Δεν νομίζω να υπάρχει αντίστοιχο… Σας έχει τύχει ν’απομυθοποιήσετε άτομα που θαυμάζατε πολύ για κάποιο λόγο; Μουσικοί δεκτοί αλλά χωρίς κατ’ανάγκη να είναι τέτοιοι… Μου έτυχε πολύ πρόσφατα με γνωστό μουσικό παραγωγό κ συλλέκτη δίσκων που διαπίστωσα ότι δεν ήξερε κάποια πολύ βασικά πράγματα όπως κ ότι καταφερόταν εναντίον της νεολαίας κ των νέων τάσεων μουσικών ή μη σφύζοντας στενομυαλιά! Μπορεί στη συνέχεια ν’αποκαλύψω τ’όνομά του άν κ προς το παρόν δεν ψήνομαι ιδιαίτερα…
Οι μεγαλύτεροι ηλικιακά είμαι σίγουρος πως έχουν κάνει αρκετές απομυθοποιήσεις ήδη. Είναι γεγονός πως μικρός είσαι πιό επιρρεπής στο να θαυμάζεις διασήμους κλπ κ πως μεγαλώνοντας αρχίζεις κ βλέπεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά… Ποιά η γνώμη σας;
(άν υπάρχει κάτι αντίστοιχο κλειδώστε κ βάλτε redirect link )
Δεν θεωρώ αναγκαία καμμία ύπαρξη προτύπων ή συμβόλων…νομίζω δεν έχει κανένα νόημα…πόσο μάλλον συνήθως με την ύπαρξη προτύπων υποτιμούμαι το απλό, καθημερινό και σύνηθες και 2ον τα πρότυπα σε πιο γενική ιδέα οδηγούν στο μαζοποιημένο μη στηρίζοντας την διαφορετικότητα…
εγω π.χ. δεν θα έπιαρνα και αυτό κάνω αυτόγραφο απο κανέναν άνθρωπο στην γη…δεν θα έτρεχα να μου υπογράψει κανένας και πουθενά (μόνο αν μπορούσα μετά απο χρόνια ναπουλήσω ένα κειμήλιο στο ebay 1000000 ? :lol: )…το θεωρώ κάπως αστείο…
άλλο να θαυμάζεις το φυσικό ταλέντο κάποιου, την έμπνευσή του και γενικά κάτι που σε συγκινεί χωρίς φθόνο και άλλο να τον κάνεις πρότυπο…κάνε πρότυπο τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου…
Ρε παιδιά τώρα π είμαστε σε μια κάποια ηλικία είναι δύσκολο να κάνεις κάποιον πρότυπο, το ξέρω… Σε μικρότερες ηλικίες όμως το κάνεις. Ίσως να παίζει ρόλο κ η ανωριμότητα του μυαλού ή η ανάγκη να ξεφύγεις απ’την καθημερινότητα κ την πίεση ταυτιζόμενος με το free attitude ενός rock star π.χ… Σε τέτοιες περιπτώσεις αναφέρομαι. Όταν ήσασταν παιδιά/έφηβοι δε σας συνέβηκε ποτέ κάτι τέτοιο; Κ πότε κ για ποιούς λόγους αντικρύσατε την πραγματικότητα κ το απομυθοποιήσατε; Σ’αυτό αναφέρομαι…
@ Altered άντρας ήταν, απλά είχα πάντα στην εφηβεία μου ένα θαυμασμό σε συλλέκτες βινυλίων με χιλιάδες δίσκους στην κατοχή τους θεωρώντας ότι “το κατέχουν πολύ” το άθλημα κ ότι ξέρουν πολύ από μουσική… Γι αυτό κ απογοητεύτηκα μετά για τους λόγους που εξήγησα.
Προσωπικά, δε μου συνέβει ποτέ, ούτε σε μεγάλη, ούτε σε μικρή ηλικία.
Προφανώς δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για ν’απαντησω γιατί δεν έχω εμπειρία να καταθέσω.
Ίσως και να’μουν προβληματικό παιδί, who knows… :roll:
Μιλαω για είδωλα και μυθοποίηση ε, ο θαυμασμός είναι άλλο θέμα.
εντάξει μάλλον το rocking.gr έχει τους ανθρώπους π υπήρξαν εξαιρετικά ώριμοι ΚΑΙ ως παιδιά/έφηβοι… οι υπόλοιποι ρομαντικοί έφηβοι μάλλον έχουν μαζευτεί σ’άλλα site
Αν ξεκίνησε αυτό το θέμα για απομυθοποίηση προτύπων στο μουσικό χώρο ,έχω να πω ότι οι αυτοβιογραφίες παίζουν ρόλο ,αν όχι στην απομυθοποίηση έστω στο να δούμε από άλλη ματιά τους <αστέρες>.
Π.χ. στο πρόσφατο I’m Ozzy κατάλαβα την θέση του μεγάλου για το osbournes , την τωρινή διαμάχη με τον Iommi ,την αγάπη του για τους Sabbath κ.α.
Στο Highway to Hell του Clinton Walker (αυτοβιογραφία του Bon Scott) έμαθα ότι ο γίγαντας Bon ,τα είχε κάνει …χαμό πριν τους Ac/Dc και τους είδε σαν την τελευταία του ευκαιρία να γίνει επιτέλους επιτυχημένος και αναγνωρισμένος Rock Star,γι’αυτό δεν έκανε πολύ παρέα με την υπόλοιπη μπάντα όντας πιο μεγάλος ηλικιακά και σε εμπειρίες, απλά ήταν ο εαυτός του.Μιλάμε για τεράστια ΨΥΧΗ. ΘΕΟΣ.
Τώρα τελειώνω το The Dirt των Motley Crue οι οποίοι απομυθοποιούνται από μόνοι τους στο τέλος .Τελικά τα τόσα πηγαινε-ελα στα κέντρα αποτοξίνωσης έκαναν δουλειά…μετά από 30 χρόνια .
Για να πώ και γώ τη γνώμη μου εδώ. Ο James Hetfield λοιπόν αποτέλεσε ένας από τους πρώτους κιθαρίστες/συνθέτες/μουσικούς που προσκύναγα και ακόμα αποτελούν επιρροή μου. Απλά όταν πρωτοείδα το Some Kind Of Monster DVD απομυθοποιήθηκε ο “σκληρός και γαμάω” James και αποκαλύφθηκε ο πιο απλός και ανθρώπινος James. Όπως και το ότι ο Lars είναι ένας μαλάκας φραγκοφονιάς και μέτριος drummer.
Επισης με άτομα με τα οποία συναναστρέφομαι μπορώ να πώ ότι η απομυθοποίηση έρχεται μέσα από τις πράξεις τους καθώς φαίνονται οι αδυναμίες τους, κάτι που είναι μια ειλικρινής πράξη κατα τη γνώμη μου:wink:. Αλλά μάλλον το πάω αλλού το θέμα.
Από μεριάς μου, μεγάλη απομυθοποίηση για τους Pavlov’s Dog ότιαν τους είδα live… Ένα μυθικό συγκρότημα με τεράστιες συνθέσεις ν’αναλώνεται σε μετρίου επιπέδου μπαλαντούλες κ κουρασμένο ύφος… Δε θα πρότεινα σε κανέναν να τους δει! [-X
)