ειδικα για Βεντετα,που εμενα γενικα μου αρεσει η ταινια-χωρις να κοβω και φλεβα(αν και οταν το ειχα πρωτοδει ειχα ενθουσιαστει)-, οποιος κατσει και διαβασει το κομικ μετα παιζει και να την μισησει…αλλα οκ,εγω την βρισκω ακομα μια πολυ καλη μεταφορα,τουλαχιστον τιμια στις αρχικες προθεσεις της και απεναντι στο κομικ-ασχετο αν δεν επιασε ουτε το μισο της λογικης και της ιδεολογιας που προωθουσε-…
και ναι,το hype παραηταν μεγαλο(‘επαναστατηστε στα Village’ εγραφε η αφισα και μεις νιωθαμε μια ελαφρα αμηχανια τοτε:p)
την μπηχτη την καταλαβαμε εμεις μονο,στη ταινια φαινεται αν θυμαμε καλα και περναει σαν ενα μηνυμα ελπιδας και συσπηρωσης του κοσμου…κοινως το αμερικανικο κοινο συγκινηθηκε με αυτη τη ‘πραξη’ ενω εμεις ειπαμε αυτο που λεει ο Νταρθ…
τραβα δες ρε μπαρμπα κανα Γκανταλφ να κανει ντου απο κανα βουνο και ΟΥΣΤ!
Πάντως αν εξαιρέσεις αυτή την εμετίλα του hype που συνόδευσε την ταινία, κι εμένα μ’ άρεσε και μ’ αρέσει ακόμα, μπορώ να πω. Εντάξει επαναστατική δεν είναι σε κανένα γαλαξία. Ίσως γι’ αυτό να φταίει όπως λέτε η αλλοίωση του κόμικ (το οποίο δεν έχω διαβάσει). Αν και το κόβω λίγο χλωμό να ισχύει το αντίθετο για το κόμικ - το οποίο βέβαια σκοπεύω να διαβάσω και υποψιάζομαι ότι θα μ’ αρέσει περισσότερο από την ταινία.
Συμφωνώ με το πνεύμα του ότι ταινίες σαν το Forrest Gump και το Braveheart φαίνονται λίγο χαζούλες μετά απο τόσα χρόνια (κ επαναλαμβανόμενες θεάσεις), αλλά όποιος την πρώτη φορά που τις είδε, δεν κόλλησε μαζί τους μάλλον ψεύδεται. Για να τα λέμε όλα έτσι?:roll:
Διάβασα μόλις τώρα ένα σχόλιο του Καρβου που δεν είχα προσέξει, ότι δεν πάει τις γκαγκστερικές ταινίες, φίλε υπάρχει κι άλλος σαν και μένα δεν είμαι μόνος στο σύμπαν8O:lol:…Για να το διευκρινήσω πάντως ταινίες σαν το Νονό, Τα Καλά Παιδιά κτλ…τις θεωρώ άψογες σε πολλά ε, αλλά απλά η θεματολογία δεν μου κάνει κούκου(δεν μου σηκώνεται κατάλαβες:p)
και οι δυο μια χαρά τεράστιοι ήταν κάποτες, έκαστος στο είδος του. Όταν την είδαν υπερσκηνοθέτες-υπερπαραγωγοί το χασαν το τρένο (ο Σκοτ και το λεωφορείο)
απλα και οι δυο εχουν γυρισει αριστουργηματα και πλεον γυριζουν μονο ΜΑΛΑΚΙΕΣ,αυτο…
(ειδικα ο Σκοτ,που θα καταντησει στο τελος να μεινει γνωστος μονο για 3-4 ταινιες αναμεσα σε μια φιλμογραφια απο…20 σχεδον…ο αλλος ο εβραιος οσο μαλακιες και να γυρναει τωρα, παντα στη σκηνοθεσια τουλαχιστον παραμενει σταθερη αξια που απλα δειχνει την ηλικια της εννιοτε)
Καλά για τα Όσκαρ του Braveheart δεν λέω ρε παιδί μου, καραπάσο, της μαλακιάρας Χολιγουντιανές τακτικές τι περιμένεις…
Αλλά μου φαίνεται δύσκολο να το δεις πρώτη φορά ξέρω γω στο σινεμά και να μην απορροφηθείς, και να πεις, ναι είναι κατι. Με μια ψύχραιμη ματιά θα δεις ότι είναι πιο πολύ στυλάκι και εξυπνάδα αλλά ντάξ.
Λούπεν, είχες πει για μια ταινία (γιαπωνεζικη ήταν?), και την είχες συγκρίνει με American Beauty αν δεν κανω λάθος. Μήπως τη θυμάσαι, θέλω να τη δω.
Αmerican Beaυty χωρίς πλακα δεν είναι υπερεκτιμημένο, μιλάει απταιστα παντως στον αμερικάνικο ψυχισμό, για μας τους έλληνες ψιλοκλάιν κατάσταση, κάτι σαν το American Pastoral του Philip Roth στη λογοτεχνία, αν δεν είσαι αμερικανός, δεν το πολυνιώθεις
Χαχαχα, fair enough, απλά θυμίσου πόσο παρεμφερείς είναι και οι δύο, στο πόσο αργά΄στην ταινία δείχνουν τα τέρατα τους, πόσο χώρο δίνουν δλδ στη φαντασία και τον φόβο του αγνώστου (επίσης κατακεραυνώνουν την κοινωνική αλλοτρίωση και τον στείρο ατομοκεντρισμό:p:p)
)