυμάμαι να διαβάζω συνεντεύξεις του πριν καμιά δεκαριά χρόνια όταν είχε βγει η ταινία, στην οποία λέει και ξαναλέει για το πώς ήθελε να κάνει ένα φόρο τιμής στη γενιά του Μάη του '68, για το πώς αυτή η γενιά ήταν υπέροχη και ριζοσπαστική και άλλαξε τη Γαλλία, την Ευρώπη, το σύγχρονο κόσμο και άλλα τέτοια. Οπότε μάλλον την αμερικάνικη οπτική (και διάσταση με τον υποτιθέμενο γαλλικό ριζοσπαστισμό) ήθελε να στηλιτεύσει, άλλο αν τελικά βγήκε το ανάποδο! (εντάξει, σε μένα τουλάχιστον, έτσι;)
Και κατά τ’ άλλα, ξαναρωτάω, τι;
Τρία βλαμμένα που ξεσκίζονται/χαριεντίζονται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας; Δύο αδέρφια ψυχανώμαλα και εντελώς μα εντελώς παράσιτα;
ΤΙ, που να με πάρει ο διάολος;
Ντάξει είναι κατανοητό ότι κάποια πράγματα τα γράφω με μια δόση ηθελημένης υπερβολής. Αλλά σοβαρά, ας κάνουμε λίγη κουβεντούλα μια που υπάρχει διάσταση απόψεων πάνω στην ταινία.
Γρακχε,εμενα η αποψη μου για την ταινια δεν ειναι τοσο εκ διαμετρου αντιθετη με τη δικη σου.
Δεν τη θεωρω αριστουργημα,αλλα μια ταινια φορο τιμης στο Μαη του 1968,στη Nouvelle vague και στο rock!!
Δλδ,προσωπικα ο,τι ακριβως γουσταρω!!!
Ενταξει sex και πολιτικη κυριαρχουν στην ταινια,εκθειαζει το Μαη του 1968 αλλα εχει καποια κοντριτσα οπως η σκηνη που αναφεραμε…
Εγώ σε αντίθεση και με τους δυο σας (και τις δηλώσεις του Μπερτολούτσι, αν ισχύουν) έρχομαι να πω: σιγά τον φόρο τιμής στον Μάη του 68 που κάνει η ταινία. Περίτεχνα δεν τον σχολιάζει σχεδόν καθόλου, τον κρατάει στο παρασκήνιο… Χρησιμοποιεί όλη την αναταραχή που εξελίσσεται στο υπόβαθρο σαν μια υπέροχη αντίθεση με την σαγηνευτική νηνεμία που λαμβάνει χώρα μέσα στο σπίτι -και αυτό είναι που δίνει όλη αυτήν την υπέροχη ατμόσφαιρα στην ταινία. Την βλέπεις από το παράθυρο, αλλά δεν είσαι μέρος της.
Το μόνο σχόλιο που μπορούμε να πούμε ότι έκανε, είναι αυτό περί ασυμφωνίας πράξεων/ιδεολογίας ορισμένων ανθρώπων. Στηλιτεύει υπέροχα άνθρωπους που είναι μίας συγκεκριμένης ιδεολογίας ‘διαισθητικά’, ‘οπαδικά’, αλλά που δεν έχουν ούτε τα επιχειρήματα (πάντα τα επιχειρήματά τους είναι συγκεχυμένα) ούτε τις πράξεις για να τα στηρίξουν. Όλα αυτά είναι γενικότερος σχολιασμός και πουθενά δεν υπονοοείται ότι αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη κατάσταση ή γεγονός, αφού θα ταίριαζαν στο οτιδήποτε.
Δεδομένου ότι ο Μάης το '68 είναι ένα ευαίσθητο θέμα για αρκετούς, λογικό να εστιάσετε εκεί, αλλά απέχει παρασάγγας από την ουσία του έργου, η οποία αφορά μια εικαστική και αισθητική τελειότητα, σκηνή προς σκηνή. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να κάνω ανάλυση σκηνή προς σκηνή, βέβαια, αλλά το αποτέλεσμα είναι απίστευτο και από κάθε πλευρά πανέμορφο και ιδιαίτερο. Από τον φοβερό ερωτισμό μέχρι την αρρωστημένη σχέση μέχρι τις υπέροχες ατμόσφαιρες που βγάζουν οι δεσμοί με τον πρώιμο κινηματογράφο.
Με άλλα λόγια, αν διάβαζα κριτική για την ταινία, η οποία να αφιερώνει πάνω από μια-δυο προτάσεις στις κοινωνικοπολιτικές εξελιξεις της εποχής, θα έλεγα από μέσα μου 'ό,τι να 'ναι, δεν το “έπιασε” το έργο καθόλου".
^ Τώρα μάλιστα, ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ!
Πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση.
Πάνω σ’ αυτά που γράφεις έχω να πω τα εξής λίγα:
Γενικά ο Μάης του ‘68 σε όλη την ταινία, αλλά και σε διάφορες αναλύσεις επί της ταινίας, είναι λίγο σαν τον ελέφαντα στο δωμάτιο.
Ακόμα και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μπορούν να κάνουν σα να μην υπάρχει όλο αυτό το πράγμα για όλη την ταινία, αλλά στο τέλος εμπλέκονται, θέλοντας και μη.
Οπότε παιδί μου Εμμανουήλ87, εγώ θα μπορούσα να αποδεχτώ αυτό που λες, ότι δηλαδή ο Μπερτολούτσι αφήνει στην απ’ έξω όλο το Μάη και απλά τον χρησιμοποιεί ως σεναριακό εύρημα/αντίστιξη με μία ακόμα ιστορία σχέσεων και συγκρούσεων, μόνο αν δεν υπήρχε αυτή η τελευταία σκηνή.
Από κει και πέρα όλο το θέμα της ταινίας, για μένα, είναι ακριβώς ο συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο τα τρία πρόσωπα του δράματος εμπλέκονται εν τέλει στα γεγονότα του Μάη, που βέβαια έχει να κάνει και με τον τρόπο με τον οποίο μας παρουσιάζονται ως χαρακτήρες συνολικά στο έργο.
Και γι’ αυτό ξαναλέω ότι ο Μπερτολούτσι μπορεί να ήθελε να πει κάτι άλλο, αλλά σε τελική ανάλυση αυτό που έδειξε ήταν τα αδιέξοδα, οι αντιφάσεις του γαλλικού Μάη.
Το όλο στίγμα και του Μάη, και των Dreamers προφανώς, δεν είναι άλλο από το θρίαμβο του μικροαστικού πνεύματος, του μικροαστικού τρόπου αντίληψης της πραγματικότητας.
Δεν το λέω απαραίτητα για κακό αυτό. Και είναι γεγονός ότι αυτό το πράγμα τουλάχιστον ο Μπερτολούτσι το απεικόνισε άψογα. Από κει και πέρα το θέμα είναι πώς το βλέπει ο καθένας. Κάποιοι μπορεί να ταυτίζονται ή να νιώθουν πολύ κοντά σ’ αυτό το πράγμα, κάτι που σέβομαι. Εμένα όμως μου τη σπάει.
Αυτά.
Ενδιαφερουσα η αποψη του Manou,αλλα εχω να προσθεσω οτι και το να βλεπεις τον Μαη του 1968 απο το παραθυρο και για λογους αδιευκρινιστους να μην συμμετεχεις,ειναι κι αυτο μια τοποθετηση πανω στον Μαη του 1968…
Στο τελος ομως,ολοι τους βγαινουν στο δρομο,χωρις να ξερουν το γιατι μαλλον,αλλα βγαινουν…
Πέθανε ο ηθοποιός Louis Jourdan
πολυ καλος ηθοποιός!!Πεθανε το Σαββατο σε ηλικία 93 χρονων
R.I.P.