Deckard ΣΑΓΑΠΩ!!! Ορίστε και το δικό μου αριστούργημα:
Λοιπόν άλλο ένα πολύ ωραίο θρέντ. Το πιο όμορφο πράγμα με τη μουσική είναι ότι παρακινεί τον ακροατή να φτιάχνει εικόνες με το μυαλό του. Αρχίζουμε:
Η ηρεμία πριν τη καταιγίδα στην εισαγωγή και αμέσως μετά η riffάρα του Fight Fire With Fire και νιώθεις σα να σε χτύπησε κεραυνός. Και πάντα υπάρχει αυτή η εναλλαγή ανάμεσα στο καταιγισμό και στην ηρεμία, όπως ακριβώς αντικατοπτρίζεται στο εξώφυλλο αυτό. Με αποκορύφωμα το δεν-περιγράφω-άλλο The Call Of Ktulu. Αιώνια αγάπη μου αυτό το άλμπουμ (πάνω από το Master):D.
Ανεβαίνουμε κατα Σουηδία μεριά για να μιλήσουμε για έναν από τους αγαπημένους μου δίσκους μελωδικού Black metal. Κορυφαίες συνθέσεις που με έκαναν να αγαπήσω τους Dissection. Αρχίζοντας, η όλη ατμόσφαιρα του δίσκου που έρχεται και δένει φανταστικά με το εξώφυλλο από την αρχή μέχρι το τέλος. Παγωμένη και μαγευτική ταυτόχρονα. Απο τη μία επιθετικά Black metal κομμάτια (Night’s Blood, Unhallowed, Retribution - Storm Of The Lights Bane, Soulreaper) και από την άλλη mid-tempo μελωδικά κομμάτια που δε στερούνται του Black metal feeling (Where Dead Angels Lie, Thorns Of Crimson Death). Και ας μη ξεχνάμε το At The Fathomless Depths που σε βάζει στο κόσμο του άλμπουμ. Κερασάκι στη τούρτα το No Dreams Breed In Breathless Sleep, αριστουργηματικό instrumental για κλείσιμο. Συστήνεται ανεπιφύλακτα μαζί με τα The Somberlain (1993) και Reinkaos (2006)
Τρομερά μυστηριώδες εξώφυλλο που ταιριάζει με το συναίσθημα των κομματιών του δίσκου απόλυτα.
Ωραίος ο επάνω . Ας βάλω και εγώ αυτον τον δίσκαρο για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουμε οι καινούργιοι
Περιέχει μόνο τρία τραγούδια τα οποία όμως με τη σειρά τους περιέχουν μερικές από τις καλύτερες στιγμές στην ιστορία του progressive rock.
Απλό, λιτό, αλλά πανέμορφο.
Μαύρο φόντο και στο κέντρο μια εικόνα.
Αποτυπώνονται οι διαδοχικοί παλμοί που εκπέμπει ο πρώτος ραδιοαστέρας (Pulsar - PULSating stAR) που ανακαλύφθηκε. Πάλσαρ ονομάζεται ένα ουράνιο σώμα που παράγει ακτινοβολία και οφείλει τη δημιουργία του σε κατάρρευση κάποιου ήδη προϋπάρχοντος αστέρα.
Θα μπορούσα να συνδέσω αυτά τα κύμματα με τους ‘συναισθηματικούς παλμούς’ που δημιουργεί το Unknown Pleasures στο άκουσμά του.
Λέω να το πάω λίγο πιο μακριά.
Έχουμε μια μπάντα με ελάχιστο χρόνο ζωής, κάτι σαν διάτοντας αστέρας. Ήρθε, άφησε το στίγμα της και χάθηκε. Veni, vidi, vici.
Ήταν πρωτοποριακοί, επιδραστικοί και η αιτία για να δημιουργηθούν νέοι “Παλσαρ”.
Φαίνεται ο πρώτος τους δίσκος λειτούργησε ως οιωνός για όσα θ’ ακολουθούσαν…
Ω τζιζους!
Βασικά βλακεία που ποστάρω πάλι εγώ, αλλά τόσο καιρό κάθεστε.
Στα περί τζιζους τώρα, τούτο,
καινούριο για μένα (καθυστερημένη γαρ).
Τελειότης, ναι.
Ό,τι δείχνει, υποθέτω, μονοπάτι, προς άγνωστη κατεύθυνση, προς το δάσος (?).
Ίσως αυτο το κάπως φωτεινό σημείο του artwork να μπορούσε να παρομοιαστεί με το τελευταίο κομμάτι του δίσκου
(la dryade)
μάλλον και το πιο “φωτεινό” κομμάτι όλων.
Κατα τ’άλλα, διαδρομή, σκοτεινή και δύσβατη (http://www.youtube.com/watch?v=lwLw1twqz1w&feature=related).
Gris - Il Etait une Foret…
Γαμάτο το εξώφυλλο μαν, αλλά πες και καμιά κουβέντα για το είδος. Black Metal? :):)
Έτυχε να το ακούσω προχτές πρώτη φορά αυτό.
Απίστευτο!
Σαν είδος που ρώτησε ο Perry, θα έλεγα ότι είναι κάτι σαν Depressive Black αλλά με ακουστικές κιθάρες, αν υπάρχει τέτοιο πράγμα.
Είναι πολύ ωραίο πάντως, και πολύ ατμοσφαιρικό.
+1 για την πρόταση :thumbup:
Baroness Blue Album
[B]KATATONIA - last fair deal gone down[/B]
αγοράζεις τον δίσκο…
βλέπεις το εξώφυλλο και λες "ε…εντάξει έτσι και έτσι…"
ακούς τον δίσκο…
ξαναβλεπεις(μετά την κατάθλιψη) το εξώφυλλο και λες “βρε τους πούστηδες…πως το πέτυχαν να είναι ίδιο με την μουσική…μπράβο.!!!”
+-+Front.jpg)
ενα κρεβατι επρεπε να βαλουνε για να ταιριαζει με την μουσικη
:lol:
:lol::lol::lol:
*αλλά ο δίσκος γαμάει.!
Η εισαγωγή με το The Vampire Lord Speaks, που είναι η απόδοση αυτού του αριστουργηματικού εξωφύλλου, απλά δε γίνεται να σε αφήσει ασυγκίνητο και να μη σου καρφώσει την εικόνα στο κεφάλι από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα του δίσκου.Για μένα δε θα μπορούσε αυτό το μαγικό άλμπουμ να έχει καταλληλότερο εξώφυλλο.
[SPOILER]Έχω βαρεθεί να λέω ότι με το άθλιο εξώφυλλο της επανακυκλοφορίας χάνεται η μισή μαγεία[/SPOILER]
Η μαχη τελειωσε.ο πολεμος χαθηκε.μια νεκρικη σιγη εχει απλωθει παντου που διακοπτεται απο τον ηχο του ανεμου.μονο ενα αγαλμα εχει μεινει κοιτωντας την τραγωδια.
Every empire will fall
Every monument crumble
Forgotten men who watch the centuries
[SIZE=“3”]Bathory - Blood on Ice
[/SIZE]
καταρχην, τα χρωματα, ολο το αλμπουμ βγαζει ενα “παγωμενο” feeling, που δενει αψογα. επειτα στο εξωφυλλο υπαρχουν κομματια απο ολα τα τραγουδια, βλεπεις το Stallion, the Ravens, Gods of Thunder, of Wind and of Rain, the Sword, One Eyed old Man, The Lake… απλα αψογο
[I]What the fuck am I doing on this battlefield?[/I]
[I]In the shadow of our pale companion[/I]
[I]Swear blind the alsatian’s melting[/I]
^^^ εμμ… κατι ξεχασες ? ή μονο σε μενα δεν φαινονται τα σποιλερ ?:-k